Categorieën
Media

TV: Lachen met Duchovny en LA Women in Californication

‘I probably won’t go down in history,
But I will go down on your sister.
And while I am down there,
It might be nice to see a hint of pubes.
I am not talking about a huge ‘70s Playboy bush or anything,
just something that reminds me
that I am performing cunnilingus on an adult.’

Hank Moody (David Duchovny) is een beroepsschrijver in de stad Los Angeles. Hij mist zijn ex (Natascha McElhone) met wie hij een twaalfjarige dochter heeft. Maar wat Hank nog meer mist, is een doel in zijn leven. Dat doel was schrijven, maar na een reeks boeken waarvan de laatste – God Hates Us All – is verfilmd tot de slappe rom com A Crazy Little Thing Called Love, krijgt de getormenteerde schrijver geen letter meer op papier. Writer’s block
Schrijvers zijn immers alleen interessant verhaalmateriaal als ze een writer’s block hebben en dus in feite niet schrijven. Zonder zijn muze, zijn ex die op het punt staat om te gaan trouwen met een Saaie Eikel, lijkt hij niet te kunnen schrijven. Wanneer hij zijn sekscapades als uitgangspunt neemt voor een blog van HelLA Magazine, blijkt hij dat zijn schrijfpen toch niet helemaal droog staat. Hank is met zijn drankzucht en writer’s block natuurlijk een wandelend cliché. Toch kan enig charme hem niet worden ontzegd. Hank is een droogkloot eerste klas, maar hij weet zijn beledigingen en cynische opmerkingen in mooi proza te verwoorden. Hij is immers een auteur. Uitspraken als ‘I’ve never dated a woman who had a job before…’ en ‘You’ve been fucking a married guy for five years, you got a dog named Cat Stevens and I am weird?’ rollen zonder schijnbaar enige moeite van zijn tong. Ook is hij stiekem wel een heer: als zijn ex in op een benefietfeest voor kut wordt uitgemaakt, komt de rechtse hoek van Hank op voor haar eer. LA Woman
Hank heeft een zeer actief en divers seksleven: hij hoeft weinig moeite te doen om de dames tussen de lakens te krijgen, maar weet ze met een paar goedgeplaatste beledigingen er de volgende ochtend wel weer uit te krijgen. Al had hij de zestienjarige dochter van de Saaie Eikel misschien beter niet tot zijn harem kunnen rekenen. Goed, hij wist niet dat ze zó jong was en ook niet wiens dochter ze was, maar toch. Zij weet hun slippertje overigens goed uit te buiten door Hank te chanteren: wanneer ze een kort verhaal nodig heeft voor school, plundert ze gewoon Hanks voorraad van probeersels. Tom Kapinos is de bedenker en schrijver van de serie. In het verleden schreef hij afleveringen van de tienerserie Dawson’s Creek. In Californication komt hij in ieder geval veel grappiger uit de hoek. Californication is Sex and the City voor mannen. Een satire op de cultuur in LA, waarin Hank op eigenzinnige wijze van de ene bizarre ontmoeting in de andere struikelt. Zich verbazend over het soms vreemde gedrag van LA vrouwen, vult hij zijn dagen vooral met zelfbeklag. Pijpende non
In Amerika stootte de seksueel geladen comedy serie op enige ophef bij sommige conservatieve critici. (De titel Californication is een verwijzing naar het nummer van The Red Hot Chilli Peppers, maar ook een woordspeling op het woord ‘fornication’ dat slaat op seksualiteit die tegen de norm indruist.) De serie begon wat dat betreft al goed: in de eerste aflevering beklaagt Hank zich bij God dat hij niets meer op papier krijgt. Vervolgens loopt een non hem tegemoet die daar wel wat op weet. Ze doet haar habijt af en zakt op haar knieën om de schrijver oraal te stimuleren. Ondanks deze losse seksuele moraal die de personages hanteren, is het wel opvallend dat Hank stiekem toch verlangt naar zijn oude gezinnetje. Zelfs in LA is het gezin de hoeksteen van de samenleving. Net als in de rest van christelijk Amerika. De afleveringen duren een klein half uur en zijn licht verteerbaar. Het is fijn om David Duchovny weer eens in een rol te zien waar wat te lachen valt. Tot slot is aan vrouwelijk schoon ook geen gebrek. Het eerste seizoen bestaat uit twaalf afleveringen. Het tweede seizoen is inmiddels aangekondigd.

‘I love women,
I have all their albums.’

