Categorieën
Media

TV: Candy Meets…

De intrigerende belevingswereld van Candy & haar muzikale collega’sIn de serie Candy Meets ontmoet saxofonist Candy Dulfer iedere aflevering een andere collega-muzikant. Ze speelt een vloeiend deuntje met Dave Stewart, Mavis Staples, Sheila E., Maceo Parker of pa Hans. Gezellig samen muziekspelen en een praatje maken. Daar lijkt het in deze serie om te gaan. Het is een blik in de wereld van Candy D. die al sinds haar zesde saxofoon speelt. Candy Meets heeft vooral een anekdotisch karakter: mooie verhalen over hoe Candy samenwerkt en waarin vooral haar bewondering voor de collega’s voorrang heeft. Geen kritische noten dus in deze serie interviews. En eigenlijk is dat ook wel prettig. Gewoon lekker keuvelen en af en toe interessante feitjes opsteken. Hoewel keuvelen: Sheila E. vertelt in de eerste aflevering dat ze op haar vijfde seksueel misbruikt is door de oppas. Gelukkig staan de twee dames even later op straat te spelen om geld op te halen voor een stichting van Sheila E.Zo vader, zo dochter
Het plezier en de lol van het muziek maken is de rode draad in de reeks en het leven van Candy. Daarbij levert creatievelingen aan het werk zien dikwijls een interessante ervaring op. Omdat Candy alle muzikanten persoonlijk kent, zijn de gesprekken ongedwongen en leer je de muzikanten ook een beetje kennen. Ze bieden een blik in hun (belevings)wereld.Tegelijkertijd laat Candy ook veel van zichzelf zien. Een bijzonder moment is de scène waarin Candy samen met haar vader in de auto zit en hem een nieuwe track laat horen. Ze speelt op een tenor van haar vader – een instrument dat ze eigenlijk graag wil bespelen, maar omdat Hans die al speelt, blijft ze bij de alt, een lichtere saxofoon dan de tenor. Eerder die aflevering heeft Candy toegegeven dat ze eigenlijk nog steeds het zesjarige meisje is dat goedkeuring wil van haar vader. En die krijgt ze in de auto, als Hans de track erg goed blijkt te vinden. Persoonlijke noot
Ik ben al jaren fan van de blonde godin met het goudgekleurde instrument. Mijn eerste kennismaking met Candy’s muziek was de soundtrack van de film De kassière (1989) van Ben Verbong en met Marion van Thijn, Thom Hoffman en Coen van Vrijberghe de Coningh in de hoofdrol. Het nummer Lily Was Here van Dave Stewart en Dulfer werd een grote hit. Iets wat we van de bijbehorende film helaas niet kunnen zeggen. Later was ik een grote fan van Prince, waar Candy ook geregeld mee op het podium stond (en staat). Toen kon ik dus helemaal niet meer om de Amsterdamse saxofoniste heen. Zoals Prince al zei: “When I want sax, I call Candy…”
Candy straalt hoogstaande muzikale klasse uit en is een vleesgeworden combinatie tussen pop & funk. Een kijkje in de muzikale wereld van Candy D. is dus wel aan mij besteed.
Behalve op televisie is de serie van zes afleveringen ook online te bekijken op de site Candymeets.tv.

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

5 reacties op “TV: Candy Meets…”

Huh, waar is haar gesprek met Van Morrisson dan? En nee, ik vind Candy niet zo bijzonder. Beetje een tutje.

Ik heb het interview met Van Morrison gister gezien en het was best goed. Candy was wel zenuwachtig en gelukkig niet zo infantiel als andere Candy Meets. Van zat zelfs op de praatstoel en wilde eigenlijk niet ophouden.

Verder is Candy een goede muzikant, maar laat ze het daar maar bij houden.

Reacties zijn gesloten.