Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Video: Eisner komt eraan!

Eerste nummer literair stripmagazine Eisner uit in novemberIn november brengt uitgeverij Podium het eerste nummer van Eisner uit, het eerste Nederlandse tijdschrift met literaire stripverhalen. Hierin staan beeldverhalen voor volwassenen, van onder meer Daniel Clowes, Peter Pontiac, Jeroen Janssen en Jean-Marc van Tol.Van Tol (Fokke & Sukke) is tevens adviseur van de redactie: ‘Het uitgeven van strips en graphic novels is in Nederland een hels karwei. Dat moet je als je een normale uitgever bent natuurlijk niet doen. Je weet van tevoren dat het een verliesgevende zaak is!’

Video interview
In de video vertellen uitgever Joost Nijsen en Van Tol waarom Eisner er toch komt, wat ze nu precies bedoelen met de term ‘literaire’ strips en welke stripmakers er in het eerste nummer zullen staan.

En verder…
Ik maakte bovenstaande video voor Nu.nl, in opdracht van FaceCulture. Vandaar het embleem van Nu.nl in het beeld.
Zoals Joost Nijsen in de video al aangeeft is het uitgeven van een dergelijk tijdschrift een gok, want de markt voor literaire strips is niet groot. Ik hoop dan ook dat Eisner een lang leven is beschoren. De tijd zal het uitwijzen. Toch kijken sommige boekhandelaren reikhalzend uit naar het eerste nummer. Laatst zag ik dat ze bij Selexyz Scheltema in Amsterdam al een plaatsje hebben gereserveerd voor Eisner:Overigens, mocht je het als stripliefhebber nog niet gehoord hebben: volgend jaar beginnen ze ook weer met de Eppo. Al zul je daar geen graphic novel-achtig werk aantreffen, maar wel strips als Storm, Agent 327 en Franka. Juist ja, dezelfde stripfiguren die er vroeger ook al in stonden.

Categorieën
Striprecensie Strips

Batman – City of crime: De stad als kwaadaardige entiteit

Het is uiterst moeilijk om na zeventig jaar Batman-verhalen de Dark Knight nog vanuit een verse invalshoek te benaderen en iets nieuws over deze stripheld te vertellen. David Lapham is dat met Batman: City of Crime wat mij betreft gelukt. Bijzonder aan City of Crime is dat de stad zelf als kwaadaardig wezen wordt voorgesteld. Een poel der corruptie en kwaadaardigheid die Batman in toom probeert te houden. Als zwangere tieners van het toneel verdwijnen en een rijkeluisdochter die Bruce Wayne persoonlijk heeft gekend dood wordt aangetroffen, gaat Batman op onderzoek uit. Hij moet het opnemen tegen een compleet nieuwe entiteit die The Body wordt genoemd. Bekende Batman-schurken als The Penguin, Mr. Freeze en The Ventriloquist zijn tevens in de macht van deze Body, die niet voor niets in naam doet denken aan de film Invasion of the Body Snatchers. Overigens is het concept Gotham City als kwaadwillend monster niet nieuw. Dit idee werd eerder toegepast in het verhaal Dark Knight/Dark City in Batman # 452 t/m 454. Lapham maakt de tegenstelling tussen de stad en haar beschermer echter heel duidelijk in zijn zorgvuldig gekozen woorden:

‘Gotham City – six million people reside within her confines. [..] Her roots burrow straight down into hell. A serpentine maze of narrow streets and allyways trap every sin, every vice, every murderous thought and deed. Keeping them secretly hidden to fester and rot and grow. Layer upon layer, piled so high, that, at times, this city, founded on the site of a mad house, seems gleefully willing to consume herself. And go laughing all the way. She is truly sick, she needs a pill. She needs medicine. He is that medicine. But the city is clever. She will not take it willingly.’

