Categorie: Juniorpress
Vandaag had ik zin om jullie even bij te praten over de afgelopen week en we kijken naar een bijzonder goed en menselijke comic van de X-Men gemaakt door Chris Claremont en Marc Silvestri. Deze comic was onderdeel van het grote INFERNO-verhaal waar ik het al eerder over heb gehad.
Inferno #1: Ghostbusters meets X-Men
Inferno #2: Net als Ghostbusters
De film Ghosbusters (1984) blijft een oneindige inspiratiebron voor allerlei films, steries en strips. Het grote event Inferno uitgegeven door Marvel Comics is daar een mooi voorbeeld van. In deze tweede aflevering een nadere blik op opstandige brievenbussen, rare demonische fratsen en onveilige bibliotheken.
Even tijd om bij te praten vind ik. Met wie deel jij je geekpassie? Hoe kijk jij tegen Corona aan? En verder Peter van Straaten en andere zaken.
Samen Spelen vind je hier.
Categorieën
HULK met CLOWNSNEUS | 313
Sal Buscema blijft mijn favoriete Hulk-tekenaar, ook al is het alweer een tijd geleden dat hij het groene monster tekende. Ger Apeldoorn schreef in Eppo een stukje over zijn ontmoeting met Sal begin jaren negentig, omdat Buscema op 26 januari 84 is geworden. Gefeliciteerd, Sal!
Mocht je trouwens nog foto’s hebben van toen Buscema te gast was op de Stripdagen mail die dan naar redactie@eppostripblad.nl. Hier kun jij mijn eerdere vlog over Sal Buscema zien.
zondag 2 februari 2020
Dit weekend besteedde ik de zaterdagmiddag voornamelijk aan het opnemen en monteren van mijn driehonderdste vlog. Een persoonlijke mijlpaal waar ik graag even bij wilde stilstaan. Het nummer 300 heeft een speciale betekenis gekregen toen de Nederlandse editie van Amazing Spider-Man 300 uitkwam als Spektakulaire Spider-Man 106 en 107.
Omdat de strip 40 pagina’s bevatte, moest Juniorpress die toen over twee comics verdelen. Dat vond ik toen niet zo erg, want de cover van Todd McFarlane maakte alles goed. Het binnenwerk vond ik ook prachtig getekend en de introductie van Venom spectaculair. Als 11-jarige comicfan had ik hierover in september 1988 niets te klagen.
Indrukwekkend vond ik dat er al 300 nummers van Spider-Man waren verschenen in de Verenigde Staten, een serie die vanaf 1963 liep. Al had ik weinig voorstelling van hoe de eerste Spider-Man-comics er uitzagen, want het tekenwerk van Steve Ditko had ik toen nog niet gezien.
Omdat van Spider-Man 300 de cover en iedere pagina zo’n beetje in mijn geheugen gegrift staat, vond ik het dus bijzonder om zelf ook een dergelijke mijlpaal te behalen. Al is het opnemen van zoveel vlogs natuurlijk niet echt vergelijkbaar met de prestatie van 300 comics.
Zaterdag beantwoordde ik voor de vlog enkele kijkersvragen terwijl ik voor mijn comicskast zat. Een van de deuren hadden we eruit gehaald zodat je de comics op de plank goed kon zien. Tegenwoordig heb ik namelijk platen in de glazen deuren zodat het zonlicht niet langer in staat is de strips te verkleuren. Dat betekent wel dat ik mijn natuurlijke achtergrond voor vlogs niet meer heb, omdat je nu in mijn werkkamer tegen witte platen aankijkt in plaats van doorschijnend glas. De conservering van de collectie gaat echter voor het hebben van een mooi decor.
Terwijl mijn computer de vlog aan het renderen was, moest ik denken aan hoe ik vroeger mijn zaterdagen besteedde. Pakweg 28 jaar geleden zat ik nog op de middelbare school en als ik even geen huiswerk had, of dit huiswerk uitstelde tot de zondag, ging ik vaak op zaterdagmiddag nog even langs bij Het Gele Teken. De enige stripwinkel in Hoorn en omstreken, en dus de plek waar ik al mijn comics kocht. Dat was dan vaak al mijn tweede bezoek die week, want na school gingen Paul en ik ook vaak langs om in de bakken te kijken en over comics te praten. Of ik nu die zaterdag met nieuw leesvoer naar huis ging of niet, ’s avonds zat ik vaak bij de televisie op de bank in een Spider-Man of Batman-comic te lezen terwijl mijn ouders naar de VARA keken. Sommige comics heb ik wel tientallen keren herlezen.
