Categorieën
Film Juniorpress Spidey's web Strips Video Vlog

Waarom ik VENOM niet wil kijken | Vlog 54

De film Venom met Tom Hardy in de hoofdrol draait in de bioscoop. Ik ben een enorme Spider-Man-fan en Venom is een van mijn favoriete superschurken, maar toch wil ik deze film niet gaan kijken.

In de vlog leg ik uit waarom en ga ik dieper in op het probleem van dit soort adaptaties. Ook blik ik terug naar mijn eerste spectaculaire kennismaking met deze vijand van Spider-Man. En vertel ik wat Venom nu zo’n bijzonder personage maakt.

Categorieën
Juniorpress Spidey's web Strips Video Vlog

Vlog: Geek, laat zien wie je bent!

Vroeger had Juniorpress de slogan: ‘Superhelden, maak er geen geheim van!’ En eigenlijk geldt dat voor geeks nog steeds: kom uit voor wat je tof vindt en wie je bent.

En, heb je mensen in je omgeving waar je niet jezelf kunt zijn, of die niet open staan voor andere ideeën, dan zijn dat je vrienden niet. Een les die ik recent zelf leerde.

Hoe uit jij jezelf als geek? Draag je T-shirts met je favoriete personages? Vlog of blog je? Of heb je een andere manier gevonden om je geekness te uiten?

Categorieën
Spidey's web Strips

Priester Venom

Dit jaar wordt Spider-Man-schurk Venom 30. Hij werd in 1988 bedacht door David Michelinie en Todd McFarlane.

Om zijn verjaardag te vieren kun je rekenen op een flinke overkill bij Marvel de komende maanden, wanneer Venom opeens in heel veel comics opduikt. Om over het grote Venom-event maar te zwijgen. Jammer, want Venom werkt mondjesmaat het beste. Wel enthousiast word ik van de Venom Variant Covers die Marvel binnenkort uitbrengt.

De variant van All New Wolverine #33 is waarschijnlijk de mooiste van het stel.

Op zijn blog legt tekenaar Dustin Weaver uit hoe hij tot deze keuze kwam:

The idea was to draw a classic Venom scene and I chose this scene from Amazing Spider-Man #300 drawn by the great Todd McFarlane. I thought the idea of Venom creating priest’s robes just for this moment was really fun.

Die scène kunnen we ons natuurlijk allemaal herinneren. Of niet soms?
De variant cover van Terry en Rachel Dodson verdient wat mij betreft tweede prijs. Het is nog een Spidey-comic geschreven door Dan Slott, dus je kunt hem mooi inlijsten want die hoef je dus toch niet te lezen.

Categorieën
Spidey's web Strips

Badass MJ

Mary Jane Watson is een stoere vrouw.

Spectacular Spider-Man #245. Script J.M. DeMatteis. Art Luke Ross & John Stanisci.

Ze slaat vijanden van zich af. Ook die van Spidey. Lois Lane mag dan iedere andere comic ontvoerd worden en bevrijd moeten worden door Superman, Mary Jane gaat superschurken te lijf met een honkbalknuppel als het moet.

Dit strookje heb ik dan ook opgenomen in Mijn vriend Spider-Man om te laten zien dat MJ voor niemand bang is:

Amazing Spider-Man #292. Tekeningen: Alex Saviuk.

Veel schrijvers van comics en programmamakers kloppen zichzelf op de schouders omdat ze stoere vrouwen creëren die als voorbeeld kunnen dienen. Denk bijvoorbeeld aan de cast van Star Trek Discovery. Maar wie de Amerikaanse stripgeschiedenis een beetje kent, en dan heb ik het met name over superheldenstrips, weet dat dit genre vol zit met dit soort positieve voorbeelden. Mary Jane is daarvan een van de mooiste. Ik ben dan ook echt fan van haar.

Dit geldt natuurlijk niet alleen voor superheldencomics of strips in het algemeen. Er schieten me ook meteen een paar goede voorbeelden binnen van tv-series en films. Buffy Summers, Willow, Scully, Supergirl. En Clarice Starling uit Silence of the Lambs, Princess Leia uit Star Wars.

Welke stoere/heldhaftige vrouwen hebben jou geïnspireerd?

 

Categorieën
Spidey's web Strips

Brand New Day

Brand New Day, de reboot van Spider-Mans wereld, is inmiddels alweer ruim tien jaar oud.

Peter Parker onderging een verjongingskuur nadat hij een deal had gesloten met Mephisto, zodat jonge lezers zich beter met hem konden identificeren. Mephisto redde het leven van Tante May, maar in ruil daarvoor wilde hij het huwelijk tussen Peter en MJ hebben. Na de deal was het stel nooit met elkaar getrouwd.

Het een en ander vertel ik hierover in Mijn vriend Spider-Man. Om de nieuwe situatie aan de lezers uit te leggen stond onderstaand overzicht in de Spider-Man-comics:

Categorieën
Spidey's web Strips

Mary Jane is Spider-Man!

Sinds de wereld in 1962 voor het eerst kennismaakte met Spidey, worden zijn verhalen vaak bekroond met een prachtige cover. De komende dagen laat ik een paar van de mooiste zien.

Zoals deze bijzondere cover voor Amazing Spider-Man Annual #19 (1985) door Mary Wilshire en John Romita Sr. Natuurlijk is Mary Jane Watson niet echt Spider-Man, maar schurk en uitvinder Alistair Smythe denkt in dit verhaal van wel.

Categorieën
Spidey's web Strips

Jim Salicrup

Jim Salicrup (1957) werkte twintig jaar voor Marvel Comics en was een tijd lang de editor van verschillende Spider-Man-series.

Veel editors hebben aan Spider-Mans verhalen gewerkt, maar Jim Salicrup was de redacteur van de series toen ik deze in vertalingen van Juniorpress las. Het is daarom een van de namen die me altijd zijn bijgebleven. In die tijd waren de Spidey-comics ook nog steeds erg goed.

Salicrup dacht dat het een goed idee zou zijn om Kraven’s Last Hunt in alle drie de belangrijkste Spider-Man-series te laten lopen. Ook kwam hij op het idee om Todd McFarlane een eigen, nieuwe Spider-Man-serie te geven.

Uit: Web of Spider-Man #36.

Grappig genoeg komt hij geregeld voor in de Spider-Man-comics uit die tijd. Kennelijk een running gag van de stripmakers. Soms zie je hem alleen op de achtergrond, maar soms heeft hij ook een sprekende rol, zoals in Web of Spider-Man #42 waarin Salicrup een fotograaf speelt. Op de cover zie je hoe Salicrup die de mooie Mary Jane Watson vastlegt tijdens een fotoshoot:

Mark Gruenwald, een andere schrijver en redacteur van Marvel, werd toentertijd vaak door Erik Larsen in Spidey-strips gestopt.

In een interview van tien jaar geleden in The Washington Times, vertelt Salicrup interessante zaken over zijn tijd bij Marvel:

McFarlane’s Spider-Man: The reasons the series came to be was not to drive the speculator market, but was a combination of factors — the main thing being I really enjoyed working with Todd McFarlane. The fans were really appreciating his approach, and he was an incredibly professional guy. The more he learned about creating comics, the more he wanted to do on the books. Basically, he wanted to do everything himself.

When Todd was thinking about leaving Marvel, I wanted to try anything I could to keep him. So why not create another Spider-Man book for Todd, present it in six-issue stories and be able to repackage them into trade paperbacks, a new concept that was just starting to take off.

Why I became an editor:It seemed like the perfect fit for me. I had an interest in every aspect of comics and am still an incredible fan. I love working with the writer and artists and, as an editor, I am in a great position. Let’s say I was working with John Byrne on the Fantastic Four. It puts me in a dream position as a comics fan. I can tell him, ‘Why don’t you do this with Doctor Doom?’

I basically have the top creators in the industry creating comic books just for me, except we’re publishing them. Fortunately, others share my taste.

 

Categorieën
Spidey's web Strips

Sexy Mary Jane van Adam Hughes

Een sexy illustratie van Mary Jane Watson van Adam Hughes:

Deze tekening is in de typische Adam Hughes-stijl, die gekenmerkt wordt door strakke lijven en grote borsten. Adam Hughes tekent veel pin-ups en cheesecake achtige illustraties van bekende supervrouwen. Sommige van die illustraties zijn de basis voor beeldjes die echte collector’s items worden. De beeldjes worden niet door Hughes zelf gemaakt, maar door professionele beeldhouwers.

Hughes beeldje van Mary Jane Watson was controversieel, omdat sommige mensen deze nogal seksistisch vonden. Eigenlijk is dat label van toepassing op de meeste, zo niet, alle beeldjes, maar dat is natuurlijk ook waarom ze gretig – euh – aftrek vinden bij het publiek.

Ik kan altijd wel om dit soort afbeeldingen en beeldjes lachen. Bovendien zie ik de seksistische manier van het afbeelden van heldinnen maar ook helden als onderdeel van het genre. Al vind ik het natuurlijk niet erg als de tekenstijl neutraler is.

Ann-Margret.

Ik stoor me dan wel weer aan het feit dat het gezicht van het beeldje van Mary Jane niet helemaal lijkt. Bij veel fan-art klopt het gezicht van MJ al helemaal niet. Je weet alleen dat het MJ moet voorstellen omdat mensen haar naam erbij zetten of omdat ze een Spider-Man-masker of iets dergelijks vast heeft. Door alleen maar een sexy vrouw te tekenen met lang rood haar en groene ogen, heb je nog geen Mary Jane Watson.

Tekenaar John Romita Sr. gaf MJ gestalte en hij baseerde haar uiterlijk op actrice Ann-Margret. Ik vind dat de huidige tekenaars haar wel herkenbaar moeten blijven tekenen. Al heeft iedere illustrator zijn of haar eigen stijl, dus enige variatie moet je als lezer voor lief nemen.

Ontwerpschetsen van Mary Jane Watson door John Romita Sr.

Natuurlijk kun je in het geval van Hughes’ tekeningen en de beeldjes die ervan gemaakt worden je afvragen of de gezichten wel of niet kloppen. Het is ook een kwestie van smaak. Maar dat geldt natuurlijk ook voor of je ze seksistisch vindt of niet. Ik denk altijd: als ze je niet aanstaan, koop ze dan gewoon niet. Ga er niet meteen heel erg over zeuren dat ze seksistisch zijn. Er is namelijk een publiek dat dit wel leuk vindt en je hoeft niet meteen het feestje van anderen te verpesten omdat je het niet eens bent met hun muzieksmaak.

In deze video komen niet alleen veel voorbeelden van de statues op basis van Hughes’ tekenwerk voorbij, ook legt de stripmaker het maakproces uit. Ook gaat hij in op de controversie die het MJ-beeldje veroorzaakte. Hughes vertelt dat hij het beeldje helemaal niet seksistisch vindt. Ten eerste omdat hij zijn vrouwen altijd afbeeld als sterk en zelfstandig. Ten tweede omdat Mary Jane niet de was voor Peter Parker doet hier, maar juist zijn kostuum in de wasmand vindt en zo ontdekt dat hij Spider-Man is. Ik vind zijn uitleg heel erg plausibel. Het is natuurlijk jammer dat je tegenwoordig je altijd moet verdedigen tegen zeurpieten online en mensen die overdreven politiek correct met het vingertje wijzen.

Categorieën
Spidey's web Strips

Een rustig plekje

Het is in een wereldstad soms moeilijk om een rustig plekje te vinden om na te denken. Spider-Man, alias Peter Parker, heeft daar wel een oplossing voor.

Bovenstaande scène is uit het beroemde verhaal waarin Peter Parker en Mary Jane Watson met elkaar trouwen: Amazing Spider-Man Annual #21 (1987). Het laat mooi zien hoe Peet en MJ uit verschillende werelden komen. Waar MJ een blokje om gaat als ze wil nadenken, slingert Spidey door de stad om zijn hoofd leeg te maken. Of gaat boven op het Empire State Building zitten na te denken.

Dat zou ik ook graag willen, dat webslingeren, want ik kan niet iedere dag naar Vlieland afreizen om dat te doen.

Waar vind jij rust om even bij te komen?

ASM Annual 21.
Writer: David Michelinie, Pencils: Paul Ryan

Categorieën
Spidey's web Strips

Spider-Man-cover prachtig hertekend

De cover van Amazing Spider-Man #259 is een klassieker, omdat Spider-Man hier voor het eerst sinds maanden zijn oude, vertrouwde kostuum weer aantrekt nadat hij ontdekt heeft dat zijn buitenaardse nieuwe, levensgevaarlijk is.

Dit is die cover:

Tekenaar Ron Frenz heeft zijn eigen cover opnieuw getekend en geherinterpreteerd. Brett Breeding inkte het prachtige resultaat.

Ik vind die nieuwe versie ook heel goed gelukt. Welke heeft jouw voorkeur?

Bron beeldmateriaal: Marvel Comics of the 1980s.

Categorieën
Strips

Spider-Man en X-Files

Een romantische cover met Spider-Man en Mary Jane, getekend door Mike Weiringo en ingekleurd door Jeff Dillon.

Het is de cover van Overstreet’s Fan: een commercieel fanmagazine dat in 1995 en 1997 uitkwam. Een van de gimicks van dit blad was dat de nummers met twee covers verschenen. Behalve deze Spidey-cover zijn er dus ook nummers 22 (april 1997) met een cover van Lois & Clark, van de gelijknamige tv-serie. Nummer 22 staat in het teken van Valentijnsdag, vandaar dat Spidey een bloemetje en bonbondoos voor zijn vrouw mee heeft.

Twee nummers later was het trouwens weer gedaan met het magazine. Een eerdere cover werd getekend door John Romita Jr.:

Tijdcapsule
Ik vind het altijd leuk om door dit soort oude magazines te bladeren. Het zijn tijdcapsules. De artikelen promoten vooral producten en zijn dus niet heel inhoudelijk, maar zo’n magazine geeft een aardig beeld van wat er toen uitkwam. Er staat een artikel in over de toenmalige stand van zaken in Spidey-land, maar ook een cd-recensie van Emancipation van Prince.

En Lois & Clark dus. Niet de beste of leukste tv-serie rondom Superman, maar je moest het er maar mee doen. Wat dat betreft zijn er nu veel meer en betere tv-series rondom superhelden.

Ook leuk: er zat een promokaart in voor een tradingcard serie van the X-Files. Hier de voor en achterkant van die kaart:

De kwaliteit van de foto’s op de kaart is opmerkelijk genoeg erg laag. Het is wel leuk om te zien hoe jong Gillian Anderson en David Duchovny toen nog waren.

Ik kwam aan dit verdwaalde exemplaar van Overstreet’s Fan dankzij stripwinkel Henk waar ik dinsdag even was om The Wicked + The Divine #1 te kopen. Bij iedere aanschaf mag je daar uit een doos met gratis uitgaven iets uitzoeken. De cover van Mike Weiringo viel me meteen op. Hij tekende Spider-Man altijd wat te veel als een cartoon vond ik, maar toch vind ik het geen slechte tekenaar. En deze illustratie vind ik gewoon tof.

Categorieën
Spidey's web Strips

Sal Buscema’s Spider-Man

Op dit moment ben ik druk met het schrijven van de biografie van Peter Parker. Geen tweede Spider-Man-boek hoor, maar wel een extraatje achter in Mijn vriend Spider-Man waarin ik kort en bondig een selectie van belangrijke momenten uit het leven van Spider-Man behandel.

Daarvoor moet ik soms weer even een strip uit de kast trekken, zoals laatst The Spectacular Spider-Man #200 (mei 1993), geschreven door J.M DeMatteis en getekend door Sal Buscema.

In dit verhaal is Harry Osborn weer vrij en wil wraak op Peter Parker. Sterker dan ooit dankzij een versterkte chemische Goblin-formule, stalkt en treitert Harry Peter een tijd, en dreigt zijn geheim openbaar te maken. Osborn weet immers dat Peter Spidey is. Hij is behoorlijk in de war en hemelt zijn vader Norman op. Harry denkt zelfs dat Peter verantwoordelijk is voor Normans dood en ontkent dat Norman Gwen Stacy vermoordde. (Zo van de pot gerukt is hij op dat moment dus.)

Het komt tot een confrontatie tussen de Goblin en Spider-Man in het gebouw waar ze allebei wonen. Harry weet Spider-Man tijdelijk te verlammen met een chemisch goedje. Harry heeft bommen geplaatst om het hele pand op te blazen zodat ze allebei zullen sterven, maar dan realiseert hij zich dat Mary Jane en zijn zoon ook in het gebouw zitten. Uiteindelijk redt hij hen en Peter voordat de bommen afgaan. Harry sterft in de ambulance aan de gevolgen van de goblinformule die hem zo sterk maakte. Peter verliest zijn beste vriend.

Sal Buscema illustreert de comic op prachtige wijze in een expressieve stijl en een feilloos gevoel voor storytelling. Spectacular Spider-Man #200 is een van de beste comics die hij ooit heeft getekend. DeMatteis was zo van het tekenwerk onder de indruk dat hij besloot de sterfscène van Osborn in de ambulance tekstloos te houden.

Hieronder enkele afbeeldingen uit de strip die duidelijk het vakmanschap van Buscema laten zien.

Dit plaatje zou zo in een museum mogen hangen wat mij betreft.

De situatie is in een oogopslag duidelijk en Buscema lijkt de personages op precies de juiste plek neergezet te hebben. De achtergrond bevat slechts het hoogstnodige en is nogal minimalistisch, zodat deze niet te veel afleidt van de actie, dus wat er verteld moet worden. Ondertussen tekent Buscema de personages met veel meer details.

Dit is de pagina waar het stripplaatje onderdeel van uitmaakt. Iedere afbeelding is raak waardoor er een vloeiende leesbeweging ontstaat.

Prachtig hoe de tekenaar de Green Goblin en MJ net laat omringen door de maan.

Laten we nog een pagina doen:
Wat Buscema deels zo’n goede tekenaar maakt is zijn gevoel voor expressie. Je kunt van de gezichten van de personages heel goed aflezen wat ze denken en hoe ze zich voelen. Ook daarin toont hij zich een meesterlijk verteller.

Kijk maar eens naar MJ’s gezicht op deze pagina:

Het is bovendien een erg dynamische plaat waarin een dwingende diagonale lijn van rechtsboven naar linksonder overheerst. Ook is Mary Jane hier letterlijk in de hoek gedreven, zodat we weten dat ze niet aan de Goblin zal kunnen ontsnappen.

Met dit soort krachtig tekenwerk vind ik het niet erg om oude strips weer eens te lezen.