Posts Tagged ‘Kerst’
Een EENZAME KERST voor Doctor Octopus | 592
Friday, August 27th, 2021Boek- en stripwinkels zijn toch ook essentieel? | Lockdown Vlog 3 | 484
Friday, January 15th, 2021Michael Live | Heb jij al een kerstboom in huis? | 20 oktober 2020
Wednesday, October 21st, 2020Naar het schijnt zijn mensen in Nederland al op zoek naar een kerstboom voor in huis. Beetje vroeg? Of is 2020 al voorbij? Ook behandel ik enkele nieuwe stripalbums van uitgeverij L. En de visuele fratsen van Martijn Stories.
Dagboek van een Geek #28: Vakantielezen
Wednesday, January 8th, 2020Dinsdag 7 januari 2020
De laatste weken van December gaf ik er de brui aan en sloot mijn freelance praktijk. Tijd om op te laden. Meestal doe ik dat door een bekende vakantiebestemming te bezoeken, namelijk de bank in de woonkamer. Daar zit ik dan grote delen van de dag heerlijk comics te lezen en koffie te drinken.
Het hele jaar door moet ik strips lezen voor mijn werk, maar in de vakantie lees ik de dingen waar ik zin in heb. Niet alleen had ik nog een stapel comics liggen die ik recent had gekocht, ook vond ik het fijn om weer oude comics uit de kast te trekken. Zoals Nederlandse uitgaven van Batman: Legends of the Dark Knight. Sommige van die verhalen had ik meer dan twintig jaar niet meer gelezen.
Het waren vooral verhalen die zich afspelen in de begintijd van Batman, al heb ik maar een paar Nederlandse delen in de kast staan. De meeste verhalen duren zo’n vijf comics, later minder. Maar wel wordt ieder verhaal door een ander creatief team gemaakt. Dat geeft ze allemaal een eigen sfeer.
De serie liep in de Verenigde Staten van 1989 tot en met 2007, en van de eerste volume verschenen 214 comics. Maar op een gegeven moment is Juniorpress gestopt met het uitgeven van Batman in het Nederlands en dat was ergens in de periode dat ik mezelf te oud vond voor comics.
Ook heb ik in mijn vakantie aardig wat oude Spider-Man-comics uit de kast gepakt. In een verhaal van vier delen is Betty Brant lid geworden van een liefdessekte en proberen Spider-Man en Flash Thompson haar te bevrijden. Dit verhaal was mijn eerste kennismaking met het idee van sektes en culten.
De Amerikaanse titel voor deze verhaallijn is Cult of Love, gepubliceerd in Web of Spider-Man 40 t/m 43. Een verhaal van Peter David, die wel vaker met interessante plotideeën op de proppen kwam toen. Veel indruk maakte de scène waarin ze proberen Betty los te maken van de brainwashing die ze heeft ondergaan. Ik moest vaak aan dit verhaal denken als ik langs het hoofdkwartier van de Scientology Church wandelde in het centrum van Amsterdam.
Tot slot heb ik een stuk of zestien deeltjes gelezen van Spawn: The Dark Ages. Deze stonden nog op mijn tablet en tot nu toe was ik daar niet aan toegekomen. De verhalen van Brian Holguin en tekeningen van Liam McCormack-Sharp konden mij wel bekoren. Je ziet hoe de tekenaar zich in een paar deeltjes ontwikkelt en beter en beter wordt. In het begin maakt hij erg veel pagina grote tekeningen, daarna wordt hij meer een visueel verteller. De serie gaat overigens maar tot #28 dus die heb ik zo uit.
Spawn: The Dark Ages.
De enige roman waar ik aan toekwam was Memnoch: The Devil van Anne Rice en onderdeel van haar Vampire Chronicles. Daarvan las ik ooit het tweede deel The Vampire Lestat, en ik heb natuurlijk de verfilming met Tom Cruise in de hoofdrol gezien. Gek genoeg begin ik vaak heel enthousiast aan zo’n boek, maar zo halverwege begint de klad er in te sluipen. In dit geval komt het vooral omdat Memnoch tientallen pagina’s lang aan Vampier Lestat uitlegt hoe God de wereld heeft gecreëerd en hoe de zondeval is verlopen. Nu ben ik sowieso een beetje allergisch voor God als romanpersonage, maar daarbij duurt het me te lang voordat Rice haar punt maakt. En waarschijnlijk stuurt ze net als het vorige boek dat ik las aan op een cliffhanger en gaat het verhaal pas echt verder in de volgende aflevering. Op een bepaald moment voelde verder lezen in dit boek alsof ik weer een titel door moest nemen voor de leeslijst op school, en dat is een gevoel dat helemaal niet associeer met vakantielezen.
Deze kerstvakantie besefte ik weer hoe rijk ik me voel door de grote comiccollectie die ik de afgelopen dertig jaar heb opgebouwd. Het is fantastisch om oude comics weer uit de kast te kunnen pakken, door te bladeren en te herlezen. Eigenlijk zou ik een heel lange tijd niet nieuws hoeven te kopen, want er valt genoeg te herlezen en er staan comics in de kast die ik voor het eerst moet openslaan.
Sexy KERST PIN-UPS en stripkerstkaarten | Vlog 93
Sunday, December 23rd, 2018Waarschijnlijk wordt dit de laatste vlog die ik dit jaar online zet, want ik ga even op kerstvakantie. Daarom een speciale kerstvlog vol met sexy kerstpin-ups en een paar sfeervolle kerstkaarten.
En dat van een vlogger die eigenlijk vrijwel geen kerst viert.
Hier nog even de link naar het blog van 80s geek Axel.
Kerstsfeer
Sunday, December 11th, 2016De laatste dagen denk ik vaak na over wat Kerstmis nu eigenlijk voor mij betekent.
Kerstmis heeft voor mij geen bal met de geboorte van een zeker heiligboontje te maken, want als atheïst vind ik geen troost of logica in de Bijbel, Koran of Thora. Dat soort onzinverhalen zijn niet aan mij besteed.
Maar in een seculier bestaan heeft kerst ook zo zijn functie, maar wat, mag iedereen natuurlijk zelf invullen. Zelf heb ik het niet zo met het commercieel festijn dat het soms wordt, maar als mensen zich helemaal suf willen kopen, moeten ze dat maar zelf weten.
Waarom ik dan toch met deze vraag zit?
Ik realiseer me dat mijn beeld van kerst vooral bepaald wordt door kerstfilms. En hoewel ik eigenlijk best van kerstfilms en de bijbehorende sfeer houd, besef ik ondertussen dondersgoed dat de uitvoering het zelden haalt bij de voorpret. Daarom is ‘Driving Home for Christmas’ van Chris Rea waarschijnlijk een van mijn favoriete kerstnummers. Het zit in ieder geval al een paar weken in mijn hoofd.
Als Rea na al die anticipatie eindelijk thuis is, blijkt vast dat de kinderen ruzie hebben, de kat de kerstboom inspringt zodat alle ballen op de grond rollen en dat de kalkoen veel te lang in de oven heeft gezeten. Hopelijk wordt het niet zo erg als in deze creepy illustratie overigens:
Merry Christmas, to My Wife – art by Johnny Craig (1954). Bron: atomic-chronoscaph.tumblr.com
Maar we kunnen wel stellen dat de mythe van kerst zoals die wordt voorgeschoteld in verhalen en films is altijd mooier dan de werkelijkheid.
Misschien dat ik daarom graag de kerstdagen doorbreng voor de buis, kijkend naar een onbereikbaar ideaal. Of mezelf krom lachend omdat er op vakkundige wijze de draak mee wordt gestoken, zoals in Elf en Scrooged, twee van mijn favoriete kerstfilms.