Vanaf maandag 12 november is Californication elke maandag om 22.30 uur bij Comedy Central te zien.Lees ook (of niet): Writer’s Block en de recensie van Wonder Boys.

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

16 reacties op “TV: Lachen met Duchovny en LA Women in Californication”

Ik heb net de eerste aflevering bekeken. Het etiketje ‘comedy’mag er naar mijn mening wel af. Grimmig geheel met de bedoeling zich te onderscheiden door heilige Amerikaanse huisjes lukraak omver te trappen, zo lijkt het. Een trieste hoofdpersoon die zo rond zijn 45e levensjaar niet verder komt dan neuken teneinde werkelijk ieder levensvraagstuk, hoe eenvoudig ook, uit de weg te gaan.
Ik heb het gevoel naar een junk te kijken.
Grappig is anders, en te oppervlakkig om tot een cynisch, satirisch of cultgenre te mogen worden gerekend.
Sex sells, and so does stupidity.

Zullen we het er maar op houden dat smaken verschillen 😉

Ik durf te wedden dat jij wel sex and the City kijkt… dat vinden wij mannen weer triest, 4 vrouwen die rond hun 45e levensjaar niet verder komen dan neuken.

Maar dat is een goedlopende vrouwenserie, dit is gewoon een dingetje wat alleen wij mannen super vinden, dus laat ons alsjeblieft 25 minuten per weer genieten van deze gweldige serie!

Groetjes

Nou, ik ben er ook aan begonnen hoor. Omdat lief er zo enthousiast over was en ik het toevallig tegenkwam toen ik op zoek was naar Dexter.
Ik snapte meteen waarom mannen dit zo’n leuke serie vinden. 🙂
Wist zelf niet goed wat ik er mee moest. Films/series moeten iets met mij ‘doen’. Daarom spoel ik wel eens door de afleveringen van Gilmore Girls heen omdat niet alle verhaallijnen even interessant zijn. Bij deze serie had ik dat erg sterk. Wat heb ik eraan? Maar vooral: gaat het nog ergens heen? Ik ben inmiddels aanbeland bij aflevering tien en het is nergens heengegaan, maar ondertussen begin ik het toch best leuk te vinden. Maar, heb ik mezelf verteld, dat komt vooral doordat alle personen in de serie zo fucking goed zijn gecast. Het zijn heerlijke karakters om naar te kijken (afgezien van de sexsletjes die niets anders bezitten dan een slank lichaam). Al gedraagt Mia zich nogal irritant, maar dat mag een meisje die jaren in The Nanny heeft gespeeld (ik was werkelijk waar in shock toen ik ontdekte dat ZIJ dat was!).
Anyway, leuke serie, leuk alternatief voor SATC, en vrouwen: de agent van Hank speelde ook gewoon in SATC! Dus gewoon kijken en mee laten slepen, doe ik ook. En de grote bonus van de serie is Hank, de natte droom van elke vrouw. 🙂

Nee, ik kijk dus ook geen Sex in the city, want dat vind ik net zo niet-grappig en even oppervlakkig als dom.
Er zijn nog vrouwen die gewoon 1 paar schoenen in de kast hebben, liever literatuur lezen dan ‘chick-lit’ en Band of Brothers verkiezen boven de DVD-box van Sex in the City.
Ik bijvoorbeeld.

Dat andere vrouwen wel graag winkelen, Kluun lezen en eerdergenoemde series bekijken moeten ze zelf weten overigens. Ik vind enkel dat er betere series zijn.

Ik heb in mijn reactie overigens kritiek op de serie, niet op de kijker. Ik concludeerde zelfs in mijn reactie met een glimlach dat smaken blijkbaar verschillen.
Dus Bart, don’t cry wolf…je mag gewoon naar Duchovny kijken en ervan genieten.

Heerlijke serie. Was de afgelopen twee dagen min of meer aan bed gebonden en heb toen heel seizoen 1 en de helft van seizoen 2 gekeken en heb meerdere malen ondanks hevige misselijkheid erg hard gelachen. Oké, echt realistisch is anders want kom, niemand krijgt zo veel vrouwen zo makkelijk in bed (en dan ook allemaal nog met zulke lichamen terwijl ze dik in de dertig, begin veertig moeten zijn), maar ik vind het een prima tijdverdrijf voor een regenachtige dag.

@Hester van den Blink: Niet realistisch? *snif, ik stop meteen met het schrijven van mijn grote roman*.

En ja: de castingdirector heeft goed zijn best gedaan om de strakste lijven uit Hollywood voor de serie te krijgen. Gelukkig maar. 🙂

Reacties zijn gesloten.