Spidey’s web: 70s Spider-Man in actie

Oeps! Het webhoofd mag wel oppassen anders slaat deze ninja nog z’n hersens in:

Gek dat Spidey’s spinneninstinct hem niet waarschuwt voor het gevaar dat achter hem schuilt. Nou ja, ze zaten er wel vaker naast in de televisieserie uit de jaren zeventig waar dit een still van is.

Toch denk ik met fijne nostalgische gevoelens terug aan de kortlopende serie waarin Nicholas Hammond Peter Parker gestalte gaf. Het was de eerste live-action serie over Spider-Man en toen deze op Sky Channel in de jaren tachtig in herhaling te zien was, wisten we niet beter. Het was immers het tijdperk voor Batman van Tim Burton en de X-Men van Bryan Singer lieten nog bijna vijftien jaar op zich wachten.

Ik heb al eerder over de serie geschreven dus ik zal de beschrijving hier kort houden: zeer beperkte specialeffects, Spider-Man vecht nooit tegen superschurken maar neemt het op tegen alledaagse boeven en veel van de bekende personages uit de strips zien we nooit in de serie. Toch doet Nicholas Hammond het niet onaardig. Hij was tijdens de opnames ongeveer 27-28 jaar oud, wat Peter Parker dus een stuk ouder maakt als hij door een radioactieve spin wordt gebeten. Zoals je weet was Peter in de strips een tiener toen dit gebeurde.

Bovenstaande still is afkomstig uit de pilot aflevering die in Europa als film is uitgebracht. In Spider-Man wordt universitair student Peter Parker door een radioactieve spin gebeten waarna hij de evenredige snelheid en kracht van het beestje overneemt. En net op tijd, want New York wordt afgeperst door Mr Byron: een naargeestige zelfhulpgoeroe die mensen hypnotiseert. Tien burgers zullen onder zijn invloed zelfmoord plegen tenzij de regering hem 50 miljoen dollar losgeld uitbetaald. Om te bewijzen dat hij hiertoe in staat is, laat hij enkele prominente burgers- advocaten, rechters, professoren etc. bankovervallen plegen.

In deze scène krijgt Spidey het aan de stok met drie ninja’s in dienst van Byron. Het is de beste actiescène uit de pilotaflevering en tevens de eerste keer dat we Spider-Man in kostuum in actie zien komen. Niet alleen krijgen we een goede demonstratie van de krachten die het Webhoofd bezit, we zien vooral ook zijn beperkingen. Had Spidey in de strip weinig moeite gehad met de drie kaalhoofdjes, in de serie blijft de eerste confrontatie onbeslist. Ook weten de mannen makkelijk het web van zich af te schudden en is het web dat uit de webschieters komt sowieso niet erg sterk.

Omdat mensen tegenwoordig zo aardig zijn geweest om alle dertien afleveringen van de serie op YouTube te zetten, kunnen we nu genieten van de hele actiescène:

Zelf foto’s van Spider-Man maken
Toen ik de serie als tienjarige zag, was ik er zeer van onder de indruk. Heel graag wilde ik foto’s nemen van deze actiesequentie, net zoals Peter Parker dat in de strips deed. Een screenshot maken zoals we tegenwoordig doen, zat er toen niet in.

Ik heb toen met de Agfamatic 2008, de klik-klak-fotocamera van mijn moeder een poging gedaan om de beelden vast te leggen. De verkoopster in de drogisterij waar ik het filmrolletje kocht, had nog enkele tips voor me om betere foto’s te nemen van televisie. Ze vertelde dat ik alle gordijnen in de woonkamer dicht moest doen zodat er zo min mogelijk weerkaatsing in het beeld te zien was. Ook stelde ze voor dat ik het beeldscherm iets donker moet zetten om de foto niet te licht te maken. ‘Om de duisternis te compenseren moet je de flits aanzetten,’ vertelde ze me op vertrouwelijke toon.

Thuis ging ik meteen aan de slag, deed de gordijnen dicht, stopte de videoband in de speler en draaide de ninja-scène af. Zodra Spider-Man op het plafond sprong drukte ik af. Flits! Eventjes was de hele kamer verlicht door de lichtflits. Nadat de sterretjes voor mijn ogen weer waren gedoofd maakte ik op deze manier nog een paar foto’s. Vooral het moment dat Spidey de paal op het dak vast pakte en de ninja van zich af schopt wilde ik op foto vastleggen. Na een paar flitsen begon het me te dagen dat die verkoopster wellicht helemaal geen kennis had van hoe je foto’s van televisie nam en dat het waarschijnlijk helemaal geen goed idee was om een flits te gebruiken, want die leek door het glazen televisiescherm teruggekaatst te worden. Dus nam ik nog een paar foto’s zonder. Het was immers een geheel nieuw experiment voor me, dat foto’s van televisie nemen.

Toen ik een paar dagen later vol verwachting mijn rolletje liet ontwikkelen bleek dat mij vermoedens juist waren geweest: het merendeel van de foto’s lieten niet meer zien dan een witte vlek van de flitslamp. De twee foto’s die ik zonder flits had gemaakt lieten Spider-Man zien die de ninja een flinke trap gaf. Maar de foto verdiende geen schoonheidsprijs: ik had precies tussen twee frames afgedrukt waardoor Spidey er dubbel op stond. Ook was de foto veel te donker, waardoor er maar weinig te zien was. Nou ja, ook Peter Parker de nieuwsfotograaf en mijn grote voorbeeld, had geregeld mislukte foto op zijn rolletje zitten. Dat was toch een soort troost.

Dertig jaar later, van de week dus, heb ik een paar screenshots gemaakt van de scène om de wens van dat jongetje van vroeger toch nog uit te laten komen. Door de lage resolutie van het videobestand is het resultaat echter wat teleurstellend. Ach, sommige dingen veranderen niet.

Er valt nog veel meer te vertellen over Spider-Mans televisie-avonturen in de jaren zeventig, dus ik kom hier zeker nog op terug.