Leidseplein, 12:00 pm
After a coffee with Liselotte, we passed by these urinals. They’re standing cosy next to these little Xmas houses where they sell food and drinks. Hardly hygienic, don’t you think?
Met lichte verbazing lees ik een e-mail van de NS:
Voor morgen wordt sneeuw verwacht.
Wij adviseren u daarom vlak vóór vertrek de NS Reisplanner op ns.nl, mobiel.ns.nl
te raadplegen voor een actueel reisadvies.
Tjee, er komt sneeuw. Dat zal wel een storm zijn als de NS bij voorbaat waarschuwt voor ongeregeldheden op het spoor. Ik check de weersverwachting op KNMI.nl:
Morgen overdag valt er op veel plaatsen in het land regen met mogelijk ook wat natte sneeuw. Met name in het oosten valt de neerslag als sneeuw waarbij uiteindelijk enkele centimeters kan vallen.
Dat klinkt niet als een heftige sneeuwstorm.
Ik lees het NS mailtje nog eens, maar besef dat ik het de eerste keer toch goed heb gelezen.
Ironisch dat we tot voor kort nog werden getrakteerd op reclamespots waarin conducteurs kleine kinderen lastigvielen met hele verhalen over konijntjes en verwarmde wissels. De NS was volledig winterklaar was de boodschap. Ja, ja. Sinds de eerste sneeuwvlokken die illusie teniet hebben gedaan, zie ik die spotjes niet meer. Maar krijg ik wel waarschuwingsmailtjes van de directeur consumentenmarkt van de NS omdat er sneeuw op komst is.
Is het nu echt zo dat we bij ieder wisseweerwasje een waarschuwing krijgen? Is het nu echt zo dat bij ieder zuchtje wind, ieder sneeuwvlokje of ieder vallend blaadje de treinen vertraagd zullen zijn? Als dat laatste het geval is, kon het nog wel eens heel lange winter vol vertraging kunnen worden.
Leidseplein, 2:00 pm
I took this picture about two weeks ago. When I passed the place this morning, Santa was gone. Maybe someone pinched him with a needle…
Scott Pilgrims geweldige leventje is het eerste deel van zes zwart-wit stripverhalen over het leven van de titelfiguur: een 23-jarige Canadese slacker en bassist die verliefd wordt op Ramona Flowers, het bijdehante meisje dat op rolschaatsen postpakketten van Amazon.ca rondbrengt. Voordat hun relatie echter goed kan beginnen, moet Pilgrim het opnemen tegen haar zeven kwaadaardige exen. En ja, die premisse blijkt eigenlijk net zo absurd als dat ze klinkt.
Op het moment dat Pilgrim aan het einde van de strip op het podium staat en een optreden geeft met zijn band, die natuurlijk voor geen meter kunnen spelen, en de eerste kwaadaardige ex richting het podium vliegt om de strijd aan te gaan, barst het absurdisme echt los. De ex wordt bijgestaan door een leger vechtmariekes, maar Pilgrim blijkt plotseling de beste vechter uit de streek te zijn. Ook zijn vrienden blijken magische vechttechnieken te beheersen. Eigenlijk is het volgende gevecht een stijlbreuk met de rest van het verhaal dat zich laat lezen als een tienersoap en binnen de conventies van dat genre redelijk realistisch in elkaar steekt.
Canadese Stripmaker Bryan Lee O’Malley liet zich duidelijk door de Japanse strip inspireren en tekende zijn reeks in een afgeleide Manga-stijl: veel grote, ronde ogen en dito expressieve stijlvormen. In de bovengenoemde gevechtscène krijgen de manga-invloeden de overhand. En daar moet je van houden.
Toch heeft Scott Pilgrims geweldige leventje ook zijn charme, wat soms wordt geuit in leuke tekeningen als deze:
Sitcom
De cast van vrienden zijn uitvergrootte typen zoals we die kennen uit de sitcom. Wallace Wells is een assertieve homo, die er niet voor terugdeinst om de vriendjes van Scotts zusje in te pikken. Het zusje is erg bijdehand en weet het allemaal beter dan haar oudere broer. Ook de gevatte dialogen in Scott Pilgrim lezen alsof ze uit een sitcom afkomstig zijn. En net zoals bij Amerikaanse komedies die op de Nederlandse buis ondertiteld worden, gaat er veel in de vertaling verloren. Sommige grappen slaan hierdoor dood, al kan je wel aan de tekst aflezen hoe deze in het Engels zou klinken om toch nog een indruk te krijgen van wat O’Malley bedoelde.
