Categorieën
Striprecensie

Striprecensie: World of Dik

Dit is wat mij betreft de beste grap uit World of Dik: Something under the bed is dying.:


De wereld van Dik is niet geschikt voor mensen met een zwakke maag: Maikel Verkoelen laat zijn personage Dik het ene nachtmerriescenario na het andere beleven, vaak met dodelijke afloop voor de hoofdpersoon of andere personages. Sadisme, uitgerukte ogen en afgerukte ledematen, slapen met lijken, vliegtuigcrashes: alles is mogelijk in World of Dik. Het is wel duidelijk dat Verkoelen aan een infuus van horrorfilms zit, want de verwijzingen naar dit filmgenre zijn in overvloed aanwezig. De verhaaltjes zijn vaak niet langer dan een pagina. Nou ja, verhaaltje is niet echt het goede woord: de stripjes zijn eigenlijk uitgebeelde concepten, waarvan in sommige gevallen de clou mij ontgaat, maar in andere gevallen weet Verkoelen juist weer te ontroeren:

De stripjes zijn nagenoeg tekstloos, maar toch speelt het woord een belangrijke rol in Something Under the Bed is Dying: vaak is het beeldverhaal een wranghumoristische uitwerking van de bijbehorende titel.

Sterk punt aan de bundel is de cartooneske, levendige tekenstijl van Verkoelen die in zijn dagelijks leven als illustrator en vormgever de kost verdient. Ik hou ook erg van ouderwetse rasters die Verkoelen in overvloed gebruikt om sfeer in zijn tekening te brengen. Aangezien ik zelf ook van horrorfilms hou, heb ik me dus wel vermaakt met deze stripjes.

De oplettende lezer herkent de cameo van Matt Baays konijn Bunbun, die niet toevallig ook wordt uitgegeven door Syndikaat.

Dit eerste deel van World of Dik. is een aardig conceptalbum en tegelijkertijd een eigenaardige uitgave in het Nederlandse striplandschap en daarom een welkome toevoeging daaraan. Toch denk ik dat het boekje vooral interessant is voor een kleine doelgroep van horroradepten. Een prima kadootje voor Halloween.

Maikel Verkoelen: World of Dik: Something under the bed is dying.
Uitgeverij Syndikaat
80 pagina’s zwart-wit
softcover met flappen
prijs: € 14,95

Categorieën
Fotoblog

Hey Jack!

Wat mij betreft is het elke dag Halloween.

Categorieën
Fotoblog

Naakte pompoen

Mooi ding hoor, zo’n pompoen, maar ik mis toch iets

Categorieën
Mike's notities

Rondspoken in Edinburgh

Ik ben verliefd en wel op een stad. Het prachtige Edinburgh in Schotland, waar de grens tussen feit en fictie, folklore en fantasie erg dun is en misschien zelfs niet bestaat. Het is ook niet belangrijk wat waar is en wat op basis van de geschiedenis is verzonnen om de mythe van de spookstad levend te houden. Mij onderdompelen in dit soort verhalen vind ik heerlijk.

Vier dagen bracht ik er door. Samen met vriend Paul, tekenaar en jurist.Net als ik is hij een groot liefhebber van het beeldverhaal. We bezochten dan ook de twee stripwinkels die de moeite waard zijn: Forbidden planet en Deadhead comics. Maar daarover later meer. Ik wil het eerst hebben over de romantische kant van de stad.

Halloween
In de stad zijn enkele oude kerkhoven te vinden. Schilderachtige plekken van gotiek, rijk aan spookverhalen, bovennatuurlijke verschijningen en geestige episodes. Omdat de geschiedenis van Edinburgh nogal wat onheil, dood en verderf kent, van pestepidemieën tot en met duizenden armen die onder erbarmelijke omstandigheden onder de stad leefden en stierven, stikt het er van de spookverhalen. De stad heeft de reputatie de meest haunted stad van de wereld te zijn. Eigenlijk is het daar dus elke dag Halloween.

Zelf geloof ik niet in een leven na de dood en dus ook niet in spoken. Ik geloof wel dat mensen een rijke fantasie hebben en onder invloed van allerlei factoren zich van alles kunnen inbeelden. Het geestenrijk fascineert me dus vooral als setting voor boeiende verhalen.

