Vorig jaar werd bekend gemaakt dat Marvel met nieuwe comicseries rondom Star Wars komt. Dat kan ook makkelijk want zowel Marvel als de Star Wars franchise zijn tegenwoordig in handen van Disney. Dark Horse moest der halve zijn licentie om Star Wars uit te geven laten schieten.
Nu heeft Marvel een interessante geschiedenis met de ruimtesaga van bedenker George Lucas. Toen het halverwege de jaren zeventig niet zo heel goed met Marvel ging, brachten ze een stripadaptatie uit van de eerste film, nog voordat het een hit was. Ze verwachtten er niet zo heel veel van, maar uiteindelijk was het deze stripserie die Marvel een nieuwe impuls en commercieel succes gaf.
Marvel zal dit jaar in ieder geval twee maandelijkse series uitbrengen, namelijk Star Wars en Star Wars: Darth Vader. Ook komt er een limited serie over Princes Leia uit vanaf maart. Daar kijk ik erg naar uit, want Leia is mijn favoriete personage uit de Star Wars-saga.
In januari kwam het eerste deel van Star Wars uit: Skywalker Strikes. De serie speelt zich vlak na Episode IV af en wordt geschreven door Jason Aaron en getekend door John Cassaday. Het verhaal begint goed met de bekende titelrol waar de films ook mee beginnen en shots van een overvliegend ruimteschip. Wat dat betreft hebben ze de sfeer aardig te pakken. Niet in de laatste plaats omdat Cassaday de personages in de meeste plaatjes goed op de acteurs laat lijken. We zien hier Mark Hamill, Carrie Fisher en Harisson Ford, zoals we ze kennen uit de Star Wars-films. Ook de dialogen klinken zoals we die kennen uit de films. Ik waardeer dit soort getrouwheid aan de bron altijd zeer, want het vergoot het leesplezier aanzienlijk.
Minder vrolijk word ik van de prijs. $4,99 voor een maandelijkse comic is eigenlijk te veel. Wat geldlust betreft zit Marvel duidelijk aan de ‘dark side of the force’.
De meeste verjaardagen, inclusief die van mijzelf, vier ik niet, maar bij de verjaardag van Stan Lee sta ik graag even stil. Vandaag is Lee maar liefst 92 jaar geworden. Ik hoop dat hij minstens 200 jaar oud wordt.
Stan Lee en zijn creatie Spider-Man.
Stan Lee is toch wel de belangrijkste schrijver in mijn leven. Zonder zijn creaties, en dan vooral Spider-Man natuurlijk, had mijn leven er anders uitgezien. Stan Lee werd op 28 december 1922 geboren in Manhattan, New York. Zijn echte naam is Stanley Martin Lieber, maar zijn naam heeft hij ooit laten veranderen in Stan Lee. Deze naam begon hij te gebruiken toen Lee comics begon te schrijven. Zijn echte naam wilde hij bewaren voor als hij een echte roman ging schrijven. Grappig, want met zijn stripcreaties heeft Lee waarschijnlijk de Amerikaanse cultuur meer verrijkt dan hij ooit met het schrijven van romans had gedaan. Hoewel we dat nooit zullen weten natuurlijk.
Samen met tekenaars Jack Kirby, Steve Ditko en anderen heeft hij een grote groep personages bedacht die het Marvel Universum bevolken. The Fantastic Four, Daredevil, Doctor Strange, The Hulk, Black Panther, Iron Man – zijn slechts enkele voorbeelden. Allemaal helden met een bijzondere persoonlijkheid. Lee voelde de tijdsgeest goed aan en creërde superhelden die een stuk menselijker waren dan wat men tot dan toe gewend was. Voor mij is the Amazing Spider-Man zijn belangrijkste creatie: sinds ik Peter Parker op mijn achtste heb leren kennen, heeft hij een belangrijke rol in mijn leven gespeeld. Spider-Man is een goede vriend, een positief rolmodel en inspirerend personage. Er is geen enkel ander fictie figuur waar ik me zo serieus mee verbonden voel. Daarom is Lee voor mij als bedenker en schrijver belangrijker dan Shakespeare, Oscar Wilde of Ian Fleming.
Lee is nog steeds hyperactief en zit achter allerlei projecten. Hij treedt nog geregeld op op stripbeurzen en heeft in bijna alle Marvel-films een cameo. Ik ken maar weinig mensen van die leeftijd die nog zo’n actief leven hebben. Ik denk dat Stan heel positief in het leven staat en dat hij daarom al zo oud is geworden. Net als Spider-Man is hij daarom een positief rolmodel.
Na Stan zijn er nog een paar heel goede schrijvers geweest die over Peter Parker en zijn wereld boeiende verhalen hebben geschreven zodat het personage relevant bleef al die jaren. Dat geldt natuurlijk ook voor de andere Marvel-personages. Maar zonder Lee’s inzet en creativiteit was er helemaal geen Marvel Universum geweest. Daarom buig ik diep voor Stan Lee en feliciteer ik hem graag met zijn geboortedag. Tot mijn grote spijt heb ik hem nog nooit ontmoet of kunnen interviewen en ik vrees dat die kans erg klein is.
In de comicreeks Stan Lee Meets, geschreven door onder andere the Man himself, ontmoet de geestelijk vader wel enkele van zijn creaties. Een ontmoeting met de muurkruiper ontbreekt natuurlijk niet. Stan Lee heeft een avondje vrij en staat koekjes te bakken als Spider-Man onverwachts bij hem op bezoek komt. Spidey vraagt Lee om raad omdat hij heeft geen zin meer heeft om de superheld uit te hangen. Hij is moe van het constant moeten vechten met superschurken. Vooral omdat niemand waardeert wat hij doet. ‘Look, all I’m trying to say is it isn’t fair! I wanna lead a normal life, just like anyone else.’
Stan Lee, die altijd wel een gevat antwoord heeft, geeft Spider-Man daarom de volgende motiverende speech:
Tekst: Stan Lee. Tekeningen: Olivier Coipel. Inkt: Mark Morales.
Een beetje flauwe grap, waar wel een kern van waarheid in zit: Spider-Man heeft inmiddels miljarden dollars opgebracht. Hij hoort net zo bij de Amerikaanse cultuur als Batman, Coca Cola en hamburgers.
Het lezen van oude Hulk-comics geschreven door Bill Mantlo en getekend door Sal Buscema zorgt voor veel leesplezier in huize Minneboo. Het is deels een nostalgische trip, want de comics die in de bundels Pardoned en Regression zijn samengebracht, komen grofweg uit dezelfde periode waarin ik als kind Hulk-comics las, namelijk begin jaren tachtig. Toch ken ik het merendeel van deze verhalen nog niet, dus dat maakt het extra feest.
De intelligente Hulk wil gewoon naar huis.
Eerder schreef ik al over hoe goed ik het werk van tekenaar Sal Buscema vind, dus laat ik het nu even kort hebben over wat deze verhalen zo interessant maakt. Je zou misschien denken dat je met de Hulk als concept niet veel kunt. Bruce Banner is ooit blootgesteld aan een overdosis gammastralen en sindsdien verandert hij in het monster de Hulk als hij kwaad wordt. Dat lijkt een nogal simpel concept, maar daarin schuilt juist de kracht ervan. De schrijvers van Marvel weten iedere keer een interessante draai aan dit uitgangspunt te geven.
Gratie
De bundel Pardoned is daar een mooi voorbeeld van. Banner heeft de afgelopen tijd steeds weer bloot gestaan aan doses gammastralen en die behandelingen hebben een cumulatief effect: Banners geest is de baas over de Hulk. Dit betekent niet alleen dat hij in het monster kan veranderen wanneer hij wil, het betekent ook dat we met een intelligente Hulk te maken hebben. Een intelligente Hulk kan ingezet worden voor het goede en daarom verleent de president van de Verenigde Staten Bruce Banner gratie. Alle misdaden die de Hulk in het verleden heeft gepleegd worden vergeven en vergeten.
De Hulk krijgt gratie.
Het leven van Bruce Banner gaat er met sprongen op vooruit. Banner stort zich op zijn onderzoek en probeert een manier te vinden om met gammastralen mensen te genezen. Wanneer nodig gebruikt hij de kracht van de Hulk om mensen te redden. Hij krijgt zelfs een relatie met zijn assistente Kate.
Er zit echter een addertje onder het gras van de recente verandering: omdat Banner logisch nadenkt als de Hulk, is hij lang niet zo sterk als toen hij zich nog liet leiden door woede. Hoe kwader de Hulk werd, hoe sterker en daardoor was hij de machtigste sterveling op aarde. Nu dus niet meer. Het is een interessante twist.
In een van de verhalen uit de bundel Regression probeert een man Banner dood te schieten. In plaats van hem te pletten, wil de wetenschapper weten wat de man tot deze daad bracht. Dan blijkt dat de Hulk zijn dorp heeft verwoest. Dat kostte hem zijn baan en ten slotte ging zijn gezin bij hem weg. Om het verlies goed te maken, bouwt Banner als de Hulk eigenhandig het hele dorp weer op.
Hartverscheurend
Uiteraard kan de euforie niet te lang duren en verliest Banner op den duur weer zijn greep op het monster. De scène waarin hij beseft dat dit gebeurt is hartverscheurend en doet mij denken aan wat mensen die beseffen dat ze dement worden moeten doormaken. Een fase van deze verschrikkelijke ziekte is dat de zieken beseffen dat ze hun geest aan het verliezen zijn net zoals Banner beseft dat hij zijn menselijkheid verliest en weer verandert in een woest monster.
In deze scène zien we dat Banner zijn verlies beseft. Zie hoeveel gevoel Buscema de Hulk meegeeft in zijn gezichtsuitdrukking:
Uit Incredible Hulk #296.Uit Incredible Hulk #298.
