Categorieën
Mike's notities

Vijf dagen in flashback

Het was een opmerkenswaardige week, met vage projecties, een literaire ‘ontdekking’, goede maaltijden en dansende schijnsims.
Maandag zat ik in de bioscoopzaal van Warner Bros waar ik de film X-Men Origins: Wolverine zag. Stiekem had ik best naar dit soloavontuur van Wolverine uitgekeken, want van alle X-Men is Logan mij het dierbaarst. Ik mag die opvliegende en getormenteerde rauwdouwer wel en heb dan ook erg genoten van Hugh Jackmans vertolking in de X-Men films. Jackman ging in de afgelopen weken de wereld over om de film, die hij ook produceerde, te promoten. Zijn lotgevallen waren te volgen op twitter. Ongetwijfeld begon de Australische acteur een account op dit hippe netwerk om de film extra onder de aandacht te brengen.Vage film
Maar wat een teleurstelling trof mij in de zaal van Warner. Geen diepgaand relaas over het verleden van Wolverine, maar een haastig en oppervlakkig verhaal dat schetsmatig de geschiedenis van deze X-Man aanstipte. Daarbij was de projectie tijdens de persvoorstelling meermalen onscherp. Dat mag de mening van een recensent natuurlijk niet vertekenen, maar het leidde wel af. Opvallend ook hoe de vertaler niet de moeite had genomen om zich in het bronmateriaal te verdiepen. Zo werd steevast het woordje ‘bub’, wat Logan altijd gebruikt in de strips, vertaald met ‘Bob’. Ook jammer dat Jackman niet zijn pruikje op had. De manen die het gelaat van Logan zo kenmerken zijn vervangen voor een nonchalante coupe. Het is betreurenswaardig dat de film zo kon mislukken ondanks alle goede bedoelingen van mensen als Jackman – dat hij het goed kan vinden met het personage mag na vier films duidelijk zijn. Ik koester een stille hoop dat hij zich met een volgende en boeiende aflevering revancheert.
Dinsdagochtend stond ik op met een zwaar gemoed: er moest nog een recensie over Wolverine aan het web worden toevertrouwd. De ochtend ging dan ook op aan het woordelijk uitdrukken van mijn particuliere mening. Eenmaal aan het schrijven, kwamen de woorden als vanzelf.
In de avond kreeg ik alvast een voorschot op mijn verjaardag, toen mijn ouders in Amsterdam waren en we met z’n vieren een naburig restaurant bezochten om bij te praten, te klinken en van een niet zo’n eenvoudige doch voedzame maaltijd te genieten.De houdgreep
Woensdag deed ik een interessante ontdekking in de boekenkast van L. Daarin stond een boek half uit de rij, alsof hij me stond op te wachten. Een zwoel kijkende jonge vrouw op het omslag maakte mij nieuwsgierig. De houdgreep van Joost Zwagerman, waar de auteur in 1986 mee debuteerde, gaat over Adriënne en Ingmar die samen hun eerste liefde beleven. Fijn dat Zwagerman ons daar ooit deelgenoot van maakte en deze liefde beschreef zoals alleen hij dat kan. Mooi verwoord, inleefbaar en levendig.Wat heerlijk om na zo’n lange tijd weer eens de zinnen te verzetten met een goed literair werk; om te proeven van de Nederlandse taal waarin de geestesbeelden van een ander op vakkundige wijze worden uitgedrukt.Prinsheerlijk
In de avond maakte Amsterdam zich op voor Koninginnedag. De stad gonsde van verwachting. Donderdag begon met de geur van versgebakken appeltaart die mijn neusgaten streelde. Ik kreeg niet veel mee van de dag van Bea, en bracht mijn verjaardag deels door op het balkon, las wat strips en dommelde halverwege de dag weg in een oppervlakkige, surrealistische ervaring en werd pas weer wakker bij het nieuws dat er een aanslag op het Koningshuis was gepoogd. Een nare gebeurtenis die mooi in woorden werd gevat door Nico Dijkshoorn:
(Wat kan ik daar nog over zeggen, wat al niet uitentreuren is gedaan? Treurige gebeurtenis die door de media in overdosis is herhaald. Telkens maar weer dezelfde beelden, alsof dat het begrip voor wat we zien vergroot. Alsof dat iets verandert aan wat er gebeurd is. Volgende week weer een nieuwe ramp en gaan we weer door met de dagelijkse beslommeringen.)
Die avond at ik samen met L in een restaurant waar tot mijn genoegen oude hits van Prince werden gedraaid. Het was een verfrissende herinnering aan oud plezier; ik verbaasde mezelf dat ik nog zoveel songteksten kon herinneren en betreurde het feit dat de vlam van deze geniale muzikant al jaren op een laag pitje brandde.Vrijdagmiddag balanceerde ik onwennig op een wippende stoel op het terras van De Molengang, waar de mannelijke bediening traag en allesbehalve klantvriendelijk was en waar ik samen met de Schone Schrijfster over het schrijven van fictie converseerde tot het tijd was om nog even Lambiek in de Kerkstraat te bezoeken, te bedrinken en te bedanken voor de gastvrijheid.Funky in het Frans
Vrijdagavond was ik met L en Jeroen in De Nieuwe Anita om de Jet Set Party bij te wonen en ons te verbazen over de funky Franse deuntjes van DJ Natasha en de uit Frankrijk ingevlogen deejay/remixer Minimatic. Terwijl Jeroen zijn toekomst in Tarottaal kreeg uitgelegd, keken L en ik naar de dansende jongens en meisjes op het feest. Anachronistische bewegingen, swingende heupen die niet zouden misstaan in een tienerfilm uit de jaren zestig. Hier en daar een houterige kantoorclerk die zijn best deed te mengen met de menigte. Van boven gezien deden deze ritmisch voortbewegende lijven me nog het meeste denken aan die van geautomatiseerd bewegende Sims.
Doch, dat de dames en heren hun dagelijkse zorgen even wegswingden op eigenaardige Franse muziek leek mij een toepasselijke daad aan het einde van deze markante week en een prachtig begin van de nieuwe maand.

Categorieën
Film Mike's notities Strips

2008 in vogelvlucht

‘Oh nee hè… niet weer een eindejaarslijstje,’ zul je wellicht denken. Jawel, hoor. Onderstaand lijstje pende ik voor EeuwigWeekend.nl waar alle redactieleden hun topervaringen op het gebied van media, cultuur en welzijn samenstelden. Zie hier alle bijdragen.Oplettende lezers zullen volgende week enkele items terugzien op mijn lijst van Beste Films van 2008.
1. The Dark Knight (Christopher Nolan). Over The Dark Knight heb ik al uitgebreid geschreven in deze recensie. Nolan heeft met zijn tweede Batman-film een cinematografische opera gemaakt: bombastisch, gewelddadig, en alles met een adembenemende vaart. RIP Heath Ledger die een fantastische, grimmige Joker neerzette. The Dark Knight doet mijn fanboy-hart sneller kloppen.2. Maus van Art Spiegelman. Het lezen hiervan heb ik jaren uitgesteld, omdat ik – hoe stom dat ook klinkt – geen zin had in een strip over de holocaust. Ook al won Spiegelman hier de Pulitzer Prize mee en werd de strip alom geroemd om de originele wijze waarop dit zwaarmoedige onderwerp behandeld wordt. (Spiegelman zet de nazi’s neer als katten en de joden als muizen en maakte daardoor een boeiende parabel.) Dit jaar heb ik eindelijk Maus gekocht en gelezen: Alle prijzenswaardige woorden die deze graphic novel heeft gekregen, zijn terecht. Prachtig boek waarin Spiegelman de ervaringen van zijn joodse vader tijdens de holocaust verhaalt. Voor iemand die de holocaust niet heeft meegemaakt blijft het moeilijk voor te stellen hoe die tijd was; Maus geeft echter een goede indruk van wat de vader van Spiegelman heeft meegemaakt in die tijd en hoe hij door die ervaringen veranderd is. Aanrader voor een ieder die van betere strips houdt. 3. Interview met Tim Burton. Mijn grote regieheld Tim Burton was dit jaar te gast op het Amsterdam Fantastic Film Festival. Ik zat bij het publiekelijk interview. Hoewel de vragen die gesteld werden nogal belegen waren, was het fantastisch om mijn held in levende lijve te zien en grappen te horen tappen. Wat mij betreft een van de hoogtepunten van dit jaar. Zie hier mijn weergave van het gesprek.
4. Californication, tweede seizoen. Fantastische serie. Ik ben geneigd om Californication Sex & The City voor mannen te noemen, maar eigenlijk doe ik daar het geesteskind van Tom Kapinos tekort mee. Alle stoute jongensdromen worden in deze serie beleefd door schrijver Hank Moody (David Duchovny). Ook al monden de beste bedoelingen soms uit in rampzalige situaties, uiteindelijk houdt Moody hoop dat alles nog goed kan komen. Iedereen die durft te beweren dat mannen niet romantisch zijn: kijk naar fucking Californication! Deze week de twaalfde en laatste aflevering van deze prachtserie gezien. Dat wordt weer afkicken tot het volgende seizoen.
5. De graphic novel Freddie & Me van Mike Dawson. Een autobiografische strip waarin Dawson zijn volwassenwording aan de hand van z’n passie voor Queen verhaalt. Daarbij filosofeert de stripmaker over hoe het geheugen werkt en hoe je autobiografische scènes in stripvorm verwerkt. Intelligente strip die boven het gemiddelde uitstijgt en waar ik mij door onderwerp en uitvoering, zeer verwant mee voel. Een tijd geleden schreef ik een webcomicreview van de online voorpublicatie.
