Je ziet het vaak gebeuren: je stuit via een toevallige link op een blog en je wordt enthousiast van de inhoud. Totdat je ziet dat de blogger in kwestie al tijden niet meer heeft geüpdatet. Zomaar gestopt. Blog overleden. Het internet zit vol met verstomde sites. Een waar kerkhof vol dode blogs. Ik vraag me wel eens af wanneer en waarom ik zal stoppen met bloggen, want die dag gaat zeker komen. Een paar maanden geleden had ik er genoeg van, van het bloggen. Mijn ogen checkten te vaak de statistieken van de site, alsof die echt iets zeggen over de waarde van mijn blog. Een deel van de bezoekers slentert immers via Google binnen, soms op een zoekwoord dat nauwelijks relevant is. De oplossing bleek simpel: statistieken negeren. Niet dat ik ze nooit meer check, natuurlijk wel, maar als ik een paar dagen niet meer geüpdatet heb, krijg ik geen onrustig gevoel meer. Ook niet als de bezoekcijfers opeens teruglopen. Ervaring leert dat het tij elk moment weer kan keren. De zin kwam weer terug. Voor even.
Hoge zuurgraad
De laatste tijd krijg ik sterk het idee dat het internet aan het verzuren is. Als mensen commentaar achterlaten is dat vaak negatief. Voorheen leek dat anders: commentaar was of positief, of bezoekers onderbouwden in ieder geval hun negatieve oordeel nog met relevante argumenten of ze voegden zelf nog iets toe aan de geplaatste post. Informatie, een anekdote, een tip. Reacties waren een verrijking. Nu lijken mensen steeds vaker alleen te reageren om iets te zeiken te hebben. Niet zo zeer op dit blog: het is een tendens die naar mijn gevoel over het hele internet voorkomt.
Sommige mensen weten hele sites te terroriseren omdat ze de behoefte voelen hun mening te pas en te onpas te spuien. Moeten ze niet doen, want wie zit er op dat geneuzel te wachten? Dankzij dit soort types lijkt het internet niet meer op die wonderlijke plek waar mensen informatie uitwisselen – het web lijkt één groot GeenStijl-forum. Op dat soort momenten zie ik het nut van al die blogs niet meer in. Waarom zoveel energie steken in iets waar je niets positiefs voor terugkrijgt?Misschien is dat ook de reden waarom anderen zijn gestopt. Of misschien werd het leven te druk om nog te schrijven. Wie weet was het nieuwtje er gewoon van af. Ik ben benieuwd wanneer het mij zal overkomen. Dat ik er de brui aan geef. Wanneer de onverschilligheid het overneemt en de passie voor het bloggen en het web volledig neutraliseert. Die dag zal zeker eens komen; het is onvermijdelijk dat ook Mike’s Webs een zombie-blog op het web zal worden.
Wat zal mijn laatste blogpost zijn? Misschien deze wel.
‘And in the end the love you take
Is equal to the love you make…’
Wat vind jij ervan? Is het internet aan het verzuren, of lijkt het maar zo?
Lees ook:
- Het laatste woord
- Blog met mate
- Waarom bloggen
- Blogdrift en Festival de Beschaving
- Column: Verlangende teksten
- Webs Under Construction
- Azijnpissers
Bekijk ook de video Over Laatste Woorden…
35 reacties op “De laatste blogpost”
Lekker optimistisch, Mike! Lijkt me niet de juiste insteek om te bloggen. En die negatieve reacties waren er altijd al, denk ik. Mij is et in elk geval niet opgevallen.
@Mennomail: Wat lijkt je niet een goede insteek om te bloggen: de reacties?
Deze insteek:
Ik ben benieuwd wanneer het mij zal overkomen. Dat ik er de brui aan geef. Wanneer de onverschilligheid het overneemt en de passie voor het bloggen en het web volledig neutraliseert. Die dag zal zeker eens komen; het is onvermijdelijk dat ook Mike’s Webs een zombie-blog op het web zal worden.
Ik lees tussen de regels door dat je lol in het bloggen met de dag minder wordt en wacht op de dag dat je kunt zeggen: ‘zie je wel! Ik zei het toch?’.
Je blogt, lijkt mij, toch puur voor jezelf? Omdat je het leuk vindt om te schrijven? Zet dan bijvoorbeeld de reactiemogelijkheid uit en sluit de artikeltjes af met een mailadres waar men reacties naar toe kunnen sturen. Ik noem maar wat.
