Categorieën
Mike's notities

Sprinterklaas

Zaterdagmiddag reisden Linda en ik af naar haar familie in Breezand. Uiteraard waren er dit weekend werkzaamheden aan het spoor dus halverwege de reis stapten we over op een bus om bijna een uur lang door de Noord-Hollandse polder te hobbelen. Ondertussen jankte een mislukte kloon van James Brown uit de speakers.

Onderweg kregen we echter een bliksembezoek van Sinterklaas. Hij ging er bij de voordeur in, liep langs de stoelen en ging er aan het einde van de bus weer uit. In zijn kielzog een vintage Piet.

sprinterklaas-sinterklaas

En, heel verfrissend na de afgelopen weken sociale media: er was niemand die de goede Sint uitmaakte voor racist. Zoals je weet vind ik aanpassingen maken aan de traditie prima, maar de toon van het debat stoort mij. Je kunt op Fakebook bijna niets over Sinterklaas plaatsen of de vingerwijzende goegemeente zit alweer recht op in zijn stoel ‘schande!’ en ‘racisme’ te roepen. Laatst sprak ik daar met Frits over en die zei dat mensen tegenwoordig gewoon zin lijken te hebben in een rel. Volgens mij heeft hij daar een punt. Mensen lijden aan relzucht.

Alle volwassenen in de bus vonden het gewoon leuk dat de Sint even langskwam. Al was het dan maar een paar seconden.

Iemand die ook de lol van Sinterklaas in ziet en er een eigen, subversieve draai aan weet te geven, is mijn blogmaatje Axel Watteeuw van 80sgeek.be.

In mijn wereld is de Sint een happy hipster en heeft hij tering aan het juist decorum. Samen met zijn Pieten, bouwt hij in zijn kasteel in Spanje elke dag een feestje. Wat moet een man anders die slechts 1 avond per jaar uit werken gaat? Laat me Paul Jambers vrij citeren: Wat drijft hem?

Check out de andere foto’s op Instagram.

Categorieën
Film Mike's notities

Sinterklaas en Zwarte Piet

In mijn schoen vond ik een Playmobildoosje met daarin Sinterklaas en Zwarte Piet. Dankjewel, Linda… euh Sinterklaas!

playmobil_zwarte_piet_02

Al vanaf het moment dat ik in Het Parool een foto zag staan van een Zwarte Piet-figuurtje van Playmobil, wilde ik deze al hebben. Ik verzamel doorgaans geen speelgoed, maar ik vermoed dat deze vorm van Zwarte Piet binnenkort tot het verleden behoort. Ik denk niet dat de Playmobil Zwarte Piet nog lang in het assortiment heeft zitten, gezien hoe fel dit jaar de discussie omtrent de assistent van de goedheiligman is opgelaaid.

Het setje wordt voor mij dan symbool voor hoe we vroeger Sinterklaas vierden. Tradities veranderen. Als Piet inderdaad alle kleuren van de regenboog gaat hebben in de toekomst, en er rode, groene en blauwe Pieten met Sinterklaas op pad gaan, dan heb ik, voor de komende generaties toch nog een traditionele Piet in bewaring thuis.

Vorig jaar vond ik het een nogal onzinnige discussie, want ik had zelf als kind Zwarte Piet nooit als racistisch ervaren. De laatste tijd besef ik dat ik niet voor anderen kan uitmaken wat ze als racistisch ervaren, ook als hetgeen wat ze als racistisch ervaren niet als zodanig bedoeld is.

In mei schreef ik over mijn Nederlanderschap en de vraag wat mij eigenlijk een Nederlander maakt. Het Sinterklaasfeest is een klein deel van het antwoord, want daar ben ik mee opgegroeid. (Al wordt Sinterklaas overigens niet exclusief in Nederland gevierd.)

Zo zwart als roet
Uiteraard heb ik ook naar de documentaire Zwart als roet van Sunny Bergman gekeken. En zoals bij haar eerdere werk, heb ik daar gemengde gevoelens bij. Ik vind het goed dat er films over maatschappelijke discussies gemaakt worden die tot nadenken stemmen. En Bergmans film doet dat. Maar tegelijkertijd laat Bergman vooral de weg zien die zij aflegt, haar film blijft vooral steken in particuliere ervaringen, waarvan die van de filmmaakster als leidraad dienen. Hoewel ze tijdens haar reis ook zaken aanstipt die voor ons allemaal interessant zijn, zoals de onbewuste vooroordelen die we hebben ten opzichte van anderen. Ook verbaasde het me dat in 1987 Sesamstraat al aandacht had voor de racistische aspecten van Zwarte Piet. Ik wist niet dat de discussie al zo lang speelt.