Undercover
Ook wordt de zelfkant van Gotham uitvoerig getoond als Bruce Wayne undercover gaat in de wijk Crown Point. Het komt niet vaak voor in de verhalen van Batman dat Wayne zonder masker moet optreden om een mysterie te ontrafelen. Hij gaat undercover bij een aannemer die tevens de baas lijkt van bovengenoemde wijk. Alleen zo weet Wayne tot de onderste krochten van de stad door te dringen. Goed om te zien dat het detective-aspect van Batman weer eens benadrukt wordt.
Keukentafel
In het begin van City of Crime, dat een bundeling is van Detective Comics # 801 t/m 808, 811 t/m 814, zitten twee interessante scènes die dit uitzonderlijke verhaal voor mij tot een nog hoger plan brengt. In de eerste gaat Batman op bezoek bij de moeder wiens dochter wordt vermist. We zien de duistere ridder in zijn theatrale verschijning aan de keukentafel van een gewoon gezin zitten. Zij schenkt een kop thee in terwijl ze de verdwijning van haar dochter bespreken. Vanuit visueel oogpunt had het contrast tussen de bijna bovennatuurlijke Batman en de alledaagse omgeving niet groter kunnen zijn. De taak die Bruce Wayne zich gesteld heeft wordt echter in deze plaat heel duidelijk weergegeven: hij neemt het op voor de normale burger in Gotham. Batman zal alles in zijn macht doen om het verlossende nieuws te brengen waar de moeder van het vermiste kind zo naar smacht. Robin
Voor de conversatie in de keuken hebben Batman en Robin mensen gered uit een brandend pand. Dat we de Dark Knight en de Boy Wonder de brandweer zien assisteren, de helden uit de echte wereld, geeft de stripfiguren een extra dosis geloofwaardigheid. Ook wordt mede dankzij deze scène het personage Robin op een meer realistische wijze neergezet.
De aanwezigheid van Robin in de wereld van Batman heeft voor mij altijd iets onnatuurlijks gehad – de jonge kleurrijke acrobaat zij aan zij met een volwassen man die zich schuilhoudt in de schaduw. Robin wordt in dit verhaal echter tot menselijke proporties teruggebracht. Robin treedt in dit verhaal op zoals het een sidekick betaamd: als hulpje van Batman die hem op zijn eigen – enigzins beperkte – manier bijstaat in het redden van mensen en bestrijden van de misdaad. Later in het verhaal zal Robin waken over The Ventriloquist die in een ziekenhuisbed ligt. Als er gevaar dreigt, schakelt hij Gordon in. De tiener gaat dus niet in zijn eentje volwassen schurken te lijf die vele malen sterker zijn dan hijzelf.
Grimmig
City of Crime toont ons een grimmige wereld waarin het lijden van de bewoners van de grote stad enorm is. Daarbij passend wordt geweld onverbloemd getoond; niet alle onschuldige slachtoffers kunnen worden gered. Ook Batman is immers maar een mens. David Lapham toont met zijn versie van Gotham City een wereld waarin Batman thuishoort, een stad waarin hij tot zijn recht komt.Batman: City of Crime verscheen als bundel reeds in 2006 maar is nog steeds goed verkrijgbaar. Daarom behandel ik deze strip in de onofficiële reeks ‘Op de plank’. Een reeks met recensies over culturele artefacten die op een bepaalde manier opvallen of die ik om persoonlijke reden bijzonder vind. Waarom zouden immers alleen recente boeken, cd’s en films een recensie verdienen? Batman: City of Crime. Lapham, David, Ramon Bachs en Nathan Massengill. DC Comics, 2006. ISBN 9781845763367.

Categorieën
Strips

Kroegkrabbel: Alien

Lees ook:

Categorieën
Striprecensie Strips

Parijs 25/44: Historische figuren in melodrama

De laatste jaren staat Dick Matena extra in de belangstelling door zijn verstrippingen van literaire klassiekers als De Avonden, Kort Amerikaans en Kaas. Kennelijk beviel het opnieuw vertellen van verhalen Matena wel, want Parijs 25/44 is een herbewerking van zijn eigen stripalbum Sartre & Hemingway, dat in 1992 uitkwam.Beide strips verhalen een fictieve ontmoeting tussen de jonge Jean-Paul Sartre en Ernest Hemingway in Parijs, anno 1925. De cast van de strip beslaat verder een scala aan kunstenaars en schrijvers die zich allen ophielden in de Franse hoofdstad tijdens de ‘roaring twenties’. F. Scott Fitzgerald, Getrude Stein, Pablo Picasso, Salvador Dalí en James Joyce. Maar een cast met literaire personages maakt nog geen literaire strip.Uitleg
De strip wordt voorafgegaan door een introductie van de historische figuren die een rol spelen in het verhaal. Omdat de toon van de strip op het uitleggerige af is, lijkt het alsof Matena vooral de historische situatie en typeringen van de personages zoals die door hem worden beschreven in de introductie wilde uitwerken. Een dergelijke visualisering maakt de introductie overbodig.De dialogen tussen de kunstenaars zijn vermakelijk en typeren de personages zoals ze in de introductie worden voorgesteld. Zo wordt Dalí afgeschilderd als iemand met een groot ego die over zichzelf in de derdepersoon spreekt. Om zijn afkeer van moderne kunst te demonstreren gooit de opgewonden Dalí een salade tegen de muur. Wanneer Hemingway de agressieve Dalí op straat schopt, eist deze dat ze hun conflict zullen uitvechten in een duel om zo zijn eer te redden. Een duel wat met een Ferme vuistslag van Hemingway in diens voordeel beslecht wordt.Melodrama
Toch zijn dit soort kleurrijke taferelen slechts omlijsting van een verhaal dat in wezen draait om het ongelukkige leven van één centrale figuur: het meisje Eva dat voor haar vriend Antione de hoer moet spelen. Op een avond redt Hemingway haar van een zelfmoordpoging. Later ontmoet Hemingway de jonge Jean-Paul Sartre. Eva was vroeger de dienstmeid van zijn ouders en de schuchtere schrijver is hopeloos verliefd op haar. Het lot van Eva is de rode draad die als het ware de verschillende scènes in de kunstscène van het Parijs van de jaren twintig aan elkaar moet rijgen. Toch kan de aanwezigheid van de historische personages niet verhullen dat de plot het niveau van een stuiverroman niet ontstijgt. De filmnoirachtige verhaalelementen die op het omslag van de uitgave worden vermeld, zijn mij ook ontgaan. Parijs 25/44 heeft niets met noir van doen, wel met het melodrama.Meester
Het is vooral in de visualisatie dat Matena zich een meester toont. Het realistische tekenwerk van Parijs 25/44 spreekt mij daarom het meeste aan. De tekeningen zijn vrijwel geheel gearceerd, met deze techniek voorziet Matena zijn werk van textuur. Tegelijkertijd contrasteren de witte vlakken van de gezichten met de arceringen en donkere vlakken. Door dit contrast leidt Matena het oog automatisch naar de witte rustpunten in het drukke lijnenspel. Hierdoor verliest de lezer nooit de personages en hun expressies uit het oog en blijft de vertelling overzichtelijk.Matena hanteert een strakke kadrering waarin hij op zowel de voor- als achtergrond acties opvoert. De prenten hebben hierdoor veel diepte. Het geeft de scènes, die toch vooral uit dialogen bestaan, de nodige dynamiek.Lelijke reproductie
Omdat het tekenwerk zo bekoorlijk is, is het des te spijtig dat de prenten zo slecht zijn gereproduceerd. Soms bevatten de zwarte vlakken op de pagina’s witte strepen, alsof het boekje gekopieerd is op een ordinaire kopieermachine. Er zijn smallpress-uitgaven die er beter uitzien dan deze uitgave van uitgeverij Atlas.Matena, Dick. Parijs 25/44.
Uitgeverij Atlas. ISBN 9789045013701
Ook verschenen op EeuwigWeekend.nl.
Lees de andere striprecensies op Mike’s Webs.

