Categorieën
Film

Film A-Z: O

Oh, oh, oh, het is weer tijd voor mijn Film ABC. De volgende is over twee weken, vrijdag 13 augustus. Enjoy.

Once Upon A Time In The West (Sergio Leone, 1968)
In het westerngenre kun je er niet omheen: een cinematografische mijlpaal van Sergio Leone, de man die het genre ander leven inblies. Een filmopera die een geheel eigen ervaring biedt en waar de filmmuziek van Ennio Morricone net zo legendarisch is als de film zelf. De muziek van Morricone werd vroeger vaak bij ons thuis gedraaid. Het is heel herkenbare, uitgesproken filmmuziek die perfect past bij de levengrote vergezichten en filmbeelden van Leone. Groot, groter, grootst. In de recente film Inglourious Basterds, wat eigenlijk een western is die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog afspeelt, ‘leent’ Tarantino veel shots en sfeer van het oeuvre van Leone. Vooral de openingsscene had zo door de Italiaanse filmmaker gemaakt kunnen zijn. Maar goed, dat zijn we wel gewend van Tarantino, de man van de filmcitaten.

One Flew Over the Cuckoo’s Nest (Milos Forman, 1975)
Dat Jack Nicholson een acteerkanon is, hoef ik niemand te vertellen. Misschien is dit wel de beste rol die hij ooit gespeeld heeft. Ik zag de film en las het boek van Ken Kesey voor mijn Engelse literatuurlijst. Twee meesterwerken. (Nee, daar bedoel ik niet die literatuurlijst mee.)

Ik heb het zelf niet zo op met autoritair gedrag en kan me daarom heel goed vinden in Randle P. McMurphy die het opneemt tegen bitch zuster Ratched (perfect neergezet door Louise Fletcher). Ratched maakt misbruik van haar positie als capo op een afdeling geesteszieken. McMurphy denkt een gevangenisstraf op een makkelijke manier uit te zitten door zich psychisch onwel te laten verklaren en op deze afdeling te vertoeven, maar krijgt al snel aanvaringen met de onrechtvaardigheid van het beleid van Ratched. Prachtig om te zien hoe McMurhphy deze mensen uit hun geestelijke winterslaap weet te halen en in opstand weet te brengen. In dat opzicht is hij een echte leider voor het schaapachtige volk. Natuurlijk moet hij daar uiteindelijk voor gestraft worden. McMurphy is immers een martelaar. Gelukkig weet de Indiaan, die uiteraard Chief heet, te ontsnappen wanneer McMurphy erin is geslaagd om hem zijn eigenwaarde weer in te zien.

In dat opzicht lijkt het verhaal van One flew ook wel op Dead Poets Society, waarin leraar Robin Williams jonge studenten voor zichzelf leert denken in een strenge kostschool. Hij brengt ze in aanraking met poëzie en de bitterkoekjes die de autoriteiten hen voorschotelen niet als zoete koek te slikken. Mooie film is dat ook.

Ratched staat wat mij betreft voor alle domme ambtenaren waar we als gewone burgers mee te maken krijgen. Van die regelvolgers en cijferneukers die het leven onnodig onaangenaam maken. Laat je McMurphy dan ook de vrije loop als je met dat soort gasten te maken krijgt, zou ik zeggen. Maar zorg wel dat je net zoals Chief weet te ontsnappen.

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

14 reacties op “Film A-Z: O”

One flew is super, tijdloos gewoon. Maar mijn film die ik graag aan het lijstje wil toevoegen is October Sky. Vanwege het thema: een jongen in een mijnwerkersstreek die van zijn vader ook mijnwerker moet worden en het in zijn hoofd haalt om zijn passie te volgen en raketten te gaan bouwen. Een must-see film voor iedereen die zijn/haar passie wil leven.

Hm, moeilijk de O. One flew is een film die ik NOOIT meer wil zien. Ik trek nurse Rached niet. Wat een vreselijk mens (dus erg goeie actrice). Wat een intens drama. De film is subliem en briljant, maar heeft een jonge Menno tot tranens toe geroerd. Maar no more!

Once upon is idd ook meesterlijk.

Zelf wil ik nog twee persoonlijke favorieten toevoegen. Geen meesterwerkjes, maar wel erg leuk: Orange County en Orphan. De eerste een flauwe maar leuke komedie met Jack Black, de tweede een recente horror, die boeit en verrast.

Soms heb je dat met films, dat je ze absoluut nooit meer wilt zien. Ratched is inderdaad niet om uit te staan. Erger nog: ze heeft reallife tegenhangers. Daar moet je helemaal voor oppassen.

Persoonlijk kan ik wel lachen om die Jack Black flicks – al zijn ze inderdaad vaak er-rig flauw. Vond zelf The Pick of Destiny erg grappig, en vond Be kind Rewind wel oke.

Morricone is meesterlijk. De gekmakende hitte in muziek omzetten. Inglourious Basterds hergebruikt ook veel Morricone muziek.

Ik ben altijd een fan geweest van de Indianen. Toch zijn er volgens mij nauwelijks films over gemaakt. Jammer ergens want ze hebben een mooie visie op de wereld en de wigwam is volgens mij de beste tent onder de tenten.

Er zijn in ieder geval weinig films die vanuit het perspectief van de Indianen het westernverhaal belichten. Dances with Wolves is een film waarbij de Indianen niet worden getoond als schietgrage wilden. Van tenten heb ik verder niet zo’n verstand, ik slaap liever in hotels 😉

De films die je noemt zijn inderdaad erg goed. Ik heb nog een toevoeging: The Other Boleyn Girl. Maar ja, ik ben dan ook gek op historische kostuumdrama’s die (onzekere) feiten uit het verleden vertolken, zeker met een cast als Natalie Portman en Scarlett Johansson. En had ik verder niks met Eric Bana, in deze film is hij thé man! Woei!

Reacties zijn gesloten.