Uit: Peter Pan
Illustratie: Régis Loisel
Da’s zo fijn aan stripverhalen dat ze je overal naartoe kunnen nemen. Voordat je het weet zweef je boven het Londen uit een ver verleden.
Categories
Comic Book Cities: Oud Londen
Tag: Régis Loisel
Peter Pan by French comic book artist Régis Loisel has been a wonderful reading experience. It’s been a while a graphic story was able to suck me in with great art and ditto storytelling but Loisel’s Peter Pan more than lived up to my expectations.
First of all, Loisel’s graphic novel is not a mere adaptation of J. M. Barrie Peter and Wendy, the classic story that has been adapted numerous times and itself was Barrie’s adaptation of his own stage play Peter Pan, or The Boy Who Wouldn’t Grow Up. Loisel has made a sequel to Barrie’s novel in which he relates the origin story of the beloved Peter Pan character. Readers who are only familiar with the Disney incarnation are in for a surprise, because this is a dark and brooding tale aimed at adults, not kids. Loisel shows us how a young lower-class kid named Peter came to be Peter Pan, how the Pirate Captain became Captain Hook and how even seemingly lovely fantasy lands can have terrible secrets.
London, Winter 1887. Peter is a young boy who entertains his friends with stories and fantasies. Because all his friends live in an orphanage, one particular popular subject is Peter’s mum. They like to hear about how loving she is and how much she likes to take care of her little boy, which is as far from the truth as possible: Peter’s mum is an alcoholic who hates Peter’s guts. His only adult friend is Mister Kundal, the proprietor of a bar who feeds Peter food and stories. The world Peter lives in is very unfriendly to kids and all adults seem to be lowlifes craving booze and sex. It’s like Dickens with raging hormones. Peter basically hates all adults, except Mr. Kundal, and despises the sexualised Victorian London he lives in so much that he vows to never grow up and become a ‘dirty’ adult. When Peter’s mum has kicked him out of the house, he spends the night at the docks. Then a fairy appears whom Peter names Tinker Bell. She lets Peter fly through the air and takes him with her to Neverland, where fantastical creatures of all sorts welcome him as their savior from the dreaded Pirates that try to steal their treasure.
Peter, being the product of his times and upbringing, is quite the foulmouthed misogynist, calling Tinker Bell a slut at times, but basically is as stubborn and egotistical as every kid his age. On a side note: as if Pete’s world wasn’t dark enough, somehow Loisel ties Pan’s origin to the legend of Jack the Ripper as well. So yes, this Peter Pan-story is a bit on the dark side, but still Loisel offers a delightful adventure with well-rounded characters.
That’s all I want to say about the set up of the story, actually, because this comic’s wonders are best discovered by the readers themselves. Just prepare yourself for a wild, interesting and at times violent ride. The artwork by fantasy veteran Loisel looks stunning and lively; Tinker Bell has never looked so sexy. But be careful with this feisty little fairy, because she gets quite jealous and can be ruthless.
Peter Pan was originally published in France in six volumes between 1990 and 2005. Last year Soaring Penguin Press published the first English translation including all six albums in one big, high quality omnibus. I am surprised it has taken so long for an English version of this book to appear, but better late than Never(land), I’d say.
This review was published on the wonderful blog of the American Book Center.
De nieuwe weekly vlog. Dit keer over cord cutters, oftewel mensen die hun kabeltelevisie vaarwel zeggen, een leuk onverwachts postkaartje en het eerste, onverwachte optreden van the Incredible Hulk in de serie the Fantastic Four.
Lees het artikel over Cord cutters op vpro.nl. En check hier het werk van Calliope den Ouden, aka Inktspatten.
Categories
Minneboo leest: Peter Pan
Officieel schrijfwerk moet even wachten: mijn deadline voor de HAFF bijlage van de VPRO gids is pas aanstaande vrijdag, dus een dagje bijkomen kan geen kwaad. Een beetje grieperig vandaag dus zit ik thuis rustig in Peter Pan van Régis Loisel te lezen.
Deze prachtige en duistere prequel tekende de Fransman van 1991 tot 2005, en de zesdelige reeks is vorig jaar integraal in het Engels verschenen bij uitgeverij Soaring Penguin Press. Voor het eerst trouwens. Gek dat het zo lang geduurd heeft voordat er een Engelse vertaling kwam, want het is een intrigerend verhaal en prachtig getekend. Loisel staat bekend als fantasytekenaar en tekent gedetailleerde platen die je lang kunt bestuderen.
Ik lees de bundel om deze te recenseren voor de site van The American Book Center, waar ik wel vaker strips voor bespreek, dus ben ik niet helemaal verschoond van werk vandaag. Ik moet je bekennen dat ik nooit J. Matthew Barries (1860-1937) originele boek Peter and Wendy heb gelezen, al heb ik wel Peter Pan in Kensington Gardens ooit doorgenomen. Deze novelle is samengesteld uit enkele hoofdstukken die oorspronkelijk in het boek The Little White Bird stonden en waarin het personage Peter Pan voor het eerst opduikt.
Uiteraard ken ik de Disney animatiefilm uit 1953 en de film Hook van Steven Spielberg uit 1991. Die vond ik indertijd wel tof, maar het is jaren geleden dat ik Hook voor het laatst zag. Heb toen in het bijzonder genoten van Dustin Hoffmans optreden als Captain Hook. Van de Disneyfilm kan ik me bijna niets meer herinneren.
Het idee van Peter Pan, het kind dat nooit volwassen wil worden, heb ik altijd intrigerend gevonden. Ik ben nu 36, toch een volwassen leeftijd, maar ik heb niet het gevoel dat ik echt tot de wereld der volwassenen ben toegetreden. Goed, ik betaal mijn belastingen en heb net als iedereen te maken met veel bullshit die bij het bewonen van deze wereld komt kijken, maar de fascinaties uit mijn jeugd heb ik nooit in de steek gelaten. Ik schrijf en spreek nog steeds over strips en het liefste over Spider-Man. Dat deed ik als kind al en daar ga ik waarschijnlijk altijd mee door.
Het meest interessant aan Pan vind ik echter dat hij kan vliegen. Wie wil dat nu niet immers? Een kleine sprong in de lucht en je vliegt naar waar je maar wilt. Nooit meer zitten in een overvolle, vertraagde trein of urendurende file. Het is wel een tijdje geleden dat ik droomde dat ik kon vliegen, maar het is een fantasie die geregeld in mijn onderbewuste opduikt. Gek dat je je in zo’n droom nooit afvraagt hoe het mogelijk is dat je opeens kan vliegen. Er komt in ieder geval geen feeënstof bij kijken zoals in het verhaal van Peter Pan. Ook nog nooit een Tinker Bell gezien trouwens, maar als ze zo sexy is als Loisel haar tekent, mag ze gerust eens ‘s nachts op het raam kloppen. Niet dat Peter iets heeft met seksualiteit. Sterker nog, in het verhaal van Loisel vindt Peter volwassenen maar vies omdat ze seks hebben en heeft hij een diepgewortelde haat tegen vrouwen. Dat hebben de kleine wonderlijk vliegende held en ik in ieder geval niet met elkaar gemeen. Hm, misschien ben ik toch meer geaard in de wereld van volwassenen dan ik dacht. Nou ja, in bepaalde opzichten dan.