Kerstsfeer wordt voor mij dan ook mooi weergegeven in dit frame uit Batman Returns. Het statige Wayne Manor in de ijzige sneeuw, het batsignaal maakt duidelijk dat Bruce vanavond niet bij de openhaard eggnog zit te drinken.
Wat mij overigens ook vaak goed in de decembersfeer brengt, is gezellig afpreken met vrienden. Zo zat ik afgelopen woensdag met Jooper in mijn favoriete Amsterdamse eetcafé te genieten van de beste hamburger van Nederland. Dat doen we overigens geregeld en niet alleen in december, maar toch…
De kerstsfeer zat er goed in. Dat kwam onder andere door de nep kerstboom naast ons tafeltje en de kerstbomenverkoop op de Nieuwmarkt waar ik opweg naar het restaurant langs liep. Goed, de Waagh is niet echt Wayne Manor in de sneeuw, maar het ziet er toch behoorlijk sprookjesachtig en kerstachtig uit, vind ik.
Ook kwam ik toen deze witte rakker tegen:
Vrijdagavond zat ik met Peter de Kock in Le Journal in Utrecht om gezellig bij te praten. Later kwam Daan daar ook bijzitten en hebben we nog fijn getafeld.
Peter en ik spraken onder andere over dankbaarheid, een onderwerp waar hij eerder deze week over blogde. Nadenken over waar je dankbaar voor bent, is een mooie activiteit voor de feestdagen, vind ik.
Kerstdwerg
Friday, December 2nd, 2016
Zojuist kwam ik dit grappige kereltje tegen in een etalage in de Jordaan. Mijn eerste Kerstdwerg van het jaar.
‘Wil je hem hebben voor thuis?’ vroeg Linda. Bijna nog gekocht ook.
Richting kerst
Thursday, December 1st, 20161 december. Nog een maand te gaan dus voordat 2016 voorgoed tot het verleden behoort. Heb jij een kerstvakantie gepland eigenlijk?
Ik twijfel nog. Over veel dingen, maar ook over wat ik ga doen de laatste dagen van het jaar. Meestal neem ik dan een soort van vakantie en dit jaar wellicht weer, maar op dit moment ben ik nog volop bezig met het herschrijven van Mijn vriend Spider-Man. Dus wie weet zit ik met de feestdagen wel gewoon mijn teksten te redigeren.
Mocht je het te vroeg vinden om nu al over kerst te beginnen: de afgelopen dagen stroomde mijn Tumblr tijdlijn vol met verwijzingen naar de feestdagen. De twee leukste tot nu toe vond ik deze illustraties van de Amerikaanse striptekenaar Pete Woods.
Bat-Santa. Pete Woods. Bron: splooosh.tumblr.com
Super Santa. Pete Woods.
Bron: splooosh.tumblr.com
Superman die voor de kerstman invalt, that makes sense.
Het stomme aan de feestdagen is dat ze vaak uitlopen op een anticlimax. Kerst ziet er fantastisch uit en lijkt een leuk idee zolang je naar een film zit te kijken of een verhaal leest, maar in de praktijk vallen die dagen toch vaak tegen. Het is zelden een witte kerst zoals op de kaarten en in de film; de Kerstman heb ik nog nooit door de lucht zien vliegen; de meeste familie-etentjes hebben ruzie als toetje en nog nooit, maar dan ook nooit is de Ghost of Christmas Past bij me langs geweest. Om over oudejaarsavond nog maar te zwijgen.
Kan natuurlijk heel goed dat jij daar heel andere ervaringen mee hebt. Als dat zo is, hoor ik het graag.
Minneboo leest: Commando Kerstman #1
Thursday, July 7th, 2016In de zomer heb ik vaak last van kerstliedjes. Ik weet ook niet waarom maar om de een of andere reden spoken liedjes als ‘Last Christmas’, ‘Driving Home For Christmas’ en ‘Do They Know It’s Christmas Time?’ door mijn hoofd.