Categorieën
Striprecensie Strips

24 Hour Comic: Fokke & Sukke en de Moord in Lambiek

Nu deze maand het 24 Hour Comic event weer staat te gebeuren, namelijk op 18 oktober, leek het me een goed idee om eens naar eerdere 24 Hour comics te kijken. In 2005 tekende Jean-Marc van Tol de strip Fokke & Sukke: Moord in Lambiek, met de bekende kanarie en eend in de hoofdrol. Fokke en Sukke staan voor de deur bij stripwinkel Lambiek om mee te doen met de 24 Hour Comics Day, waarin een stripmaker geacht wordt een stripverhaal van 24 pagina’s te maken binnen de tijdspanne van een etmaal. Tot hun verbazing blijkt dat de boel niet doorgaat omdat de eigenaar van Lambiek, toen nog Kees Kousemaker, dood in de stripwinkel is gevonden. Een rechercheur, die verdacht veel op de Cock lijkt en een collega heeft die Fladder heet, ziet er een natuurlijke dood in. Fokke en Sukke vermoeden echter dat hier sprake is van moord en gaan op onderzoek uit.Stripjournalist
In de winkel vinden ze de stapel strips waaronder Kousemaker gelegen heeft. Naast het personeel is ook stripjournalist Jeroen Mirck aanwezig. Met enige trots merkt Mirck op dat hij de eerste was die berichtte over de dood van Kousemaker. Mirck was indertijd nog bijna dagelijks bezig met de stripnieuwssite comicbase. Ook is hij een stripcompadre van me, dus voor mij was het des te grappiger om hem op de bladzijden van deze 24 Hour Comic tegen te komen. Van Tol laat ook enkele bekende stripfiguren optreden in de strip. Zo zien we onder andere Jerommeke, Krimson, Olrik en Rastapopoulos voorbijkomen. Van Tol imiteert in deze scènes de stijl uit de Suske en Wiske-strips en doet dat ondanks zijn snelle tekenhand overtuigend.
Rafelig
Dat het hier gaat om een verhaal dat binnen de tijdspanne getekend is, wordt gaandeweg steeds duidelijker. Als de uurtjes hun tol beginnen te eisen wordt de plot rafelig. Ook grijpt Van Tol steeds vaker naar tijdbesparende technieken als paginagrote plaatjes en grote zwarte vlakken. Ook hergebruikt hij enkele plaatjes. Maar dat soort tekenen van tijdsdruk geven die snelgemaakte strips juist een extra charme. Overigens, mocht je het je afvragen: alles loopt goed af. Het lijk van Kousemaker bleek een reclamepop te zijn. Fokke & Sukke: Moord in Lambiek is een melig avontuur met enkele surrealistische elementen. De strip mag dan misschien niet het beste avontuur zijn van deze vreemde vogels, als 24 Hr Comic is hij zeker geslaagd.In Nederland vindt de 24 Hr Comic-sessie dit jaar weer plaats in stripwinkel Lambiek. Lees ook het verslag van vorig jaar.

Categorieën
Strips

Grafstemming: Stilleven

Concept: M.Minneboo
Tekening: Emma Ringelberg
Eerder grafstemmingen:

Categorieën
Boeken Striprecensie Strips

Waiting for Food #4: Prachtig kijkvoer

Robert Crumb weet de tijd die hij moet wachten op zijn eten goed te besteden. Wanneer voor handen, tekent hij de placemats in restaurants vol. Dat doet de tekenveteraan erg verdienstelijk: reeds zijn er vier boeken verschenen met zijn restauranttekeningen, toepasselijk Waiting for Food geheten. Het vierde boek staat vol met uiteenlopende Crumb-krabbels. Crumb tekent kleine karakterstudies van de aanwezigen in het restaurant en voorziet zijn tekeningen met rake kwalificaties als ‘The ugly hairdo couple’, ‘Loudmouthed young man’ of ‘Cute French boy who came in with very beautiful young girl.’ Soms maakt hij een zelfportret of portretteert hij zijn vrouw Aline. Zo nu en dan zitten er prenten tussen die zijn typische gevoel voor humor uitbeelden. Zo tekent Crumb een droevig kijkende harige vent en schrijft hier ‘Unromantic depiction of sasquatch’ bij. Eén pagina staat vol met Donald Duck, waarin de eend obsceen ‘Take the money!’ roept. Onderstaande prent ‘Tough talk’ deed mij ook schateren:De kunstenaar weet in een enkele tekening een heel verhaal te vatten. Zoals de prent waarin een oudere vrouw haar hand legt op de arm van de veel jongere man die tegenover haar aan tafel zit.Wereldwijsheid
Geregeld citeert Crumb Pete Poplaski, een jarenlange vriend van hem die zo zijn eigen sporen heeft verdiend in de stripwereld. Poplaski komt met wijsheden als: ‘Dying is easy… It’s getting born that’s hard’. Crumb tekent er een stervende man in een ziekenhuisbed bij wiens geestverschijning richting het plafond dwarrelt. Het plafond blijkt de onderkant van het wateroppervlak te zijn.Zap comics & Mr. Natural
Crumb maakte in de jaren zestig en zeventig furore in de Amerikaanse undergroundscene. Hij tekende onder meer verhalen voor American Splendor, de autobiografische strip van Harvey Pekar, en was de drijvende kracht achter Zap Comix, het stripblad waar volgens de overlevering de hele undergroundscene rond San Francisco mee begon. Onder invloed van LSD creëerde Crumb de wijze hippie Mr. Natural. De oversekste strippoes Fritz the Cat is een andere bekende creatie van de tekenaar. Crumb staat bekend om zijn psychedelische strips uit die tijd en heeft een voorkeur voor het tekenen van vrouwen met grote borsten en een breed zitvlak.Wie de film Crumb van Terry Zwigoff heeft gezien weet dat de man uit een vreemd gezin komt. Zijn depressieve broer Charles, met wie Crumb als kind zijn eerste strips maakte, pleegde zelfmoord nadat hij jarenlang bij zijn overheersende moeder had gewoond. Vroeger werd Crumb nog wel eens beschuldigd van misogynie. Tegenwoordig is zijn werk een stuk milder van aard.De reeks Waiting for Food past heel goed in de trend van de laatste jaren: er verschijnen veel bloemlezingen van zijn strips en schetsboeken, maar weinig nieuwe stripverhalen. Het oeuvre wordt dus tot de laatste druppel uitgemolken. Mij hoor je daar niet over klagen: ik ben een grote fan van Crumbs werk en kan er geen genoeg van krijgen. Wat stripmakers betreft is hij een van de groten der aarde.Zelfspot
Crumb lijkt minder productief dan vroeger. ‘I’ve become too self-consious, too inhibited, afraid I won’t measure up to my own reputation. Kinda pathetic, but there it is… paralyzed by my own success!’ schrijft hij in het voorwoord. Deze tekst zit volgens typische Crumb-traditie vol zelfspot. De kunstenaar neemt zichzelf en zijn werk niet al te serieus. Toch schuilt diep binnen in hem nog steeds een onzeker jongetje dat geliefd wil zijn: ‘I want you to LOVE me so much! That’s why I do it, why I try so hard!’Waiting For Food, Number Four is een prachtig boek geworden waarmee je je ogen flink de kost kunt geven. Het is een fijn boek om lekker door te bladeren en zo nu en dan weer eens op te pakken om een tekening nauwgezet te bestuderen. De diversiteit aan thema’s, van absurde historische figuren tot alledaagse taferelen, maakt dat je iedere keer verrast wordt als je een bladzijde omslaat.Waiting For Food, Number Four wordt waarschijnlijk de laatste van de reeks. In het voorwoord klaagt de tekenaar dat de papieren placemats een uitstervende traditie zijn geworden. Ze komen simpelweg steeds minder voor. Net als originele en eigenzinnige stripmakers als Robert Crumb.R. Crumb. Waiting for Food 4, Yet More Placemat drawings by R. Crumb
Oog en blik, 2008
ISBN 978-90-5492-205-6Deze recensie verscheen ook op EeuwigWeekend.nl. ‘Die andere leuke site.’ 🙂

Categorieën
Strips

Stripdagen Houten 2008: Een tas vol strips, zorgen en nieuwe initiatieven

Toen de stripverkopers om half vijf hun waar weer inpakten en de beursvloer langzaam aan steeds leger werd, kon ik niet van de impressie af komen dat het een heel rustige zondag was geweest van de veertigste editie Stripdagen in Houten. Volgens officiële berichtgeving bezochten tussen de vijf en zesduizend bezoekers de stripdagen in Houten in het laatste weekend van september. De beursvloer op zondag vertoonde echter net zoveel lege plekken als een oude man met haaruitval.

Snuffelen op de ruilbeurs.

‘De Nederlandse strip zit in een diep dal’
Het beeld was typerend voor het algemene gevoel dat de Nederlandse stripwereld lijkt te overheersen. Niet voor niets luidden Hanco Kolk (S1ngle, Gilles de Geus, Meccano) en Jean-Marc van Tol (Fokke & Sukke) de noodklok in NRC’s katern Zaterdag Etcetera. Volgens Kolk en Van Tol is het maken van strips een liefhebberij geworden. Nieuw talent is wel aanwezig, maar sinds het wegvallen van de belangrijke stripbladen is daar geen begeleiding meer voor. Ook ontbeert Nederland een professionele opleiding. Nu publiceren nieuwe makers vooral online, maar omdat ze daarmee niet worden uitgedaagd, stagneert hun ontwikkeling:

‘Er is in Nederland geen enkele serieuze kunstopleiding waar het tekenen van strips en cartoons te leren valt. Daarmee lijkt een hele kunstvorm uit het Nederlandse cultuurlandschap te verdwijnen.’

Collega-journalist Jeroen Mirck bekeek het essay met een kritische blik. Zie zijn stuk op JeroenMirck.nl. Nieuwe initiatieven
Los van het feit dat het artikel van Hanco Kolk en Jean-Marc van Tol hout snijdt, zijn er wel enkele frisse initiatieven op het gebied van stripbladen te noemen. Het literaire striptijdschrift Eisner zal zoals eerder aangegeven in november verschijnen. Inkt magazine zag recent het licht.
Ik sprak op de beurs met twee makers van het blad: ‘Inkt Magazine is een nieuw podium voor beginnende comic en illustratie artiesten. In plaats van de nadruk te leggen op de gevestigde orde, zoeken we elke keer weer nieuw, onbekend, zich ontwikkelend talent,’ aldus de twee redacteuren. Menno Kooistra, co-hoofdredacteur van EeuwigWeekend.nl, zal er binnenkort een recensie over schrijven.Fijn dat er dit soort initiatieven zijn, al moet daar wel bij gezegd worden dat stripbladen niet zo heel lang mee lijken te gaan in de Nederlandse stripwereld. Stripmagazine Myx, dat van uitgeverij Silvester twee jaar geleden overging naar een andere uitgever, is immers ten graven gelegd. Stripblad Eppo komt volgend jaar wel weer terug. Maar de Eppo zal voornamelijk gevuld worden met oudgedienden en niet met nieuw talent.

Een rij van fans voor De Eppo-stand.

Nieuw talent lijkt zich vooral te concentreren op het maken van cartoons, minder op langere verhalen. Ik vraag me ook af hoe veel kans jong talent krijgt bij de uitgeverijen. Promotie
Bovenstaande prangende kwesties even gelaten voor wat ze zijn: de zondag op de stripdagen was voor mij een goedgevulde dag. De relatief rustige beursvloer gaf gelegenheid om te kletsen met verschillende stripmakers en uitgevers. Gesprekken die dikwijls ideeën opleverden voor nieuwe artikelen en afspraken voor binnenkort te voeren interviews. (Verwacht binnenkort een interview met Marq van Broekhoven – zie foto – over zijn nieuwe album Marq Denkt.)
Samen met collega Kooistra heb ik de website Eeuwigweekend.nl gepromoot bij verschillende stripuitgevers. We snuffelden tussen al het verse stripwerk om nieuw recensiemateriaal te selecteren voor de komende maanden. Kaart Zonder Baard
EeuwigWeekend was niet de enige site die onder de aandacht werd gebracht. Het team van KaartZonderBaard.nl trok er op uit om nietsvermoedende beursbezoekers te verblijden met een promokaart van deze site. KaartZonderBaard.nl is een site waar je gratis eCards kunt versturen. Niet van die suffe Halmark-kaarten, nee, scherpe cartoons en vrolijke prenten van o.a. Hallie Lama, Menno Kooistra, Paul Stellingwerf, Thijs Hermans en Rob van Barneveld. Die waren echter allemaal veel te druk met hangen in de VIP-bar, dus werden de kaarten uitgedeeld door twee promobabes. Na het struinen op de beurs kwam ik met de collega’s van Nieuw Gehoer terecht in de VIP bar, waar deze editie van de Stripdagen werd afgesloten met een welverdiend drankje.Een tas vol
Uiteindelijk ging ik naar huis met een tas vol strips en een hoofd vol met de discussie over de huidige staat van de Nederlandse stripwereld. Deze discussie zal ik zeker volgen.Wordt vast en zeker vervolgd!Lees ook het verslag van vorig jaar.Het laatste nieuws over de stripdagen lees je natuurlijk op de site van de stripdagen zelf.

