Categorieën
Strips

Stripdagen Haarlem 2008: Blik op de eerste dag

Strips, stripmakers, stripverzamelaars, stripfiguren, warme bakken koffie in de zon, gezellige smallpressboekjes, portfolio’s, interviews en vooral veel gezelligheid. Dat was de oogst van de eerste dag Stripdagen Haarlem 2008. Een verslag met plaatjes.Zoals ik van tevoren al had gedacht, heb ik de eerste dag vooral bij de stand van Nieuw Gehoer gezeten. Het uitgestippelde programma van die dag was al snel vergeten.

It’s not that kind of party.

Bovenstaande poster was het eerste strip-element dat ik samen met vriend Paul aanschouwde bij binnenkomst in Haarlem. Zo ruig of kindy als Boudoir Bizarre zou de dag echter niet verlopen: er waren maar weinig mensen in fetisj leer. Niet zo gek want het was een zonnige dag.
Sexueel correct.
Stripmaker Merel Barends kreeg de stempel ‘Seksueel correct’ op haar arm gedrukt bij haar bezoek aan de expositie van het werk van Aloys Oosterwijk – bekend van onder andere Willems Wereld en de reeks over politie-inspecteur Cor Morelli.

Tekenaar Wouter Diesveld signeert.

Diesvelds debuut Muis Mollie Zet Bussen In werd vrijdag 6 juni gepresenteerd in een Haarlems café in typische uitgeverij Blauwe Bloem-stijl, dus vol absurdistisch bedoelde ongein. (Maar laat je dat niet weerhouden het humorvolle surrealistische werk van Diesveld aan te schaffen.) Bandirah, tevreden uitgever van de Blauwe Bloem, claimde dat er zaterdagmiddag al een kleine veertig exemplaren van Muis Molle verkocht waren.
Schuin achter Diesveld zat ‘grafisch huurling’ Serge Baeken te signeren. Baeken promootte op de stripdagen zijn nieuwe project: het grafisch magazine Paper Jam dat maandelijks zal verschijnen.

Stripmaker Floor de Goede en journalist Jeroen Mirck genieten goedgemutst van de zon en een verse bak koffie.
Kennelijk had Mirck Flo niet al te vervelende vragen gesteld tijdens het interview op het podium van de Philharmonie. Een interview waar ik net te laat voor de zaal binnenstapte. Gelukkig biedt Haarlem genoeg terrasjes om leuke gesprekken te voeren.
Voor de fans had Floor nog goed nieuws. Hij maakt samen met schrijver Edward van den Vendel het kinderstripgedichtenboek Opa laat zijn tenen zien. Het zal verschijnen in de Kinderboekenweek. Flo zal voor het boekje 22 gedichten van Van Vendel verstrippen. Ook verschijnt later dit jaar een bundel van de eerste zes Flo-boekjes. De werktitel luidt Dagelijks bij elkaar.Ondertussen bij Nieuw Gehoer
‘Dope’ lieden in de stand van Nieuw Gehoer.
Natuurlijk waren de nieuwe Hoeren ook aanwezig op de Stripdagen. Hier laten Paul Stellingwerf en Menno Kooistra zich van hun ‘dope’-kant zien tijdens een pauze in de signeersessie.
Stellingwerf verkocht op de beurs een mooi boekje met de beste cartoons van Ziekehond.nl. In het boekje staan twee cartoons per pagina. Tijdens produceren van het werkje kwam Stellingwerfs voorkeur voor maken van grapjes met lullen, homo’s en seks duidelijk naar voren: “Ik wilde niet dat er twee pagina’s naast elkaar een lul-grap bevatten. Dat bleek nog best lastig…” bekende de stripmaker met een glimlach. Tegenwoordig update Stellingwerf zijn site Ziekehond.nl niet meer wekelijks. Hij is druk bezig met een nieuw stripproject Frank en Stijn geheten. Horror met een glimlach.

Ziekehond in actie.

Gezien zijn recente ontdekking, zette Stellingwerf zijn hand aan een nieuw thema tijdens de signeersessie: zombie kabouters.

Tekenaar Hallie Lama signeert zich suf.

De boekjes van Hallie Lama liepen erg goed op zaterdag. Misschien kwam het omdat hij jarig was of omdat hij zijn lucky zonnebril op had.

Mattt Baay werkt knoestig door.

Mattt Baay had twee nieuwe uitgaven in de aanbieding en wist aan iedere verdwaasde voorbijganger daarop te attenderen. Kinderen, bejaarden en christenen waren niet veilig voor zijn sales pitch voor Zuper Violence, Zuper Sex and Zuper Bunbuns. Bunbun in kleur is natuurlijk ook een feit waar niemand omheen kan.
Stripmaker Nozzman deed een toer langs de verschillende stands die middag. Hij had een tas vol met zijn nieuwste boekje mee en deed goede zaken bij de verschillende collega’s en stripverkopers.

Bunbun in color. (‘nuff said.)

Jong talent vergelijkt.

Jonge stripmaakster Bo-Danique Blom en Emma Ringelberg bekijken elkaars portfolio. Ringelberg voegde zich later nog bij het gezelschap tijdens het diner bij de Mexicaan waar de meeste stripmakers die avond hun magen vulden.

Na de maaltijd werd er nog op een terrasje verder gepraat over strips. Een cutout van een opgewonden Baloe de Beer stond naast het tafeltje. Hij deed me eraan herinneren dat de Stripdagen natuurlijk veel meer zijn dan alleen de smallpress-markt. Misschien dat ik op zondag wel toe zou komen aan de expositie over storyboards, de interviews in de Philharmonie en de andere items die op mijn lijstje stonden. Voorlopig vond ik het prima om met stripvrienden en collega’s te duiken in het Haarlemse uitgaansleven.
Lees ook:

Categorieën
Strips

Stripdagen Haarlem 2008: Voorpret

Op 6, 7 en 8 juni 2008 wordt de eerstvolgende editie van de Stripdagen Haarlem georganiseerd in Haarlem en omgeving. Op circa 50 locaties zijn op 6-8 juni 2008 weer tentoonstellingen, beurzen, optredens, lezingen en allerlei andere activiteiten rond strips, popcultuur, beeldende kunst en gerelateerde zaken. Wat mij betreft biedt het programma dit jaar veel interessant stripplezier. Ik bezoek de Stripdagen Haarlem (die tweejaarlijks plaatsvinden) al jaren met veel plezier. De vorige editie was ik daar als een van de juryleden van de Clickies – de originele prijs voor webcomics die inmiddels zo goed als ten grave is gedragen. Dit jaar ben ik er onder andere in de functie als journalist en natuurlijk als pr-hoer voor stripcollectief Nieuw Gehoer. Uiteindelijk ben ik dat weekend vooral in Haarlem voor de lol. Want dat is wat mij betreft toch de kernwaarde van een stripbeurs: het is er vooral leuk toeven. Programma
Wat hebben de stripdagen dit jaar voor de bezoekers in petto? Check voor het volledige verhaal het programmaoverzicht op hun site. Waar ik vooral zin in heb is de documentaire Graphic Novel, van de VPRO uit 2003 over Eisner, Spiegelman, Craig Thompson en Dominique Goblet. Te zien op zaterdag 7 juni om 12.30 in de Philharmonie. Op zondag is deze om 14 uur te zien. Edith Kuyvenhoven promoot haar stripje over cavia Elp op ludieke wijze door een caviarace. Vrijdagmiddag is er een bijeenkomst over het gebruik van strips in reclames: De Creatieve Marktplaats Haarlem.Russische strips
Aangezien ik niet zo heel veel weet van strips uit Rusland, kan het geen kwaad een kijkje te nemen bij de presentatie van Dimitry Lakovlev. Lakovlev is organisator van het stripfestival van St. Petersburg, ’Boomfest’ geheten. Op uitnodiging van Stichting Beeldverhaal Nederland komt hij in boekhandel Athenaeum aan de Gedempte Oudegracht een presentatie geven over de onbekende, Russische strip. Op zaterdag 7 juni om 17.00 uur. In samenwerking met Pegasus uit Amsterdam, die relevante literatuur uit Rusland zal tonen.
Strippraatjes
Tot slot gaat journalist Jeroen Mirck op de interviewstoel zitten om stripmakers Floor de Goede, Randall C (winnaar VPRO Debuutprijs 2008), Maaike Hartjes & Mark Hendriks (Hongkong Dagboek), Len Munnik (cartoonist voor o.a. Opzij) en niemand minder dan Hanco Kolk (S1ngle, Meccano, Gilles de Geus) te interviewen. Hij schreef er een voorbeschouwing, met een de wat ongelukkig gekozen titel ‘Cartoonrellen op Stripdagen Haarlem‘, over. Vooral de interviews met Flo en met Hanco Kolk lijken me boeiende gesprekken. Kolk maakte met zijn reeks Meccano een van de meest interessante stripreeksen van de Lage Landen. En de (bijna) daily’s van Flo zijn vaak scherp en erg grappig.
En tja, dat die Smurfen 50 jaar oud zijn en een expo hebben en dat Michel Valiant ook een halve eeuw wordt dit jaar, dat geloof ik allemaal wel. Na een paar weken boodschappen doen bij de Albert Heijn kan ik geen Smurfen meer zien. Bijzondere uitgaven
Een vol programma of niet, ervaring wijst uit dat ik de eerste dag waarschijnlijk vooral bij de smallpress rondhang en lol trap met de Nieuwe Hoeren en andere collega’s. Over de Nieuwe Hoeren gesproken (let op, hier komt een schaamteloze plug:) Hallie Lama presenteert deze stripdagen maar liefst twee smallpressuitgaven: De Olijke Paling en Walhallie Boekje Drie. Die mag je natuurlijk niet laten liggen. Ook zal Zeke de Hondt een mooie uitgave van zijn cartoons verkopen. Menno Kooistra publiceert een mix van zijn beste werk sinds 2004 in MennoMix. En Mattt Baay brengt met zijn Bunbun-comic sex & geweld in Zuper Violence, Zuper Sex and Zuper Bunbuns en Violence, Sex and Bunbuns in
Color. Voor een voedzame stripmaaltijd moet je dus bij de stand van Nieuw Gehoer zijn.Eppo
Ook in Haarlem dit jaar zullen de mensen van stripblad Eppo aanwezig zijn op de Grote Markt en de Philharmonie om informatie te verschaffen over de nieuwe jaargang. Ja, je leest het goed: de Eppo komt terug. In 2009 zal in ieder geval een jaargang van 25 deeltjes verschijnen.In de jaren zeventig en tachtig was Eppo het grootste en meest toonaangevende stripblad van Nederland. Nu, ruim twintig jaar na het verdwijnen van Eppo, heeft uitgeverij Don Lawrence Collection het initiatief genomen om het blad geheel in haar oorspronkelijke vorm weer terug te brengen. Op dit moment zijn Henk Kuijpers (Franka), Martin Lodewijk (Agent 327), Carry Brugman (De Partners) en Romano Molenaar en Jorg de Vos (Storm) druk bezig om deze nieuwe verhalen te schrijven en tekenen. Verder hebben Dick Matena, Jean-Marc van Tol, Gerard Leever, Hans van Oudenaarde, Mark Retera, Toon van Driel, Minck Oosterveer, Uco Egmond, Robert van der Kroft, Willem Ritstier, Pieter Hogenbirk en Eric Heuvel zich ook al aan het blad verbonden.Anyway, zie je in Haarlem!
Lees ook:

Categorieën
Strips

Stripbeurs Rijswijk 2008 postscriptum: Shoppen zonder muisklikken

In het eerste weekend van maart vond dit jaar de Stripbeurs in Rijswijk plaats. Traditiegetrouw deed ik ook nu een rondje langs de verschillende stands, benieuwd of er nog wat interessant stripwerk verborgen lag in de bakken. Op comicgebied vond ik echter niet zo heel veel interessants. En wat ik vond was flink aan de prijs. Tegenwoordig is online bijna alles binnen handbereik en zijn de strips daar vaak goedkoper dan in de stripwinkel of stripbeurs. Niet zo gek, want online winkels hebben veel minder overhead dan een verkoper die ook nog eens de kosten van het pand en personeel moet opbrengen. Maar dat maakt wel dat de stripbeurs niet meer de plek is om leuke aankopen te doen. Smallpress en een enkele uitzondering daargelaten wellicht. Nee, voor mij heeft de beurs eerder een functie van de pré-aankoop gekregen. Ik zie dan strips liggen die me interessant lijken, om deze vervolgens online aan te schaffen.
(Dit alles geldt natuurlijk in mindere mate voor ‘Europese’ strips die wat prijs betreft niet veel verschillen met de online variant.) Toch is het ook wel weer leuk om iets meteen na aankoop te kunnen lezen, in plaats van er een paar dagen voor verzending op te moeten wachten. Daarom in Rijswijk een drietal strips aangeschaft: een Clerks-paperback van Kevin Smith. Batman/Punisher: het verhaal stelt niets voor, maar is wel mooi getekend door John Romita Jr. En tot slot Marvel Heroes & Legends #1 uit 1996 waarin de Marvel helden en schurken opdraven voor het huwelijk van Reed Richards en Sue Storm van The Fantastic Four. Daarbij ook nog even de cd-beurs en gothic & fantasy afdeling bezocht. Vooral op de gothicbeurs keek ik mijn ogen uit naar de in zwart uitgedoste dames in korset, jurken en andere typerende kledij die bij die levensstijl horen. Maar het meest gezellig was het natuurlijk bij de stand van Nieuw Gehoer. Want met vrienden praten over strips, dat is waar een stripbeurs echt om draait.Meer Rijswijk
Op de site van Nieuw Gehoer staat een fotoverslag van de beurs gemaakt door Roos Manintveld. In de Metro van deze week doet Eva Cornet verslag van de Gothicbeurs.
Lees ook het verslag van vorig jaar ende oorsprong van The Fantastic FourColumn: Consumptiestop,Column: De Jacht
en bekijk de video van Nieuw Gehoer On Tour.

Categorieën
Strips

Nieuw Gehoer in Turnhout

Nerds – love ‘emIn december 2007 togen vier leden van Studio Nieuw Gehoer met aanhang en ondergetekende naar Strip Turnhout. Ze waren zendelingen die de Vlaamse stripliefhebbers zouden introduceren in de wondere wereld van Nieuw Gehoer. Nu ja, wondere wereld: platte poep en pies grappen stonden er in die maanden vooral op de site, maar dat mocht de pret niet drukken. Hallie Lama, Menno Kooistra, Paul “Zeke” Stellingwerf en Mattt Baay zaten twee dagen voor audiënties op de stand van de studio, waar gevraagd handtekeningen en krabbels uitdelend. Maar ook daar was het ons eigenlijk niet om te doen. Gezelligheid stond voorop. En gezellig was het. Niet alleen bij de stand, maar ook ’s avonds in de restaurants en cafés waar we ons ophielden. Daarbij was Strip Turnhout een van de best georganiseerde stripbeurzen van dat jaar. De Belgen weten hoe ze zoiets moeten aanpakken: de stands waren gratis (!) en er was een backstage gedeelte waar voedsel en drank aan de cultuurbrengers werden geserveerd.

Illustratie: Nieuw Gehoer met Weekend Hoer Stephan Brusche en Mike.

Ik heb me dat weekend prima vermaakt en enkele boeiende gesprekken gevoerd. Ik had na zijn lezing een korte conversatie met mijn held Scott McCloud; tijdens de borrel had ik samen met Marc van Broekhoven een boeiend gesprek met het Vlaamse personeel over de verschillen tussen Vlaams en het Nederlands. Ik kocht een paar interessante strips, waaronder het eerste deel van de zombiestrip The Walking Dead en een Hellboy. De sfeer op de beurs was zeer relaxed. Top weekend dus. Natuurlijk ben ik zelf geen tekenaar bij het collectief, maar officieus doe ik zo nu en dan wat pr. Ik had dat weekend dan ook een camera meegenomen om de belevenissen van de Nieuwe Hoeren vast te leggen. Om ieder platitude op tape te kunnen krijgen volgde ik ze zelfs tot in het toilet (sorry Menno).
Binnenkort op deze site de videoreportage Nieuw Gehoer on Tour. Ge zijt gewaarschuwd!

Categorieën
Strips

Een (korte) ontmoeting met Scott McCloud in Turnhout

Een van de sprekers op de stripbeurs in Turnhout (15-16 december) was niemand minder dan Scott McCloud. McCloud begon als striptekenaar van (de soort van) superheldenstrip Zot!, maar werd een stripgoeroe door zijn drie boeken over strips, waarvan Understanding Comics de eerste was. In deze boeken analyseert en theoretiseert hij het medium op nauwkeurige wijze. En dat doet hij in stripvorm.McCloud is een beetje een held van me. Ik heb zijn striptheorieën uitvoerig gebruikt voor mijn scriptie over stripadaptaties in filmvorm. McCloud heeft verreweg het leukste studieboek ooit geschreven. Op Turnhout legde hij in een kleine driekwartier de grote lijnen van zijn laatste boek Making Comics uit. Hierin behandelt hij uitvoerig de belangrijk elementen van wat McCloud het DNA van strips noemt:

  • De keuze van het moment van actie, wat laat je zien en wat niet
  • Hoe kadreer je de actie en welke kadervorm gebruik je
  • De selectie van de juiste combinatie van woorden en beelden
  • Het sturen van de flow van het verhaal; hoe ‘leid’ je de ogen van de lezer
  • (voor meer info over Making Comics, zie McClouds eigen website)

Scott McCloud of the clan McCloud. There can be only one…

Hoewel ik geen handtekeningenjager ben, leek het me wel leuk om zijn nieuwe boek te kopen en deze te laten signeren door de vertelmeester himself. Helaas waren er geen exemplaren van Making Comics te krijgen – de boeken waren nog steeds onderweg en zouden dat weekend niet meer in Turnhout aankomen. Een teleurstelling voor McCloud, die na zijn lezing vrijwel werkloos aan zijn tafeltje zat. Een enkeling liet een bundeltje van de 24Hr-comics tekenen. McCloud is immers ook verantwoordelijk voor dat leuke initiatief.McCloud laat het theoretiseren voorlopig achter zich en gaat zich weer richten op het vertellen van verhalen. Hij wil een graphic novel gaan maken van een verhaal dat al jaren door zijn hoofd spookt. Het werkje moet vier tot vijfhonderd pagina’s lang worden. Het maken van de strip gaat zo’n twee jaar duren, schatte de ambitieuze stripmaker in. Details over het verhaal heeft hij in Turnhout niet prijsgegeven.