6. Iedereen die durft te beweren dat mannen niet romantisch zijn: kijk naar fucking Zack & Miri Make a Porno! Deze nieuwe flick van Kevin Smith wist me tussen de grappen door te ontroeren. Nu is een nieuwe film van Smith voor mij altijd een feest – de man is een van de meest originele Amerikaanse filmmakers. Dit keer wist Smith het genre romcom volledig naar zijn hand te zetten en view askew-waardig te maken, al worden Jay & Silent Bob node gemist. Een uitgebreide recensie van deze flick volgt nog. Eerst het geheel maar eens laten bezinken.
7. De blockbuster Iron Man. Iron Man van Jon Favreau is een verrukkelijke film met spektakel, maar vooral veel humor. De film is een mooi bewijs dat het leven van een superheld niet vol met kommer, kwel en hartzeer hoeft te zitten. Belangrijkste factor voor het succes van deze flick is acteur Robert Downey jr. die Tony Stark op een lichtvoetige, nonchalante manier speelt. Tegelijkertijd geeft hij de eigenzinnige playboy/uitvinder een nuchterheid en daarmee geloofwaardigheid mee. De film maakte mij nieuwsgierig naar de stripheld Iron Man en dit jaar las ik een paar verrassend goede verhalen over deze held, zoals Demon in a bottle waarin Stark tegen zijn drankprobleem vecht. Voor mij is Iron Man op stripgebied de ontdekking van het jaar, want ik heb nooit geweten dat Tony Stark zo’n boeiende held kon zijn. Zie hier de recensie van Iron Man.)
8. Een mac-jehova hoop ik nooit te worden, maar toen ik ongeveer halverwege dit jaar overstapte van pc naar mac, ging er een andere wereld voor me open. Ik heb me jarenlang tegen deze overstap verzet, maar mijn ambitie in digitale montage maakte dat ik toch voor een mac moest kiezen. Geen spijt van gehad. Al vind ik wel dat bij de mac het design soms boven gebruiksgemak wordt gesteld. Ook het heilige geloof van maccers in de power van deze computers is ook wat overtrokken. Geen enkel systeem is onfeilbaar. 9. Bloggen, websites en beyond. Dit jaar enkele nieuwe stappen op het vlak van webcommunicatie gezet: EeuwigWeekend.nl, twitter en intensiever gaan bloggen. Het werken op internet blijft grenzeloos plezierig.10. Tot slot nog een algemeen stukje welzijn, namelijk rookvrij uitgaan. Ik weet dat er veel ophef is over het feit dat er sinds 1 juli dit jaar niet meer in de horeca gerookt mag worden. En hoewel ik best begrijp dat de kleine cafés hier onder lijden, ben ik als niet-roker maar wat blij dat ik niet meer uitgerookt wordt als ik uitga.En dan nog een persoonlijke noot: de video waar ik meest tevreden over ben is mijn reportage van 24 Hour Comics Day. Leuk weekend, goede sfeer in stripwinkel Lambiek en vooral leuke deelnemers die het filmpje opluisterden. Verder vond ik het ook interessant om shots te draaien vanaf de verkeerstoren op Schiphol.
Uiteindelijk is het toch een liefdevol 2008 geworden. Of dit jaar ook heroïsch was, laat ik liever aan het oordeel van anderen over.
Lees ook:

Nu we het er toch over hebben: wat waren jouw hoogtepunten dit jaar?

