Categorieën
Minneboo leest Strips

De bibliotheek van ongelezen verhalen

Er zijn bepaalde maatschappelijke vraagstukken waar ik me liever niet mee bezighoud omdat ze te complex zijn om te bevatten. Voor die dingen hebben we juist politici gekozen die de problemen mogen oplossen. Het vluchtelingenvraagstuk is zo’n onderwerp.

Dat mensen op de vlucht moeten vanwege oorlog of een andere levensbedreigende situatie is schrijnend genoeg en dat ze daarom hun heil elders zoeken, is logisch. Ook dat dergelijke massamigratie in andere landen dus voor allerlei problemen kan zorgen. In het discours wordt veel te makkelijk gedacht over de soms negatieve reacties die dit bij mensen oproept. Er wordt mijns inziens te weinig geluisterd naar waarom mensen angstig zijn als er in hun kleine gemeenschap een enorm AZC wordt geplaatst. Ook snap ik dat mensen veranderingen in hun omgeving lastig vinden. Maar zoals gezegd: dit is een heel complex vraagstuk, en ik bezit niet de specialistische kennis om alle aspecten hiervan te overzien en te doorgronden. Naar mijn gevoel zit dit ook niet in mijn cirkel van invloed. En er zijn onderwerpen waar ik mij liever mee wil bezighouden.

Waarom ik hier toch over begin?

Van de week nam ik mezelf voor om langzaamaan aan de grote stapel strips en boeken te beginnen die al een tijdje om mijn aandacht vragen. Zo hoop ik de collectie wat uit te dunnen, want er zit genoeg leeswerk tussen dat na het lezen niet bewaard hoeft te worden.

De bibliotheek van ongelezen verhalen was het eerste stripalbum dat ik oppakte. Het is vorig jaar uitgegeven door stichting BMP. Het is een boek met een boodschap.

De flaptekst luidt als volgt:

Vluchten kan niet meer… ook niet voor de terugkerende krantenkoppen over vluchtelingen die ons land ‘overspoelen’. Een Amsterdammer – laten we hem meneer F. noemen – belandt er zelf van in een crisis. In zijn zoektocht naar nieuwe zekerheden komt F. terecht in de Bibliotheek van Ongeschreven Verhalen.

Het is het begin van een ontdekkingsreis waarin de regels van ruimte en tijd vervagen. Hij maakt er kennis met vluchtelingen van toen en nu, afkomstig uit alle windstreken: van Hugenoten uit Gent tot opstandelingen uit Praag en Syrische nieuwkomers. Mensen die hem opnieuw leren kijken en leven…

De boodschap van schrijver Ramin (Firoez) Azarhoosh is duidelijk: de Nederlandse geschiedenis staat al eeuwen vol van vluchtelingenverhalen en de nieuwkomers voegen echt iets toe aan de Nederlandse cultuur en welzijn. Middels de raamvertelling met meneer F. vertelt hij enkele van die verhalen. Het is allemaal goedbedoeld, maar er zit toch een erg belerend toontje in het verhaal dat mij tegenstaat.

Nu ben ik de eerste die vind dat je veel van strips kunt leren, en dat we via fictieverhalen meer over de wereld te weten komen. Dat is een van de thema’s die ik in Mijn vriend Spider-Man behandel. Maar de wijze les hoeft er niet te dik boven op te liggen. In tegendeel zelfs: als het te belerend wordt, haak ik af. Ik vraag me bij dit soort boeken ook af of ze de beoogde doelgroep überhaupt bereiken. Vaak is het toch een kwestie van preaching to the choir… Of zie ik dat te negatief?

De tekeningen van Woek (Nenad Vukmirovic) konden mij wel bekoren. In deze geslaagde boektrailer kun je daar aardig wat van zien: