Categorieën
Strips

Voorpublicatie: De wereld die strip heet

Stripmaker Marq van Broekhoven (Peer de Plintkabouter, Jodocus de Barbaar en Marq Denkt) laat gelukkig weer van zich horen. Hij heeft in eigen beheer een bundeling van zijn columns uit Myx uitgegeven, met daarin ook een artikel over (de neus van) Gerard Leever en zijn lezing over Marten Toonder. De wereld die strip heet,  heet het boekje.

boek_marqvanbroekhovenDe dagen van Myx stripmagazine liggen alweer jaren achter ons. Het tijdschrift werd uitgegeven door Silvester Strips, daarna nog een tijdje door uitgeverij uitgever Edollandia. In MYX stonden veel Franse (vervolg)strips die ook als album bij Silvester werden uitgegeven. Daarnaast stonden er ook recensies, interviews en werk van Nederlands talent in. Toen Silvester strips het blad nog uitgaf heb ik er ook nog een paar artikelen voor geschreven, al nam mijn enthousiasme snel af voor het blad omdat de betaling voor het werk steeds later gebeurde.

Waarom bundelt Van Broekhoven zijn columns eigenlijk nu pas? Marq: ‘Omdat er vraag naar een bundeling van mijn columns uit de Myx is (een stuk of vijf fans) en omdat ik het leuk vind om eens een echt boekje met letters te maken. En als proef, om te zien of deze manier van uitgeven bevalt, voor als mijn Echte Roman af is.’

Strips of illustraties zul je niet in het boekje aantreffen: ‘Geen tekeningen of strips. Omdat dit mijn eerste ervaring is met Brave New Books wilde ik de kans op blunders zo klein mogelijk houden. En ik had ook eigenlijk helemaal geen zin om er tekeningen bij te gaan maken. Even heb ik getwijfeld over een Marq Denkt-stijl-plaatje op de titelpagina, maar daar heb ik ook maar van af gezien. Ook had ik toevallig een weekje geen ander werk, zodat ik mooi de tijd had om alles uit te werken. Voor illustraties had ik meer tijd vrij moeten maken.’

Om te kunnen proeven van wat je als lezer te wachten staat, publiceer ik hier als voorproefje een van Marqs columns:

Tieten en tepels

Laureline.
Laureline.

Het tweede paar blote borsten dat ik in mijn leven zag, maakte een onuitwisbare indruk op me.

De eerste blote borsten waren die van mijn moeder, gedurende het eerste jaar van mijn leven. Daar kan ik me (gelukkig) helemaal niets meer van herinneren. Ik moet ze dagelijks enkele keren van zeer dichtbij hebben kunnen aanschouwen en ik geloof niet dat ik overdrijf, als ik zeg dat in die periode mijn hele bestaan moet hebben gedraaid om die twee, maar ze zijn uit mijn geheugen gewist. Verdwenen. Weg.

Een dikke tien jaar later zag ik het tweede paar. Ze waren van Laureline. Laureline was het collegaatje van Ravian, de tijd-ruimte-agent. Samen waren ze neergestort op een verre planeet, waar de bevolking sidderde onder het schrikbewind van De Meester, een gigantisch brein dat zijn tegenstanders middels beangstigende visioenen kon verslaan. Ik volgde deze avonturen elke week in het stripblad Pep. Met kloppend hart en rode oortjes. Tegen het eind van het verhaal volgde de onvermijdelijke confrontatie van onze helden met De Meester en mijn kloppend hart versnelde zijn klop, terwijl mijn rode oortjes nog intenser rood kleurden. In haar angstvisioen zag Laureline zichzelf in de greep van een enorme, huizenhoge machine. De tekening vulde bijna de hele bladzijde: een glimmend stalen monster van tientallen meters hoog, met in zijn klauwen een kleine, kwetsbare, naakte Laureline. Ze was op die Pep-pagina niet groter dan een centimeter en haar borsten moeten daar dus slechts een fractie van geweest zijn, maar ze maakten een onuitwisbare indruk op me.

Het was de eerste keer dat ik een naakt lichaam in een strip tegenkwam. Dat is één. Het waren de tieten van Laureline die ik hier mocht aanschouwen – en Laureline was het mooiste, spannendste, realistischte stripmeisje dat ik kende. Dat is twee. Maar bovenal werd ik omver geblazen door die tepels! Twee dikke, zwarte punten stonden daar vooruit te wijzen in de richting van de metalen moordmachine. Dus zo groot waren tepels? En ze waren zwart? De ene onthulling stapelde zich op de andere en de tekening groef zich een weg diep in het geheugendeel van mijn hersenen, om daar nooit meer uit te verdwijnen.
Mijn eerste vriendinnetje had heel wat uit te leggen…

Later ben ik me ernstig gaan afvragen, of die overweldigende tepels niet het werk zijn geweest van een ludiek redactielid (por dios!), of van mijn ondeugende broertje en zijn zwarte stiften, want toen ik jaren later het album van Ravian en de Vogels van de Meester gekocht had en met kloppend hart en rode oortjes doorbladerde naar de betreffende pagina, achterin het boek, ontdekte ik tot mijn verbijstering dat Laurelines borsten geen tepels meer hadden. Ze waren verdwenen. Weg.

Van Broekhovens bundel is voor € 16,90 aan te schaffen, onder andere bij Bol.com. ‘Maar op beurzen verkoop ik het voor € 15 (inclusief signatie/dedicace),’ laat de stripmaker weten.

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.