Categorieën
Strips

De Zondagmorgen op Mike’s Webs – afl. 102: 40 jaar stripwinkel Lambiek

Goedemorgen! Bovenstaande prent werd gemaakt door niemand minder dan Erik Kriek, de bedenker van Gutsman comics die dit jaar de Stripschapsprijs in handen mocht nemen. De illustratie is gemaakt ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van stripantiquariaat Galerie Lambiek. Dat heugelijke feit moest natuurlijk gevierd worden. De viering was gisteren, in de stripwinkel zelf en in hotel Hans Brinkers. Ik had erg zin in het feestje. Helaas vond een griepvirus dat ik beter thuis kon blijven.
Daarom vanaf deze plek, snotterend achter mijn mackie mijn felicitaties aan Boris (‘The Dude’ op de kaart), Klaas (‘The Fossil’), Abel, Lot, Rick en vooral Kees Kousemaker (‘The Vault Keeper’) – de man die in 1968 Lambiek opende. Sinds een paar jaar heeft Boris Kousemaker het runnen van de winkel overgenomen van zijn vader Kees. Behalve een stripwinkel is Lambiek ook een galerie waar origineel stripwerk gekocht kan worden. Ook vinden er speciale evenementen plaats, zoals laatst nog de 24 Hour Comic Day (zie hier de video van dit evenement).Was jij wel op het feestje? Laat via de comments weten hoe het was.
Zware tijden voor stripwinkels
Stripwinkels kunnen de laatste jaren moeilijk het hoofd boven water houden. Dit is deels te wijten aan de opkomst van online winkels. Deze kunnen strips voor een lagere prijs verkopen dan normale winkels omdat ze minder kosten. Deze week kondigde de webwinkel Bol.com nog aan ook de grootste leverancier van strips te willen worden. De economische crisis zal de stripverkoop ook niet doen toenemen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor platenzaken, die ook steeds meer uit het straatbeeld verdwijnen. ‘Mensen komen in de winkel om te bladeren, maar kopen daarna hun strips online,’ liet Boris Kousemaker mij laatst weten.Lambiek zal voorlopig zijn deuren wel open houden, want de winkel loopt in verhouding tot kleinere stripwinkels goed.Update: De redactie van de site Stripster.nl vroeg stripmakers de jarige Lambiek te eren met een prent. De resultaten (van o.a. Jean-Marc van Tol en Willem Verburg) staan hier.Update 2: In het AD stond een kort maar krachtig interview met Kees Kousemaker.
Linkjes: Leuke hoedjes en olifantenpaadjes
Tot slot nog een drietal posts op andere weblogs die het lezen waard zijn. Hallie Lama heeft er sinds zijn 24 Hour Comic kennelijk zin in gekregen en heeft op zijn blog een veertien pagina’s tellende strip geplaatst met de titel Smoesjes. Over een mannetje met een heel leuk hoedje en een Beer die broodjes smeert. Check it out.
Jaap Stiemer fotografeerde een reeks Olifantenpaadjes voor EeuwigWeekend.nl. Dat zijn ingesleten paden, gemaakt door mensen die graag hun eigen route bepalen.

Stiemer schrijft:

‘Olifantenpaadjes kennen we allemaal, we gebruiken ze ook allemaal. Meestal zijn het paadjes in het gras, lemen linten van burgerlijke ongehoorzaamheid, geulen en voren waarin tegendraadsheid kolkt. Lak aan de gebaande paden. Maar ook gemakzucht. Rechtdoor in plaats van dat minieme bochtje.’