Categorieën
Strips

Dit weekend moet je in Houten zijn

Misschien wil je je Smurfen-fetisj bevredigen. Of zoek je nog naar die ene Wonderbaarlijke Spinneman uit 1978. Of heb je gewoon zin om je stripboeken helemaal vol te laten signeren. Wat de reden ook is: dit weekend moet iedere stripliefhebber in Houten zijn, want daar vinden traditiegetrouw de Stripdagen plaats.Wil je weten wie er allemaal zullen zijn? Check deze lijst. Expo’s
En als je de stripmakers niet direct durft aan te spreken, dan moet je toch zeker de vele exposities gaan bekijken. Zoals de expositie Wat zeur je nou?! Discriminatie gestript. Vijftien Nederlandse en Vlaamse tekenaars laten in deze expo hun humoristische visie zien op discriminatie op grond van huidskleur, handicap, geloof, geslacht, leeftijd en seksuele voorkeur. Striphelden op het witte doek, de expositie van Ruud den Drijver is ook weer te zien in verband met het filmprogramma van het Nederlands Filmfestival. Een documentaire over Den Drijver zal tevens vertoond worden. Lees het volledige programma van de Stripdagen hier.
Ja, ja, nieuw gehoer weer on tour
De tekenmannen van Studio Nieuw Gehoer zijn er ook. Ze mogen de laatste maanden dan bijna niets meer uploaden op de site, in Houten zullen ze bewijzen dat ze life and kicking zijn. De grote vraag dit jaar is of Menno van zijn grote voorraad Trui-boekjes weet af te komen. Koop die vooral, want volgens het laatste nieuws heeft dit sympathieke oude dametje – wederom – het leven gelaten.Wil je weten hoeveel lol de Nieuwe Hoeren op stripbeursen hebben? Bekijk dan de repo van de stripbeurs in Turnhout vorig jaar. En mocht je dat allemaal worst zijn, kom dan gewoon gezellig langs bij de stand voor een praatje. Zie je in Houten.Waar dan? Nou hier:
De Stripdagen 2008
op 27 en 28 september
in Euretco Expo Center

Meidoornkade 24
3992 AE Houten

Categorieën
Strips

Cartoon: Slechtste openingszin ooit…

Want, laten we eerlijk zijn: het werd weer eens tijd voor een Jezus-cartoon.
Script: Michael Minneboo
Artwork: Hallie LamaDe christelijke goedheiligman is overigens weer vollop in het nieuws dankzij het nieuwe boek van filmregisseur Paul Verhoeven dat de ladingdekkende titel Jezus van Nazaret heeft gekregen. Verhoeven stelde al zijn theorieën over Jezus op papier, in samenwerking met zijn biograaf Rob van Scheers. Ik ben erg benieuwd naar dit boek. Het zal ongetwijfeld de tongen los maken in christelijke kringen. Het uitkomen van het boek was voor Menno Kooistra een mooie aanleiding om een top-tien samen te stellen van Jezus ‘blasfemieën/parodieën’.

Categorieën
Strips

Volgend jaar een Spiderman musical?

Van sommige berichten hoop je gewoon dat ze niet waar zijn. Volgens een artikel in het Vlaamse dagblad De Morgen kunnen we volgend jaar een musical over de superheld Spider-Man op broadway verwachten. Volgens de krant maakte het hoofd van productie van Marvel Studios dit bekend.

Wordt het volgend jaar handtekeningen uitdelen voor het webhoofd?
Tekening: Todd McFarlane

De regie van de musical zou in handen zijn van Julie Taymor die eerder The Lion King op de planken bracht. Muzikanten Bono en The Edge van U2 zouden benaderd zijn voor de muziek. Eerder gingen er al geruchten over het web van dit vreemde bericht. De website van Marvel, de uitgeverij van Spiderman, berichtte vorig jaar april het volgende:

‘Marvel continues to look to every entertainment medium to support the enduring popularity of our Superheroes, and we are thrilled with the talent on board. The all star creative team–led by Julie Taymor, Bono and The Edge–is second to none and we are certain this project will delight fans of Spider-Man and new audiences alike,” said David Maisel, Chairman, Marvel Studios, whose previous Broadway credits include spearheading the 1999 Tony Award-winning Best Musical Fosse.’

Camp!
Oom Ben zou zich in zijn graf omdraaien als je het mij vraagt. Dankzij de goede reeks superheldenfilms, een trend die werd ingezet met X-Men Van Bryan Singer (uit 2000 alweer), zijn superhelden eindelijk een beetje van het predicaat ‘camp’ af. Dit label werd in de jaren zestig vastgehecht aan de kleurrijke helden toen Batman op televisie op de camp-toer ging. (Zie o.a. het stuk Batman in de sixties.) Een musical over het webhoofd zal het campgeurtje weer doen uitstrooien over de superhelden.
Mamma Mia!
Musicals over superhelden, het klinkt als de wereld op zijn kop. Nou ja, musicals zijn om de een of andere reden weer erg populair tegenwoordig. De film Mamma Mia! The Movie (Phyllida Lloyd, 2008) heeft inmiddels in Nederland 815.000 bezoekers getrokken en € 5,5 miljoen opgebracht. Dat berichtte Universal Pictures International dinsdag. Volgens het persbericht ging in Duitsland een fan de film maar liefst 70 keer kijken.Overigens is Spidey lang niet de eerste superheld die zingend op het podium afgaat. In 1966 was er al It’s a Bird…It’s a Plane….It’s Superman! Plannen voor een Batman-musical werden een paar jaar geleden uiteindelijk niet uitgevoerd. Het is te hopen dat Spiderman ook broadway niet zal halen. De laatste aflevering uit de filmreeks was op sommige momenten immers al camp genoeg.
Lees ook:

