Frits Jonker is kunstenaar, letteraar, auteur en typograaf. Hij maakt kunst van afvalmateriaal zoals Nespresso-verpakkingen. In de recente expositie in de Da Vinci Galerie in Amsterdam hing aan de muren een ruime selectie van de kartonnen verpakkingen die Frits Jonker de afgelopen jaren heeft volgetekend.
Het zijn meer dan tekeningen: alles is minutieus uitgesneden, met als resultaat een soort kartonnen objecten die invloeden verraden van strips, tribal art en vooral de maniakale gekte van de outsiderkunst en hypergrafiek.
Uiteraard interview ik Frits ook over zijn bijzondere kunst. Da Vinci Galerie, Nieuwpoortkade 2a, Amsterdam.
Zaterdagavond heb ik na het eten meteen deze vlog gemonteerd. Ik wilde hem zo snel mogelijk online hebben zodat mensen de expo nog kunnen bezoeken. De volgende ochtend zette ik het interview online. Een goede thumbnail maken, was nog even een klusje. Uiteindelijk heb ik voor de katten gekozen, al zie je die niet heel goed als de thumbnail op het kleinst wordt getoond. Dit zijn enkele andere thumbnails die ik heb gemaakt, al weet ik nog steeds niet welke nu het beste zou zijn:
Van stripmaker Johan Neefjes is zojuist zijn derde album uitgekomen: De puinhopen van SARI. Deze strip speelt zich af in Japan, in een wereld vol monsters, geesten en superhelden.
Ik sprak Johan tijdens een signeersessie in Het Beeldverhaal in Amsterdam, op vrijdag 28 juni 2019.
Stripmaker en animator Aimée de Jongh is inmiddels internationaal ook een bekende naam aan het worden. Geheel terecht natuurlijk, want De Jongh is een van de grootste stripmakers van Nederland.
Daarom ben ik blij dat ik we elkaar spraken over haar nieuwe boek TAXI: VERHALEN VANAF DE ACHTERBANK en haar samenwerking met de Belgische scenarist Zidrou, waar ze BLOESEMS IN DE HERFST mee maakte.
De Amsterdamse stripmaker Erik Kriek liet zich inspireren door zijn Noord-Europese wortels en maakte een prachtige striproman over IJslandse Vikingen. Game of Thrones op historische basis in stripvorm.
Op 28 oktober 2018 werd stripauteur en illustrator Erik Kriek (Amsterdam, 1966) tijdens een avondje uit in zijn stamkroeg getroffen door een cardio vasculair accident: een bloedprop in de hersenen zorgde ervoor dat hij aan de linkerzijde verlamd raakte. ‘Het is een pittige tijd geweest,’ zegt Kriek. ‘Aan linkerzijde waren mijn armen en benen helemaal verlamd. Ook mijn gezicht hing slap, maar dat trok gelukkig snel weg. Volgens de therapeut kan ik 90 procent terugkrijgen. Ik denk dat mijn arm nu op 70 procent zit. Ik loop nog mank maar kan alweer fietsen. Psychisch ben ik het nog wel aan het verwerken, want een derde overleeft een beroerte niet.’
Erik Kriek.
De rechtshandige Kriek, die illustraties voor boeken en tijdschriften maakt, en covers voor de VPRO Gids, is alweer aan het werk. ‘Tekenen is verweven met mijn persoonlijkheid en wie ik ben. Ik ben nergens gelukkiger dan achter mijn tekentafel, omringd door mijn boekjes en poppetjes, velletjes papier en stiften. Het was ook bittere noodzaak om weer aan de slag te gaan, want ik ben zelfstandige en onverzekerd. Eerst vroeg ik me af of ik het nog wel kon, want het voelt nu wel anders. Ik probeer eigenlijk te tekenen zoals Erik Kriek dat zou doen. Een vriend van me zei dat ik dat moest loslaten en als de nieuwe Erik dingen moet oplossen. Dat is best lastig. Dat vereist een andere mindset en benadering en misschien kiezen voor ander materiaal.’
Uit: In the Pines
We spreken elkaar begin maart in zijn studio in Amsterdam, want Krieks derde striproman De balling komt uit. Toen hij het herseninfarct kreeg, was De balling al zo goed als af. Als stripmaker raakte Kriek bekend met de superheldenparodie Gutsman, daarna volgde een boek met stripbewerkingen van H.P. Lovecraft-verhalen. In 2016 verscheen In the Pines: Kriek bewerkte vijf murder ballads tot pakkende en duistere stripverhalen. Met ieder project werd de schrijver Kriek steeds zekerder van zijn zaak: ‘Ik heb er altijd in geloofd dat ik kan tekenen, maar schrijven is een ander ding. Veel enger. Het is net of je in het zwembad het diepe in moet. Aanvankelijk doe je het nog met bandjes, maar later moet je zelf zwemmen. In het begin hield ik als houvast het handje van Lovecraft vast, maar met In the Pines nam ik meer vrijheid en begon ik al meer zelf te schrijven. Dat beviel uitstekend.’
Het onzienbare.
Thuiskomst
Met het nieuwe boek De balling komt zijn stripauteurschap tot volledige wasdom. Kriek dook in de geschiedenis van IJsland en maakte een origineel verhaal over Vikingen. In de striproman keert krijger Hallstein terug naar IJsland. Jaren geleden is hij verbannen omdat hij zijn beste vriend Hraffn vermoordde. Niet iedereen is blij met zijn terugkeer: Hraffns broer zint op wraak. Hallsteins stiefmoeder heeft na de dood van haar man problemen het huishouden draaiende te houden en krijgt te maken met dieven die het hout van haar land stelen. Kriek levert grafisch prachtig werk af en door gedegen research weet hij de IJslandse gemeenschap van de tiende eeuw overtuigend tot leven te wekken.
De Balling.
‘Over de Vikingen is vooral geschreven door de mensen die door hen geplunderd werden,’ licht Kriek toe. ‘Wat wij de Vikingen noemen, bestond eigenlijk niet. Het was geen homogene groep en het woord Viking was geen benaming maar een activiteit. “Op viking gaan” betekent op plundertocht gaan. Ze hadden een alfabet dat uit 16 runentekens bestaat. Die gebruikten ze voor korte boodschappen die ze kerfden in een stukje bot of stokje. Verhalen werden oraal doorgegeven, niet opgeschreven. Mijn belangrijkste drijfveer voor dit boek was om de Vikingen uit hun cliché-omgeving te halen. Maar ik ben ook een commerciële jongen natuurlijk, dus maak ik graag iets wat voor een groot publiek interessant is. Ik ben ook fan van Game of Thrones, de boeken en de televisieserie.’
Lotsbeschikking
Als kind was de stripauteur al gefascineerd door Noorse cultuur en de geschiedenis van Scandinavië. ‘Mijn moeder is afkomstig uit Finland. Zuid-Finland is in de middeleeuwen bezet geweest door Zweden. Mijn ouders namen me vroeger mee naar burchten en opgravingen in Finland en Denemarken. Mijn moeder deed me al vroeg kennismaken met de Kalevala, een collectie epische gedichten over krijgers, dichters, natuurwezens en goden. Het is hun scheppingsverhaal. Wat mij in het bijzonder fascineert in IJsland is het onherbergzame landschap en de avontuurlijke en vrij brute natuurkracht die daaruit spreekt. Wat ik zo tof vind aan de Noorse, pre-christelijke cultuur, is dat men erg geloofde in lotsbeschikking. Je lot stond bij je geboorte al vast. Je had dus geen invloed op je levensloop. Ze accepteerden hun lot en waren pragmatisch. Dat zie je terug in hoe Noord- en West-Europa zich in de EU manifesteren. De Scandinavische expansie is heel bepalend geweest voor het Europa dat we nu hebben, met name de ontwikkeling van de westerse democratieën. Daarom hebben we hier een parlementaire democratie en gaat dat in Zuid-Europa al lastiger. Democratie komt niet uit Griekenland, maar uit Scandinavië. Historici komen daar nu gaandeweg achter.’
Western
Het woeste IJslandse landschap is een personage in het boek geworden. Kriek gebruikt vaak paginabrede stripplaten om dit landschap en de andere personages in beeld te brengen. Dat De balling hierdoor aan een western doet denken, is ook niet per ongeluk. ‘De meeste verhalen over Vikingen zitten in de fantasyhoek. Daar hou ik wel van, maar dat is niet mijn stiel. Ik wilde een keer iets anders doen. Dit boek is in grote mate geïnspireerd door de films van Hrafn Gunnlaugsonn. Hij maakte in 1984 een For A Few Dollars More in Vikingstijl, getiteld Hrafninn flýgur(When the Raven Flies). Dé cultfilm van IJsland. Ik zag hem ooit bij de VPRO, hij staat volledig op YouTube. Het idee om de genres western en Vikingen door elkaar te mengen is altijd in mijn hoofd blijven zitten. Ze hebben namelijk veel gemeen. In beide gevallen gaat het om een geïsoleerde gemeenschap aan de rand van de beschaving. Er heerst het gevoel van vrijheid en wetteloosheid. Waren de IJslanders niet de frontiers men van duizend jaar geleden? Ze woonden in een uithoek van de beschaving, want het centrum van de beschaving lag toen in het Midden-Oosten.’
Kriekipedia Kriek deed uitvoerig research en bezocht IJsland met zijn gezin. Soms zit al die kennis wel in de weg: ‘Ik heb de neiging om alle informatie die ik gevonden heb in het verhaal te verwerken. Daar wijst mijn vriendin Stans, die mijn testlezer is, me dan op. Ze noemt me ook wel Kriekipedia. Hahaha. Die bijnaam is verzonnen door mijn goede vriend Shamrock, maar inmiddels noemen Stans en mijn zoon mij nu ook zo.’
Vrouwenrollen In De balling voert Kriek enkele sterke vrouwenrollen op. Waren vrouwen heel prominent in de IJslandse maatschappij, of is de stripmaker beïnvloed doordat de vraag naar sterke vrouwenrollen in onze cultuur nu zo prominent is?
‘Wat mij opvalt bij het doen van research, is dat geschiedenis vanuit een masculien oogpunt is geschreven, terwijl dat onterecht is. Vrouwen waren in de vroege Scandinavische geschiedenis heel belangrijk, al is het wel zo dat een belangrijke functie als de wetspreker alleen door een man uitgevoerd mocht worden. De wetspreker kende de wet uit zijn hoofd en was arbiter. In mijn verhaal is die oud en seniel en daarom neemt zijn vrouw die rol over. Dat heb ik volledig verzonnen, want vrouwen mochten niet eens aanwezig zijn bij de volksvergaderingen. Ze mochten een motie indienen of een zaak aanklagen, maar die moest dan door een man gepresenteerd worden. Mijn vriendin is een kritische testlezer. Zij hamert op meer prominentere vrouwenrollen. Zelf let ik er ook op. Ik erger me aan vrouwenpersonages die alleen maar bestaan bij de gratie van de mannen. Ze zijn vaak alleen een love-interest. Als twee vrouwen met elkaar praten gaat het over de man. Ik vind het vervelend om te merken dat ik vanuit een mannenperspectief schrijf, want ik wil complete en ronde personages maken. En net zoveel aandacht aan vrouwen als mannen besteden.’
Overigens was Krieks moeder zijn favoriete testlezer voor dit boek. ‘Volgens mij heeft ze nog nooit een strip uitgelezen, maar nu las ze in drie uur achter elkaar het hele verhaal. Ze vond het heel mooi en jammer dat het uit was. Mijn moeder is het beste testpubliek dat ik ooit heb gehad.’
Erik Kriek. De balling Scratch, € 29,90
Dit interview is geschreven voor en stond in VPRO Gids #21 (2019).
Bonus!
Toen Erik al een paar maanden met zijn boek bezig was interviewde ik hem in een vlog over de vorderingen:
Recent bezocht ik striptekenaar René Windig in zijn atelier in hartje Amsterdam. WIndig is samen met Eddie de Jong de bedenker van het stripfiguur Heinz waar recent een animatiefilm van uitkwam.
Tijdens het signeren van een boek vertelt Windig over plannen voor Heinz de Musical. Ja, je leest het goed. Ga maar snel kijken 🙂
Regisseur Piet Kroon maakte van de stripavonturen van Heinz, de rode kater met licht filosofische inslag, een avondvullende animatiefilm. ‘Als het ingewikkeld wordt, loopt Heinz liever een straatje om.’
‘Heinz is een beschouwelijke figuur die over straat loopt en de dingen die hij meemaakt komen hem min of meer aanwaaien. Soms reageert Heinz daar op en soms helemaal niet,’ vertelt René Windig (1951), samen met Eddie de Jong (1950) de geestelijk vader van het stripfiguur Heinz. Ze maakten de gagstrip die van 1987 tot 2000 in kranten en tijdschriften werd gepubliceerd. ‘”Heinz is Homerus en Carmiggelt in één,” zei iemand in NRC ooit, maar dat citaat hadden ze dan weer van ons,’ zegt Windig lachend. ‘Die twee kent niemand meer, maar Homerus is de Ilias, een groots avontuur, en net als Carmiggelt maakten wij iedere dag een stukkie of een moppie.’
De prettig gestoorde strip Heinz zit vol absurde humor, woordspelingen, zinspelingen naar literatuur en stripfiguren uit de jaren vijftig zoals Kapitein Rob en Eric de Noorman. Voor regisseur Piet Kroon (1960) is het maken van de film een passieproject: ‘Ik vind Heinz een heel leuke strip die volgens mij ook erg Nederlands is, met een bepaald soort droge, zuigende humor die veel te maken heeft met het werk van Wim T. Schippers. Dat is een van mijn helden dus het is ontzettend leuk dat hij het personage Oom Wim heeft ingesproken. Schippers onderzoekt hoe lang hij iets kan laten duren voordat mensen boos weglopen. Ook in Heinz gaan ze soms heel lang door op een bepaalde grap. En ze spelen met clichés.’
Heinz, de graphic novel
Sinds er in 2000 een eind kwam aan de strip, zijn er af en aan pogingen gedaan om een film te maken. Het storyboard, gemaakt door Windig & De Jong, verscheen nog als graphic novel. ‘Toen er een nieuw elan bij het filmfonds was om de lange Nederlandse animatiefilm te gaan stimuleren, vroeg toenmalig intendant Willem Thijssen of ik nog een project wist. Toen heb ik Heinz voorgesteld en Burny Bos benaderd,’ zegt Kroon. De productie ging in 2017 van start in samenwerking met meerdere productiehuizen in Nederland en België, waaronder Submarine en KaChing Cartoons. Kroons korte animatiefilms DaDa en T.R.A.N.S.I.T wonnen internationaal veel prijzen. Daarna werkte hij jarenlang in Hollywood. Hij was onder andere storyboard artist van films als The Iron Giant en Shrek 2 en regisseerde de animatiesequenties van Osmosis Jones. Voor Heinz schreef Kroon ook het scenario. Toch liet de strip zich niet makkelijk vertalen naar een avondvullende animatiefilm.
Kroon: ‘De strip draait om losse gags, en iedere aflevering bestaat uit drie tot vier plaatjes. De humor zit in wat er tussen de plaatjes gebeurt. Die humor zit in het hoofd van de lezer en is voor iedereen dus anders. Als je een film maakt, moet je daarom ontzettend veel dingen invullen. Wat ik bedenk komt niet altijd overeen met wat de Heinz-fan vind. Ik vind dat de stem van cabaretier Ruben van der Meer goed past bij hoe ik het personage Heinz heb ingevuld, maar online was daar veel gemopper over.’
‘Heinz de stripfiguur verschilt nogal van de versie in de film,’ geeft Eddie de Jong toe. ‘Als je op het Weteringplantsoen loopt, zie je een buste van Simon Carmiggelt. Iedereen weet dat het Carmiggelt is, ook al lijkt het beeld er niet echt op. Deze film is een soort standbeeld voor Heinz, alleen lijkt hij niet helemaal precies.’
De stripmakers vinden dat prima. Windig: ‘Dat is helemaal niet erg. Een film is iets anders dan een strip.’
Tegendraads
‘Heinz is geen actieheld en als het ingewikkeld wordt, gaat hij liever een straatje om,’ zegt Kroon. ‘Het filmverhaal draait om de vernietiging van wereldsteden. Heinz raakt daar bij betrokken omdat hij zijn kind kwijt is. Om zijn eigen leventje weer op orde te krijgen, moet Heinz in godsnaam dan maar iets doen aan de vernietiging van de wereld. Die spanning tussen zijn kleine avontuur versus het grote, meeslepende filmavontuur, vond ik heel interessant. Het is ook in de tegendraadse geest van de strip. De film eindigt weliswaar in New York als een Amerikaanse blockbuster met grote clichés, maar aan de andere kant is het juist een film die zich niet aan de regels houdt. Een voorbeeld: in de climax valt de actie stil omdat Oom Wim tussendoor naar het toilet moet.’
Heinz de film bestaat uit een mix van grafische stijlen: de achtergronden zijn vaak driedimensionaal en fotografisch, terwijl de personages juist relatief plat zijn getekend. De layouts en achtergronden zijn ontworpen en uitgevoerd door het Belgische productiehuis Fabrique Fantastique. Co-producent en artdirector Tom van Gestel en zijn team creëerden een verknipte hutspotversie van Amsterdam. Kroon: ‘Je kunt niet letterlijk de locaties uit de film nalopen, maar het is een soort greatest hits van Amsterdam.’
De illustraties binnen de fantasiesequenties zijn weer getekend door René Windig. Zo zit het handschrift van een van de tekenaars toch in de film.
Zijn we met Heinz een stapje dichter bij een volwassen Nederlandse animatie-industrie gekomen? De animatiewereld is in de afgelopen jaren ten goede veranderd, vindt Kroon. Toen hij Nederland verliet, werkten filmmakers allemaal individueel aan hun eigen animaties. ‘Waarom zou je anderen een deel van je subsidiegeld geven, dacht men toen. Tegenwoordig is er veel meer samenwerking en worden er meer verschillende soorten animaties gemaakt. Heinz is ook weer een stapje in de goede richting omdat het een tegendraadse film is die zich op volwassenen richt en niet op kinderen.’
https://www.youtube.com/watch?v=rFatC27EZkg
Heinz draait vanaf 18 april in de bioscoop.
Dit artikel is geschreven voor en gepubliceerd in VPRO GIDS #18 (2019).
Heinz de animatiefilm kwam 18 april 2019 uit, geregisseerd door Piet Kroon. Een mooie reden om eens aan tafel te schuiven bij striptekenaars René Windig en Eddie de Jong, de twee mannen die jarenlang de strip Heinz hebben gemaakt en de stripkat hebben bedacht.
Wat vinden zij van de film? Hoe is Heinz ontstaan? En welk bier drinken zij in de vlog? Alle vragen worden beantwoord.
In the early days of his career American comic book artist Mike Mignola worked for Marvel Comics, making superhero comics.
But frankly, Mignola, who later created HELLBOY, didn’t like doing superhero comics. He was much more interested in drawing monsters and mythological creatures. In this interview Mignola tells how he got started as a cartoonist at Marvel Comics.
An interview met comic book artist Mike Mignola, the creator of HELLBOY.
In 2010 Mignola came to the Netherlands to promote the Dutch editions of the Hellboy comics. I was fortunate enough to sit down with him and interview Mignola about Hellboy and his other comic book work. Here’s part of the audio of that conversation.
Op de Dutch Comic Con 2019 sprak ik met striptekenaar Joeri van den Anker. Joeri maakt de strip WOktales, een grappig, bijzonder en aantrekkelijk getekend verhaal.
In deze vlog vertelt Joeri waar de strip over gaat en wat dit verhaal zo bijzonder maakt.
Eric Hercules is een actieve scenarist die stripverhalen, kinderboeken en tv-programma’s schrijft. Samen met Gerben Valkema creëerde hij het stripfiguur Elsje.
Daarnaast schrijft hij al jaren mee aan Sesamstraat, Het Sinterklaasjournaal en andere tv-programma’s. In deze vlog bezoeken we de schrijver in zijn werkkamer op Texel. Hercules laat zien hoe een scenario eruit ziet en vertelt wat het verschil is tussen schrijven voor televisie en voor strips.