Categorieën
Strips

Nieuw Gehoer verovert België

Nieuw gehoer on tour

Alsof onze arme zuiderburen al niet genoeg te verduren hebben met het gebakkelei van hun regering en de mogelijke breuk tussen Vlaanderen en Wallonië. Nu krijgen de Belgen ook nog eens te maken met stripcollectief Nieuw Gehoer. Een deel van het team zal namelijk op de stripbeurs in Turnhout zijn opwachting maken. Het werd immers tijd om de ongein buiten de landsgrenzen te brengen.

Mocht je nieuwsgierig zijn hoe de Nieuwe Hoeren er in het echt uitzien, een praatje willen maken of zo gek zijn om een van hun uitgaven aan te schaffen, check dan de stand van Nieuw Gehoer op de stripbeurs in Turnhout, op 15 en 16 december 2007. Van deze nationale ramp zal ook een videoreportage gemaakt worden: Nieuw Gehoer On Tour. Binnenkort bij uw lokale YouTube provider in de schappen en natuurlijk op de site nieuwgehoer.blogspot.com. Ge zijt gewaarschuwd!Tot zover deze ‘officiële’ mededeling. Dan gaan we nu weer over op de geplande programmering.Geen idee wat Nieuw Gehoer is? Prijs je gelukkig! Maar als je het toch wil weten klik dan hier voor een review. (Maar ik héb je gewaarschuwd).

Categorieën
Strips

Stripdagen in Houten

De stripdagen in Houten werden dit jaar in het laatste weekend van september gehouden. Hoewel de leukste stripdagen voor mij nog altijd die in Haarlem zijn, is de beurs in Houten toch een goede tweede in de ranglijst der stripbeurzen. Het programma van de beurs bood voor alle leeftijdscategorieën wat interessants: van een Plintkabouterspeurtocht voor de kleintjes tot mangatekenlessen van tekenares Marie Claire Schumacher voor iedereen die het aandurfde een potlood vast te houden. Het merendeel van de bezoekers kwam natuurlijk om menig stripwerk in te slaan en krabbeltjes van tekenaars te scoren. Of gewoon om door te zakken aan de bar met collega’s. Strips? Ja natuurlijk!
Wie voor de strips kwam, had niet te klagen. De verschillende uitbaters van het beeldverhaal waren ruim vertegenwoordigd. Het begrip beursprijs werd helaas niet gehonoreerd en de meeste strips kosten dan ook wat je ervoor in de winkel moet neertellen. Tegenwoordig is het voordeliger om je beeldverhalen online aan te schaffen. Dat maakt dat de gerichte koper eigenlijk niet meer naar een stripbeurs hoeft. Tenzij die natuurlijk graag verrast wil worden door onverwachts werk. Ik vond enkele deeltjes van de klassieke underground comic The Freak Brothers van Gilbert Shelton. Zo te ruiken hebben deze originele exemplaren jarenlang op een muffe zolder doorgebracht. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ook een expressief getekend Batman-verhaal, The Secret door Sam (The Maxx) Kieth, wist mijn dag te verblijden.Smallpress, yes please!
De heren van het stripcollectief Nieuw Gehoer maakte voor de tweede keer hun opwachting op een stripbeurs. Hun eerste standhouderschap was in de teleurstellende beurs in Arnhem eerder dit jaar. Nu zaten de Nieuwe Hoeren knus tussen de andere smallpressers waaronder de Clickburgstand en Mangafique. Nieuw Gehoer bracht ter ere van Houten een tweede smallpressuitgave uit (met een voorwoord van ondergetekende). Goed getimed aangezien de site zich mocht verheugen op een Clickienominatie dit jaar.

Illustratie: Hallie Lama

Prijzen? Ja, prijzen
Traditiegetrouw werden er de Stripschapsprijzen uitgereikt. De Stripschapprijs is een oeuvreprijs die sinds 1974 jaarlijks wordt toegekend aan een striptekenaar of tekstschrijver die zich buitengewoon verdienstelijk heeft gemaakt voor het beeldverhaal in het algemeen en het Nederlandse beeldverhaal in het bijzonder. Door de verschillende prijsuitreikers werd het feit dat strip toch vooral een kunstvorm is nog eens benadrukt. Een legitimering die volgens mij overbodig is. Het predicaat kunst is immers niet nodig om iets als volwaardig aan te zien. Bovendien kent ieder medium kunststukjes en minder geslaagde uitingen.

