Eric Heuvel is een veelzijdig en productief tekenaar die debuteerde met karikaturaal werk in diverse amateurbladen, maar zich op aanraden van Martin Lodewijk ging verdiepen in de Klare Lijn. Hij ontwikkelde zo een geheel eigen stijl.
Hiermee maakte hij zowel avonturenstrips als January Jones en Het geheim van de tijd als ook educatieve strips, waar hij een groot publiek mee bereikte. Zo werden twee albums van hem uitgekozen als nationaal geschenk en verschenen zijn boeken wereldwijd in meer dan 20 verschillende talen.
Op dit moment is hij bezig met de stripadaptatie van Max Havelaar, op scenario van Jos van Waterschoot.
Voor zijn nieuwste project reisde gelauwerd stripjournalist Joe Sacco af naar de Northwest Territories in Canada, waar het ‘s winters min veertig graden wordt. In dit gebied zijn de gevolgen van de wereldwijde honger naar fossiele brandstoffen direct voelbaar. De Dene zijn de inheemse bewoners die hier al generaties lang leven. Ze zijn bijna zonder uitzondering in dienst van de oliemaatschappijen in het gebied.
Sacco gaat in gesprek met hen en schetst in Terug aan het land op genuanceerde wijze welke invloed de olie-industrie heeft op hun leven. Enerzijds zorgt de industrie voor werkgelegenheid, geld om scholen te stichten en sociale voorzieningen te onderhouden. Anderzijds wordt het landschap blijvend veranderd door deze zware industrie. De langetermijngevolgen voor het milieu zijn niet bekend.
Een doodgewaande vijand van Storm beukt op de stadspoort van Mardukan. Hij wil de rekening met de Anomalie vereffenen, maar heeft daar wel de hulp van de theocraat van Pandarve voor nodig. Ondertussen reizen Storm, Roodhaar en Nomad door een triest poollandschap en stuiten daar op een zwaar beveiligd transport. De beveiligers willen het trio best meenemen naar de dichtstbijzijnde stad, maar uitsluitend op eigen risico. Wat volgt is een spannende reis met brute aanvallen op het transport, onsterflijke gorilla’s, bloeddorstige Tsepowa, reusachtige ijsgeesten en een macaber relikwie.
Donderdag 25 juni
Vanwege mijn werk krijg ik van uitgevers geregeld strips en graphic novels opgestuurd. Soms maak ik daar een postvlog over. Op een van die vlogs kreeg ik deze reactie: ‘Goh wat moet het geweldig zijn als alle uitgeverijen je alles gratis toesturen. Wij gewone stripliefhebbers moeten altijd de afweging maken welke we gaan kopen binnen ons budget.’
Nu kan ik me goed voorstellen dat mensen dit denken, maar er zitten veel haken en ogen aan het opgestuurd krijgen van stripboeken. Vaak zijn het niet strips die ik zelf zou lezen bijvoorbeeld. En bij het opsturen komt altijd het gevoel dat je ‘er iets mee moet doen’. Dat laatste geldt natuurlijk vooral voor de uitgaven die ik zelf aanvraag, maar eigenlijk voel ik dit ook bij de pakketten die me ongevraagd worden toegestuurd. Ook als ik bij de uitgeverij al eerder heb aangegeven dat ik met bepaalde titels niets kan (zoals laatst met een pakket van uitgeverij Personalia.)
Daar komt nog bij dat ik op mijn YouTube-kanaal vooral aandacht wil besteden aan de dingen die ik goed, mooi en of bijzonder vind. En dan valt er aardig wat af van wat mijn kant op komt. Ik vind dat ik voor m’n werk als journalist veel moet lezen en veel strips moet uitproberen om een goed beeld te krijgen van wat er allemaal uitkomt. Maar dat gaat vaak ten kosten van de strips die ik eigenlijk wil lezen. Om nog maar over groeiend ruimtegebrek in huis te zwijgen. Het is dus mooi dat ik dankzij dit soort opgestuurde pakketten mijn werk iets beter kan doen, maar het is dus niet zo rooskleurig als dat je je wellicht voorstelt.