Geestig
Paul en ik hebben een ghosttour gedaan van City of the dead. Een energieke jongeman genaamd Jerry leidde ons naar plekken onder de stad, waar volgens de legende de armsten van Edinburgh leefden. Daarna nam hij ons mee naar Greyfriars kirkyard om de Mackenzie poltergeist te bezoeken. Dit is tevens de plek waar ’s werelds eerste concentratiekamp is geweest, dankzij mr. Mackenzie, dus je begrijpt dat er veel getraumatiseerde zielen rondwaren op deze plek. Geen wonder dat bezoekers van het kerkhof claimen dat ze door een geest zijn aangevallen. Sommigen worden alleen duizelig, anderen krijgen opeens schrammen en snijwonden op hun armen. We werden door onze gids gewaarschuwd voor zogenaamde cold spots. Zodra je die voelde, moest je een stap verderop gaan staan. Als je echter nog eens koude rillingen over je lijf voelde gaan, was het zaak de tombe zo snel mogelijk te verlaten. Weird stuff.

Onze gids, Jerry, had qua uiterlijk het jonge broertje van Ewan McGregor kunnen zijn. Gekleed in lange leren jas, vertelde hij energiek en niet zonder drama over de spookgeschiedenissen. Dat deed hij zo overtuigend dat je bijna in spoken zou gaan geloven. Zeer vermakelijk.

Ik heb enkele boeken aangeschaft over Edinburgh als stad des doods en een boek over de ondergrondse stad. Onder andere van schrijver Jan-Andrew Henderson die meerdere van die titels op zijn naam heeft staan en zeer beeldend schrijft. Lekkere lectuur om in Nederland te lezen en me af te leiden van de onzinnigheden van alle dag. Ik heb nu al zin om daar diep in te duiken.

Daily Webhead
Ook had ik mijn videocamera mee op reis, dus binnenkort presenteer ik een paar nieuwe Daily Webheads die zich in Edinburgh afspelen. De eerste afleveringen gaan echter over stripmaker Erik Kriek wiens Lovecraft stripadaptaties binnenkort uitkomen. Lovecraft past overigens ook heel goed in de bovennatuurlijke sfeer in Edinburgh.

In de tussentijd publiceer ik op mijn andere blog Daily Webhead een serie foto’s over mijn verblijf in Schotland.

Categorieën
Bloggen Mike's notities

NaNoWriMo: Schrijf een boek in dertig dagen

Vandaag is het alweer 1 november. September en oktober, mijn twee favoriete maanden van het jaar, zijn voorbijgegaan voordat ik er erg in had. Zelfs Halloween heb ik maar half meegekregen en dat is toch mijn favoriete feestje van het jaar. Het is de laatste tijd simpelweg te druk om bij sommige dingen stil te staan.

Op dit moment ben ik druk met het voorbereiden van een interview met Craig Thompson. Hij verblijft een paar dagen in Antwerpen deze week om zijn nieuwe boek Habibi te promoten. Ik spreek hem er zondag over. Daarom heb ik de afgelopen dagen met dit dikke boekwerk beziggehouden. Oosterse sferen, woestijnzand en islamitische vrouwenonderdrukking hebben weinig met Halloween van doen. Logisch dat ik mijn hoofd niet bij de goblins en andere nachtelijke monsters kon houden. Maar ik heb ze wel gemist natuurlijk.

Niet dat je mij daar echt over hoort klagen hoor. Het is altijd boeiend om in iemands werk te mogen duiken en de betreffende stripmaker daarover te kunnen ondervragen. Dat verveelt nooit.

1 november vandaag. Dat betekent dat National Novel Writing Month, NaNoWriMo, weer van start is gegaan. Schrijvers en hobbyisten over de hele wereld gaan de uitdaging aan om een boek van minimaal 50.000 woorden te pennen.

The challenge? To write 50000 words in one month – that’s roughly a 150-page novel. 1667 words a day, 30 days straight. It’s fun, maddening, crazy, and exhausting all in one, but it pushes your creativity to places its never been before, and it’s certainly worth a try to anyone that has ever thought “I would love to write a book!”. Staat er op het blog van de ABC geschreven. De boekwinkel waar ze altijd aandacht aan dit evenement besteden.

Ik heb er nog half aan gedacht om er ook aan mee te doen: ook in mij brandt de ambitie eens een boek te schrijven. Maar ik ben er nog niet aan toe gekomen om ermee te beginnen. Schrijven doe ik natuurlijk heel veel. Als het niet voor een freelance artikel is, dan wel voor dit blog of een recensie voor Zone 5300. Ik denk dat als ik niet zou bloggen er wel tijd over zou zijn om een boek te schrijven, er even van uitgaande dat ik zou weten waar dit boek over moet gaan. Wat fictie verhalen betreft heb ik wel een paar ideeën, maar het lijkt me ook heel tof om een non-fictie boek te schrijven. Over strips bijvoorbeeld.

