After writing for most of the day, I was ready to get some sun and head out to the Westergasfabriek. Luckily Linda wanted to join me. We walked passed the fair and on a whim decided to take the ride Crash test. During the ride a picture is taken automatically. The results of this test are quite clear I would say: we had fun. 🙂
In Kunsthal Rotterdam na het zien van de James Bond expo.
Zaterdagmiddag zat ik met Linda en mijn moeder in Grand Café Winston in Hoorn. Hier laat ik haar wat recent gemaakte videobeelden zien. Daarna was het tijd voor de housewarmingparty bij Paul, een huis propvol kinderen zo bleek, want iedereen had zijn kroost meegenomen.
Laatst was ik met Linda naar de opening van de nieuwe expositie van Peter Pontiac. Ik kwam daar onder andere Henk van het Nederend tegen. Precies, van Moker ontwerp. We hebben even gezellig bijgekletst terwijl Henks ma ons op de gevoelige, digitale plaat vastlegden. Overigens neemt Henk niet altijd zijn moeder mee, maar volgens mij houdt ze wel van Pontiacs werk. En terecht natuurlijk.
Ik sprak de grootmeester van de Nederlandse undergroundstrip nog even voor de opening.
Foto: Wil van het Nederend.
Gisteravond met Linda naar de eerste lezing van Mr. Horror geweest die zijn persoonlijke visie op het horrorgenre met ons deelde. Daarna stonden we heel romantisch te koukleumen bij de tramhalte.
Voor/na.
Gwen en black Spider-Man op weg naar Amsterdam Spook.
Foto: Reyer Boxem.
Vrijdagmiddag 19 oktober was ik de presentator bij de boekpresentatie Vincent, de nieuwe striproman van Barbara Stok over Vincent van Gogh. Hier in beeld van links naar rechts: ondergetekende, Barbara Stok, Vic van de Reijt, uitgever Nijgh & Van Ditmar, en Axel Rüger, de directeur van het Van Gogh Museum.
Foto: Linda.
Zondag samen met Linda de Unseen Photo Fair bezocht en een zeer divers aanbod aan fotografie gezien. De expositie is bedoeld om fotografen aan het publiek voor te stellen, maar bovenal om kopers voor het werk te vinden. Er hing niet iets tussen wat ik graag aan mijn muur wilde hebben, al kreeg ik van al die afbeeldingen en visies op de wereld wel zelf zin om foto’s te maken.
Behalve geëxposeerde foto’s kon je er ook documentaires kijken over fotografen. Ik vond die over Bill Cunningham, die al sinds de jaren zestig de mode op straat fotografeerd. Fascinerende man, maar ook een beetje droevig: iemand die voor zijn werk leeft. Dat levert hem een prachtig oeuvre op maar ook een gebrek aan sociaal leven en liefde:
Zapp Magazine presents Bill Cunningham: New York (director Richard Press – 2010 84 min)
Richard Press’ fascinating documentary about the famed photographer
Bill Cunningham took ten years to make, “eight years to convince Bill
and two to shoot and edit the film”. Eighty-year-(and more)-old Bill
Cunningham is a reluctant fashion legend; he’s cycled around New York on
his worn-out bicycle for years, documenting street fashion for over
half a century. Vogue editor Anna Wintour once famously said “We all get
dressed for Bill”.
Een paar jaar geleden gaf Linda mij een speciale mok voor mijn verjaardag: eentje waar het logo van mijn site en bedrijf op staat, getekend door Paul Stellingwerf. Een erg lief en bovenal attent kadootje! Verjaardagen neem ik niet serieus, maar kadootjes geven wel. Ik wil iemand dan ook niet opzadelen met iets algemeens als een boekenbon, maar wil iets geven wat specifiek bij de ontvanger past. Er moet over nagedacht zijn. Zoals deze mok bijvoorbeeld.