Tot slot nog het droevige nieuws dat auteur, regisseur en producent Michael Crichton is overleden. Hij stierf dinsdag 4 november aan kanker. Crichton schreef o.a. Jurassic Park en The Andromeda Strain. Hij zat ook deels achter de hitserie ER. De Ultieme Filmblog besteedde er aandacht aan. Dat was weer de Zondagmorgen op Mike’s Webs. Ik neem nog een verse kop cappuccino en duik weer in een horrorflick. Prettige zondag!

Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Video: Another 24 Hour Comics Day 2008

Daar is ie dan: de videoreportage over 24 Hour Comics Day in stripwinkel Lambiek.

Lees ook het verslag van dit evenement met daarin linkjes naar de comics.De video werd ook op EeuwigWeekend.nl gepubliceerd.

Categorieën
Strips

24 Hour Comics Day 2008 in stripwinkel Lambiek

Wereldwijd vond op zaterdag 18 en zondag 19 oktober voor de vijfde keer de 24 Hour Comics marathon plaats. In stripwinkel Lambiek te Amsterdam voor de vierde keer. Zo’n vijfentwintig stripmakers deden mee.
(Bekijk hier het videoverslag van deze bijzondere dag.)
24 Hour Comics is bedacht door stripmaker/goeroe Scott McCloud. Tekenaars worden geacht binnen 24 uur een strip van evenzoveel pagina’s te tekenen. De tekenaar mag van tevoren geen verhaal bedacht hebben en moet dus net zo blanco als een vers vel papier aan het project beginnen. Net als vorig jaar waren de bekende gezichten aanwezig, waaronder Jeroen Funke van Lamelos, Sandra Kleine Staarman, Suzan Bongers, Rutger Ockhorst, Mattt Baay, Johan de Rooij en Aimee de Jongh. Hallie Lama was net als vorig jaar een half uurtje te laat, maar binnen de kortste keren weer op schema. En daarna vóór op schema. Vorig jaar tekende hij zijn strip De Olijke Paling af in zo’n 11 uur. Rob van Barneveld zou deze keer de helft van de tijd gaan tekenen. Op zondag probeerde hij elders zijn eerste officiële strip Rood Gras aan de man te brengen. Daarvoor wilde hij wel een beetje uitgeslapen zijn, vandaar dat hij de ruimte slechts 12 uur zou verlichten met zijn aanwezigheid. Nieuwe gezichten
Ook vielen er een paar nieuwe, frisse gezichten in de grote groep tekenaars te ontwaren. Zo begon Emma Ringelberg vol goede moed aan haar eerste 24 Hour Comic. (Ringelberg heeft de laatste twee grafstemmingen ‘Stilleven’ en ‘Zombie’ getekend.) Bij aanvang wist ze nog niet precies waar haar strip over zou gaan, behalve dat ze haar inspiratie zou halen uit Alice in Wonderland van Lewis Carroll.
Illustrator Maarten Janssens deed ook voor het eerst mee. Hij wilde vooral wat storyboards gaan uitwerken voor het toekomstige tweede deel van Bloeddorst. Zijn verhalen zaten dus vol met blood, gore en goed geproportioneerde dames. Oude rockers
Terwijl de tekenaars in de galerie-ruimte hard aan het werk waren, zaten de mensen van Lambiek achter hun Macs om het materiaal in te scannen en online te zetten.
Iedere stripmaker had zijn eigen muziek meegenomen. Menigeen zat dan ook met oordopjes in te werken. Uit de boxen van Jeroen Funkes iPod kwam in de avond het geluid van Brian Wilsons album Smile. Tegelijkertijd werkten de Maccers (of zoals Jeroen Mirck zou schrijven ‘de Macademici‘ hard door onder het genot van het oeuvre van The Rolling Stones. Het waren dus vooral de oude rockers die de stripmakers wakker moesten houden.
Zo nu en dan liep een verdwaalde klant de winkel binnen. ‘Het is ’s avonds vooral een kwestie van dronken lui buiten houden,’ vertelde Klaas van Lambiek me tijdens het drinken van een verse kop koffie. Want koffie was er natuurlijk genoeg. Evenals soep en Italiaans eten. Een etmaal lang tekenen dient immers niet op een nuchtere maag te geschieden.Zondag 11:00 uur
Zondagochtend vroeg waren veel tekenaars al klaar. Hallie Lama had rond 5 uur naar tevredenheid een punt achter zijn comic gezet. Mattt Baay volgde niet veel later. Hoewel hij door bleef tekenen om zijn werk te verfijnen, want dat bleek de beste manier om wakker te blijven. Rutger Ockhorst was ook ruim op tijd klaar, evenals oudgedienden De Jongh en Sigrid de Jong.Niet iedereen haalde de eindstreep met een volledige strip. Janssens moest bekennen dat hij het niet had gehaald: ‘Het was een uitputtingsslag,’ vertelde hij toen hij een uur voor het einde buiten een peukje stond te roken. Emma Ringelberg had op het moment van de deadline nog wat pagina’s in potloodlijnen staan, maar keek terug op een geslaagde eerste keer.Er heerste een euforische stemming toen Klaas en Abel om 11 de vierentwintig uur afkondigden. Champagne en handdrukken volgden snel. De exodus van stripmakers liet niet lang op zich wachten.Onderstaande foto’s werden gemaakt door Robin Schouten van Stripster.nl.