Daarom dit grappige stripplaatje uit Commando Kerstman 1: Reddingsoperatie van uitgeverij Strip2000. Een strip die ik van de week op mijn bureau tegenkwam en tijdens de lunch las. Een geinig verhaaltje in een dito tekenstijl. Een strip met een bijzondere onthulling over de Kerstman.
In Lapland worden de cadeaus volop klaargemaakt, totdat een explosie voor flinke opschudding zorgt. De rendieren Tornado, Comet, Thunder en Fury merken dat de kerstman verdwenen is en besluiten hem te gaan zoeken. Ze doen echter een ontdekking die het leven van iedereen kan veranderen.
Scenario is van Benjamin G & Baba. De Tekeningen zijn gemaakt door Olivier Tichit.
Kerstvakantie 3
Monday, December 28th, 2015Arjen Lubach vroeg aan het begin van de repetitie van 2015 met Lubach of het publiek niets wilde twitteren of facebooken over het programma voordat deze op 27 december was uitgezonden. Daar heb ik mij natuurlijk aangehouden, want de Farao van Nederland neem je serieus.
Dat in tegenstelling tot Prins Willem, die ik op geen enkele manier serieus wens te nemen. Nu de uitzending geweest is, kan ik deze onscherpe foto die ik van Lubachs introductie maakte, wel online plaatsen:
Onscherpe foto’s maken zijn mijn specialiteit geworden sinds ik een iPhone 5c heb, maar dat terzijde.
Best leuk om zo’n repetitie eens mee te maken, hoewel ik toch een voorkeur heb voor de echte opname. Tijdens een repetitie valt de boel namelijk geregeld stil omdat er overlegd moet worden of omdat een camera het verkeerde standpunt inneemt. Daar is het een repetitie voor natuurlijk, maar haalt wel de flow uit het geheel voor het publiek. Nu hebben ze normaliter ook geen publiek bij de repetities van Zondag met Lubach, maar omdat de opname in de Stadschouwburg in Amsterdam binnen vijftien minuten was uitverkocht, wilden ze de fans een soort troostprijs aanbieden. (En wellicht ook extra inkomsten genereren door ook hiervoor kaartjes te verkopen. De NPO heeft het ook moeilijk, nietwaar?)
De uitzending heb ik niet meer helemaal teruggekeken, wel het interview met Lilianne Ploumen, de minister van buitenlandse handel. Zij was tijdens de repetitie natuurlijk niet aanwezig en haar rol werd gespeeld door Jonathan van het Reve, een van de schrijvers van de show. Ploumen heeft vooral haar best gedaan om onze ongerustheid over TTIP te sussen. Ik weet nog niet of dat haar helemaal gelukt is overigens.
Ze lijkt me een aardige dame, maar politici – ik vertrouw ze nie. En daarbij had ik wel wat meer tegengas van Lubach verwacht. Het gesprek was nogal lam. Wel vond ik dat de programmamakers goed bezig waren wat het portretteren van Mark Rutte en Prins Pins betreft: ze komen over als twee nutteloze lamlullen.
Dan liever stripfiguren. Daar kun je bijna altijd op rekenen. (Sorry, beetje stom bruggetje, maar je moet wat…)
Donderdagmiddag was ik in stripwinkel het Beeldverhaal. Ik wilde deel drie en vier van de serie Soda kopen. Een leuke stripserie die ik nog uit mijn jeugd ken en waar ik nu langzaamaan de deeltjes van verzamel. De reeks draait om de New Yorkse politieagent David Ellioth Hanneth Solomon, bijgenaamd Soda. Zijn vader was sheriff in Arizona en kwam om het leven. Omdat Soda’s moeder lijdt aan een zwak hart, heeft hij haar vertelt dat hij priester is in plaats van agent. Een leugentje om bestwil die lastig vol te houden is sinds ma bij Soda in huis woont. Soda draagt een handschoen aan zijn linkerhand, waar hij ook maar drie vingers heeft.
Illustratie op de cover van het vierde Soda-album.