Toch twijfelde ik vaak op zaterdag of ik wel naar de stripwinkel langs zou gaan. Dikwijls was ik ’s ochtends bij de bibliotheek in het centrum geweest om cd’s te huren, die ik dan in het huis van mijn moeder – ik woonde bij mijn vader – op cassettebandjes opnam omdat haar stereotoren van betere kwaliteit was. Eenmaal weer thuisgekomen keek ik ’s middags op RTL de Duits nagesynchroniseerde versie van Knight Rider. Tegen een uurtje of half vier begon het twijfelen. Ging ik nog even bij verkoper Harry langs om nieuwe comics te halen? Moest ik mijn zakgeld niet bewaren voor volgende week? En moest ik eigenlijk al niet heel lang nieuw ondergoed kopen? Of nieuwe tapes? Jammer hoeveel tijd ik vroeger kwijt was aan besluiteloosheid. Hoewel ik daar zo nu en dan nog steeds last van heb. Daarom vind ik het ook zo fijn om vlogs in een take op te nemen. Dan is er geen ruimte voor twijfel, alleen maar concentratie en doelgericht werken.
Meestal besloot ik op het laatste moment om toch nog naar het Gele Teken te gaan, fietste gehaast naar de stad om de winkel een half uur voor sluitingstijd te bereiken.
Wanneer ik nu een beeld probeer te vormen van mijn ideale zaterdag toen, zag die er zo uit: ’s ochtends cd’s en boeken halen bij de bibliotheek. Daarna de cd’s opnemen op een tapeje. Soms is mijn moeder thuis, vaak ook niet en kan ik rustig mijn gang gaan. Daarna Knight Rider kijken, hoewel in een hele ideale wereld David Hasselhoff niet opeens Duits spreekt. En dan nog even naar het Gele Teken, zonder twijfel, waar dan een fantastische comic op me ligt te wachten. ’s Avonds lees ik die op mijn eigen kamer, en daarna ga ik de kroeg in het centrum in om vrienden te ontmoeten. Want in een ideaal weekend heb je op maandagochtend geen proefwerk te doen of werkstuk in te leveren, en kun je je bezighouden met de geeky dingen die je boeien.
Nu ik bijna bij vlog 300 ben aangekomen, moet ik opeens terugdenken aan toen Amazing Spider-Man #300 uitkwam bij Juniorpress. Tegenwoordig beginnen ze bij Marvel om de haverklap opnieuw met nummeren omdat ze de serie rebooten en omdat een nummer 1 altijd goed verkoopt. Maar verliest nummering hierdoor niet haar waarde?
Hoe vaak kun je immers met een nummer 1 op de proppen komen voordat mensen denken: laat maar zitten?
Nostalgie is voor mij vaak een bron van inspiratie. En vaak wek ik dat gevoel op door oude comics te lezen. Een oude comic van Juniorpress bijvoorbeeld.
Het gaat dan vooral om series die ik vroeger las, zoals Spider-Man en de X-Mannen, maar het kan ook een Juniorpress comic zijn die ik nog niet kende. Want met het lezen van die comic is het alsof ik weer even terug in de tijd ga. Ik voel dan nostalgie als het ware in mijn lichaam branden. Een heel fijn gevoel, dat mij al vaak heeft geïnspireerd. Zo was nostalgie de motor voor het schrijven van Mijn vriend Spider-Man. En het is ook een beginpunt van andere projecten waar ik nu mee bezig ben, onder andere de vlogs die ik nu maak over oude comics uit mijn collectie. Welk gevoel wakkert bij jou het vuur aan om dingen te doen en te maken? Is dat ook een nostalgisch gevoel of compleet iets anders? Misschien wel het tegenovergestelde van nostalgie? En wordt je juist geïnspireerd door ideeën voor de toekomst.
De Amerikaanse stripmaker Ron Frenz is een van mijn favoriete Spider-Man-tekenaars. In deze vlog kijken we naar twee afleveringen van Amazing Spider-Man die hij tekende. Hierin neemt Spider-Man het op tegen Hobgoblin. Geschreven door Tom DeFalco, met een prachtige cover van Charles Vess.
Voordat Todd McFarlane de wereld veroverde met Spawn, was hij de tekenaar én schrijver van zijn eigen Spider-Man-serie. In deze verhalen zien we echter al een paar Spawn-elementen en thema’s voorkomen.
Uiteindelijk had McFarlane geen zin meer om deze serie voort te zetten omdat hij geregeld werd teruggevloten door de redacteur van Marvel. Todds verhalen waren te gewelddadig voor zijn smaak. Gelukkig kunnen we nog steeds genieten van die pakweg 15 comics die McFarlane schreef en tekende. In deze vlog bekijken we het verhaal ‘Maskers’ met daarin een godsdienstwaanzinnge HOBGOBLIN en de demonische superheld Ghost Rider.
Lees ook Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuur.
