Categorieën
Mike's notities Video Vlog

Dit begrijp ik niet | 333

Eerlijk gezegd twijfelde ik of ik deze opname nu online moest zetten of niet. Ik wil dit kanaal vooral positief houden. Vooral omdat ik de opnames heb gemaakt op een moment dat het park bijna leeg was – maar het licht van de ondergaande zon mooi. Maar toch moet ik dit even kwijt…

Categorieën
Mike's notities

Geestelijk onderhoud

De laatste tijd geniet ik weer erg van het uitzicht dat ik heb vanuit mijn werkkamer.

De herfst zorgt voor een constant veranderend schilderij. Het is een duidelijke aanwijzing dat het jaar bijna voorbij is en we binnenkort weer knus rond een kerstboom zitten terwijl de bomen buiten kaal hun kale takken in de koude lucht uitsteken.

Zonder seizoenen zou ons idee van tijd heel anders zijn.

Al merk je aan je eigen lichaam natuurlijk ook het verloop van tijd. Je verandert. Constant maar geleidelijk. Zodat je het bijna niet merkt. Totdat je ’s ochtends in de spiegel kijkt en een zweem grijze haren bij je slapen ontdekt. Die zat er gisteren niet, toch? Of wanneer je zes trappen op moet en merkt dat je dit vroeger deed zonder buiten adem te zijn bovenaan. Het geeft te denken. Meer sporten om je conditie niet slechter te laten worden. Maar ook juist meer rustmomenten nemen om je gedachten weer op een rij te krijgen door heel bewust je denkraam even dicht te doen. Uiteindelijk is het allemaal noodzakelijk onderhoud voor lichaam en geest. De noodzaak daarvan begin ik steeds meer te beseffen.

Dat is een van de redenen waarom ik blij ben met de mindfulnesscursus die ik aan het doen ben. De oefeningen leren me echt weer even stil te staan, te zitten en te liggen. Om met aandacht bepaalde handelingen te verrichten en om meer in het moment te leven in plaats van in het hierna. Ik hoop dat de positieve effecten die ik tot nu heb gemerkt – soms voelt mijn lichaam inderdaad minder jachtig en gestrest – van blijvende aard zijn. Al betekent dit dat ik de oefeningen wel moet blijven doen.

Ook onderhoud dus.

Categorieën
Mike's notities

Afstoten en omarmen

De dag begonnen met een fijne wandeling door Westerpark en aanverwante gebieden. Ik probeer mijn leven weer op de rails te krijgen en wat routine voor mezelf te creëren. Omdat ik te veel binnen zit, is het goed om de dag in de vroege buitenlucht te beginnen. Naar mijn idee is de lucht in Amsterdam dan iets schoner dan de rest van de dag.

Maar misschien vergis ik me daar wel helemaal in en is de lucht gewoon altijd even vies. De stad is in ieder geval rustiger op het tijdstip, dus dat is al winst. Een uurtje later en je moet overal oppassen dat je niet geschept wordt door een fietser die of veel te hard rijdt, of veel te hard rijdt en naar het scherm van zijn smartphone kijkt in plaats van op de weg.

In ieder geval was het fijn om te wandelen terwijl de zon langzaam opstond. Kijken naar hoe een reiger in het kroes van de sloot staart, op zoek naar een hapje, is heel rustgevend in ieder geval. De reiger bewoog heel langzaam en soepel, alsof hij tai chi had uitgevonden.

Tijdens het wandelen dacht ik na over de toekomst maar vooral over welke elementen ik vanaf nu uit mijn leven wil weren en welke ik juist wil omarmen. De laatste maanden ben ik bewust bepaalde kennissen aan het loslaten, simpelweg omdat ik niet blij word van hun aanwezigheid in mijn leven. Andere vriendschappen ben ik juist meer gaan koesteren. Soms moet je ook juist op dit vlak de balans opmaken.

Vloggen is een element dat ik de laatste maanden heb omarmt. Ik heb me daar echt op gestort. Dat begon al begin dit jaar, toen ik zachtjes aan steeds meer vloggers begon te volgen. Daar volgde onder andere dit artikel uit over Geek Vloggers dat ik voor Submarine Channel schreef. En sinds ik mijn eerste officiële vlog van de nieuwe serie online zette, voel ik een heerlijke vrijheid waarin ik alles kan maken wat ik wil. Bijna alles, want een vlog over het werk van Manara botst met de richtlijnen van wat je wel en niet op YouTube kunt laten zien.

Ik ben blij dat de vlog die ik met Typex maakte het goed doet en veel bekeken wordt. Niet alleen vind ik dat zoveel mogelijk mensen moeten weten dat het boek van Typex over Andy Warhol bestaat, zodat ze kunnen beslissen of ze het gaan kopen. Ook vind ik het fijn als mijn werk door zoveel mogelijk mensen bekeken en gewaardeerd wordt.

Dat lijkt evident, maar is lang niet altijd het geval. De ene vlog doet het beter dan de andere, en om het YouTube-kanaal zichtbaarder te krijgen voor een groot publiek, moet het algoritme van YouTube gekieteld worden doordat video’s veel geliket, gedeeld en bekeken worden.

En abonnees op het kanaal is daarin ook belangrijk. Gelukkig stijgt dit aantal langzaam. Het zijn er nu ruim 200, en ik hoop een bepaald cijfer te halen voordat het 2019 is. Welk cijfer dat is hou ik nog even voor me, en als het niet lukt is er geen man overboord.

Yay! 200+ abonnees!

Het is fijn als de cijfers gunstig zijn, al gaat het uiteindelijk niet om de cijfers, maar om de interactie. Dat geldt wat mij betreft dus ook voor mijn sociale leven. Minder contacten, minder vrienden en kennissen, maar de mensen die daarin voorkomen, doen er wel toe.

Categorieën
Mike's notities

Afleiding

Zodra het een beetje warm is, ligt het park tegenover ons huis vol met mensen. De een nog schaars gekleder dan de ander.

Zelf ben ik geen preuts, religieus dwaallicht, dus mensen gaan hun gang maar. Peter Parker had vroeger immers meer last van zonnende buurmeisjes. Al zijn die rondingen in string soms erg afleidend als je werkkamer uitkijkt op de groene zone.

Soms vinden er minder frisse zaken plaats. Tijdens mijn ochtendkoffie, waarbij ik graag voor me uitstaar, deed een man laatst nogal verdacht. Hij verdween in de bosjes om er af en toe uit te komen en om zich heen te kijken alsof hij op iemand wachtte. Ik hield het even in de gaten want wellicht hadden we hier te maken met een moderne struikrover.

Toch niet.

Uiteindelijk bleek hij met zijn broek op zijn enkels de bosjes te gebruiken als wc. Onnodig, want even verderop is gewoon een openbaar toilet. Ik ben geen fan van mensen die in het openbaar poepen. En al helemaal niet in mijn voortuin.

Categorieën
Fotoblog

Wegwerkzaamheden

Opmerkelijk dat de straat voor ons huis in vijf jaar tijd voor de tweede keer geasfalteerd wordt. Nu rijden er dagelijks heel wat auto’s overheen, maar je kunt ook overdrijven. Ze begonnen ermee op vrijdagavond laat, en gingen tot in de kleine uurtjes door met het afhalen van de bovenste laag. Zaterdag was de straat afgesloten, maar waren er geen werkzaamheden. Ik vermoed dat dit was omdat burgemeester Eberhard van der Laan werd begraven die dag en er dus officieel niet gewerkt mocht worden uit naam van de gemeente. Zondag waren ze echter al vroeg weer aan het werk. Aan het einde van de dag kon het verkeer alweer rijden.

Ik vind dit soort processen om meerdere redenen fascinerend. Als leek heb ik geen verstand van hoe die wegen eigenlijk gemaakt worden of hoe lang het bijvoorbeeld duurt voordat asfalt gehard genoeg is voordat er weer verkeer over kan. Op dit soort dagen leer ik dus een beetje bij.

Categorieën
Fotoblog

Kleurrijk

Als de herfst toch eens het hele jaar zou kunnen duren in plaats van die paar weken dat het er allemaal echt mooi uitziet.

Categorieën
Fotoblog

Rondvaartboten

Sinds kort overnachten er drie rondvaartboten bij ons voor de deur. Zonder dat de gemeente heeft overlegd met de bewoners. Beetje jammer. Gelukkig liggen ze alleen ’s avonds en ’s nachts en is het geen plek geworden waar toeristen op de boot stappen. Maar de Westergasfabriek wordt wel steeds meer ingericht voor toeristen. Ze zijn nu een enorm hotel aan het bouwen. Ik vrees dat het gedaan is met de relatieve rust.

De gemeente Amsterdam doet steeds meer aan spreiding van het toerisme, in plaats van indamming. Dat betekent dus dat je over een tijdje nergens meer in Amsterdam rustig kunt lopen, maar dat het pretpark zich over de hele stad heeft uitgestrekt.