Ik vond het interessant om de mensen van de Anti-Piet-organisatie aan het woord te zien, maar vond dat er weinig ruimte was voor het andere geluid. Van de pro-Pieten werden vooral de mensen geciteerd die zich racistisch via sociale media hebben uitgelaten. De heren van de pietitie kwamen weliswaar aan het woord, maar een erg duidelijk verhaal hadden ze niet. Dat kan natuurlijk ook aan de montage van de film liggen, want de regisseur bepaalt wat we wel en niet zien van een interview en kan de beeldvorming van dat gesprek dus op een heel simpele manier manipuleren.

Ik denk dat Sunny Bergman wel teveel in een film wilde stoppen, iets wat ze in een interview met de VPRO Gids ook toegeeft. Om ook nog eens de representatie van minderheden in Hilversum erbij te halen en daar enkele NPO-bobo’s op aan te spreken, vond ik wat te veel van het goede. Vooral omdat niet verder wordt uitgelegd wie die mensen uit het groepje zijn.

Wat ik dus vooral miste in Zwart als roet, was duiding door onafhankelijke stemmen. Dat had de film mijns inziens meer waarde en gewicht gegeven.

Categorieën
Mike's notities

Playmobil expo: Speelgoed als kunstobject

Melig, maar best leukHet lijkt een beetje gek om naar uitgestald speelgoed te kijken, al ware ze kostbare museumstukken. Wie bekommert zich immers nog om zijn treintjes, lego en Playmobil sinds hormonen, meisjes en alcohol hun intrede deden? Speelgoed is slechts voor kinderen en nerds, nietwaar? De samenstellers van de expositie ‘De Wereld van Playmobil’ moeten daar anders over gedacht hebben.Het is interessant om te zien hoe weinig Playmobil door de jaren heen is veranderd. De plastic poppetjes lachen nog net zo guitig als op de dag dat Hans Beck, het hoofd van de afdeling ontwikkeling van de firma Geobra Brandstätter, de figuurtjes begin jaren zeventig ontwierp. Er zijn wel kleine verschillen: de handen konden eerst nog niet draaien; de eerste vrouwelijke poppetjes hadden nog geen borsten. De ontwerpers negeerden tijdelijke trends, waardoor het design van de Playmobil-figuurtjes iets tijdloos hield. Al werd het assortiment wel uitgebreid en kregen de poppetjes nieuwe kleuren, kleren en haardrachten en accessoires.In de tentoonstelling zijn de Playmobil-figuurtjes – cowboys, piraten, astronauten en meer eigentijdse poppetjes – opgesteld in bijpassende decors. Kinderen (en hun ouders) kunnen spelen met de verschillende thematische speelsets. Daarnaast draaien er digitale animatiefilms met het speelgoed in de hoofdrol. Dat deze voor kinderen zijn bedoeld en daarmee een hoog Disneygehalte hebben mag duidelijk zijn. Toch is het vermakelijk om de houterige poppetjes op avontuur te zien gaan.Beatles
Ook zijn oorspronkelijke ontwerptekeningen te zien en enkele kunststukken die geïnspireerd zijn door Playmobil. The Beatles als Playmobil-figuurtjes op het zebrapad van Abbey Road… dat is net zo melig als een film met de Muppets.De tentoonstelling beslaat een verdieping in het Museum van de Twintigste Eeuw, dat gehuisvest is in een oud pakhuis in het Noord-Hollandse Hoorn. De tentoonstelling is van bescheiden formaat, maar groot genoeg om er een half uurtje te vertoeven.Museum op zolder
Wandelend langs de verschillende uitgestalde figuurtjes moest ik automatisch terugdenken naar mijn Playmobil speelgoed. Sommige poppetjes herkende ik van toen. Nostalgie is een van de pijlers van het Museum van de Twintigste Eeuw, waar alledaagse voorwerpen en producten uit de vorige eeuw tentoongesteld staan. De geschiedenis van het leven van alle dag wordt zo op een beeldende en aansprekende manier getoond. Het design van alledaagse voorwerpen kan immers ook een kundig kunststukje zijn wat de moeite van nadere beschouwing waard is.Daarom de volgende tip: werp dit weekend eens een blik op je rommelzolder en haal al je oude speelgoed uit de doos. Maak je oude speelkameraadjes schoon. Schilder hier en daar een achtergrondje voor bij de Playmobil-huisjes en stel de poppetjes mooi op. Licht het geheel sfeervol uit met een paar spotjes: je eigen expositie vol jeugdherinneringen is een feit. Reken tot slot tien cent voor iedere bezoeker om het ouderwetse gevoel van jeugdig entrepreneurschap volledig op te roepen.Mocht het geen succes zijn, dan heb je in ieder geval goed op een rijtje wat je de volgende Koninginnedag wil verkopen.‘De wereld van Playmobil’ is te zien tot en met 26 oktober 2008.Deze bijdrage is ook op EeuwigWeekend.nl gepubliceerd.