De verhalen in Pardoned en Regression onderzoeken de menselijke kant van de Hulk en de ziel van Bruce Banner. Het is een interessant en meeslepend onderzoek.
Pardoned: Incredible Hulk (1968) #269-285. Regression: Incredible Hulk (1968) #286-295 & #297-300 and ANNUAL #12.
Recent vertelde ik dat ik de driedelige minserie Axis: Hobgoblin aan het lezen ben. Hierin besluit schurk Hobgoblin een held te zijn en andere helden op te leiden. Als een soort zelfhulpgoeroe voor superheld wannabees.
Vandaag las ik het laatste deel van deze humoristische serie uit en ik moet zeggen dat ik me er erg mee heb vermaakt. In dit derde deel komt het tot een voorlopig laatste confrontatie tussen Roderick Kinglsey en Phil Urich, de Goblin King. Het is een spectaculaire en kleurrijke confrontatie die wat mij betreft wel wat langer had mogen duren:
Art en kleur: Javier Rodriguez. Inkt: Alvaro Lopez.
Maar goed, dat zie je steeds vaker in comics: er zitten per deeltje minder plaatjes in een strip en daardoor vliegt men door de vertelling heen. Aan de andere kant kun je ook zeggen dat Urich niet tot dezelfde klasse behoort als Kingsley en dat is te zien aan de korte duur van hun gevecht.
Ondanks bovenstaand bezwaar heb ik me met de serie vermaakt, niet in de laatste plaats omdat schrijver Kevin Shinick het humorgehalte hoog houdt. Lees deze pagina uit deel 2 maar, waarin Hobgoblin een groepje kinderen komt redden dat door Urich is gekidnapt om hem uit zijn tent te lokken. De kinderen krijgen een stuip als ze zien dat hun redder er net zo griezelig uitziet als de man die ze heeft ontvoerd:
Daarom Minneboo leest: Als stripjournalist wil ik zoveel mogelijk strips onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen.
Recent vertelde ik over hoe Spider-Man zijn prachtige zwarte pak kreeg en hoe dit kostuum uiteindelijk een buitenaards wezen bleek te zijn dat van hem een levende marionet probeerde te maken. Er valt echter nog veel meer boeiends te vertellen over dat zwarte kostuum, bijvoorbeeld hoe dit verhaal achter de schermen bij Marvel tot stand is gekomen.
Dit achtergrondverhaal is uitgebreid uit de doeken gedaan in het prachtige boek American Comic Book Chronicles: The 1980svan TwoMorrows Publishing. Het is overigens ook in verschillende andere publicaties behandeld.
In 1982 nam comicfan Randy Schueller contact op met Jim Shooter, de hoofdredacteur van Marvel. Schueller had een verhaalidee waarin Spider-Man een zwart kostuum kreeg dat de held in staat stelde om ’s nachts minder snel op te vallen en nog beter aan muren te kunnen kleven. Shooter kocht dit idee voor 220 dollar en gaf Tom DeFalco de opdracht om samen met Schueller te werken om dit idee tot een echt script uit te werken. Hoewel DeFalco zijn best deed, zat er in Schueller weinig schrijftalent en uiteindelijk verdween het idee van Spider-Mans zwarte pak op de plank.
Verschillende ontwerpen
Totdat Shooter het een paar jaar later een goed idee vond voor Secret Wars. Er werden meerdere ontwerpers opgezet en uiteindelijk was het Mike Zeck, die Secret Wars tekende, die met het juiste concept voor het nieuwe kostuum op de proppen kwam.
Zoals je kunt zien aan deze ontwerpschetsen van Zeck, zou de spin op Spidey’s borst eerst rood zijn in plaats van wit. Dat rode zou door het drukken echter te veel lekken in het zwarte gebied en daarmee het effect van een spin ietwat teniet doen, daarom is er uiteindelijk voor wit gekozen.
The Daily Bugle schrijft over de verdwenen superhelden (want niemand buiten de helden en schurken weet iets van Secret Wars.
Ron Frenz, de tekenaar van Spider-Man indertijd vond het zwarte kostuum maar niks. Rick Leonardi viel twee nummers in en voegde zelf wat details aan het kostuum toe. De witte spin op Spider-Mans borst kreeg aan de onderkant twee puntjes in plaats van dat deze een soort van ovale vorm heeft. Ook zette hij de spinnenpoten wat verder uit elkaar, waardoor de spin nog dramatischer wordt. Frenz kon zich goed vinden in deze aanpassingen en nam ze over.
Aan het einde van Amazing Spider-Man #251 verdwijnt Spider-Man in een groot ruimteschip dat in Central Park is geland, en waar andere superhelden ook naar toe gelokt zijn, om het avontuur op Battle World te beleven. In het volgende deel komt Spidey weer terug van Secret Wars en kunnen de lezers zien dat hij van uiterlijk is veranderd. Wat er in de tussentijd gebeurd was, konden de fans in de maandelijkse comic Secret Wars lezen waarvan 12 delen uitkwamen. Hetzelfde gold voor de veranderingen bij de andere helden van Marvel. Uiteraard waren lezers benieuwd hoe die veranderingen hadden plaatsgevonden, dus zouden ze zeker Secret Wars gaan kopen.
Spider-Man door Rick Leonardi.
Boze fans
De eerste reacties van de fans waren weinig positief op het nieuws dat Spidey een nieuw kostuum zou krijgen. (Wat dat betreft is dat nooit anders geweest. Ook nu nog is de eerste reactie van de meeste fans op een verandering: “Wat maak je me nou?!”) Nog voordat Amazing Spider-Man #252 in de winkels lag en de lezer ook daadwerkelijk kennis zou maken met het kostuum, kwamen er al postzakken vol brieven binnen bij Marvel waarin de schrijvers eisten dat Marvel Spidey zijn vertrouwde rood-blauwe kostuum weer zou laten aantrekken. Ook de licentieafdeling van Marvel was bang dat de klanten met twee Spider-kostuums in de war zouden raken. Vergeet niet dat het indertijd een big deal was dat Spider-Man na meer dan twintig jaar zijn rood-blauwe kostuum zou verruilen voor iets nieuws. Tegenwoordig komt het veel vaker voor dat hij tijdelijk een ander pak aan heeft. Ook dachten mensen dat dit nieuwe kostuum permanent zou zijn.
Daar alle negatieve reacties besloot Shooter dat ze zo snel mogelijk van het kostuum af moesten. Tegen Tom DeFalco, de schrijver van Amazing Spider-Man, zei hij: ‘Introduceer het kostuum in 252 en zorg dat je er in 253 weer vanaf komt.’ Omdat Spider-Man echter pas in het achtste nummer van Secret Wars daadwerkelijk het zwarte kostuum zou krijgen, een deel dat pas over een paar maanden zou uitkomen, stelde DeFalco voor dat ze in ieder geval tot dat moment zouden wachten om er in Amazing Spider-Man weer vanaf te komen. Anders zou de impact van het nieuwe kostuum in Secret Wars nihil zijn. Ook vond de schrijver dat ze een goede reden moesten bedenken waarom het Webhoofd zich van het pak zou ontdoen. Shooter zegde schoorvoetend toe.
DeFalco bedacht toen dat het kostuum een buitenaards symbiont was dat zich aan Spider-Mans lijf wilde vasthechten. Dankzij de hulp van Mr. Fantastic lukt het Spider-Man om van zijn ongewenste huisgenoot af te komen.
Bestseller
Maar toen gebeurde er iets onverwachts. Toen Spider-Man eenmaal door New York slingerde in zijn strakke zwarte pak, vonden de fans het fantastisch. Ook het deeltje waarin Spidey terugkomt van Secret Wars en voor het eerst in het zwart te zien is, verkocht gigantisch goed. En er was ook veel media-aandacht voor Spider-Mans nieuwe uiterlijk.
Tegen de tijd dat Marvel doorhad wat een succes dit nieuwe kostuum was, was DeFalco’s verhaallijn van de boosaardige kant van het zwarte pak al in werking gesteld. Maar om de fans tevreden te houden, kreeg Spider-Man al snel een door Black Cat gemaakte stoffen variant van het symbiont, zodat Spider-Man nog steeds stijlvol door het leven kon gaan, zonder marionet te worden van een buitenaards wezen.
En van dat symbiont was Peter Parker ook nog niet af. Gevangen gehouden in het Baxter gebouw van the Fantastic Four, zon het wezen op wraak.
Ron Frenz.
In wezen zorgde Tom DeFalco er door zijn inventiviteit voor dat het verhaal van het zwarte kostuum perfect paste in de Spider-Man traditie: Peter Parker krijgt een fantastisch nieuw kostuum met bijzondere eigenschappen om er uiteindelijk achter te komen dat dit kostuum een wezen is dat psychisch en lichamelijk met hem verbonden is en zijn leven en lichaam probeert over te nemen.
Andere schrijvers zouden hierna nog een stapje verdergaan, maar dat vertel ik een volgende keer in Spidey’s web.
Ik realiseer me dat we het in deze rubriek de laatste tijd vaker hebben over Spider-Art en verwanten dan over Spider-Man comics, maar toen ik deze illustratie tegenkwam, wilde ik haar jullie niet onthouden. Het is een uniek stukje samenwerking tussen Frank Miller en John Romita Jr. uit de jaren tachtig.
“Check out this AMAZING pencil and ink drawing of Spider-Man and Hobgoblin, which were each drawn on 2 separate 11 by 14 inch art boards! Frank Miller fully penciled the Spider-Man figure at the San Diego Comic Con in 1981. John Beatty who was inking Mike Zeck on his famous Captain America run (and later on Marvel Secret Wars) did the inks on the Miller pencils in 1982. In 1983 at the Miami Comic Con, John Romita Jr. penciled and inked this Hobgoblin figure at the EXACT same time he drew the VERY FIRST HOBGOBLIN appearance in Amazing Spider-man #238! John Romita Jr. then tied both 11 by 14 inch pieces together by adding the pumpkin bomb that goes into the Miller Spider-man drawing to give the effect of it being 1 big piece.”
Gisteren werd ik blij gemaakt met een flinke doos vol met verse comics! Traditiegetrouw verwen ik mezelf aan het einde van het jaar met geliefd leesvoer. Met dit keer heel veel Hulk getekend door Sal Buscema.
Voor mijn gevoel is het jaar alweer bijna ten einde. December is immers de maand van het terugkijken, afwegen en nieuwe voornemens bedenken (of oude afstoffen). Voor mij is het ook een maand waarin ik het wat rustiger aan wil doen. Bijna alle schrijfopdrachten zijn volbracht. Daarnaast wil ik aan mijn grote project werken en vooral lekker in mijn leesstoel kruipen en strips lezen.
Strips lezen doe ik natuurlijk het hele jaar door. Dat hoort bij mijn werk, dus veel strips lees ik als huiswerk voor interviews, besprekingen of om ‘bij te blijven’. Maar aan het eind van het jaar bestel ik altijd een stapel verse comics en dat is leesvoer waar ik nooit genoeg van krijg.
Sal Buscema
Recent had ik onwijs zin om weer wat Hulks getekend door Sal Buscema te lezen. Buscema is de pensioengerechtigde leeftijd allang gepasseerd maar doet nog steeds inktklussen omdat hij het werk zo fijn vindt. Hij is mijn favoriete Hulk-tekenaar, een personage dat Buscema bijna tien jaar tekende. Buscema tekent de Hulk zoals ik hem graag zie. Het is de old school Hulk, een beetje zoals we hem kennen uit de oude televisieserie. In ieder geval kwamen veel van de comics die Buscema tekende uit in die tijd.
Sal Buscema
Marvel geeft Marvel geregeld ‘Visionaries’ titels uit: bundels met werk van een specifieke schrijver of tekenaar. Maar van Buscema is nooit zoiets uitgegeven; in ieder geval kon ik ze niet vinden. Schande natuurlijk, want Buscema verdient wat mij betreft net zoveel eer als John Byrne of Peter David, waar wel dit soort bundels van gemaakt zijn.
Maar goed, tot mijn grote vreugde had Cheap Comics weer een winter sale en daar zaten een aantal Hulk bundels tussen waarvan veel door Buscema getekend is. Zo krijg ik toch een beetje mijn zin. Wie ook fan is van Buscema’s Hulk, raad ik aan deze podcast met de meester te beluisteren.
Deze titels ben ik rijker:
HULK PREM HC HEART OF THE ATOM
HULK VISIONARIES PETER DAVID TP VOL 08
HULK VISIONARIES PETER DAVID TP VOL 07
INCREDIBLE HULK PAST PERFECT TP
INCREDIBLE HULK PARDONED TP
INCREDIBLE HULK REGRESSION TP
MARVEL MASTERWORKS AMAZING SPIDER-MAN HC VOL 12
JOHN ROMITA LEGACY SC
SPIDER-MAN PETER PARKER TP
MARVELS EYE OF CAMERA PREM HC
AMAZING SPIDER-MAN TP OFF INDEX MARVEL UNIVERSE
Nog een paar strips lezen voor werk en dan kruip ik lekker in mijn leesstoel…. Hmm, kan niet wachten!
90 dollar van een stukje speelgoed gaat mij wat te ver, al geef ik toe dat ze er wel werk van gemaakt:
Gentle Giant digitally scanned the original figures and reproduced them in 12” scale, with no detail being overlooked. Roto and injection molded and made of durable plastics, this fully-articulated jumbo figure includes a faithfully re-produced lenticular shield. To further capture the vintage feel, Gentle Giant has packaged this figure with a Secret Wars-inspired backer card featuring original photos and artwork.
Helaas is het action figure ook alleen maar te koop in Amerika, Canada, Guam en Puerto Rico. Hetzelfde geldt voor de andere figures die uit de reeks Marvel Super Heroes Secret Warszijn uitgebracht. Marvel brengt deze dertig jaar oude serie weer onder de aandacht, omdat ze volgend jaar mei met een groot event komen dat hier op voortborduurt, geschreven door Jonathan Hickman. Met veel plezier kijk ik terug op dit grote eventverhaal dat Marvel in twaalf delen uitbracht van mei 1984 tot april 1985. In Secret Wars wordt een goddelijk wezen genaamd Beyonder geintroduceerd. The Beyonder stelt een planeet samen uit delen van andere planeten om daar superhelden te laten vechten tegen superschurken. The Beyonder is namelijk gefascineerd door wat begeerte betekent en wil dat op deze wijze uitpluizen. ‘I am from beyond! Slay your enemies and all that you desire shall be yours! Nothing you dream of is impossible for me to accomplish!’ zegt hij als hij zichzelf aan de helden en schurken voorstelt.
Het verhaal van Secret Wars gaat op psychologisch vlak niet heel diep, maar als kind vond ik het fantastisch om de strijd tussen goed en kwaad te volgen. Je moet ook niet vergeten dat het hele verhaal bedacht was om het speelgoed van Mattel aan de man te brengen. Jim Shooter, toenmalig editor-in-chief van Marvel, vertelt op zijn blog precies hoe het project tot stand is gekomen:
We went through a number of ideas for names for the toy line and series. Mattel’s focus group tests indicated that kids reacted positively to the words “wars” and “secret.” Okay.
Mattel had a number of other requirements. Doctor Doom, they said, looked too medieval. His armor would have to be made more high-tech. So would Iron Man’s, because their focus groups indicated that kids reacted positively…etc. Okay.
They also said there had to be new fortresses, vehicles and weapons because they wanted playsets, higher price point merchandise and additional play value. Okay.
When time came to actually do it, I realized that only I could write it.
Voor nu is vooral de metamorfose van Spider-Mans kostuum belangrijk. Op Battleworld is namelijk heel veel uitzonderlijk geavanceerde technologie en wapens aanwezig. Een van de machines is in staat om beschadigde kleding en voorwerpen weer te repareren. Het ding kan zelfs Captain America’s schild, dat tot dan toe onbreekbaar geacht werd, weer tot een geheel maken. Als Spider-Mans kostuum na een gevecht met Titania behoorlijk gehavend is, besluit ons webhoofd de machine uit te proberen (uit Secret Wars #8, tekeningen Mike Zeck):
Nooit meer shoppen
Grappig dat het ontwerp van het kostuum hetzelfde is als het pak van Spider-Woman indertijd. Het kostuum blijkt enkele bijzondere eigenschappen te bezitten en reageert op Peters gedachten. Niet alleen produceert het zelf webdraden, ook kan het ieder uiterlijk aannemen dat Peter bedenkt. Hij hoeft vanaf dat moment dus geen Spider-Man-kostuum te dragen onder zijn gewone kleding, het pak neemt simpelweg het uiterlijk aan van Peters doordeweekse kloffie. Uitkleden is nu ook supergemakkelijk: Peter hoeft alleen maar een mentaal signaal te geven en het kostuum glijdt van zijn lijf, kruipt over de vloer om zich vervolgens op een stoel neer te vlijen.
Zo’n ding zou perfect voor alle mannen zijn, want je hoeft nooit meer die verschrikkelijke pashokjes in om kleding uit te proberen! Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb een gruwelijke hekel aan kleding kopen: schoenen, broeken, truien uitzoeken, passen en aanschaffen… het is voor mij de hel op aarde. Zo’n pak als Spider-Man heeft zou de perfecte oplossing zijn.
Helaas is het allemaal niet zo mooi als dat het klinkt, want, eenmaal weer terug op aarde na Secret Wars, blijkt al snel dat het kostuum een symbiotische relatie met de drager probeert aan te gaan. Al weken voelt Peter zich oververmoeid, maar hij weet niet hoe dit komt. Hij slaapt immers lange nachten. Wat hij niet weet is dat als hij ’s nachts in bed ligt, zijn kostuum van de stoel afglijdt, en over de vloer naar zijn eigenaar kruipt. Het kostuum omhult Peters hele lichaam. Vervolgens laat het Spider-Man door New York springen en slingeren zonder dat Peter Parker dit doorheeft. Hij slaapt gewoon door tijdens deze nachtelijke uitjes, maar de volgende ochtend wordt hij doodmoe wakker. De hele nacht heeft zijn lichaam immers niet kunnen rusten.
Wanneer Peter zijn kostuum laat onderzoeken door Mister Fantastic, de briljante leider van het superheldenteam the Fantastic Four, blijkt het kostuum een levend wezen te zijn dat zich permanent aan het lichaam van Peter wil vasthechten. In wezen wil deze symbiont Spider-Man tot levende marionet maken. Ach, eerlijk gezegd lijkt me dat maar een kleine prijs om te betalen als het betekent dat ik nooit meer een pashokje hoeft te bezoeken.
De Amerikaanse kunstenaar Mike Alcantara maakt indrukwekkende collages van strippagina’s. Zijn Deviant Art pagina staat er vol mee. Tussen de kunstwerkjes vond ik deze Spider-Man collages:
Zo te zien heeft Alcantara een voorkeur voor oude Spider-Man comics. Ik zie veel werk uit de jaren zestig, zeventig en tachtig in deze platen terug. Nu maar hopen dat hij herdrukken heeft gebruikt, want veel van die comics zijn tegenwoordig behoorlijk wat geld waard. Onbetaalbare kunst dus.
Overigens is Spider-Man niet de enige held die hij verknipt en verplakt heeft. Zijn portfolio zit vol met superhelden van Marvel en DC Comics.
Niets blijft zoals het is. Dat geldt ook voor personages uit het Marvel Universum. Het liefste zou ik the Hobgoblin, altijd een van mijn favoriete Spider-Man schurken, nog steeds zien zoals hij was toen we voor het eerst kennis met hem maakte. Maar ook Roderick Kingsley ontwikkelt zich. Dit keer tot een zelfhulpgoeroe van wannabe superhelden.
Tot voorkort verhuurde hij licenties van superschurk-identiteiten. Dat wil zeggen: voor een deel van de winst mogen anderen zichzelf uitgeven voor een bepaalde schurk, bijvoorbeeld Mysterio. Aan Phil Urich verhuurde hij de identiteit van de Hobgoblin. Tegenwoordig pakt Kingsley het anders aan en verhuurt hij de licenties, wapenuitrustingen en kostuums van uitgerangeerde of overleden superhelden. Ook laat hij meerdere mensen optreden als Hobgoblin om heldendaden te verrichten. (En geeft daar een comic over uit, hoe meta is dat?)
Tijdens een gevecht met the Red Onslaught in de miniserie Avengers & X-Men: Axis spraken Doctor Doom en Scarlet Witch een toverspreuk uit om Onslaughts brein te polariseren, maar daardoor werd het karakter van de schurken die bij deze strijd aanwezig waren ook omgedraaid. Vandaar dat Kingsley zich opeens een ‘good guy’ waant en de aanwezige helden slechteriken zijn geworden.
In AXIS: Hobgoblin #1 kunnen we lezen hoe dat uitpakt voor Kingsley: die treedt op als een zelfhulpgoeroe voor wannabe superhelden. Inclusief cursus, dvd en zelfhulpboek: Hobnobbin’ with Roderick Kingsley. Om zijn cursisten te motiveren, houdt Kingsley speeches, zoals Emile Ratelband of Ben Tiggelaar dat hier doen. Ook doet de scène van zijn optreden me denken aan hoe Steve Jobs zijn presentaties deed. Kingsley verkoopt anderen een idee, net als zijn illustere voorgangers dat deden en doen. Jobs verkocht mensen een iPhone (en de volgende iPhone en de volgende iPhone), Kingsley verkoopt het idee dat je als superheld iets van je leven kan maken.
Op zich past deze ontwikkeling goed bij de persoonlijkheid van Kingsley, want hij is boven alles een zakenman. En als je anderen je vuile werk kan laten doen terwijl jij een deel van opbrengst mee snoept, waarom niet? Die houding past prima bij Kingsley. Eerder liet hij Lefty Donovan en Ned Leeds al voor Hobgoblin spelen terwijl hij zelf buiten schot bleef. En als modeontwerper stal hij maar al te graag goede ontwerpen van anderen.
Na het lezen van het eerste nummer snap ik wel hoe Kingsley aan zijn geld komt, namelijk doordat men gretig betaalt voor zijn cursusmateriaal. Maar hoe die cursisten door de superheld uit te gaan hangen hun inkomen binnenhalen is me niet helemaal duidelijk. En zelf lijken die sukkels ook niet goed over deze vraag na te denken. Nou ja, we hebben nog twee andere delen om dat uit te vinden.
Tot slot, ben ik blij met deze ontwikkeling van Kingsley? Eerlijk gezegd zie ik Hobgoblin natuurlijk het liefste zoals in zijn eerste incarnatie, maar aan de andere kant is dit plot ook leuk om te volgen. Van alle recente aanpassingen in de wereld van Spider-Man is dit de meest genietbare. En die oude comics kan ik ook gewoon weer uit de kast trekken, wat ik de laatste tijd vaak doe.
Schrijver Kevin Shinick & tekenaar Javier Rodriguez, inkt: Alvaro Lopez. Axis Hobgoblin #1
Het VPRO cultuurprogramma Nooit meer slapen besteedde maandagavond 27 oktober aandacht aan een van mijn favoriete onderwerpen: Het Marvel Universum. Ook ik zit in de uitzending.
Vorige week kwam journalist Maarten Westerveen bij me thuis om over Marvel te praten. Tijdens het koffiedrinken vertelde ik hem over het ontstaan van dit magische universum en wat die superhelden nu zulke boeiende personages maakt. Westerveen bezocht ook stripwinkel Henk (daar is ie weer) om met Paul Banus te praten.
Ik vind dat het een mooi item is geworden en ben blij dat ook mainstream media aandacht heeft voor het beeldverhaal en superhelden. Westerveen is een echte stripfan met een voorliefde voor Hellboy.
Zaterdag 25 oktober was het weer tijd voor de Halloween Comicfest, want het leukste feestje van het jaar wordt ook in de stripwinkel gevierd. In Amsterdam bezocht ik Henk Comics & Manga Store.
Het personeel van Henk. Foto gemaakt door iemand uit de stripwinkel.
Het Halloween Comicfest is net zoiets als Free Comic Book Day: je krijgt dan gratis comics in de stripwinkel. In Amerika doet men dat al jaren, hier begint het te komen. Hoewel FCBD in mei dit jaar in Amsterdam geen succes was, hing er gisteren een echte Halloweensfeer in Henk. Het meeste personeel had zich speciaal omgekleed, er liepen zombiemeisjes rond die drankjes aanboden, en hier en daar vond je tussen de strips een afgehakte hand. Ook hing er flink wat spinrag in de kasten, maar wellicht heeft Henk de schoonmaker de afgelopen maand niet laten komen. Het kwam de sfeer in ieder geval ten goede.
De horrorstrips kregen extra aandacht en stonden duidelijk uitgestald. Uiteraard heb ik een paar gratis comics meegenomen (en een paar andere comics gekocht). Toegegeven, die gratis comics zijn niet altijd even briljante strips. Die Free Comics op FCBD vielen bijvoorbeeld erg tegen dit jaar: veel uitgeverijen gebruiken dit evenement om halve voorpublicaties uit te delen. Je neemt dan als lezers maar halve verhalen mee naar huis. Dat gold ook voor sommige comics die er gisteren werden aangeboden, maar lang niet alle. Er zitten genoeg comics tussen waar hele verhalen in staan.
De Halloweenstrip is niet de eerste team-up van Batman met Scooby-Doo.
Waar zijn de Fantastic Four?
Zoals de curieuze team-up van Scooby-Doo en Batman & Robin. En Grimm Fairy Tales Halloween Special, waarin een herdruk staat van ‘The Monkey’s Paw.’ Interessant vond ik een speciaal magazine dat 75 jaar Marvel Comics viert. Op de cover zien we Marvelhelden die we vooral kennen uit de films, zoals The Avengers, Ant-Man, Spider-Man en The Guardians of the Galaxy – het C-team dat door de blockbuster van afgelopen zomer vanuit commercieel oogpunt een A-status heeft verworven. The Fantastic Four ontbreken op de cover. Opmerkelijk want daar is de ‘Marvel age of comics’ eigenlijk mee begonnen in 1961. Recent werd bekend gemaakt dat Marvel de serie rondom het wonderlijke viertal binnenkort zal stopzetten. Zou Marvel dan toch hun eerste superheldenteam in de ijskast stoppen om filmstudio 20th Century Fox een hak te zetten? Het lijkt er wel op.
Secret Wars
Marvel had overigens nog meer treats in het Halloweenzakje gegooid dit jaar. Een herdruk van Marvel Comics #1 uit 1939 en een herdruk van het eerste deel van Secret Wars. Die laatste comic vind ik weer interessant omdat de uitgeverij op de New York Comic Con bekend heeft gemaakt dat ze volgend jaar met een grote event comic komen die een sequel zal zijn op Secret Wars, een limited serie die uitkwam in 1984 en de trend van eventcomics op gang bracht. Kennelijk probeert Marvel deze dertig jaar oude serie weer bij een jong publiek onder de aandacht te brengen, om de lezertjes alvast voorbereiden op wat komen gaat.
De gratis comics voor het Halloween ComicFest zijn dus niet zo vrijblijvend als dat je wellicht in eerste instantie zou denken. Uiteraard zit er een commerciële reden achter. Een van de redenen voor dit evenement is natuurlijk aandacht genereren voor de stripwinkel en dat lijkt me een goede zaak. Ik vind het dan ook fijn dat Henk aan dit soort evenementen meedoet. Ze zijn daar sowieso lekker bezig, want enkele weken geleden hielden ze nog een echte Batman-dag in de winkel.
Na mijn bezoek aan de Geek Retreat in Glasgow deze zomer, geloof ik steeds meer dat het organiseren van dit soort speciale events, lezingen, boekprestenaties en andere bijeenkomsten in de stripwinkel, een goede aanjager kunnen zijn om weer nieuwe fans de winkel in te krijgen. Stripwinkels moeten een plek zijn waar stripliefhebbers en stripnieuwsgierigen terecht kunnen en zich thuis voelen.
Mocht je nog iets weten over andere (Halloween)events van een stripwinkel bij jou in de buurt, laat het dan even weten in het reactieformulier onder deze blogpost, want stripwinkels die extra moeite doen, verdienen alle mogelijke aandacht.
In januari kwam het eerste deel van Star Wars uit: Skywalker Strikes. De serie speelt zich vlak na Episode IV af en wordt geschreven door Jason Aaron en getekend door John Cassaday. Het verhaal begint goed met de bekende titelrol waar de films ook mee beginnen en shots van een overvliegend ruimteschip. Wat dat betreft hebben ze de sfeer aardig te pakken. Niet in de laatste plaats omdat Cassaday de personages in de meeste plaatjes goed op de acteurs laat lijken. We zien hier Mark Hamill, Carrie Fisher en Harisson Ford, zoals we ze kennen uit de Star Wars-films. Ook de dialogen klinken zoals we die kennen uit de films. Ik waardeer dit soort getrouwheid aan de bron altijd zeer, want het vergoot het leesplezier aanzienlijk.
Minder vrolijk word ik van de prijs. $4,99 voor een maandelijkse comic is eigenlijk te veel. Wat geldlust betreft zit Marvel duidelijk aan de ‘dark side of the force’.