@Mennomail: Je hebt gelijk dat ik in eerste instantie blog voor mezelf. Omdat ik het leuk vind om te schrijven en dit te publiceren. Daar ben ik dit blog in oorsprong voor begonnen. Om lekker vrij te publiceren wat ik wilde: tekstje, fotootje, videootje, etc.
En je idee om de reactie-mogelijkheid uit te zetten heb ik inderdaad overwogen. Mensen die te pas en te onpas zomaar wat neer knallen onder een met zorg gecomponeerd stuk en zonder kennis van zaken het gevoel hebben altijd maar hun mening te moeten plaatsen, daar stoor ik me aan. Het uitzetten van de reacties zou dat euvel verhelpen. Maar ik ben er nog niet helemaal over uit op dit moment, omdat ik het web als ‘democratisch medium’ (bij gebrek aan een betere term op dit moment) een warm hart toedraag.
Omdat dergelijke ervaringen erg subjectief kunnen zijn (ben je verkouden, dan zie je opeens allemaal verkouden mensen) wilde ik eens toetsen hoe anderen dit ervaren.
Ik denk dat je het antwoord op je eindvraag zelf al gegeven hebt: ‘ben je verkouden, dan zie je opeens allemaal verkouden mensen’.
Houdt dit dan in dat jijzelf aan het verzuren bent? Nee, dat niet. Maar ik denk wel dat jij hier de laatste tijd sterk op let en dat dit alleen maar erger wordt.
Tel daar bij op dat een geschreven reactie een stuk minder genuanceerder overkomt dan een verbale reactie. Ik weet zeker dat de reaguurder het in 90% van de gevallen niet zo hard bedoelt. Probeer door de in jouw ogen harde reacties heen te lezen en houd vooral in je achterhoofd dat je schrijft voor jezelf. Fuck it als het iemand niet zint! Ga dan maar ergens anders heen.
@Mennomail: Nee, dat denk ik ook niet, dat ik zelf zo aan het verzuren ben. Over het algemeen probeer ik mijn reacties ook zo genuanceerd mogelijk neer te pennen.
Al vraag ik me af of ik de enige ben met een verkouden neus – om de metafoor nog maar even vol te houden.
Geschreven woorden kunnen inderdaad harder overkomen dan ze bedoeld zijn, maar dat neemt niet weg dat reaguurders (verschrikkelijk woord is dat toch, het is te hopen dat het woord nooit de Van Dale haalt, maar dat even terzijde) met dit feit rekening kunnen houden. Zijn daar indertijd niet emoticons voor uitgevonden? Bovendien is er niets mis mee als mensen hun mening voor zich houden als deze niet inhoudelijk is.
ik heb nog steeds, na 6 jaar, geen behoefte om te stoppen. bloggen wordt alleen maar leuker, interessanter en zelfs een soort van verlengde van m’n sociale leven. ik ontmoet nog steeds bijzondere en leuke mensen via weblogs.
ik vind wel dat sinds het fenomeen weblogs bekender is geworden de verschillende soorten weblogs soms afbreuk doen aan wat ík vind dat een weblog moet zijn. maar ik kan ervoor kiezen daar niet te gaan kijken. en dat ene publiek met vooral negatief geladen comments en haatzaaierij is een toegespitst publiek met vooral jongeren die veelal uit hun neus vreten de hele dag en niet eens de inhoud van hun neusvreterij ter discussie stellen.
@Karin r.: Eens – het webloggen kan leuke contacten opleveren en je kunt er veel interessante kennis terloops opdoen.
Precies mijn punt: als het ding niet jouw soort post, of weblog is, kijk/lees/reageer dan gewoon niet. Ik weet niet of de negatieve commentatoren per se vooral jongeren zijn, al zijn er wel bepaalde sites waar je veel geneuzel in de comments vindt. Zoals linksites als nujij.nl of ekudos en opiniesites als GeenStijl.nl. Bij de linksites zie je vaak dat de reacties alleen op de kop van het stuk slaan en dat de mensen dus niet het stuk zelf hebben gelezen. Dat is tenminste de indruk die ik krijg.
Ik ben trouwens benieuwd naar je ideeën over wat nu precies een weblog moet zijn. Maar dat is wellicht een andere discussie.
Er zijn veel verzuurde types, zeker en de aandachtsspanne wordt ook steeds korter.
Voor mij is het een kwestie van goede filters. Als ik last krijg van een steeds terugkerende negatieve toon gaat de bron gewoon door de zeef.