En het probleem van het beperkte budget herken ik. Ik heb ook een beperkt budget en moet ook telkens afwegen wat ik wel of niet koop. De beste oplossing zou voor mij zijn dat uitgeverijen als Marvel en Image mij gratis pakketten vol met comics zouden sturen om op mijn kanaal te bespreken. Dan is de kans veel groter dat ik materiaal opgestuurd krijg dat ik toch al wilde lezen en waarschijnlijk ook wil hebben. Maar dat is tot nu toe nog niet het geval.
Een YouTube-kanaal als Near Mind Condition krijgt bijvoorbeeld van Marvel omnibussen en epics opgestuurd om te bespreken. Misschien moet ik daarom toch maar weer werk maken van Amsterdam Comic Geek en dat kanaal heel groot laten worden.
Eindelijk waren mijn nieuwe Spider-Man trade paperbacks binnen bij de American Book Center. Maar wat lees ik: J. Jonah Jameson vindt Spider-Man tegenwoordig een held?
In de titelsequentie van Spider-Man 2 (Sam Raimi, 2004) zien we beelden van de eerste film om kort en duidelijk te vertellen wat er daarin gebeurde. Deze beelden zijn geschilderde illustraties gemaakt door Alex Ross. Recent zette Ross deze op zijn Instagram.
Woensdag 17 juni 2020
Sinds het begin van het Corona-tijdperk livestream ik elke maandagavond om half acht. Vaak heb ik een gast om over geeky zaken en comics te praten, soms ben ik solo.
Inmiddels heb ik een vast groepje kijkers dat reageert via chat en vragen stelt of informatieve opmerkingen maakt. Erg fijn, want zo hoor ik ook nieuwe dingen. De belangrijkste reden voor dit virtuele stamcafé blijf voor mij plezier hebben.
Afgelopen maandag had ik even geen gast en had ik de stream ook niet van tevoren op Instagram aangekondigd. Dat merkte ik aan de lagere kijkcijfers. Daartegen waren de mensen die keken erg betrokken bij de uitzending. Er kwamen leuke vragen en met Dutch Lines hebben we het nog even gehad over striptekenworkshops geven in deze periode.
Omdat de Amerikaanse schrijver en redacteur Denny O’Neil op 11 juni is overleden, heb ik het over zijn carrière als schrijver gehad en wat hij betekend heeft voor onder andere Batman en welke personages hij allemaal bedacht heeft voor Marvel Comics.
O’Neil is 81 geworden en laat een enorme stapel geschreven comics na. Enkele hoogtepunten uit zijn omvangrijke carrière: in de jaren zeventig maakte hij met tekenaar Neal Adams hij de Batmanverhalen weer grimmiger en bracht hij Batman terug tot zijn wortels als nachtelijke wreker. Redacteur was toen Julius Schwartz, dus die heeft daar ook zeker wel een hand in gehad. Samen met Adams creëerde O’Neil onder andere Ra’s Al Ghul en Talia Al Ghul.
Ook is O’Neil samen met Dick Giordano de geestelijk vader van Leslie Thompkins die voor het eerst opdook in het verhaal ‘There’s No Hope In Crime Alley’. Ra’s Al Ghul is een geducht tegenstander van Batman gebleken, ook in de latere films van Christopher Nolan. Thompkins ving Bruce Wayne op na de moord op zijn ouders. Het personage was onderdeel van de cast van de tv-serie Gotham.
O’Neil schreef ook jaren lang voor Marvel Comics, onder andere Amazing Spider-Man en Iron Man. Hij bedacht Madame Web en Hydroman samen met John Romita Jr. En hij was een van de creatieve geesten die mee schreef aan het originele character concept van de Transformers en bedacht de naam Optimus Prime.
O’Neil was sociaal geëngageerd, maar schreef geen propaganda zoals sommige huidige schrijvers. In Green Lantern/Green Arrow schreef hij over sociale issues als racisme maar ook over drugsmisbruik. In Green Lantern 85-86 is Speedy, de sidekick van Green Lantern, verslaafd aan heroïne.
