Tijdens de lange speeches voor de opening van de expositie van Het Amsterdam van Theo van den Boogaard kon ik het niet laten om geregeld naar boven te kijken: prachtig zicht op het dak van het stadsarchief. In mijn vorige appartement had ik ook een dakraam. Al was die wat betreft formaat een stuk bescheidener dan deze natuurlijk. Gelukkig maar, want nu was het af en toe al lastig om je niet bekeken te voelen als er weer eens mensen op het dak stonden. Ook in de zomer was het moeilijk ontsnappen aan de hitte van de zon. Een dik gordijn bood uiteindelijk uitkomst om de privacy te waarborgen en het hoofd koel te houden.