De reeks wordt geschreven door Tome (Philippe Vandevelde) en het tekenwerk in de eerste twee albums is gemaakt door Luc Warnant. Ik hou erg van zijn energieke tekenstijl; er zit veel leven in. Vanaf album drie neemt Bruno Gazzotti het over. Hij weet de stijl van Warnant aardig na te doen, maar zijn lijnvoering is wel wat strakker. Later worden de verhalen ook nog door anderen getekend, maar zover met lezen ben ik nog niet. Saillant detail: van dit derde verhaal, Gij zult niet schieten, heeft Warnant wel nog de eerste elf pagina’s getekend, daarna neemt Gazzotti het over. Volgens Lambiek.net wilde Warnant zich toeleggen op het maken van reclamewerk, maar het is vreemd dat hij halverwege een album opstapte. Ik vermoed dat er meer speelde indertijd. Misschien konden Tome en Warnant het niet met elkaar eens worden over het verhaal.
Vrijdag was er weinig tijd om strips te lezen, want eerste kerstdag bezochten Linda en ik haar broer en schoonzusje. Daarvoor moesten we in een propvolle trein richting Anna Paulowna. Onderweg las ik op mijn smartphone oude blogposts van mezelf terug die ik in de voorgaande December-edities heb geschreven. Ik was benieuwd naar hoe ik toentertijd de maand ben doorgekomen en vooral waarmee. Een blog kan immers prima dienstdoen als dagboek. Ik werd blij verrast dat het proza me niet tegenviel en werd een beetje nostalgisch naar de frisheid waarmee ik vroeger het online publiceerde benaderde. Ik sprong met twee voeten in het diepe en had enorme lol in iedere post die ik online zette. Mooie tijden waren dat. Ook leuk om dan opeens weer een foto van Linda tegen te komen: het uitzicht vanaf ons huis op het Westerpark waar het duidelijker kouder was dan nu.
Ook las ik onderweg een boekje over Striplettering dat ik bij Frits Jonker had gekocht op de Beurs voor bijzondere uitgevers laatst in Paradiso. Het is een zine van zo’n dertig jaar oud waar interessante interviews met letteraars van Marvel en DC Comics in staan.
Het was leuk om mijn schoonfamilie weer te zien. Ik had nog nooit een dobbelspelletje met kerstcadeautjes gedaan maar maakte daar nu dus kennis mee. Ook vond ik het leuk om te horen hoe de neefjes en nichtje zich aan het ontwikkelen zijn op school. Omdat we zelf – heel bewust – geen kinderen hebben, is het des te leuker om met Linda’s neefjes en nichtje te praten over wat ze bezighoudt.
Zondag waren we in het Van Gogh Museum om de expositie Munch: Van Gogh te bekijken. We waren bewust vroeg gegaan, maar toch konden we de drukte niet voorkomen. Het was weer een hele kunst om niet tegen andere bezoekers aan te stoten. Toch heb ik genoten van de schilderijen van beide heren. De combinatie van hun oeuvres is als een zwaarmoedige symfonie waar ik een melancholisch gevoel bij kreeg. is een Het viel me vooral op hoe strak die schilderijen van Van Gogh eigenlijk zijn. Vooral doordat ze hingen naast het lossere werk van Munch.
Madonna. Edvard Munch. Bron: Google Art Project
Deze twee schilders naast elkaar plaatsen is niet heel ver gezocht, want ze leefden in dezelfde tijd en er zijn wel overeenkomsten, maar ze hadden ook een andere kunstenaar uit die tijd naast Van Gogh kunnen hangen, want er waren er wel meer die met dezelfde technieken en thema’s experimenteerden. Daarbij: Van Gogh en Munch hebben elkaar nooit ontmoet.
Ik snap wel dat al als museum gewijd aan een kunstenaar soms goed moet nadenken over hoe je zijn werk nu weer in de belangstelling kan brengen en dat je daardoor sommige invalshoeken er met de haren bijsleept.