Categorieën
Mike's notities

Winteruitzicht

Vanmorgen was ik vroeg op omdat Linda vroeg op haar werk moest zijn. Nog voor het ontbijt dit plaatje geschoten:

Soms kan ons uitzicht lekker rustgevend zijn. En een laagje witte sneeuw laat alles er meteen rustiger uitzien, vind ik. Ik vind het best leuk dat we een beetje winter hebben gekregen de afgelopen dagen. Ik geniet vooral van de sneeuwpoppen die mensen maken. Zelf hoef ik niet zo nodig met mijn handen in de sneeuw, maar ik zie graag het resultaat van andermans arbeid in deze. Sneeuw is toch voora leuk als die naar beneden dwarrelt, niet als je ’s zondagsochtends door de kou naar de supermarkt moet. Maar daar was het rond tien uur ook lekker rustig.

Rustig; rust. Stilte. Termen die steeds vaker in mijn hoofd klinken, omdat ik er steeds meer behoefte naar voel. Ik klink wellicht al een oude man op mijn 39ste, maar dat moet dan maar. De stad is druk, vol en luidruchtig. Soms droom ik ervan mijn biezen te pakken, weg te gaan en als sneeuw voor de zon te verdwijnen.

Categorieën
Fotoblog

Bevroren bloed

Toen ik vanmorgen een kleine wandeling door het Westerpark maakte, kwam ik deze plas bloed tegen. Bevroren bloed, dat zie je niet vaak. De rode vlek heeft ook iets abstracts, vind ik. Ze is bijna mooi.

bevroren-bloedZo’n ding roept allerlei vragen op.

Wiens bloed is dit eigenlijk?
Hoe komt die plas bloed hier? Met andere woorden: wat is hier gebeurd?

En tot slot, is dit eigenlijk wel bloed of iets anders?

In een bevroren bloedvlek gaat een heel verhaal schuil. Misschien wel een heel boek vol verhalen. Toch besloot ik het hierbij te laten en liep verder.

Categorieën
Film Media

Halloween 2016

Het is weer de leukste dag van het jaar: Halloween! Het zijn soms de kleine dingen die je in de juiste sfeer brengen.

31 oktober. Dat betekent dat mijn tijdlijn op Tumblr vandaag vol staat met allerlei toffe Halloweenafbeeldingen. Uiteraard zoek ik de Halloweensfeer ook buiten de monitor, maar in de praktijk valt dat niet altijd even mee. Dat komt deels omdat ik geen feestganger ben en dus de gebruikelijke feestjes dit weekend niet heb bezocht.

Zaterdagavond liepen Linda en ik wel over het terrein van de Westergasfabriek om verkleedde partygangers te spotten. Dit jaar was er echter geen officiële parade omdat de organisatie daar geen sponsor voor kon vinden. We hadden dus gehoopt op een kleurrijke stoet superhelden, want dat was het thema dit jaar, maar zagen nu alleen hier en daar een verloren zombie met een cape rondlopen.

Een paar jaar geleden kon ik de stoet nog wel op video vastleggen

halloween-parade-02

Zondag bezochten we een najaarsmarkt in Amsterdam Oost die Halloween als thema had, maar in de praktijk hadden ze daar niet veel mee gedaan. Er hingen wat spooklampionnen en er stonden wat pompoenen, maar echte leuk Halloweenspulletjes ontbraken.

In het park kwam ik wel dit mysterieuze briefje op een boom tegen.

halloween-boom-2Kennelijk was er een speurtocht of iets dergelijks. Dat men de moeite neemt om dit soort dingen te organiseren stemt mij vrolijk.

Dat geldt ook voor de etalage van een feestwinkel die uitgedost is met mooie maskers:

halloweenmaskersVerder was er buiten niet zo heel veel noemenswaardig Halloween. Gelukkig bood Netflix de afgelopen week uitkomst en zag ik meerdere horrorfilms. Toevallig hadden de meeste een weerwolfthema: The Wolfman, Underworld: Evolution en Red Riding Hood. Ik vond de eerste prachtig gedraaid en zeer sfeervol, de tweede kon me echt niet boeien.

Red Riding Hood, wat een moderne versie van Roodkapje is, kwam na een trage start lekker op gang en daardoor wist het verhaal je aardig mee te slepen. Het decor was naar mijn smaak wel iets te gelikt en leek net zo plastic als het acteerwerk. Daarbij leken de ken en barbie-acteurs zo uit een tienersoap gesprongen te zijn. Maar zoals gezegd: toen de actie losbarstte werd Red Riding Hood toch leuk kijkvoer.