Tekentafel van Marissa Delbressine.

En Marissa Delbressine zelf.

Sandra Kleine Staarman in actie.

Viktor Venema aan het werk.

Videoreportages op het web
Ik was dit jaar in de stripwinkel aanwezig om een videoreportage van het blijde gebeuren te schieten. Deze is volgende week te zien op Mike’s Webs en Eeuwig Weekend.nl.Tussen de bedrijven door heb ik uit nieuwsgierigheid op youtube even gezocht op het onderwerp. Er zijn online al aardig wat video-impressies van over de hele wereld te vinden. Zoals deze van Karianne Hylkema die vorig jaar Lambiek en het stripmuseum in Groningen bezocht. In de video komen onder andere Klaas Knol van Lambiek en Jeroen Jager aan het woord om de ontstaansgeschiedenis van dit evenement uit te leggen.
Een aardige impressie van het gebeuren in het buitenland is de vijftigste aflevering van Stuck in Vermont. Sommige enthousiastelingen maakten tijdens voorgaande edities een verslag per uur. Deze hebben echter een hoog je-had-erbij-moeten-zijn-om-het-leuk-te-vinden gehalte.

Een pagina uit de 24 Hour Comic van Hallie Lama.

Een pagina uit Emma Ringelbergs 24 Hour Comic.

Enkele 24 Hour Comics van dit jaar kun je vinden via de volgende linkjes:

Lees ook:

Categorieën
Striprecensie Strips

24 Hour Comic: Fokke & Sukke en de Moord in Lambiek

Nu deze maand het 24 Hour Comic event weer staat te gebeuren, namelijk op 18 oktober, leek het me een goed idee om eens naar eerdere 24 Hour comics te kijken. In 2005 tekende Jean-Marc van Tol de strip Fokke & Sukke: Moord in Lambiek, met de bekende kanarie en eend in de hoofdrol. Fokke en Sukke staan voor de deur bij stripwinkel Lambiek om mee te doen met de 24 Hour Comics Day, waarin een stripmaker geacht wordt een stripverhaal van 24 pagina’s te maken binnen de tijdspanne van een etmaal. Tot hun verbazing blijkt dat de boel niet doorgaat omdat de eigenaar van Lambiek, toen nog Kees Kousemaker, dood in de stripwinkel is gevonden. Een rechercheur, die verdacht veel op de Cock lijkt en een collega heeft die Fladder heet, ziet er een natuurlijke dood in. Fokke en Sukke vermoeden echter dat hier sprake is van moord en gaan op onderzoek uit.Stripjournalist
In de winkel vinden ze de stapel strips waaronder Kousemaker gelegen heeft. Naast het personeel is ook stripjournalist Jeroen Mirck aanwezig. Met enige trots merkt Mirck op dat hij de eerste was die berichtte over de dood van Kousemaker. Mirck was indertijd nog bijna dagelijks bezig met de stripnieuwssite comicbase. Ook is hij een stripcompadre van me, dus voor mij was het des te grappiger om hem op de bladzijden van deze 24 Hour Comic tegen te komen. Van Tol laat ook enkele bekende stripfiguren optreden in de strip. Zo zien we onder andere Jerommeke, Krimson, Olrik en Rastapopoulos voorbijkomen. Van Tol imiteert in deze scènes de stijl uit de Suske en Wiske-strips en doet dat ondanks zijn snelle tekenhand overtuigend.
Rafelig
Dat het hier gaat om een verhaal dat binnen de tijdspanne getekend is, wordt gaandeweg steeds duidelijker. Als de uurtjes hun tol beginnen te eisen wordt de plot rafelig. Ook grijpt Van Tol steeds vaker naar tijdbesparende technieken als paginagrote plaatjes en grote zwarte vlakken. Ook hergebruikt hij enkele plaatjes. Maar dat soort tekenen van tijdsdruk geven die snelgemaakte strips juist een extra charme. Overigens, mocht je het je afvragen: alles loopt goed af. Het lijk van Kousemaker bleek een reclamepop te zijn. Fokke & Sukke: Moord in Lambiek is een melig avontuur met enkele surrealistische elementen. De strip mag dan misschien niet het beste avontuur zijn van deze vreemde vogels, als 24 Hr Comic is hij zeker geslaagd.In Nederland vindt de 24 Hr Comic-sessie dit jaar weer plaats in stripwinkel Lambiek. Lees ook het verslag van vorig jaar.