Het promofilmpje maakt nieuwsgierig naar de expositie:
Het nieuwe Van Gogh gebouw is imposant maar de commercie straalt er wel vanaf. Bij de ingang word je meteen de winkel ingeloodst. Da’s nog niet het ergste. Veel vervelender vond ik de namen van de sponsors die bij de schilderijen staan. Deze partijen hebben weliswaar de aanschaf van de werken mogelijk gemaakt, maar door dit bij ieder schilderij te zetten krijgt het museum wel een erg commerciële, en dus goedkope uitstraling. VVD-cultuurbeleid in de praktijk?
De drukte is op deze foto eigenlijk nog niet zo goed te zien, maar het is het enige plaatje dat ik kon schieten want fotograferen was niet toegestaan.
Om een beetje in de sfeer van de negentiende eeuw te blijven, gingen we ‘s middags naar het Ketelhuis om Publieke werken te zien. Het acteerwerk in de film van Joram Lürsen is erg goed. Vooral dat van Gijs Scholten van Aschat, Jacob Derwig en Rifka Lodeizen. Heeft Lodeizen al eens een Gouden Kalf of iets dergelijks gewonnen, want van de Nederlandse actrices op dit moment is zij toch een van de beste. Ook vond ik dat de filmmakers er goed in zijn geslaagd de negentiende eeuw te visualiseren. Daar kwam nogal wat digitaal schilderwerk aan te pas.
Problemen heb ik wel met het scenario en de oppervlakkige personages waarvan de motivaties niet altijd goed duidelijk worden gemaakt. De zoon van Vedder is al helemaal niet uitgewerkt en zijn rol in het geheel roept vragen op die niet beantwoord worden. En de turfstekers zijn allemaal verschrikkelijk passieve personages. Scenarist Frank Ketelaar is ook verantwoordelijk voor de televisieserie Overspel, maar dat zit op dramatisch vlak toch een stuk beter in elkaar. Om nog maar te zwijgen over de nerveuze montage van Publieke werken. Je zou verwachten dat bij een verhaal uit die tijd het tempo van de shotwisselingen iets lager ligt om een beetje in de buurt te komen van hoe men toen vertelde om dichter bij de sfeer van die tijd te komen. Maar nee, een videoclip-achtige esthetiek voert de boventoon. Storend modern. Uiteindelijk geef ik Publieke werken daarom maar twee sterren.
Ondertussen vliegen de vakantiedagen voorbij. Deze week is mijn agenda nog geheel leeg. Er staat nog geen koffieafspraak in, al zullen die er nog wel komen vermoed ik. Hoop ik ook, want op dit moment vind ik niets leukers dan ergens met een vriend(in) koffie te leuten en het leven te bespreken.
Kerstvakantie 2
Tuesday, December 22nd, 2015De afgelopen dagen geniet ik erg van mijn vakantie. Het is heerlijk om ‘s ochtends op te staan en te beseffen dat ik die dag geen verplichtingen heb. Dat was een tijdje geleden. Ik kom nu ook lekker toe aan de stapel comics die ik al tijden wil lezen.
Zo las ik vrijdag en zaterdag The Sandman: Overture van Neil Gaiman en J.H. Williams, met prachtige inkleuring van Dave Stewart. Een enorm genot om deze prequel op de Sandman-serie te lezen. Het was officieel mijn laatste stukje werk, want ik moest er nog een recensie voor het blog van The American Book Center voor schrijven. Dat heb ik dus met plezier gedaan. Het was mijn laatste striprecensie voor dit jaar.
Zondag las ik Locke & Key vol. 2 en vol. 3. Dat is een van de beste stripseries die ik in jaren las. Binnenkort dus maar snel deel 4 t/m 6 halen, want ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat. Ook las ik zondag de western Stern, met een doodgraver in de hoofdrol. Mooi teken- en kleurwerk en een onderhoudend verhaal.
Maandag ben ik begonnen met het vierde deel van Sandman: Season of Mists. Deze werd me aangeraden door Jitse van de ABC. En tot nu toe stelt ook dit deel van Sandman niet teleur.