Keep on blogging Mike.
@Mikael: daar heb ik pas geleden een blogje over geschreven:
http://www.met-k.com/2008/08/how-to-do-your-weblog.html
@Karin r: je haalt in je (gelinkte) stuk interessante zaken naar voren, al ben ik het niet met alles eens. Misschien goed om het daar na de opnames van Witte Koord eens over te hebben 🙂 Over een ding zijn we het overigens volkomen eens: Bloggen moet leuk zijn!
@Edwin Mijnsbergen: Thanx. Dus jij wist op een gegeven moment de reacties van mensen die irriteren doordat ze constant negatief zijn? Dat is ook een oplossing.
@Karin r: Oh, ik zie dat ik indertijd al op je blogpost gereageerd heb. 🙂
@Mike, op mijn blog wis ik reacties eigenlijk nooit, of zelden, maar in mijn netvibes en andere kanalen is een filter zo te maken.
@Edwin Mijnsbergen: Ah, ik dacht dat je het wissen van comments bedoelde. Ik ben er nog niet over uit: misschien is het wel een idee, om vervelende comments te wissen. Al wil ik niet helemaal gaan naar een systeem waarin je eerst je comments goedkeurt voordat ze online komen. Dat vind ik te omslachtig.
Mike, de oplossing is eigenlijk heel simpel: trek je niks aan van anderen, tenzij ze hun opmerkingen voorzien van argumenten waar jij iets mee kunt. Datzelfde geldt voor andere blogs die je niet zinnen: gewoon niet lezen. Ik vind SBS6 niks, kijk het niet en kwam er dus pas onlangs achter dat Natasja Froger die enge mevrouw is die de hoofdrol speelt in een energiespotje. Gewoon een kwestie van focussen op de dingen die je wél interesseren.
Inderdaad, er zitten veel verzuurde types op internet. Toch reageren er vooral vriendelijke mensen op mijn blog. Dat dank ik aan Twitter, wat na Google mijn belangrijkste bron van traffic is. Op Twitter is iedereen zichzelf, zelden verscholen achter een duister pseudoniem. Dat zorgt voor open communicatie, die doorgaans ook minder zuur en negatief is.
Dat internet zuurder zou zijn dan vroeger, ervaar ik allerminst. Internet verrijkt, waardoor er ook andere bloemen bloeien dan de graftakken van Geenstijl.
@Jeroen Mirck: Dus het is volgens jou toch een kwestie van focussen. Wel interessant trouwens hoe meer en meer mensen hun pseudoniem loslaten en onder hun eigen naam online aanwezig zijn. Niet alleen op Twitter, maar ook steeds meer op blogs en sites.
Ik sluit mij volledig aan bij Jeroen Mirck. Maar dat wist je al. Het droesem van de mensheid kom je overal tegen [zei ik net ook al – met zo'n telefoongesprek tussendoor zit ik wel het gras onder mijn eigen voeten weg te maaien – als zoiets fysiek mogelijk zou zijn]. Maar ook de reacties van mensen die wel de moeite waard zijn. Die filters moet je gewoon mentaal aanleggen – en dat is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk omdat je zelf bepaalt wat je de moeite waard vindt. De rest leg je gewoon naast je neer. Toen ik nog bij SBS/NET 5 werkte [pers & publieksvoorlichting was voor beide zenders dezelfde afdeling] moest ik daar ook weleens Jerry Springer verdedigen. Antwoord was simpel: 'meneer, mevrouw, er zit een knop op uw tv waarmee u hem op een ander kanaal kunt zetten.' Die knop zit ook in je hoofd. En – ook opvallend – zojuist had ik het met een vriendin over het schrijverswereldje waarin we beiden leven, en hoe gevoelig de ego's daar zijn. Zeg vooral niet een woord verkeerd over hun boeken, had ook zij geconstateerd. 'Wat heb ik het dan gemakkelijk met mijn insteek', zei ik, 'voor mij is het belangrijkste dat ik het zelf goed vind.' Komt ook door die knop. Pers & publiek bij SBS was een goeie training.
Overal vind je provocateurs, louter voor de provocatie. Don’t let them get to you. Dat is meer macht dan ze verdienen. Hun persoonlijkheid is hun probleem en dat moet vooral zo blijven.
En nu ga ik weer aan het werk.
X!
@Natasja van Loon: Juist, die provocateurs die alleen maar negatieve dingen neerpennen om te provoceren, daar heb ik een gruwelijke hekel aan. Het lijkt wel of die gasten de hele dag niets beters te doen hebben.