De personages worden geïntroduceerd met tussentitels. Bijvoorbeeld: ‘Stacy Pilgrim. 19 jaar Jongere zus: Oordeel: een 10 voor tiener.’ Andere tussentitels zijn bewust nonchalant: ‘De volgende dag…. of zo.’ Het is allemaal wat te geforceerd hip naar mijn smaak. Maar goed, deze recensent behoort ook niet tot de doelgroep. Pilgrim is duidelijk leesvoer voor tieners en die zullen zich er vast wel mee vermaken.
Mocht je trouwens denken dat dit soort stijlmiddelen zich prima voor een film zouden lenen, dan zit je er niet ver naast. Scott Pilgrim versus the world kwam eerder dit jaar uit. Aan de trailer te zien hebben ze er een aardig trouwe adaptatie van gemaakt. De strip maakt zeker nieuwsgierig naar de filmversie.
Bryan Lee O’Malley – Scott Pilgrims geweldige leventje
Oog & Blik/De Bezige Bij, € 12,50
ISBN: 9789054929918
Deze recensie is ook op het stripblog van Zone 5300 gepubliceerd.
Vandaag was ik op bezoek in het atelier van politiek cartoonist TRIK om hem te interviewen voor Het Parool. Recent kwam er een bundel met een bloemlezing van zijn cartoons van de afgelopen tien jaar uit, toepasselijk Decennium geheten.
Een prima aanleiding voor een artikel. Of een video: programmamakers van NRCV’s Altijd wat portretteerden TRIK in onderstaande, mooi geschoten video. Ze gingen een paar dagen met hem op stap en maakten opnames in zijn atelier, tijdens de uitreiking van Decennium en op de kunstacademie in Zwolle waar hij eens per twee weken lesgeeft en waar ik vorige week mijn gastcollege gaf. Het is immers maar een kleine wereld.
(Mocht je de video niet zien, ververs dan de pagina of klik hier. Silverlight zuigt.)
Westerpark, 1:05
Ik denk dat het begon met het vliegende zakje in de film American Beauty. Dat zakje dat in de wind danste en de video-opname van Ricky Fitts die dit prachtige stukje levenspoëzie vastlegde.
Ricky Fitts, de jongen die, ondanks de narigheid in zijn leven veroorzaakt door zijn strenge vader, toch altijd oog hield voor mooie dingen.
Ik meen me te herinneren dat regisseur Sam Mendes dat ooit zelf eens had gezien en erdoor geïnspireerd raakte. Net zoals ik dus door zijn film op een idee kwam.
Het idee dat het leven soms van dit soort kleine cadeautjes geeft. Een moment van schoonheid dat, net als het leven zelf, voorbij is voordat je het weet. Je moet er dus goed opletten en ervan genieten zolang het kan.
Maar het dagelijks leven is jachtig en tegelijkertijd zo vol met beslommeringen dat je dat genieten vaak vergeet. Je hoofd zit soms zo vol van alles dat er geen ruimte meer lijkt voor dat soort kleine momentjes. Maar die momentjes zijn belangrijk, essentieel zelfs.
Het zijn die kleine dingen: een zakje dat door de kolkende wind lijkt te dansen, een meisje op een fiets dat voorbijschiet en naar je glimlacht, twee tortelduifjes op een tak die hun kopjes tegen elkaar wrijven. Die jogger in het knalrode pak die puffend voorbij stoomt in het Vondelpark, de verborgen belofte in de koffieverkeerd die stomend voor je staat of gewoon het moment dat je op de bank zit even niets meer moet.