Categorieën
Boeken Strips

Vrijdagmiddag (2): Geestverruimende middelen en nachtwezens in The ABC

Het regende zachtjes toen ik die vrijdagmiddag The American Book Center op het spui binnendruppelde. Mijn gedachten waren nog even bij de afgelopen uren in het Crea Café, waar ik met een oude studiegenote had bijgepraat. Maar nu was het tijd voor boeken. Nu ja, strips om precies te zijn. The American Book Center huist alweer een aantal jaar op het Spui in Amsterdam. Ik kom er al sinds mijn studietijd, toen de boekwinkel nog aan het einde van de Kalverstraat zat. Het is voor mij de perfecte plek om te snuffelen en onverwachte ontdekkingen te doen.Geestverruimende middelen
Wat mij betreft is een goede boekwinkel een vrijhaven – een plek weg van alledag waar je geestverruimende middelen in de vorm van boeken, teksten en comics kunt vinden en waar je, in het gunstige geval, even rustig kunt bladeren, lezen en snuffelen. De betere boekhandel past bij je smaak en heeft dat ene boek wat je zoekt in de kast staan, of kan daar zonder moeite aankomen. The American Book Center voldoet niet aan alle bovengestelde eisen, want door de smalle gangen en volle winkel word je vaak gestoord in het snuffelen door andere papierzoekers. Ook kun je er niet lekker in een hoekje zitten lezen, zoals dat wel kan in de boekwinkel Borders in Londen. Toch is het een van mijn favoriete plekken om te vertoeven. Omdat het personeel er al jaren werkt, kom je er altijd herkenbare gezichten tegen. De staff van de ABC geeft de indruk hart voor de zaak te hebben. Die herkenbaarheid en continuïteit geven een vertrouwd gevoel. Vanwege de kortingskaart voel je je als klant toch onderdeel van de gehele sfeer daar. En de collectie graphic novels en filmboeken is zeer ruim.

De trap naar de eerste verdieping. Foto: Boekhandel-info.nl

De laatste tijd is het scannen van de aanbiedingskast op de eerste verdieping vaste prik geworden als ik in Amsterdam ben. Ook dit keer stonden er weer een paar interessante comics tussen die ik niet wilde laten staan. Nachtwezens
Zoals een mooi gebonden hardcover editie van Nocturnals. Stripmaker Dan Brereton schildert zijn strips. Zijn artwork greep me dan ook meteen: mooi geschilderde platen vol rijke details. De strips over de nachtelijke outcasts werden oorspronkelijk halverwege de jaren negentig uitgegeven. Het verhaal vertelt over de supernatuurlijke avonturen van Doc Horror en zijn dochter Evening. Ze opereren in de fictionele stad Pacific City, ergens gelokaliseerd in Californië. In de verhalen over de Nocturnals worden gangster/pulpverhalen gecombineerd met fantasiewezens, bovennatuurlijke elementen en een halloweenachtige sfeer.

Prachtig werk van Dan Brereton.

Ook waren er veel hardcover Batman-titels in de aanbieding die middag. Ik voelde me als een kind in een snoepwinkel, maar wist mijn koopdrift te beheersen tot een paar titels. Want, laten we eerlijk zijn, The ABC is niet een van de goedkoopste boekwinkels in Nederland. De prijs van de boeken ligt vaak ver boven die van online winkels. Iets wat de aanbiedingenkast des te aantrekkelijk maakt. Toen ik even later op de bank zat, met een verse pot thee naast me, en de bladzijden van Nocturnals opensloeg, ging er een wondere en tot nu onbekende wereld voor me open. En dat is toch de kracht van een goede strip en een goed boek. Mijn honger naar bijzonder leesvoer was weer voor even gestild.Mocht de lezer het zich afvragen: deze tekst is niet gesponsord door de ABC. Desondanks wijs ik je graag op het blog van de boekwinkel.Lees ook: