Categorieën
Bloggen

(Bijna) Tien jaar bloggen

Van de week zat ik virtueel door een oud fotomapje te bladeren en kwam ik deze guitige foto van mezelf tegen. Ik schat dat ik deze selfie in 2005 of 2006 geschoten heb.

Afb038Inmiddels heb ik minder haar op mijn hoofd, ligt die leren jas allang op een vuilnisbelt en is dat Batman T-shirt een stuk valer van kleur. Ook woon ik allang niet meer in Hoorn, maar in Amsterdam, in een fijner plus groter huis en niet alleen. Tien jaar is een lange tijd en daarin verandert veel.

ZIekehond-tekening1
Ziekehond signeerde ooit mijn exemplaar van zijn boekje.

27 augustus is het tien jaar geleden dat ik mijn blog Mike’s Webs startte. Mijn eerste online publicatie dateert van een paar maanden eerder, namelijk een recensie van de site Ziekehond.nl op Clickburg – een website voor webcomics die sinds een lange tijd alweer slapend is. Als je die recensie als eerste blogpost beschouwt, blog ik dus al wat langer dan tien jaar. Het is maar hoe je er tegenaan kijkt. Uiteindelijk maakt het ook niet veel uit.

Slapende blogs, het web zit er vol mee. Mike’s Webs is geïntegreerd in deze website, dus echt slapend kun je die niet noemen.

Ook ondergetekende niet, al vraag ik me wel eens af wat ik eigenlijk toe te voegen heb aan al die stemmen op het web. Het internet zit vol meningen. Vaak zijn die niet zo interessant en doorgaans slecht geïnformeerd.

Wat ook niet is veranderd in de afgelopen jaren, is mijn afkeer tegen zuurpruimerij in de reacties onder blogposts. Eigenlijk wil ik helemaal niet meer last hebben van dat soort zaken, maar toch trek ik het me nog vaak aan.

Zelf schrijf ik tegenwoordig het liefste over dingen die ik goed vind, mensen die ik bewonder en zaken waar ik een blij gevoel van krijg. Ik heb geen zin om me te concentreren op negativiteit, ook al is het mijn aard om altijd eerst het negatieve op te merken voordat het positieve mij duidelijk wordt.

Dit is een van de redenen waarom ik weinig zin heb om nog volbloed recensies te schrijven. Er komen nu eenmaal meer middelmatige en slechte strips dan goede uit. Hetzelfde gaat op voor film. Ik heb geen zin om middelmatigheid onder de aandacht te brengen of me langer dan dat het lezen kost met die boeken bezig te zijn.

hallie god
Cartoon van Hallie Lama naar een idee van mij.

Vanwege die reden schrijf ik tegenwoordig ook bijna niet meer over politiek en religie: ik vind het allebei stomme verschijnselen waar ik heel goed zonder kan, maar door een tirade tegen het geloof te publiceren kan ik echt niemand op andere gedachten brengen. Gelovige dwaallichten zullen niet opeens het ‘licht’ zien en van koers veranderen door wat ik schrijf, dus why bother?

Laatst kwam ik een stripplaatje tegen uit een Spider-Man-strip: een nachtmerrie die Peter Parker heeft voordat hij gaat trouwen met Mary Jane. ‘Mooi plaatje, daar moet ik iets mee,’ dacht ik. Totdat ik me herinnerde dat ik daar een paar jaar geleden al over geschreven had.

spider-man trouwerij nachtmerrie beginDeze blogger valt geregeld in de herhaling en schrijft vaak over dezelfde zaken. Dat krijg je als je over dingen schrijft die je boeien en dat niet duizenden verschillende dingen zijn. Mijn interesses zijn breed maar beperkt. Ik weet even niet hoe vaak ik al over Tim Burtons Batman heb geschreven, maar het zijn aardig wat blogposts geweest gedurende de afgelopen tien jaar. Om over Halloween of Spider-Man nog maar te zwijgen.

Aan de andere kant: wat maakt het uit? Als je ergens graag over schrijft, gewoon blijven doen, of mensen dat nu lezen of niet, want je schrijft vaak om je gedachten te ordenen of misschien om gewoon iets opnieuw te beleven. Nogmaals Batman kijken zal nog wel eens voorkomen, maar het is wellicht leuker om een mooie filmstill uit te delen…

Batman 1989 batwing

…of een video waarin een van je geliefde films op een grappige wijze gefileerd wordt.

Bovendien heb ik al eerder over herhaling geschreven, zie ik.

Goed, ik ga weer even Netflixen, want daar valt nog wel aardig wat nieuws te ontdekken.

Categorieën
Bloggen

Negen jaar bloggen

Vandaag is het negen jaar geleden dat ik begon met bloggen. Het is een gebeurtenis waar ik ieder jaar even bij stil sta.

Peter bewondert zijn fotowerk. Uit: ASM #238. Tekening: John Romita Jr. Inkt: John Romita Sr.
Peter bewondert zijn fotowerk. Uit: ASM #238. Tekening: John Romita Jr. Inkt: John Romita Sr.

Bloggen is voor mij net zo inherent aan het leven als eten en slapen. Wat ik ook doe, waar ik ook ben en wat ik ook tegenkom: mijn onderbewuste is dikwijls bezig met kijken of ik er iets mee kan voor mijn blog. Dat dit ook zo zijn nadelen heeft, hoef ik niemand inmiddels meer uit te leggen.

Een paar weken geleden besloot ik al mijn andere blogprojecten op deze site samen te voegen. Oude blogpost van Mike’s Webs en Daily Webhead heb ik geïmporteerd. Dat geeft een fijn gevoel van compleetheid. En ook een gevoel van rust: in die negen jaar produceerde ik zoveel materiaal, het boek lijkt inmiddels wel uit. Of vol geschreven, zo je wilt.

Het viel me bij het doornemen van oude blogposts op dat ik zo mijn stokpaardjes heb en vaak op onderwerpen terugkom. Herhaling is onvermijdelijk in het leven en als je online publiceert. Herhaling moeten we ook niet uit de weg gaan. Online publiceren doen we vaak in series. De ene post leidt tot de andere, soms leidt het tot verdieping op wat je eerder te vertellen had. Soms ook niet trouwens en recycle je gedachten of gebeurtenissen. Soms zonder dat je je daar bewust van bent.

En daarbij: er zijn gewoon bepaalde dingen waar ik heel graag over schrijf, dus waarom zou ik het laten? Wie er genoeg van heeft, klikt simpelweg niet op de link.

Laatst sprak ik hier met blogvriend Peter de Kock over en die antwoordde dat hij zich helemaal niet druk maakt om herhaling: ‘Ik plan mijn blog niet. Ik laat me er graag door verrassen.’ Een mooi uitgangspunt. Ik zet mijn sensoren op scherp en open de deur voor allerlei invallen en echo’s. Laat het een verrassend tiende blogjaar worden.

Strook van de allerlaatste aflevering 'Calvin and Hobbes'.
Strook van de allerlaatste aflevering ‘Calvin and Hobbes’.