Categorieën
Strips

24 Hour Comics Day in Lambiek

Dit weekend vond voor de derde keer de 24 Hour Comics Day plaats in stripwinkel Lambiek te Amsterdam. Meer dan 20 stripmakers zaten een etmaal lang te tekenen, te zweten, koffie te drinken en onderling te keuvelen in de hoop aan het einde van de beproeving een volledige strip van 24 pagina’s te kunnen presenteren. Zaterdagmiddag 17 uur waren de stripmakers nog vol goede moed aan het pennen. In het collectief zag ik de bekende gezichten van Menno Kooistra, Hallie Lama, Mattt Baay, Sandra Kleine Staarman en Jaap Rozema. Van het collectief Lamelos waren Aleks Deurloo en Jeroen Funke van de partij. (Voor een meer volledige deelnemerslijst, klik hier). Menno Kooistra, die samen met collega’s Lama, Baay en Rozema vorige maand net naast een ‘Group-clickie’ greep met de tekenbattle Nieuw Gehoer, had zojuist even pauze genomen van zijn tekenproject: vierentwintig strippagina’s over evenzoveel songs. Mattt Baay was druk zijn passie voor games en strips te combineren in een Bunbun-avontuur waarin het witte konijn allerlei gamefiguurtjes tegen het lijf loopt en in door games geïnspireerde scènes terechtkomt.

Kooistra en Baay (die recentelijk zijn lange blonde lokken inwisselde voor rode stekelige coup).
Foto: Lambiek.net

Productief
De productiefste van het stel tekenaars was wederom heer Lama. Na slechts vijf uur tekenen was hij al aan zijn twaalfde pagina bezig (!). Naar verluid was Hallie zelfs één uur later dan de rest begonnen aan de vierentwintiguursmarathon. Met grote trefzekerheid tekende Lama met een Big-fineliner zijn A4-pagina’s vol. Van tevoren had hij niet echt nagedacht over het verhaal dat dus vanaf het eerste plaatje nog alle kanten kon opgaan.Sandra Kleine Staarman, winnares van de ‘Medium Clickie’ (voor wie het zich afvraagt, dat is een webcomicprijs voor het beste gebruik van het medium internet, niet een honorering van de Jomanda Society) zat ook in het gezelschap. Kleine Staarman was rond vijf uur al twee pagina’s achter, zei ze. Net als veel van haar collega’s inkte ze haar werk. Wie dus een stel onafgewerkte pagina’s verwacht in een 24 Hr Comic-strip, komt bedrogen uit. In dit stadium van de race waren de stripmakers nog drukdoende een zo goed mogelijk resultaat te bereiken.

