Tag: Krezip

Categories
Mike's notities

Concert: Krezip try-out in De Melkweg

Woensdagavond 17 juni stond de Nederlandse band Krezip in De Melkweg te Amsterdam. Ze hielden daar voor een uitverkochte zaal een tryout voor hun afscheidshow. Want popminnend Nederland: Krezip houdt er na ruim 12 jaar mee op.

En dat is spijtig. Wat mij betreft is Krezip een van de meest sympathieke bands van de Lage Landen. Ik heb dan ook altijd erg genoten van hun muziek. Het is dat het met cd’s niet meer mogelijk is, maar anders was mijn exemplaar van What are you waiting for inmiddels volledig grijsgedraaid.

Het energieke concert zat trouwens geramd in elkaar. Na het eerste nummer struikelde frontvrouw Jaqueline even over haar naaldhakken, maar verder verliep de show vrijwel vlekkeloos. Geroutineerd zou ik bijna schrijven, ware het niet dat ik daarmee het enthousiasme van de band en het publiek, dat bijna ieder nummer uit volle borst meezong, tekort zou doen.

Krezip speelde die avond opvallend veel nummers uit de vroege tijden van hun carrière. De recente single ‘Sweet goodbyes’ was, heel toepasselijk, een van de nummers waar het concert mee werd afgesloten. De klassieker ‘Venus’ van Shocking Blue was in handen van de band uit Tilburg een frisse cover. Het lieve liedje ‘Waiting by the phone’ zat ergens halverwege het concert en zorgde voor een leuk, intiem moment. Op onderstaande video die ik geplukt heb van YouTube (en die verder qua beeld niet veel voorstelt) is goed te horen dat de stem van Jacqueline die avond een beetje schor was:

Natuurlijk ontbrak ‘I would stay’ niet in het repertoire. Jacqueline speelde deze als toegift en net als die keren op Pinkpop werd haar mooie zachte stem overstemd door het uitbundig meezingende publiek. Over publiek gesproken: achter me stond Van Velzen mee te swingen. Hij was waarschijnlijk zijn nieuwe bandleden aan het checken. Bassist Joost van Haaren en drummer Bram van den Berg zijn namelijk sinds kort bandlid bij Van Velzen.

Het is een fijne zaal, The Max in de Melkweg. Omdat er maximaal 1500 man publiek in past, heeft een concert daar al snel iets intiems. Ik ben dan ook blij dat ik woensdagavond ben gegaan in plaats van in de HMH waar Krezip op 26 en 27 juni dan daadwerkelijk afscheid neemt van haar fans. Ik ben benieuwd hoe het de andere bandleden zal vergaan in de toekomst. Jacqueline gaat ongetwijfeld een interessante solocarrière tegemoet. Vooral bij de ballads weet zij met haar warme stem de songteksten met veel gevoel te zingen. Het zou mij verbazen als we binnenkort niet een boeiende solo-cd van haar mogen verwachten.

https://www.youtube.com/watch?v=FNSJfnae1xM

Vaarwel Krezip. Het gaat jullie goed!
Nog een keer om het af te leren – videoregistratie van Krezips recente optreden bij Giel Beelen:

Lees ook:

Categories
Media

Pinkpop 2009: Notities vanaf de bank

Nou ben ik geen supergrote Pinkpop-fan. Toch vind ik het wel leuk om vanaf de bank bijzondere acts mee te pikken. Dat kun je tegenwoordig beter online doen.
Vroeger was je dan aangewezen op de compilatie-uitzendingen op televisie. Die viel op zondagavond redelijk tegen. Er werd toegewerkt naar het optreden van The Boss. Interviews met een paar kenners voordat het optreden van Bruce Springsteen eindelijk werd uitgezonden. The Boss had er zin in en was op dreef. Een echte vakman. Helaas werden er maar een paar nummers uitgezonden. ‘De rest krijgen jullie morgen te zien,’ zei Eric Corton. ‘Er is nog veel meer materiaal gedraaid.’ Wat een onzin, waarom werd alles niet in één keer getoond? Nou ja, ik snap het wel. Aangezien de publieke omroep net zo hongerig naar reclame-inkomsten is als een commerciële omroep is het natuurlijk veel lucratiever om het optreden van een grote ster in tweeën te delen. Dat is weer een extra blokje commerciële onzin die ze de kijker kunnen slijten. Ook zullen de programmamakers zeggen dat ze een dwarsdoorsnede van het programma willen tonen en dus met de beperkte uitzendtijd een keuze moeten maken. Prima, maar dan hadden ze wat mij betreft Madness kunnen overslaan en die tijd aan The Boss mogen besteden.
Het optreden van Madness was namelijk een droevige vertoning. Een stelletje gare mannen van middelbare leeftijd die de hippe skanummers van weleer ten gehore brachten. De teksten van Madness horen gezongen te worden door rebelse jongens, niet een stel uitgezakte heren die om hun pensioen veilig te stellen weer het podium zijn opgeklommen. Wie goed keek, kon de rollators van de heren in de coulissen zien staan. Afknapper.Nee, neem dan The Killers: Een energiek optreden van een goede band. Staat als een huis.
Het was leuk om Krezip weer op het podium van Pinkpop te zien spelen. Dat is immers de plek waar ze ooit doorbraken met het nummer ‘I would stay’. Een nummer dat Jaqueline en co. nu ook weer speelden. Net als toen zong het publiek volborstig mee. Een mooi moment op herhaling, waarmee de cirkel rond was. Terecht natuurlijk dat Krezip in het afscheidsjaar nogmaals in Landgraaf kwam opdraven. Het is vreemd dat de band alleen weer ter vervanging van een band mocht optreden. Dit keer omdat Depeche Mode niet kon komen. Twee jaar geleden omdat cokehoofd Amy Winehouse niet nuchter te krijgen was. Volgens de berichtgeving op de site van Pinkpop was een afscheidsoptreden niet mogelijk omdat het programma overvol was. Onzin natuurlijk, want in dit geval is dat simpelweg een kwestie van de juiste keuzes maken.
Ook van Krezip was er op tv trouwens maar een deel van het optreden te zien.