Niet dat ik een te kort heb aan strips, maar maandagochtend was ik toch even in stripwinkel Henk te vinden. Ik was op zoek naar Essential Marvel Team-up. Dat is een stripreeks waarin Spider-Man bijna ieder nummer een team-up heeft met een collega uit het Marvel Universum. Ik heb daar nooit zoveel van gelezen en wilde er eens aan beginnen. Die Essentials zijn doorgaans goedkoper dan andere verzamelingen en je hebt meteen een twintigtal afleveringen in een bundel. Wel jammer dat ze zwart-wit worden gedrukt. Henk had helaas geen Essentials meer. Dat wordt dus nog even zoeken. Ondertussen kan ik ze wel gewoon digitaal lezen, maar er gaat toch niets boven papier. Wel vond ik er twee bundels van John Byrne’s Fantastic Four reeks. Dus die gingen mee natuurlijk.
Ik kreeg van Henk ook nog deze sticker opgeplakt:
Ze hebben er ook een voor mensen die The Force Awakens nog niet hebben gezien en absoluut niet gespoilerd willen worden. Er was nog een Amerikaanse in de winkel die naar een voorstelling in de States van de film was geweest. Ze had zich nogal gestoord aan al de meegebrachte lichtsabers. Ook maakten de fans wat haar betreft te veel herrie tijdens de film. Wat dat betreft was mijn kijkervaring een stuk positiever dit keer.
Behalve lezen probeer ik ook zoveel mogelijk met mensen af te spreken en koffie te drinken. Facebook mag dan ballen zuigen, het blijft heerlijk om face to face met mensen af te spreken en te horen hoe het met hun leven staat. Vorige week dinsdag had ik een koffieafspraak met Jitse. We hebben het vooral gehad over hoe je via sociale media je doelgroep kan bereiken. Woensdag was ik met vrienden naar Star Wars Episode VII: The Force Awakens. Donderdag was ik in Hoorn om met mijn moeder bij te praten. Daarna bezochten Linda en ik Irene van Wijk in haar kookwinkel. Vervolgens gingen we even bij Paul en Marlies langs. Ze hadden hun huis al helemaal gezellig in kerstsfeer gebracht.
Vrijdag was ik in Utrecht. Ik had een afspraak met Matt Baaij en Rob van Barneveld. Rood Gras Rob is vanaf januari fulltime zzp’er. Hij maakt toffe strips en illustraties. Zijn servies met kattenkopjes loopt als een tierelier. De heren bleven nog even gezellig zitten toen Peter de Kock bij ons aanschoof. Peter en ik spreken elkaar een paar keer per jaar in Le Journal. Tussendoor houden we via mail en telefoon contact. En via reacties op elkaars blogs natuurlijk.
Maandagavond at ik in de Balie met fotograaf Jooper. Hij is lekker bezig zijn blog nieuw leven in te blazen en postte recent dit fotoverslag van zijn bezoek aan Deventer tijdens het Charles Dickensfestijn. Nooit geweten dat ze in Deventer een weekend lang gekleed gaan als figuren uit de tijd van Charles Dickens, maar nu ik het weet, ga ik zeker een keertje kijken. Veel heb ik nooit van Dickens gelezen, maar A Christmas Carol is een van mijn favoriete verhalen.
De Scrooge van Deventer. Foto: Jooper. Bron: www.jooper.nl
Voor de burgers met Jooper was ik samen met Linda in de Stadschouwburg om de repetitie van 2015 met Lubach bij te wonen. Zondag met Lubach is toch een van de betere televisieprogramma’s bij de NPO op dit moment. Ik vind dat Arjen Lubach de presentatie heel goed doet. Muppet Salamander Klöpping was er gisteren ook bij en we kregen even te zien wie deze muppet bedient. Het is dezelfde man die ook Elmo doet bij Sesamstraat. Jogchem Jalink heet hij.