Illustraties: Mattt Baay en Paul Stellingwerf

Wie zijn werk of uitingsvorm in de spotlight wil zetten en gewicht wil geven aan het medium, organiseert een prijsuitreiking. (De Clickies, de prijs voor webcomics, zetten voor de lage landen het medium drie jaar geleden op de kaart. In dat opzicht hebben prijzen een positieve functie, al blijft de verkiezing van het ene album boven het andere een ietwat arbitraire bezigheid.) Toch kan het geen kwaad om de albums die boven het maaiveld uitsteken onder de aandacht te brengen.
Ik was erg blij met het feit dat S1ngle: Glamour de prijs kreeg in de categorie Nederlands Avontuur en Vermaak. Het album van Peter de Wit en Hanco Kolk liet Een avontuur van Havank 1: Hoofden op Hol, door stripmaker Danier achter zich. Helaas betekende dit dat de horrorbundel Bloeddorst (redactie Menno Kooistra) daarmee ook prijsloos bleef op de Stripdagen. En dat is jammer, want er valt natuurlijk te beargumenteren dat Bloeddorst een origineler project is dan het zesde deel van een stripserie en dat de bundel daarom al een prijs verdient, ook al hebben Kolk en De Wit met S1ngle: Glamour een mooi uitgevoerd en vermakelijk album afgeleverd.Muziek? Ja, soort van…
De prijsuitreiking werd “opgeluisterd” door een solo-optreden van stripmaker Robert van der Kroft (Sjors en Sjimmie, Claire) die een liedje zong ter ere van zijn stripfiguurtje Claire. Na enkele noten was duidelijk dat Van der Kroft nooit de voorrondes van Idols had gehaald wanneer hij daarin op de middenstip had gestaan. Don’t give up your day job, Robert. De tekst van het liedje was geschreven door Ger Apeldoorn (Gé Apeldé voor aficionados). De man die voorheen de X-Men comics van JuniorPress vertaalde en tegenwoordig vooral veel als schrijver van televisieseries actief is.Clickies
Op zondag werden de Clickies voor de derde maal uitgereikt. Spijtig genoeg zagen de Nieuwe Hoeren hun nominatie voor de Group Clickie niet verzilverd worden. Ook Flo greep wederom naast de prijs voor de beste gag webcomic, al kreeg hij wel de publieksprijs. Tot mijn vreugde kreeg de site Little Starman door Sandra Kleine Staarman wel de clickie voor het gebruik van het medium. Dit keer was er een oeuvreprijs voor René van Densen. Volgens de jury had ‘zonder René van Densen de term ‘webcomics’ in Nederland nauwelijks weerklank gevonden. Zonder zijn inzet in Probeersel, Clickburg, Kermis Comics en het inmiddels gestopte Strips.blogo.nl was internet nog voor menig tekenaar niet meer geweest dat een kanaal voor doorplaatsing van je papieren portfolio. Er kan echter zo veel meer met het medium en René heeft dat allemaal ook nog eens geprobeerd.’ (Voor de volledige uitslag van de Clickies zie hier en voor Renés eigen verslag van de Stripdagen hier.)
Zaterdagmorgen signaleerde ik een vermoeide Van Densen die tot in de kleine uurtjes de laatste hand had gelegd aan zijn e-book van The Grim Dot Com. Na vier jaar weekenlijkse updates stopt Van Densen met zijn magnum opus. May the Grim rest in Peace.Lees ook (of niet): Stripbeurs in Rijkswijk, Stripbeurs in Arnhem, Stripbeurs in Kampen, Striprecensie S1ngle: Glamour, Striprecensie Bloeddorst en Striprecensie Nieuw Gehoer en Hallie Lama.

Categorieën
Strips

Stripbeurs in Kampen

Samen met de Schone Schrijfster (Natasja van Loon) en de Illustere Merel B. reed ik zaterdagmiddag per trein naar Kampen. Na het debacle in Arnhem enkele maanden geleden, waren mijn verwachtingen van deze stripbeurs niet erg hoog gespannen.De ‘stripbeurs’ in Kampen valt het beste te beschrijven als een markt, daar deze bestond uit een rij stalletjes in een winkelstraat. Wie deze helemaal afliep, werd ‘getrakteerd’ op de niet-zangkunsten van de plaatselijke Dries Roelvink op het erepodium. (Ik heb overigens geen idee wat dat liedgenre met strips te maken heeft.) Een typische Suske en Wiske-beurs dus, waar opvallend veel werk van Marten Toonder te koop werd aangeboden.Vlak na aankomst troffen wij stripmakers Marq van Broekhoven en Jean-Paul Arends aan bij de stal van uitgeverij Silvester waar ze vurig aan het signeren waren. Al snel werden de tekenvellen achtergelaten en ingeruild voor een terrasje in de zon (ook striptekenaars kennen immers hun prioriteiten). Terwijl het gezelschap het plaatselijke bier tot zich nam, ging ik nog even op verkenningstocht. Deze was echter snel afgelopen, maar verliep niet geheel onaangenaam.Crème brûlée
Aan het einde van de wandeling trof ik een stand van OpenMinded. Een uitgeverij opgericht in 2004 die mangastrips met genres als humor, scifi, horror, romantiek en in het bijzonder homoseksuele liefde publiceert. Dat laatste thema komt vrij veel voor in mangastrips en animéfilms, maar is nog vrij onontgonnen gebied in de Nederlandse markt. In de stand van OpenMinded zat vooral jong vrouwelijk talent haar manga-publicaties te signeren. Een van de jonge dames was Eva Verholen (ze publiceert onder de naam Lifemachine) die op het punt staat aan de HKU te studeren en een voorliefde heeft voor het werk van Dave McKean, Salvador Dalí and René Magritte.Nu is mijn kennis van manga en animé niet extensief, maar was ik blij verrast door de bloemlezingen die ik doorbladerde. Niet in de laatste plaats omdat dit betekende dat ik deze stripbeurs niet met lege handen naar huis zou gaan. Er is immers niets meer deprimerender dan een stripbeurs verlaten zonder iets te hebben aangeschaft. Ik kocht een exemplaar van Crème brûlée. Een luchtig bundeltje erotische strips van verschillende makers, waarin op humoristische wijze verschillende seksuele uitingen en adolescente perversiteiten worden geëxploreerd. De stripjes zijn trouwens van wisselende kwaliteit: de ene maker heeft de stilistische kenmerken van manga beter in de vingers dan de andere.Autobio Marq
Ook kocht ik het eerste deel van Marq denkt uit 2002 – een autobiografische strip van Marq van Broekhoven, die al jaren zijn vader- en leraarschap weet te combineren met het maken van strips. Hij maakt onder andere Peer de Plintkabouter. Marq denkt bestaat uit een aantal korte verhalen die de ene keer over een gebeurtenis uit zijn jeugd gaan, de andere keer over een hedendaags onderwerp. Schetsmatig op papier gezet met een fineliner – de vluchtige pennenstreken zijn daarmee eenstemmig met het anekdotische karakter van deze strips. De charme van Marq denkt is de herkenbaarheid van de verhaaltjes. In een goede autobiografische strip geeft de stripmaker zich tot op zekere hoogte bloot en ontsluit hij of zij iets over diens leven. De beschreven gebeurtenissen zijn specifiek voor die maker, maar hebben tevens een herkenbaarheid waarin de lezer zich kan herkennen. (In dat opzicht lijken ze wel wat op een goed weblog.) Dit geldt voor de autobio strips van Van Broekhoven. Evenals voor de strips van Maaike Hartjes en het bekende Amerikaanse voorbeeld American Splendor.

The Unusual Suspects op het station van Kampen.

De kleine oogst aan strips werd overigens gecompenseerd door het gezellig samenzijn met bovengenoemd gezelschap. In een eetcafétje hebben we tijdens de maaltijd de tanden gezet in een filmquiz. (Wie zegt dat schrijvers en stripmakers alleen maar over papierenkunstvormen kunnen praten?) Wederom zorgde aanwezigen ervoor dat de stripbeurs een gezellige bedoening was. Dat belooft wat voor de stripbeurs Houten in september.Voor meer foto’s van Kampen zie de Hyves van de Schone Schrijfster.
Lees ook (of niet): Verslagen van de stripbeurs in Rijswijk en de stripbeurs in Arnhem.

Categorieën
Strips

Stripbeurs in Arnhem: De poster was beter

Omdat de stripbeurs in Rijswijk laatst een plezierig gebeuren was, keek ik al een paar dagen uit naar de stripbeurs in Arnhem die dit weekend plaatsvond. Geen van de verwachtingen werden echter ingelost: dit tafereel was de naam stripbeurs niet waardig.Het team van Nieuw Gehoer was aanwezig op de beurs. Ik had de snelweg gedeeld met Sjitske en Ziekehond, twee tekenaars die geregeld een bijdrage leveren aan de tekenbattle Nieuw Gehoer. Aangekomen in Arnhem viel het ons op dat het cultureelcentrum ‘De Coehoorn’ er van buiten wat aftands uitzag. Binnen was het niet veel beter: het pand had veel weg van een muf schoolgebouw en de deelnemers van ‘de beurs’ waren dan ook verspreid over verschillende lokaaltjes. Het was in een blik duidelijk: we zaten in de culturele rimboe. Toen de heren van Nieuw Gehoer vol goede moed hun spullen aan het uitstallen waren, had het geheel iets weg van zendelingen die cultuur kwamen brengen aan de massa. Helaas bleef die massa achterwege. Want dankzij de warmte, onbekendheid van de beurs en wellicht ook wel de locatie, was er de hele dag slechts sprake van binnendruppelend publiek. De meeste bezoekers bij de stands waren stripmakers die collega’s kwamen opzoeken. Van de frisse garde werden onder andere Aimée de Jongh, Stephan Brusche, Flo, Johan de Rooij, Rutger Ockhorst en Emma, Mrs. Falling Monkey, gesignaleerd.Het leek een lange dag te worden. Gelukkig werd de middag gered doordat ik samen met Mattt Baay een nieuw seizoen animaties Bunbun gaat Forward, voor de website IntermediairForward.nl, heb uitgestippeld. Een plezierige samenwerking die al een paar grappige animaties heeft opgeleverd. Ook maakte de aanwezigheid van stripmakers Jean-Paul Arends (Scribbly) en Merel Barends een hoop goed: interessante conversatiepartners met wie ik de namiddagzon deelde. De gesprekken over onder andere foute Hobbits (zijn er andere dan?), het tekenwerk van Sal Buscema en John Romita Jr., Batman Begins, Frank Millers 300 en het freelancerbestaan passeerden de revue. (Begon het toch nog een beetje op een stripbeurs te lijken.) Hallie Lama mixte daar nog interessante input bij over popmuziek, waardoor het toch een geheel onderhoudende middag werd. Zoals zo vaak bepaalt het gezelschap de sfeer, niet de locatie (Kerkhoven en gerechtsgebouwen uitgezonderd, uiteraard). Toen ik aan het einde van de dag samen met de mensen van Nieuw Gehoer het pand verliet om ergens wat te gaan eten, had ik geen enkele strip gekocht. Ik had niets kunnen vinden van het lijstje dat ik in mijn hoofd had. Een stripbeurs waar je met lege handen uitkomt, is eigenlijk zijn naam niet waardig. Volgend jaar kan Arnhem wat mij betreft dus worden overgeslagen.

Categorieën
Strips

Stripbeurs Rijswijk: Goths & Cultuurfetisjisten

‘Een man die op zijn dertigste nog Spider-Man comics leest, zal nooit helemaal volwassen worden’, zei ik met geheven glas. ‘Gelukkig maar’, verzuchtte de schone schrijfster met wie ik aan het einde van de stripbeurs aan een tafeltje zat. Wie denkt dat op stripbeurzen alleen uitgezakte veertigers in een vaal T-shirt rondlopen, met een plastic tasje in de hand geklemd, opzoek naar dat ene exemplaar om hun – toch al stoffige – collectie mee te completeren, vergist zich. Ja, deze gasten lopen er natuurlijk ook, maar net zo goed jonge stelletjes, Jan Modaal, kids, kunstliefhebbers, handelaren en striptekenaars. In Rijswijk was het afgelopen weekend een stipbeurs in het ‘evenementencentrum’. Tja, dat laatste klinkt niet zo opwindend, en beste lezer, ik kan je verzekeren dat Rijswijk niet beticht kan worden van een opwindende uitstraling. (De Stripdagen in Haarlem zijn wat betreft opwinding niet te toppen.) Tegelijkertijd met de stripbeurs, vonden een cd-beurs en gothicbeurs plaats – men dacht alle alternatievelingen op een hoop te gooien en in een weekend te bedienen.

Echt verzamelen
Samen met long time vriend Zeke de Hondt en Sjitske liep ik zaterdag rond om te babbelen met andere stripvrienden en – kennissen. Eigenlijk kom ik alleen daarvoor nog naar stripbeurzen, want echt verzamelen doe ik allang niet meer. Jarenlang kocht ik braaf ieder nieuw nummer van Spider-Man, maar de illusie dat je collectie later veel geld waard wordt, en dat je vooral daarom alle zes verschillende covers van hetzelfde deeltje moet kopen, heb ik eeuwen geleden losgelaten. Toch is de strip een mooie kunstvorm die in de laatste jaren met de komst van webcomics alleen nog maar interessanter is geworden. Daarom lees ik strips nog graag. Met strips bedoel ik vooral Amerikaanse comics, zowel het harde superheldenwerk als de graphic novels met meer realistische verhalen – strips als Ghost World van Daniel Clowes, American Splendor, Beg the Question. Het bekende Europese werk: Kluifje, Suske & Wiske, Franka – het is niet aan mij besteed.

Leuke gesprekken en bier drinken wel, wat we na aan het einde van de middag ook deden. (Ons voornemen om ons te vergapen aan de goth-chicks in de hal er naast – onder het mom van ‘altijd pret met vrouwen in korset’ – hebben we helaas niet kunnen uitvoeren. Daar was geen tijd voor. Ach, volgend jaar beter.)Ik liep een schone schrijfster/televisiemaakster tegen het lijf en raakte met haar aan de praat. We bleken veel raakvlakken te hebben: filmwetenschap, de film Wonder Boys, werken in de media, de uitdaging van het schrijven, Tim Burton. Altijd fijn om een vrouw te ontmoeten met wie je je cultuurfetisjen kunt delen en die je met de hand op het hart vertelt dat het eerder een pre dan een slechte eigenschap is om je rond je dertigste en later nog met de kunstvormen uit je jeugd bezig te houden.

Verantwoordelijkheden
Wat is immers volwassenheid? Het clichébeeld is dat we serieus ons werk doen, een gezinnetje stichten en in de weekenden naar Walibi Flevo gaan. Ik vind het prima dat ik op een leeftijd ben dat ik zekere verantwoordelijkheden op me moet nemen: me professioneel gedragen wanneer dat gewenst wordt, mijn belastingen en andere vaste lasten betalen en te stemmen om de democratie in stand te houden. Voor de rest moet men niet meer van me verwachten. Laat mij maar lekker op stripbeurzen rondhangen, barkrukken bezetten, films tig keer kijken, cd’s grijsdraaien, strips verslinden en flauwe posts plaatsen op blogs. Dan mag de rest van de wereld zich bezighouden met ‘volwassen zaken’, whatever that means.

Categorieën
Film Filmrecensie Strips

Chasing Amy 3: Meer thema’s in Amy

Het derde deel in de serie over de film Chasing Amy, en een tweede kijkje naar de thema’s van de film en hoe die zich verhouden tot de andere films van Kevin Smith. Naast het eerder genoemde thema van de relatie tussen man en vrouw (de Ware, de break-up en de make-up), zijn andere belangrijke Smith-thema’s: katholicisme (het beste voorbeeld is natuurlijk de film Dogma), homoseksualiteit en de onderdrukking van de zwarte medemens.Dit laatste wordt in Amy belichaamd door het personage Hooper X – prachtig gespeeld door Dwight Ewell. Deze zwarte striptekenaar heeft als imago de stripversie van de Black Panthers te zijn. In een grappige scène trekt hij zijn wapen tijdens een interview op een stripbeurs en lost hij twee schoten nadat Banky en Holden ‘schijnbaar’ de representatie van zwarten in Star Wars belachelijk hebben gemaakt. (De Star Wars-trilogie is overigens ook een terugkerend thema in de films.) Het is allemaal een act om de verkoop van zijn strip White Hating Coon te vergroten. In werkelijkheid is Hooper homo en allesbehalve militant. That’s sooooo gay
Het thema homoseksualiteit speelt natuurlijk een grote rol in Amy, maar omhelst meer dan het feit dat Alyssa lesbisch is. Het is een interessant gegeven dat Holden zich wel druk maakt over die ene heteroseksuele groepsuitspatting die Alyssa heeft gehad en dat hij niet wakker ligt van het feit dat ze met een reeks vrouwen het bed heeft gedeeld. Kennelijk vormen die vrouwen geen bedreiging voor zijn seksualiteit. Homofobie is ook een terugkerend thema in het universum van Kevin Smith. In Chasing Amy is het vooral Banky die homofoob reageert. Banky praat graag over Lul en komt naar vrouwen toe over als een chauvinistisch varken. Van de andere kant bekeken lijkt zijn fascinatie met het mannelijk geslachtsdeel juist te wijzen op de ontkenning van zijn seksuele geaardheid. Het moment dat Banky Hooper probeert te overtuigen dat het stripfiguur Archie absoluut niet gay is, staat voor het feit dat hij zichzelf probeert te overtuigen dat hij geen homo is. Ook zijn overdreven heterogedrag wijst hier op.Ware Vriendschap
In Amy wordt gehint naar Banky’s homoseksualiteit, wat zijn gevoelens naar Holden op zijn minst ambigue maakt. De eindscène waarin de twee vrienden elkaar na een jaar weer treffen op een stripbeurs is wat dat betreft erg tekenend. Holden en Banky communiceren met elkaar zonder te spreken, en kunnen met een enkele blik duidelijk maken wat ze bedoelen. De vriendschap is diepgeworteld en de twee mannen lijken daarmee een oud getrouwd stel. In dit opzicht spiegelt de relatie tussen de twee stripmakers de relatie tussen Holden en Alyssa – twee mensen die elkaar door en door kennen en snappen.Misschien is Vriendschap (met of zonder homo-erotische ondertoon) wel de Ware Relatie. Saillant detail: wanneer vrienden in Smiths films aan elkaar toegeven dat ze van elkaar houden, wordt daar altijd ‘op een heteroseksuele manier’ bij gezegd. Overigens is Banky niet het enige figuur in het Askewniverse waarvan de seksuele geaardheid niet helemaal duidelijk is. Jay lijkt net als Banky geobsedeerd door seks met vrouwen en mimiekt regelmatig pijpbewegingen met zijn mond en hand. Net als Banky heeft hij ook een obsessie met ‘The Cock’. (De ‘sexy’ dans die Jay in Clerks II tot twee keer uitvoert, heeft ook een sterke homo-erotische lading).Tot slot nog even een laatste thema uit Chasing Amy: comics! De algemene interesses van adolescente mannen vormen eigenlijk een rode draad in Kevin Smith’s films. Comics zijn een verbindende factor. In Amy zijn de hoofdrolspelers striptekenaars en Holden en Alyssa ontmoeten elkaar dan ook op een stripbeurs. Smith verwijst regelmatig naar popcultuur en dus ook naar strips. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Jay & Silent Bob Strike Back een grote stripfilm is, maar daarover wellicht een andere keer.

Categorieën
Film Filmrecensie Strips

Chasing Amy 2: Thema’s in Amy

In Chasing Amy worden enkele interessante thema’s uitgewerkt die als typische Kevin Smith-onderwerpen bestempeld kunnen worden. Dat maakt Kevin Smith dan ook tot een auteur. In de wereld van de cinema wordt met ‘auteur’ een filmmaker bedoeld die een herkenbare stijl heeft en/of aan terugkerende thema’s te herkennen is. De term ‘auteurisme’ is bedacht door André Bazin (filmrecensent en filmwetenschapper) in het artikel ‘La politique des Auteurs’, geschreven in 1957. De jonge honden van de Franse Nouvelle Vague namen de term ter harte en bestempelden zichzelf aan het begin van hun filmcarrière ook meteen als auteur, maar dat even terzijde. Tegenwoordig zou je bijvoorbeeld Tim Burton een auteur mogen noemen. En wat mij betreft Kevin Smith ook.Liefdesperikelen
Het belangrijkste thema van Amy is de relatie tussen mannen en vrouwen. Bij Smith gaat ’t vaak om de Ware, de break-up en de make-up. Dante uit Clerks twijfelt of zijn huidige vriendin wel de ware is nu zijn ex weer contact met hem zoekt. Mallrats draait om de vraag of de twee vrienden T.S. Quint en Bruce Brodie hun twee ex-vriendinnetjes kunnen terugveroveren. In Amy wordt Holden verliefd op Alyssa, maar raakt hij haar kwijt door zijn eigen onzekerheid. Jay & Silent Bob Striken niet alleen Back, maar Jay scoort onderweg ook nog eens een leuk vriendinnetje dat volgens hem de Ware is. (En daar bedoel ik niet de aap mee waar hij en Bob aan het einde van de film mee weglopen.) En in Jersey Girl ontdekt Ollie (wederom Ben Affleck) dat de girl next door misschien wel de ware voor hem kan zijn.De relatie tussen man en vrouw verloopt alles behalve makkelijk in het universum van Smith en levert dus genoeg stof op voor hilarische dialogen en situaties. In Clerks II is het nog maar de vraag of Dante op tijd het licht ziet en Becky Scott (Rosario Dawson) als de zijne kiest. Hij moet uiteindelijk kiezen voor wat hij zelf belangrijk vindt en niet wat hij denkt dat hij in de ogen van anderen zou moeten doen. (Overigens zien we bij Smith wel een verschuiving plaatsvinden: zowel in Clerks II als in Jersey Girl speelt behalve het thema de liefde ook de keuze voor het gezin een belangrijke rol. Dit heeft alles te maken met het feit dat Smith zelf een paar jaar geleden vader is geworden.) De ultieme relatie
De relatieproblematiek komt echter het beste naar voren in Chasing Amy. Vooralsnog is Amy de enige film van Smith waarin de liefdesrelatie tussen de personages onherstelbaar beschadigd raakt door de foute keuzes die de man maakt. Dit maakt het dan ook tot een schrijnend mooie film. Holden en Alyssa hebben de ultieme relatie: ze begrijpen elkaar en vullen elkaar perfect aan. Ze hebben het soort relatie dat je slechts een enkele keer meemaakt in je leven – de Ware Liefde. Dat Holden deze liefde uiteindelijk verliest, maakt zijn situatie herkenbaar. De meeste mensen hebben ongetwijfeld die ene grote liefde gekend die ze uiteindelijk zijn kwijtgeraakt. En hoewel ze daar ongetwijfeld veel van hebben geleerd en er een beter mens door geworden zijn, blijft er ergens in hun hart een klein leeg plekje over dat hun geliefde eigenlijk had moeten opvullen. Happy end?
Uiteindelijk gaat Amy dus over het volwassen worden van Holden en over het feit dat hij door zijn fouten een wijzer mens is geworden. (Het cliché dicteert immers dat we van onze fouten moeten leren.) Scott Mosier, de vaste producent van Smith, vindt dat de film vanuit dit thema gezien een positieve boodschap uitdraagt:

‘Ultimately, if you look at the film from my perspective, it has a happy ending because it comes from a place of learning. Holden is a better person for being through that experience. That’s what the end of that movie represents: that he’s stronger and better and touched because of his relationship with Alyssa.Then, because of that, he’s in a position to go out in the world and not make the same mistake. While it’s emotionally sad to see that stupid mistakes made it impossible for Holden and Alyssa to be together, in the end the fact that he has grown through the experience is very positive. At the end of the movie you feel Holden gets it. He’s going to be okay. I think it’s a film about a guy who’s trying to grow up and become a man. And he finally does.’ (Mosier geciteerd in An Askew View van J.K. Muir.)

Aan het eind van de film komen Alyssa en Holden elkaar weer tegen op een stripbeurs (de cirkel is rond, want daar hebben ze elkaar ook ontmoet). Holden hoopt op nieuw contact met Alyssa, maar na een korte conversatie blijkt dat er niet meer in te zitten. Alyssa heeft inmiddels ook een nieuw vriendinnetje. Wel wordt duidelijk dat ze allebei nog veel om elkaar geven, maar dat de schade onherstelbaar is. Uit de strip die hij over de ervaring heeft gemaakt is duidelijk dat Holden inderdaad geleerd heeft van zijn fouten. In het laatste shot van de film keert hij het verleden dan ook letterlijk de rug toe.De volgende keer een kijkje naar de thema’s homoseksualiteit en vriendschap in Amy en het werk van Smith.

Zie ook: De oorsprong van Amy en de recensie van Clerks II.