Krezip op Pinkpop. Iconografisch plaatje. (Bron: NLpop.blog.nl)

Gelukkig biedt internet tegenwoordig uitkomst. Op de site 3voor12 zijn optredens integraal terug te kijken in prima beeld- en geluidskwaliteit. Ik zou bijna zeggen dat je je tv-abonnement kunt opzeggen, ware het niet dat niet alles op 3voor12 te zien is. (The Boss ben ik er bijvoorbeeld nog niet tegengekomen.) Dit heeft weer alles te maken met uitzendrechten. Maar wat er te zien is, is wat mij betreft superieur aan de compilatie-uitzendingen op de Nederlandse televisie. En voor extra aparte opnames kun je altijd nog op YouTube terecht.

Categories
Mike's notities

Column: Dag Jacqueline!

Ik zit in de Zuidtangent die door het opengebroken Haarlem dendert. De zuchtende bus blijkt een voorbode van een zware dag. Zwaarmoedigheid drukt mijn schouders.Verveeld kijk ik uit het raam. Er loopt een slank meisje over straat, ze heeft opvallend lang witblond haar. Het zou toch niet? Ik kijk nog eens goed. Verrek: het is Jacqueline Govaert – de warme stem van Krezip. Ze kijkt wat chagrijnig; houdt haar paraplu stevig vast. Ik wist dat ze in Haarlem woonde, maar dit is de eerste keer dat ik haar in het wild op straat zie lopen. Even denk ik terug aan het jubileumconcert in december – mooie avond was dat. Terwijl Jacqueline door de voortrijdende bus steeds kleiner wordt, groeit er een glimlach op mijn gezicht. Ik voel me een stuk beter dan zojuist. Dag Jacqueline. En bedankt!

Categories
Mike's notities

Jubilerend Krezip in HMH

Wat mij betreft werd 2007 dit weekend op passende wijze muzikaal afgesloten met het concert van Krezip in de HMH te Amsterdam.

Bron: Sentimento.nl

Krezip begon haar tienjarig jubileumconcert met de ballad ‘Not Tonight’. Een opvallende keuze om een feestje mee te beginnen. Maar een keuze die goed uitpakte. Toen de lichten doofden klonken de koude synthesizerklanken van Annelies Kuijsters door de zaal. Jacqueline Govaert kwam op en zette in zuivere toon de tekst in. Kippenvel. Vanaf de eerste minuut was het gehele publiek in de ban van de sympathieke zangeres en haar band. (Een contrast met Stevie Ann die in het voorprogramma zat. Stevie blonk uit met een energieke cover van ‘Personal Jesus’ van Depeche Mode, maar de rest van haar segment bleef toch wat kleurloos in vergelijking met de springende en energieke Govaert.) Goed uit de verf
In de ruim negentig minuten durende show kwamen de bekendste nummers van Krezip voorbij, al was de focus vooral gericht op het laatste album Plug It In. Hoewel mijn voorkeur nog steeds uitgaat naar het voorgaande album What Are You Waiting For, kwamen de door de jaren tachtig geïnspireerde dancebeats van Plug It In goed uit de verf in het liveoptreden. Het zijn echter vooral de ballads als ‘All My Life’ en ‘I Apologize’, waarin de warme stem van Jacqueline het mooiste tot haar recht kwam. Dit was voor een deel te wijten aan de geluidsmix die avond: bij de drukke en volle nummers werd de zang nog wel eens weggedrukt door het instrumentarium van de band. Reggae
De evergreen ‘I Would Stay’ (waarmee Krezip een blijvende indruk op Pinkpop maakte in 2000) leek in eerste instantie op de bekende performance uit te draaien met alleen Jacqueline achter de piano en Annelies als verdienstelijke tweede stem. Totdat de rest van de band inzette met een reggaebeat en Pieter Both (zanger van de reggaeband Beef) samen met Jacqueline én de zaal er een frisse versie van maakte. Verrassende toevoeging aan het repertoire was de cover ‘Everybody’s Gotta Learn Sometime’ (aankomende single en gebruikt in de film Alles is liefde). Filmpje!
Als intermezzo werd er een filmpje getoond met beelden van de afgelopen tien jaar. Niet dat de fans onbekende beelden te zien kregen, maar toch leuk om weer even terug te blikken. Getuige de aanwezigen in de zaal, spreekt Krezip een heterogeen publiek aan. Er liepen veel tieners rond, maar ook twintigers en dertigers. Hier en daar viel zelfs een grijze veertiger te ontwaren. Net de rest van de aanwezigen ben ik benieuwd wat de leden van de sympathieke Tilburgse band voor volgend jaar in petto hebben. Lees ook: Recensie Plug It In.

