Categorieën
Film Media

Terug naar Sunnydale: Buffy is back!

Ken: ‘You’ve got guts. I think I’d like to slice you open, and play with them!’
Uit: BtvS 3.1 “Anne”

Bovenstaande titel slaat niet op het feit dat er een nieuwe speelfilm van Buffy The Vampire Slayer aankomt. Dat is helaas niet het geval. De titel geeft het jubilerende gevoel weer dat ik ervaar sinds de dvd van het derde seizoen van deze fantastische televisieserie in dvd-speler draait. Zoals vampiers maar al te goed weten: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. (Heb je geen idee wie Buffy is of wil je je geheugen wat opfrissen, lees dan dit introductieartikel.)Once upon a Buffy
Wat Amerikaanse televisie betreft waren er in de jaren negentig van de vorige eeuw maar drie series echt de moeite van het kijken waard. Eind jaren tachtig, begin negentig, was dat Quantum Leap. Halverwege de 90’s kregen we het aan de stok met aliens in The X-Files en vanaf 1997 was asskick-televisie volledig in handen van Buffy the Vampire Slayer en haar vrienden. Cult op zijn best. Buffy kwam bij mij in de picture toen ik bezig was met de studie filmwetenschap. Al snel ontmoette ik wat studiegenoten die ook volledig op de hoogte waren van de Buffyverse. En dat schept natuurlijk een band en een gevoel van community. Ik heb indertijd alle seizoenen nauwgezet gevolgd. Met studiegenoten keek ik soms in marathonsessies vele afleveringen achter elkaar. Twee studiegenoten schreven zelfs een scriptie over sterke vrouwrolmodellen waarvan Buffy een van de casestudies was. BtvS kwam in een voor mij tumultueuze tijd op de buis. Het studentenleven, werk en liefdes zijn verbonden aan de serie. Evenals een paar opvallende cd’s in mijn collectie: doordat de producers alternatieve bandjes uit de States uitzochten voor de soundtrack, bood de serie een venster op een geheel nieuw geluid. Nog meer dan een serie als The X-Files, bevatte ieder seizoen een rode draad. Afleveringen stonden op zichzelf, maar daarnaast werd iedere episode de hoofdplot een stapje verder gebracht. Het hoofdverhaal is de geschiedenis van de Slayer en haar vrienden en hoe deze karakters zich ontwikkelen van eigenzinnige tieners naar volwassen en verantwoordelijke twintigers. Ook kende ieder seizoen een Groot Gevaar dat geneutraliseerd moest worden. Doordat een seizoen van 22 afleveringen één meeslepend verhaal vertelt, geeft het in een korte periode bekijken van de episodes je het gevoel dat je naar een lange film zit te kijken. BtvS is wat mij betreft dan ook een cinematografische ervaring in een televisie format. Het derde seizoen
Seizoen drie is een van de beste seizoenen van de serie die zeven jaar duurde. De eerste drie seizoenen vind ik nog steeds het beste en omvatten het hart van de serie. In het eerste seizoen wordt de wereld van Buffy geïntroduceerd. In het tweede wordt deze verfijnd en komt er vaart in het verhaal. In het derde seizoen komen de middelbare schooljaren van Buffy volledig tot bloei. (En tot een explosief einde.)
In veel opzichten is de derde reeks een pay-off van zaken die in het jaar ervoor in beweging zijn gebracht: Angel werd in de climax door Buffy neergestoken en naar een helse dimensie verbannen, Kendra (de tweede Slayer) werd vermoord, waarmee de weg openstond voor een nieuwe Slayer: Faith. Buffy’s moeder is er achtergekomen dat haar dochter een soort van superheld is en er nachtelijke activiteiten op nahoudt. In het derde seizoen worden de strubbelingen in het gezin Summers uitvoerig behandeld. Ook komt Spike weer terug naar Sunnydale en krijgen de slayers te maken met een nieuwe watcher. De rivaliteit tussen Faith en Buffy komt tot een climax. Als Faith de kant van The Big Bad kiest komen de twee superchicks tegenover elkaar te staan. Ondertussen maken Willow en Xander ook belangrijke veranderingen door. Er gebeurt immers veel met je als je op de middelbare school zit – zeker als die school staat op een van de poorten die naar de hel leiden.
Kortom, er staat genoeg te gebeuren in het derde jaar. Ik kan niet wachten met kijken. Lees ook:

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

7 reacties op “Terug naar Sunnydale: Buffy is back!”

Toch lukt het je (weer) niet me te overtuigen. En dat ligt niet aan jouw enthousiaste betogen, maar vooral aan Sarah Michelle Gellar. Kweenie, haar koppie staat me niet aan. Ik moet toegeven, een ‘Buffy’ heb ik nog nooit gezien, maar ik heb haar emotieloze, Amerikaanse hoofd wel in de horrorfilms ‘The Grudge’ en ‘The Return’ voorbij zien klungelen. Wat een slechte actrice!!! Suffy The Vampire Slayer.
En verder, ach, de serie, het verhaal, het gegeven, trekt me voor geen meter. Lijkt me kinderachtig. Te zoet.
Waar blijft verdomme het tweede seizoen van ‘Californication’?! Daar kijk ik nou naar uit!

Tot overmaat van ramp zie ik op IMDB dat uitgerekend Sarah Michelle Gellar de rol van Alice op zich gaat nemen in de film ‘Alice’! Het intrigerende verhaal van Carroll wordt in een klap verkracht door die muts. Zo zonde.

Mike en Buffy? Je laat me van m’n stoel vallen van schrik! Toegegeven, ik heb ook wel eens een paar afleveringen gevolgd, maar boeien kon het me niet. Zoals Menno zegt, ’t is een Suffy.
Bovendien was ik van een andere vampierenserie, Charmed. En dan is het net als met Star Trek en Star Wars, je houdt van het één of het ander.

@Menno: De rollen die Sarah Michelle speelde na Buffy zijn over het algemeen heel anders en niet vergelijkbaar. Misschien moet je toch een keer een paar afleveringen gaan kijken 🙂

Ik ben wel benieuwd naar haar vertolking als Alice. Maar smaken verschillen.

@Aukje: Ik ben overigens een fan van zowel Star Wars als Star Trek. 🙂

Maar dat kan ik van Charmed helaas niet zeggen. Heb ook van Charmed aardig wat gezien, maar die drie meisjes konden me toch niet heel erg boeien. Was voor mij te veel een vrouwenserie: Grey’s Anatomy/Judge Amy meets een verwaterde Buffy.

Ik vind Charmed vooral een Buffy rip-off die indertijd meelifte op het succes van de tienerserie die magie, monsters en stoere actiechicks populair maakte.

Reacties zijn gesloten.