Dit soort momenten vasthouden niet onmogelijk doch niet gemakkelijk. Ze zijn snel vergeten. Video biedt in sommige gevallen uitkomst en biedt bovendien de mogelijkheid om ze te delen. Laatst legde ik uit het raam enkele vogeltjes in de sneeuw vast. Nu ben ik geen ornitholoog en heb vaak geen idee hoe die vogels heten. Maar die kennis is ook niet nodig om van het beeld te genieten.
Door de video online te zetten kunnen anderen ook uit mijn raam kijken op het moment dat het sneeuwde.
Zelf ook een mooie video gezien? Zet een linkje in het commentformulier en vertel wat het met je deed, als je wilt.
Westergasfabriek, 1:04
A strange picture @Westergasfabriek. Is this some kind of computer alien meeting place? Read more about it on this site.
Het is nog maar een klein maandje geleden dat op 20 november zo’n 100.000 mensen in het land hun ongenoegen lieten blijken over de kabinetsplannen om de Nederlandse cultuursector te snoeien.
Maar met die massademonstratie is het verhaal nog niet verteld. Inmiddels hebben maar liefst 170.000 mensen hun handtekening gezet onder de petities ‘Nederland schreeuwt om cultuur’ en ‘Stop de kaalslag’. Deze worden aanstaande maandag 13 december aangeboden aan de leden van de commissie cultuur van de Tweede Kamer. Dit gebeurt voorafgaand aan het debat over de cultuurbegroting.
Ook krijgen de commissieleden een reusachtige taart van Slash/Art aangeboden die de Rijksbegroting voorstelt, waarbij men alvast het ‘mes in de cultuurbegroting’ kan zetten. Gedurende het hele debat vindt in café-brasserie Dudok een marathon van optredens plaats door diverse theater- en dansgezelschappen en muziekensembles.
Afhankelijk van de uitkomst van het debat van maandag 13 december, en de stemming in de Eerste Kamer over de motie van de PvdA aangaande de BTW-verhoging op cultuur op dinsdag 14 december, beraden de diverse partijen zich op vervolgacties, laten ze via een persbericht weten.
Over petities gesproken: de Tweede Kamer wil ook graag wc’s in de sprinters van de NS. De NS is inmiddels overstag gegaan. Is de (virtuele) pen dan werkelijk machtiger dan het zwaard?
Westerpark, 1:01 pm
Vandaag was ik in Zwolle om een gastcollege te geven op de opleiding Comic Design. Dé opleiding voor stripmakers in Nederland. Het onderwerp van mijn college: Spiderman.
Ik vond het erg leuk om weer eens voor de klas te staan. De tijden dat ik wekelijks op de UvA lesgaf, liggen alweer een paar jaar achter me. Vandaag vond ik een enthousiast groepje tweede- en derdejaarsstudenten voor me. Ze waren assertief en stelden kritische vragen. Ik vond het boeiend om hun analyses te horen van de strippagina’s die ik ze liet zien. Oud werk uit 1962 van Steve Ditko, de co-creator van Spiderman naast werk uit de jaren tachtig van Todd McFarlane. En natuurlijk kwam John Romita Jr. ter sprake. Misschien wel de beste Spiderman-tekenaar ooit.
Tim, een van de studenten, liet me tijdens de pauze zijn porfolio en schetsboek zien. De gedrevenheid was aan het werk af te zien. Er staat ook een strip van hem in OOGST. Dat is het blad dat studenten van Comic Design zelf maken om hun werk aan de wereld te tonen. Toevallig werd donderdag het derde nummer gepresenteerd. De strips die erin staan zijn verschillend qua stijl, onderwerp en kwaliteit. Het is goed dat de stripmakers in spé op deze manier alvast kunnen proeven aan de praktijk. Wat dat betreft ben ik erg benieuwd naar het talent dat over een paar jaar afstudeert.
De voorbereiding op het college bood me de kans om weer eens goed in de wereld van Spiderman te duiken. Een wereld die ik nog nauwgezet in de gaten hou – ik lees alle comics die uitkomen met interesse – maar waar ik relatief weinig over schrijf. Ik heb mezelf stilletjes voorgenomen om er de komende tijd meer inkt aan te besteden. Er valt immers genoeg boeiends over te vertellen.
The gates to the Westerpark, 1:00 pm