Ik denk dat als ik niet zou bloggen er sowieso meer tijd over zou blijven voor andere dingen. Bloggen is immers een energie- en tijdvreter van jewelste. Iets om over na te denken.

Categorieën
Fotoblog

Happy Halloween!

Happy Halloween! Deze foto werd gemaakt tijdens een Halloweenfeestje in ’t Kroegie in Hoorn. Ik schud de hand van videovriend Martijn. Het was de eerste en laatste keer dat ik make-up droeg. (Ja, echt!) En ook de laatste keer dat ik me opgedoft heb voor Halloween trouwens. Meestal lees ik wat boeken en strips om in de sfeer te komen en kijk ik een berg horrorfilms. Dit jaar was het allemaal wat minder. Ik zit druk te studeren op het werk van Craig Thompson die ik eind deze week moet interviewen. Heel andere koek dan Halloween.

Categorieën
Video

Mike’s Halloween videofestival 2011

Het einde van oktober is alweer in zicht. Dat betekent dat Halloween voor de deur staat. Wat mij betreft het mooiste jaargetijde en leukste feestje van het jaar. We kunnen weer onbeschaamd horrorfilms kijken, gekke bekken trekken en we mogen weer angstig onder het bed kijken naar wat voor gespuis daar weer onder ligt. Hieronder enkele Halloweenvideo’s die ik recent tegenkwam en je alvast in de stemming zullen brengen. Enjoy.

Deze eerste korte film stond vorig jaar al online maar ik vind hem erg sfeervol.

Zombies in Londen
Gezien de plunderingen die er een paar maanden geleden plaatsvonden in Engeland, krijgt deze video toch een vreemde nasmaak. Moest toch erg lachen om de verbaasde gezichten van de mensen in het restaurant die opeens een hele horde zombies voor het raam zien staan. Eet smakelijk.

World Zombie Day London from Grigorij Richters on Vimeo.

Bloeddorst is coming!
Zombies, je moet ze niet te eten vragen, want dan sta je hoogstwaarschijnlijk zelf op het menu. In de trailer voor de aankomende Bloeddorst app staat screamqueen Natasja van Loon op het menu van zombie Menno Kooistra, toch weet ze zich handig te verweren. Eindelijk een goede functie voor de iPad gevonden!

Bloeddorst #1 kwam een paar jaar geleden uit: een stripalbum vol met Nederhorror-verhalen. Een initiatief van Menno Kooistra, nu de drijvende kracht achter Bloeddorst #2, een magazine dat binnenkort op de iPad beschikbaar is.

Over zombies gesproken: vorig jaar maakte ik deze videoreportage van de Zombiewalk in Amsterdam.

Halloween Burka
Deze video was simpelweg te hilarisch om niet te embedden. Een pleidooi voor de Halloween Burka. Weer wat geleerd!

Halloween pep talk
Deze dame heeft geen burka nodig. Geen enkele vrouw trouwens, laten we dat voorop stellen. Ik heb de speech van Iamboycrazy met fascinatie bekeken. Altijd leuk als vrouwen ook opgewonden raken van Halloween.

Categorieën
Fotoblog

Halloweenlampjes

De meeste mensen hangen lampjes op met kerstmis. Wij hangen lampjes op met Halloween.

Categorieën
Fotoblog

Jack-o’-lantern

Ik heb het niet zo op honing, maar Halloween pompoenen mag ik des te meer. Deze kwam ik vanmorgen tegen op weg naar de kapper.

Categorieën
Fotoblog

Magere Hein bij de ABC

Detail van de etalage van de American Book Center waar in het kader van Halloween allerlei horrorboeken staan uitgestald. Veel zombies dit jaar.

Categorieën
Fotoblog

Zombiestoplicht

Uitnodiging voor een Halloweenfeestje geplakt op een stoplicht.

Categorieën
Fotoblog

Pompoen

Halloween en pompoenen horen bij elkaar als politici en leugens. Wie rustig om zich heen kijkt in Amsterdam ziet dan ook veel pompoenen in de vensterbank liggen. Ook veel niet bewerkte: dus geen Jack ‘o Lanterns nog. Maar die kom ik ongetwijfeld ook nog tegen. Deze lag in de vensterbank bij de Singel 404.