RRH-TP1-106 AMANDA SEYFRIED as Valerie in Warner Bros. PicturesÕ fantasy thriller ÒRED RIDING HOOD,Ó a Warner Bros. Pictures release.
Red Riding Hood.

Zondagavond zag ik Grave Halloween. Echt niet de allerbeste horrorfilm ooit, maar deze speelt zich af in een bos in Japan waar veel zelfmoorden plaatsvinden. De setting was dus wel heel boeiend. Het verhaaltje van een paar studenten die een documentaire maken over Maiko, die de geest van haar biologische moeder die zelfmoord heeft gepleegd rust wil geven, was een stuk minder meeslepend dan het decor. Een goed concept matig uitgevoerd.

Het zelfmoordbos.
Het zelfmoordbos.

Soms moet je het bij films van kleine dingen hebben. Als het verhaal wat tegenzit, kun je soms altijd nog van het decor en goed camerawerk genieten.

ochtendzon-halloween
Westerpark, Halloweenochtend.

Vanmorgen stond ik vroeg op. Ik nam de lange weg naar de supermarkt en kwam in het park deze prachtige boom tegen.

herfstboom-halloween-2016Nee, er staat geen pompoen naast, maar toch is het een fijne Halloweenboom. Al wint Tim Burton het op dat vlak natuurlijk altijd:

sleepy-hollow-tree
Sleepy Hollow.

Het zijn soms de kleine dingen…

Categorieën
Fotoblog

It is Easy Seeing Green

uitzicht-westerpark uitzicht-westerpark-02

Categorieën
Fotoblog

Tot zover maart 2016

Wat? Begint morgen alweer april? Maart zat zo vol met afspraken, schrijfwerk en ontmoetingen… ik kan het bijna allemaal niet meer herinneren. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Een selectie van mijn instagram-stream van de afgelopen maand.
januari jones maartJanuary Jones doet een Highlander op de Eppokalender.suit supply seksismeIk zie dat Suit Supply nog even doorgaat met het maken van seksistische reclames. Deze heb ik gespot op 1 maart na een interview met filmwetenschapper Dan Hassler-Forest.
boek purple rain Dit boek heb ik met heel veel plezier en interesse gelezen. Toen ik erachter kwam dat het bestond, heb ik Let’s Go Crazy meteen bij de American Book Center besteld. Een dag later lag het al voor me klaar. Alan Light maakte een journalistiek verslag van hoe het album en de film Purple Rain tot stand kwamen, hoe de carrière van Prince ervoor en erna uitzag en laat heel veel van de betrokkenen aan het woord. Hij interviewde Prince himself in het verleden een paar keer, dus je kunt zeggen dat hij dicht bij het haardvuur kwam. Door het boek ben ik meteen weer enkele Prince-albums gaan luisteren. Vooral zijn werk uit de jaren tachtig, want het meeste na 1995 kun je wel overslaan. Een paar dagen na het lezen van Let’s Go Crazy stond ik in Concerto en bladerde ik door de Prince-cd-bak. De nieuwe albums waren allemaal in plastic verpakt en de titels van de songs zeiden me eigenlijk niets. Ik ben dan ook zonder nieuwe cd naar huis gegaan. Prince is iets van vroeger.

Het enige goud dat nooit zijn glans of waarde verliest.
Het enige goud dat nooit zijn glans of waarde verliest.

kermis westergasfabriek 2016Wederom kermis op het Westerpark. Op de een of andere manier krijg ik altijd een melancholisch gevoel van die kermis, vooral omdat deze zo slecht bezocht wordt. Waar leven die kermisklanten van, vraag ik me af. Of zouden ze subsidie krijgen? De foto heb ik overigens genomen door het raam van West Pacific – het restaurant waar Linda en ik geregeld eten als we allebei geen zin hebben om te koken. Nu heb ik eigenlijk nooit zin om te koken, want ik heb daar echt een bloedhekel aan.

kermis westergasfabriek 2016 02scheemda railssuperhero-groningenuitzicht-groningen uitzicht-2-groningenLinda en ik waren een kort weekendje in Groningen om Bowie te bezoeken en even bij mijn ouders langs te gaan. hulk-dcc De Hulk maakte indruk op de Dutch Comic Con. Helaas is het beeld te groot voor in de huiskamer, anders…

lieveheersbeestje kopje‘Goed, neem jij de rest van mijn water dan maar….’