Maandagavond meteen de eerste drie afleveringen gekeken van het derde seizoen van Twin Peaks.
(Geen echte spoilers hieronder, tenzij je afbeeldingen spoilers vindt, dan wel.)
Nee, ik ga nu geen uitgebreide analyse geven van wat ik heb gezien. Zoiets moet je bij de films van David Lynch sowieso niet willen. Die zijn wat ze zijn en voor iedereen zijn ze waarschijnlijk iets anders. Of betekenen ze iets anders.
Het werk van Lynch is iets wat je ondergaat, als een droom. Niet iets waar je snel een antwoord op hebt. Je moet het laten bezinken. Nippen, als een met een goede kop koffie.
Twin Peaks seizoen 3 is anders dan ik had verwacht. Maar eigenlijk kun je dat ook van Lynch verwachten. Gelukkig maar, want zo weet je nooit wat er komen gaat. Ik vond het fijn om Dale Cooper weer te zien en genoot van de surrealistische beelden die Lynch ons voorschotelde.
Nog weinig echt oudgedienden uit de eerste twee seizoenen gezien, maar dat zorgt juist voor die frisheid. Dit is niet het Twin Peaks van vroeger, dit is het Twin Peaks van nu. Wie een nostalgische trip verwachtte, wacht dus een grote verrassing. Of teleurstelling.
Bijzonder dat de Log Lady, die vlak na de opnames overleed, in de serie zit. Dat ze ziek is, kun je duidelijk zien. Ik vraag me af in hoeverre de makers het scenario voor haar hebben aangepast. Ook Miguel Ferrer overleed vlak na de opnames.
Wat mij wel opviel was hoe anders en origineel Mark Frost en David Lynch uit de hoek kunnen komen en hoeveel dit verschilt van wat je normaliter op televisie ziet. Ja, Twin Peaks zette een standaard waardoor het medium veel beter materiaal toont dan ervoor.
Toch kunnen series als Riverdale, wat een soort Twin Peaks voor tieners moet voorstellen, niet tippen aan het origineel. Riverdale is heel vermakelijk en onderhoudend, maar erg hap snap. Ik geloof niet dat een scène langer duurt dan 60 seconden. Neem dan Twin Peaks waarbij Lynch je gerust dertig seconden naar een vierkante glazen ruimte laat kijken zonder dat er iets gebeurt. En eng dat dat is.
[hr]
Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films (en soms tv-series) die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.