Categories
Media Video

Krezips Plug it in

Overwegend onoprechte kitsch‘Plug it in, and turn me on’ , zingt Jacqueline Govaert onder een vrolijk deuntje. Je zou misschien denken dat ze een oneerbaar voorstel doet (waar menig man oor naar zal hebben overigens), maar wanneer ze daarna zingt dat ze ‘stereo fun’ wil, zal de slimme luisteraar snappen dat het hier niet gaat om een triootje tussen de lakens, maar dat ze haar liefde voor muziek bezingt. De bijbehorende clip doet kunstmatig speels aan en heeft dankzij aankleding van de bandleden, suffe ingestudeerde danspasjes en de fantasieloze montage veel weg van een reclamespotje voor H&M: polderseksualiteit. Ter vergelijking: de clip van ‘Out of my bed’ verbeeldde op een ondeugende wijze de tekst van het betreffende nummer en vormde daarmee een aardige symbiose met het liedje. ‘Plug it in & Turn me on’ klinkt opgewekt, maar heeft weinig om het lijf. Dat geldt voor meer nummers op het album.Docusoap
Toen twee jaar geleden de docusoap On Krezip op MTV werd uitgezonden, raakte ik voor het eerst geïnteresseerd in deze Tilburgse formatie. Een sympathieke groep muzikanten die een eigen geluid lieten horen. De cd die de band toen uitbracht, What are you waiting for, zat een jaar lang een paar keer per week in mijn cd-speler. Een mooi album met veelal introverte songs, met veel pathos gezongen door de getalenteerde Jacqueline. Haar warme stem deed me ieder woordje tot in mijn botten voelen. Het is inmiddels een cliché, maar de cd was on-Hollands goed geproduceerd. Stiekem had ik daarom met het nieuwe album op meer van hetzelfde gehoopt. Die verwachting is niet geheel waargemaakt. Andere recensenten hebben al gewezen op de jaren tachtig-sound van het album. Persoonlijk ben ik geen fan van de jaren tachtig sound. Er waren enkele goede popartiesten in dat decennium, maar het gros van de muzikanten van toen kan ik nu niet meer aanhoren. Kortom: ik zit niet te wachten op de synth-sound van de jaren tachtig. Deze is het meest aanwezig in nummers als en ‘Play this game with me’ en ‘Can’t you be mine’. Er is hier geen sprake van pastiche, maar van pure kitsch. Hierdoor voelen deze nummers als niet oprecht aan. Introspectie
Het merendeel van Plug it in bestaat uit opgewekte pop en straalt een niets-aan-de-hand gevoel uit. Wat mij betreft zijn het de liedjes die van introspectie getuigen die de moeite waard zijn. In ‘Not tonight‘ zweeft de zang van Jacqueline boven het spaarzame instrumentarium dat aanvankelijk uit alleen een softe synthesizer melodie bestaat. Langzaam worden hier instrumenten aan toegevoegd die de woorden kracht bij zetten:

Maybe I’ll try to let you go
Maybe I’ll try to let you go
Not tonight I need you so
I need you so – It’s not fair

Een doeltreffend simpele tekst die de juiste gevoelige snaren bespeelt. Hetzelfde geldt voor ‘Hey there love’, wat door zijn akoestische geluid contrasteert met de rest van de songs. Het lijkt ook het meest op What are you waiting for.Gevoelige, introverte nummers – zo hoor ik Krezip toch het liefst.