Je kunt zelf als schrijver of blogger heel tevreden zijn over je stuk, want waarom zou je iets publiceren waar je niet tevreden over bent, maar als je een zo’n eikel hebt die zo nodig moet provoceren, heb je de kans dat hij anderen daarin meetrekt. Zo krijg je heel vaak discussies die vaak niet eens meer over de inhoud van een stuk gaan. En dan hebben ze precies wat ze willen.
@Allen: Bedankt voor de reacties zover. Jullie mening wordt zeer gewaardeerd. Hoewel voor sommige lezers het een raar uitgangspunt mag zijn dat ik ervan uitga dat ik ooit zal stoppen met bloggen, vind ik het wel een realistische aanname. Ik ben ook nog steeds benieuwd naar de redenen waarom andere vervente bloggers opeens zijn gestopt met hun blog.
Wat voor mij de reden ook zal zijn: de dag van stoppen staat voorlopig niet op de agenda.
Bloggen hoort zo nadrukkelijk bij mij en mijn werk (journalist) dat ik daar ik mezelf daar niet mee zie stoppen. Wel ben ik verschillende malen van platform gewisseld. Nu ik op JeroenMirck.nl blog zie ik daar geen reden meer toe. Ik kan me hooguit voorstellen dat ik om de paar jaar de focus van mijn blog omgooi. Omdat dat nodig is en omdat het me scherp houdt. Maar bloggen blijf ik doen.
Mike, ik vind dat je moreel verplicht bent om tot je 67e door te bloggen. Deze blog is voor mij een inspirerend voorbeeld. Een blog van iemand die enthousiast schrijft over zaken die hem bezig houden. Ik vind dat er nog heel wat van zulke pareltjes zijn. Hoewel ik moet zeggen dat het me soms ook wel een beetje treurig stemt dat een cynische afzeiksite met een puberaal toontje als GeenStijl kennelijk de formule is voor een groot publiek. Maar goed, ophouden met zeuren nu en verder bloggen!
voorjaarsdepressie?
zure logs gewoon niet meer lezen. of na het lezen lammetjes kijken op mijn log 😉
@Michael van den Berg: Bedankt voor de bemoedigende woorden. GeenStijl is inderdaad wel een irritante toonaangever. En nu nog een omroep ook.
@Frommel: Nah, bovenstaande gedachten spelen al een tijdje in mijn hoofd.
Het gaat niet alleen om zure blogs – hoewel die het interpret natuurlijk ook goed verzuren – maar ook om nare reacties van de bezoekers op sites. En die lammetjes zijn inderdaad heel ontwapenend 🙂 Al lees ik liever een goed gepassioneerd stuk van je over muziek.
@Jeroen Mirck: Bloggen is voor mij ook een tweede natuur geworden, doch niets is veranderlijker dan een mens. Als je je focus verlegt kun je een nieuw lezerspubliek aanspreken, maar ook een deel van je huidige kwijtraken, lijkt me. Maar goed, uitgaande dat je voor jezelf blogt maakt dat niet uit natuurlijk. Goed schrijven over je passies levert altijd wel geinteresseerden op.
Heintje Davids is geboren.
@Logfather: Juist niet. Davids begon iedere keer weer opnieuw met op te treden nadat ze afscheid had genomen. Ik heb niet gezegd dat ik nu ga stoppen met bloggen, alleen dat het me logisch lijkt dat er ooit een dag komt dat ik er de brui aan geef.
Van de ene kant heb je gelijk en aan de andere kant ben ik bang dat mensen bepaalde aangelegenheden op het internet te serieus nemen, ik vrachtwagen vol relativiteit over mijn heen gekregen, maar de laatste jaren doet mijn dat niets meer en zo als Edwin zegt, je bouwt een persoonlijk filter in en zou zonde zijn om door toch geraakt te worden terwijl je al het moois doet toch !?
@Madbello: Da’s waar, maling hebben aan criticasters. Tenzij ze onverhoopt iets nuttigs zouden zeggen. Toch: wat mij betreft mogen de zuurpruimen op het web een andere hangplek gaan zoeken.
“Any fool can criticize, condemn and complain… and most fools do.” ~ Dale Carnegie
See Copyblogger: How To Handle Criticism
@Jeroen Mirck: Bedankt voor de handige link! Interessante site trouwens, dat CopyBlogger.
[…] De laatste blogpost […]
[…] De laatste blogpost […]