Iedereen hard aan het werk en aan de soep.
Foto: Lambiek.net

Recentelijk werd de Lamelosveiling in Lambiek gehouden. Eerder dit jaar was er een expositie van werk uit Bloeddorst te zien. Lambiek-eigenaar Boris zat rustig de situatie te overzien met een kopje koffie in de hand. Hoewel de winkel ook de gehele nacht geopend zou zijn, verwachtte hij niet veel klandizie, grapte hij. Het personeel zou in ploegendiensten de stripmakers verzorgen met koffie en gesponsorde maaltijden.
Toen ik de koude avondlucht in stapte – op weg naar een gezellige avond en daarna mijn warme bedje – hadden de stripmakers nog een lange nacht te gaan…Concept
Het idee van 24 Hour Comics werd bedacht door stripgoeroe Scott McCloud. Stripmaker, theoreticus en auteur van Understanding Comics, Reinventing Comics en Making Comics. Dit jaar werd het event voor de vierde keer gehouden. In totaal deden 18 landen mee. Behalve stripwinkel Lambiek, zaten er in Het Stripmuseum te Groningen ook mensen te tekenen. Voetnoot
Enkele linkjes naar 24 Hour Comics:
Mattt Baay
Little Starman
Aleks Deurloo
Jeroen Funke

Hallie Lama
Lees ook (of niet):
Stripdagen in Houten
,
Bloeddorst in Lambiek,
Gothicmeisje met zonnebank.

Categorieën
Mike's notities Strips

Gothic meisje met een zonnebank

Vrijdagavond, 10 uur. In de kerkstraat voor stripwinkel Lambiek staat een gothic meisje, met haar rechterhand houdt ze een zonnebank vast. Niemand zal de ironie ontgaan: goths staan immers niet bekend om hun zonaanbidding. Ze was een als een moderne Vampira of een ruigere versie van Morticia Addams: lang gitzwart haar, gecomplimenteerd met diepbruine ogen. Haar witte blanke huid leek nog net iets bleker in het licht van de lantaarnpaal; haar bordeauxrode lippen staken daarbij mooi af. Naast haar slanke lijf stond de afgedankte zonnebank die haar metgezel had aangeschaft op de Lamelos-veiling. (Een plezierige gebeurtenis waarin de geveilde spullen niet onderdeden voor de zoldercollectie die op Koninginnedag wordt aangeboden. De opbrengst ging in een grote geldpot waarvan meer bier werd gekocht.) Achter de strakke look ging een aardige meid met een Arnhemse tongval schuil. Niks emo of recalcitrant – gewoon stilistisch verantwoord. Schijn bedriegt. De gothic-look belooft mysterie, maar wie met de dames in kwestie praat, merkt al heel snel dat het ondanks hun theatrale verschijning gewone meisjes zijn. De make-up verhult vaak hun leeftijd, dus totdat je er expliciet naar vraagt, kan de draagster ervan tussen de veertien en de dertig zijn.Ergens schuilt er diep van binnen ook wel een gothic dude in mij, wat ongetwijfeld te wijten is aan een overdosis Tim Burton-films, het lezen van Edgar Allan Poe en een voorliefde voor vampierverhalen. Al zijn dat wellicht niet direct de associaties die de gemiddelde goth bij zijn stilistische voorkeur heeft.Waarschijnlijk weet de gemiddelde moderne Vampira niet waaruit dit archetype is samengesteld. De Finse actrice Maila Nurmi speelde Vampira – een hostess die in de jaren vijftig op de lokale televisie van Los Angeles oude horrorfilms introduceerde. Nurmi verklaarde in 1993 aan Gavin Baddeley dat haar creatie een mix was van verschillende personages: ‘The Dragon Lady in [the comic strip] Terry and the Pirates inspired it. A lot of the inspiration came from Disney as well – the Evil Queen in Snow White, for example. Then there was Theda Bara and Norma Desmond in Sunset Boulevard – all this seeped into me, melded and came out as Vampira.’ (Bron: Goth Chic, 2002) (Vampira speelde overigens ook een rol in Plan 9 From Outer Space, van B-filmregisseur Ed Wood.)
Hoe eclectisch het Vampira-personage ook mag zijn, ze is samen met Morticia Addams wel het gothic archetype dat we tegenwoordig kennen en waar er vele exemplaren van rondlopen. Sommige verschijningen kunnen echter verrassend leuk uit de hoek komen, zoals het gothic meisje met de zonnebank. Lees ook (of niet): Stripbeurs Rijswijk: Goths & Cultuurfetisjisten en Bloeddorst-borrel in Lambiek.