Categorieën
Film Filmrecensie Strips

Avengers: Infinity War

Al tien jaar het Marvel Cinematic Universe. Man, wat een rit!

En dat laatste geldt ook voor Avengers: Infinity War, de allernieuwste aflevering in deze serie superheldenfilms. Het is de perfecte pay-off van de verhaalelementen die in de vorige films zijn opgebouwd en ik vind Infinity War dan ook fantastisch. Alleen jammer dat dit de eerste van twee delen is. Om te weten hoe het allemaal afloopt, moeten we tot volgend jaar wachten!

In dat opzicht is Infinity War een beetje The Empire Strikes Back van de superheldenfilms. Hieronder een spoiler-vrije bespreking.

Avengers Assemble!
©Marvel Studios

Badass Thanos
Bijna alle superhelden die we hebben leren kennen in de afgelopen tien jaar komen in dit epos voorbij en de meeste ervan hebben een belangrijke taak in de film. De helden nemen het op tegen de machtige Thanos die alle zes de infinity stones wil bemachtigen. Met deze eeuwigheidsstenen wordt de titaan oppermachtig en kan hij zijn snode plan uitvoeren. Thanos wil namelijk de helft van al het leven in het universum doden.

Zijn motieven hiervoor zijn eigenlijk bijna nobel te noemen, want grondstoffen en voedsel zijn eindig. Door de populatie te halveren hebben de overblijvers een goede kans op overleven en hoeft niemand meer honger te lijden. Omdat de slachtoffers willekeurig gekozen worden, beslist het lot dus wie overleeft en wie niet.

Thanos!
©Marvel Studios

Goede bedoelingen
Het is een kleine stap om dit plan alleen op de situatie op aarde te betrekken, want laten we eerlijk zijn: een van de grootste problemen waar onze thuisplaneet aan lijdt is een overdosis mensen.

Er zit dus een zekere logica achter dit idee. Uiteraard is het plan van Thanos niet humaan te noemen en de Marvel-helden doen er dan ook alles aan om de schurk tegen te houden. De strijd gaat niet gepaard zonder de nodige slachtoffers. Ook Thanos moet persoonlijke offers brengen.

Dit alles maakt Thanos een van de boeiendste schurken van het MCU – en hij wordt fantastisch vertolkt door Josh Brolin. Hij weet van Thanos zelfs een schurk te maken waar je sympathie voor voelt.

Weer lekker veel Tony Stark.
©Marvel Studios
Iron Man. ©Marvel Studios

Duister
Avengers: Infinity War is vanwege het onderwerp vaak behoorlijk duister, toch weten regisseurs Anthony en Joe Russo de film behoorlijke vaart te geven met goede actiesequenties en de zwaarte af te wisselen met goed getimede grappen en luchtigheid. Het is onwijs knap hoe ze al de verschillende elementen en personages in balans weten te houden, en de actie genoeg menselijkheid mee te geven zodat je  je als kijker betrokken voelt bij het digitale spektakel.

Net als in de vorige Avengers-films krijgt bijna iedere superheld zijn of haar moment om te stralen. En omdat we sommige personages in de vorige film al goed hebben leren kennen, voel je ook echt iets als hen iets ernstigs overkomt. Wat dat betreft doet deze film de beste Marvel Comics eer aan. Als Marvelliefhebber heb ik me geen moment verveeld in de 2 1/2 uur dat de film duurt. Ik heb van iedere seconde genoten.

Misschien dat kijkers die de vorige Marvel-films niet hebben gezien, een andere filmervaring hebben. Het kan geen kwaad om ze allemaal gezien te hebben, want dan is de pay-off met Infinity War het rijkst.

Mijn favoriete held! ©Marvel Studios
Falcon. ©Marvel Studios.

Ik hou mijn tekst nu een beetje oppervlakkig, omdat ik niets wil spoilen. In de volgende aflevering van Geeky Dingen ga ik dieper in op Infinity War. Voor nu is mijn boodschap: hou je van goede superheldenfilms, ga dan Infinity War kijken.

Categorieën
Juniorpress Minneboo leest Strips

De Verdedigers

Op dit moment lees ik De Verdedigers. Van deze Nederlandse versie van Marvels Defenders heb ik slechts een paar comics in de kast staan, maar toch vermaak ik me er mee.

De Verdedigers zijn een vreemd superheldenteam dat ook nog eens vaak van samenstelling verandert. De superhelden in het team zijn vaak outsiders die alleen werken, zoals Doctor Strange en de Hulk. Maar dat is juist een van de zaken die de serie interessant maakt.

Verder kent de serie een nogal slordige publicatiegeschiedenis. Vaak wisselde het creatieve team. Eigenlijk net zo vaak als de samenstelling van de Verdedigers zelf. Daarmee ging de serie ook thematisch alle kanten op.

Cornerbox art.

Die paar comics die ik heb gelezen zijn niet genoeg om een goed beeld te vormen, maar smaken zeker naar meer. Op Instagram reageerden ook aardig wat mensen met een soort blije herkenning op de foto’s die ik van deze strip plaatste. Kennelijk lazen veel mensen in mijn sociale bubbel De Verdedigers vroeger.

Mijn koopstop is voorbij zodra ik de 30% ongelezen strips en boeken in mijn collectie tot mij heb genomen. Dat duurt echt nog wel een tijd, maar daarna wil ik wel wat Essentials van the Defenders lezen. Eerst maar weer wat ruimte in mijn boekenkast hiervoor creëren.

Van alle covers uit het stapeltje vind ik deze van Bill Sienkiewicz het mooiste:

Categorieën
Juniorpress Strips

Zo is dat!

Uit: De Verdedigers #1 (The Defenders #69, Juniorpress, 1980)

Mooi woord trouwens: krielkip. Dat ga ik weer vaker gebruiken.

Tekst: Mary Jo Duffy

Tekeningen: Herb Trimpe en Al Milgrom.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spider-Man vs. de Hulk!

Als je een ding in je leven moet proberen te vermijden, dan is het wel een confrontatie met de Hulk.

De kans dat je namelijk geplet wordt, is enorm. Hulk is immers ‘de sterkste die er is’, om de groene gigant zelf maar even te citeren. Ik zou niet durven iets anders te beweren. Spider-Man waarschijnlijk ook niet. Toch heeft hij het al aardig wat keren tegen de Hulk op moeten nemen.

Een van die confrontaties werd op deze spectaculaire wijze in beeld gebracht door John Romita Jr. en Scott Hanna.

Het hele gevecht staat in Peter Parker: Spider-Man #14 (Februari 2000).

De reden dat Peter de Hulk aanvalt is nogal droevig: Mary Jane is schijnbaar omgekomen in een vliegtuigongeluk. Iedereen accepteert dat ze dood is, alleen Peter niet. Hij kan MJ niet loslaten. Hij denkt half dat de Hulk wellicht het vliegtuig heeft laten neerstorten en daarom begint Spidey tegen hem te vechten. Tijdens het gevecht blijkt echter dat Peter zijn verdriet op het monster afreageert.

Als de Hulk daarachter komt, laat hij zich van zijn menselijkste kant zien: ‘Bug man’s wife dead? Hulk’s wife dead too. Hulk sorry.’

Categorieën
Strips

Welbespraakte Hulk

Advertentie uit 1980.

Categorieën
Film Filmrecensie

Thor: Ragnarok

Thor: Ragnarok rocks en houdt het erg luchtig.

Thor: Ragnarok is alweer de derde film rondom de dondergod zoals we die kennen uit het Marvel Universum. De eerste aflevering vond ik verrassend goed, de tweede iets minder. Maar zelfs de mindere Marvel-films zijn vaak de moeite waard omdat ze altijd genoeg entertainment verschaffen. Datzelfde gaat ook op voor Ragnarok, want regisseur Taika Waititi leverde een vermakelijke aflevering af.

Marvel Studios’ THOR: RAGNAROK..L to R: Thor (Chris Hemsworth) and Hulk (Mark Ruffalo)..Ph: Teaser Film Frame..©Marvel Studios 2017

Thor krijgt in Ragnorak te maken met zijn zus Hela – de godin van de dood. Ooit verbannen door hun vader, keert ze terug om wraak te nemen en haar plaats op de Asgardse troon op te eisen. Door Hela verliest Thor zijn magische hamer en komt hij terecht op een planeet die we gerust het afvoerputje van het universum mogen noemen. Daar wordt hij gedwongen om als gladiator op te treden. Zijn tegenstander is niemand minder dan de Hulk. Hij zal eerst zijn groene teamgenoot moeten uitschakelen voordat hij terug naar huis kan reizen om proberen het einde van Asgard te voorkomen.

Marvel Studios’ THOR: RAGNAROK..Hulk (Mark Ruffalo)..Ph: Teaser Film Frame..©Marvel Studios 2017

Dat de filmmakers veel lol hebben gehad tijdens het draaien van Thor: Ragnarok is al vanaf de eerste scène duidelijk. De toon is echter zo luchtig dat de film soms tegen zelfparodie aan schuurt. Je ervaart dan ook geen echte spanning tijdens de spectaculaire actiescènes. Al is het wel heel tof om Thor en Hulk het tegen elkaar te zien op te nemen. Door enkele dramatische momenten en het goede spel van de cast voorkomen de filmmakers dat Thor zijn geloofwaardigheid verliest.

Thor: Ragnarok..L to R: Valkyrie (Tessa Thompson) and Thor (Chris Hemsworth)..Photo: Jasin Boland..©Marvel Studios 2017

Sterk aan deze aflevering vond ik dat de meeste castleden ruimte krijgen om te schitteren. Iedere gevallen held krijgt de mogelijkheid om het juiste pad weer te vinden. Het sterke spel van Tessa Thompson, een voormalige Valkyrie van Asgard die het vertrouwen in zichzelf volledig is kwijtgeraakt, valt in het bijzonder op.
Het verplichte grote gevecht aan het einde van de film ontbreekt ook nu niet, maar verveeld dit keer geen moment, omdat iedere personage hierin een duidelijke rol heeft en de scène veel variatie kent.

Marvel Studios’ THOR: RAGNAROK..Hela (Cate Blanchett) ..Ph: Teaser Film Frame..©Marvel Studios 2017

Cate Blanchett wordt als Hela door Marvel als de eerste vrouwelijke schurk van het Marvel Cinematic Universe gepromoot. Eigenlijk is dat een beetje onzin want in de X-Men-films hebben we al enkele boeiende ‘foute’ vrouwen voorbij zien komen. Officieel worden deze films echter niet tot het Marvel Cinematic Universe gerekend, omdat ze door Fox worden geproduceerd.
Mocht je je bij het zien van de filmposter afvragen waarom Hela een raar hoofddeksel draagt: die droeg ze ook in de strips, zoals ze ontworpen is door tekenaar Jack Kirby. Er zitten in de film meer verwijzingen naar deze tekenmeester.

Kortom, Thor: Ragnarok is een vermakelijk en humoristisch Marvel-avontuur. Maar wel zo’n film die je na een paar dagen alweer vergeten bent.

Tom Hiddleston, Benedict Cumberbatch, Idris Elba, Cate Blanchett, Chris Hemsworth, Jeff Goldblum, Tessa Thompson, Karl Urban, Mark Ruffalo, Anthony Hopkins.

In de bioscoop vanaf 26 oktober.

Categorieën
Film Mike's notities

Een ontmoeting met John Rhys-Davies

De Britse acteur John Rhys-Davies (Salisbury, 1944) was een van de gasten tijdens de Amsterdam Comic Con in september dit jaar. Ik bewonder Rhys-Davies al heel lang en wilde hem graag eens ontmoeten.

De meeste mensen zullen hem waarschijnlijk kennen van zijn rol Gimli uit The Lord of the Rings trilogie, maar ik ken hem vooral als Sallah uit de Indiana Jones-films en Professor Maximillian Arturo uit de tv-serie Sliders.

Ook speelde hij een kleine doch belangrijke rol in The Living Daylights, nog steeds een van mijn favoriete Bond-films.

Rhys-Davies gaf echter ook als eerste gestalte aan de Kingpin, de misdaadbaas van New York in het Marvel Universum. Hij speelt deze rol in de televisiefilm The Trial of the Incredible Hulk, een van de drie films gemaakt na de televisieserie met Bill Bixby en Lou Ferrigno in de hoofdrollen. Daredevil maakt hierin ook zijn opwachting.

The Kingpin.

Zijn vertolking wijkt nogal af van die van de strips: Kingpin in de film zit vooral in zijn kantoor en als een spin in het web houdt hij de stad in de gaten middels een muur van televisieschermen. Zijn zonnebril gaat nooit af, ook ’s nachts niet.

Ik bewonder Rhys-Davies al lang, en wilde hem altijd al eens ontmoeten. Er spookten enkele vragen door mijn hoofd. De vrijdag voor de Comic Con was er een persconferentie en eventueel een mogelijkheid om hem solo te interviewen. Omdat ik zelf druk was met dat weekend voor te bereiden, liet ik dat schieten in de hoop hem op de beursvloer tegen het lijf te lopen. Ik was immers gast van de con en kon dus in de lounche waar de sterren zich tussen de verschillende sessies zouden ophouden.

Als journalist spreek ik vaker met helden van me, maar dan vraag ik nooit om een handtekening of, als het stripmakers betreft, om een illustratie. Ik hou mijn fanboy-identiteit dan verborgen, al spreek ik tijdens of na het gesprek vaak wel mijn bewondering uit. In de rij gaan staan en een handtekening kopen, doe ik dus eigenlijk nooit op Comic Cons.

Zaterdag zag ik hem zitten in die ruimte, maar omdat Rhys-Davies druk in gesprek was met Michael Dudikoff, wilde ik hem niet storen.

De volgende ochtend overlegden Linda en ik wie van ons koffie zou halen voordat de beurs openging. Linda ging naar de lounche. Toen ze terugkwam, vertelde me dat een oudere man met een baard voor het koffiezetapparaat stond en haar vriendelijk goedemorgen wenste.

‘Dat is hem! Dat is John Rhys-Davies,’ riep ik uit. Had ik nu maar zelf de koffie gehaald. Maar nu kon ik niet weg, de eerste bezoekers snuffelden al rond.

Rond lunchtijd liep ik vol goede hoop richting het kamertje en verdomd, daar zat hij aan een tafel foto’s te signeren. Naast hem zat zijn assistente. Ik stelde mezelf voor en vertelde dat ik ook een van de gasten was op het festival vanwege mijn boek Mijn vriend Spider-Man.

‘Ah, een auteur! Een intellectueel! Ga zitten,’ zei Rhys-Davies. Ik vroeg hem hoe het was om met Bill Bixby te werken. Bixby speelde niet alleen de rol van Bruce Banner, hij regisseerde The Trial of the Incredible Hulk ook. ‘Een groot verlies dat hij is overleden,’ vertelde de acteur. ‘We waren beide professionals, dus als Bixby regisseerde had hij weinig woorden nodig. We communiceerden vaak in een soort van stenotaal.’

‘Nee, de Kingpin kende ik niet uit de strips.’

In de serie Sliders speelt Rhys-Davies een professor die samen met een geniale student van hem en enkele anderen naar parallelle universa reist. Over de serie was Rhys-Davies niet tevreden: ‘Dat was echt een gemiste kans. Het concept had zoveel potentieel, maar dat hebben ze verkwanseld door telkens leentjebuur te spelen bij bestaande verhalen en die te recyclen.’ Een mening die hij vaker laat horen overigens.

Dat is natuurlijk jammer om te horen, want ik koester goede herinneringen aan die serie. Maar dat neemt niet weg dat Rhys-Davies gelijk heeft. Er had veel meer in de serie gezeten. Helaas geldt dat voor veel tv-series.

Ik vroeg me af of hij optredens op beurzen als de Amsterdam Comic Con leuk vond om te doen. ‘Het is het belangrijkste aan mijn werk, vind ik. Om de mensen te ontmoeten en te woord te staan die ervoor zorgen dat ik al die jaren werk heb.’ Rhys-Davies is dus erg dankbaar naar zijn publiek toe en hoopt op deze manier iets terug te doen.

Sliders.

Het onderwerp kwam op de wereldproblematiek. Nu bleek dat Rhys-Davies er nogal wat conservatieve denkbeelden op nahoudt, iets wat ik niet van hem wist. Zijn visie was echter onderbouwd en goed geïnformeerd. En ik deel zijn zorgen over hoe de overbevolking de druk op grondstoffen en andere natuurlijke voorzieningen van de aarde opvoert.

Zijn assistent gaf Rhys-Davies een kop soep.

Omdat ik mezelf niet te lang wilde opdringen, besloot ik daarna nog maar een vraag te stellen. Een clichévraag weliswaar, maar gezien de rijke carrière van deze acteur, een vraag die toch gesteld moest worden. Ik wilde weten wat zijn favoriete rol dusver was. ‘The next one,’ zei hij. Die had hij kennelijk vaker gehad.

Ik wees op de stapel foto’s om nog iets van hem te horen over Steven Spielberg. Maar Rhys-Davies pakte een foto van zichzelf als Sallah uit Indiana Jones and the Last Crusade en signeerde deze voor me. ‘Michael, a joy talking to you.’ Dankbaar nam ik de foto aan en liet de Britse acteur aan zijn soep.

Nu zat ik wel in de enigszins vreemde situatie dat ik eigenlijk ook eten kwam halen, maar als ik dat hier ging opeten, was het de vraag waar ik zou gaan zitten. Niet naast de acteur gaan zitten was wellicht gek, maar ik wilde me ook niet langer opdringen. Dus besloot ik terug te gaan naar mijn stand.

Dankzij de ontmoeting en het gesprek met John Rhys-Davies voelde ik me de rest van de dag een vrolijke fanboy. De foto met handtekening hangt ingelijst in mijn werkkamer.

Categorieën
Strips

20 jaar Marvel


Deze advertentie maakte Frank Miller naar aanleiding van het twintigjarig bestaan van Marvel Comics in 1981. De advertentie werd geïnkt door Terry Austin.

De illustratie was te zien in het programmaboekje van de Power Comicon III in Sidney dat jaar. Daarin stonden ook illustraties van mensen als Barry Windsor-Smith, Jack Kirby, Mike Royer, Gray Morrow, Carl Barks, John Dixon, Glenn Ford, Paul Gulacy, Gil Kane, Frants Kantor, Peter Ledger, Paul Power, Bill Stout, Paul Wheelahan en Colin Wilson.

Tenminste, dat schrijft Daniel Best op zijn blog.

Categorieën
Strips

Hulk & Thing door Bernie Wrightson

Bernie Wrightson, die dit jaar op 18 maart overleed, tekende in 1987 The Incredible Hulk and the Thing: The Big Change. Geschreven door Jim Starlin. Dit humoristische verhaal werd uitgegeven als Marvel Graphic Novel #29. Ik heb het nog steeds niet in mijn bezit of gelezen, maar de tekeningen zien er fantastisch uit. En deze bespreking klinkt veelbelovend.

Categorieën
Media Spidey's web Strips

Spider-Man bij Opium

Sinds Mirjam van de uitgeverij het persbericht over Mijn vriend Spider-Man verstuurde, hebben we niet te klagen gehad wat betreft media-aandacht.

De afgelopen dagen zat ik in veel radioprogramma’s. Zo nu en dan word ik als freelance journalist door programmamakers uitgenodigd om te praten over een striponderwerp, dus radio is niet nieuw voor me. Dit keer werd ik echter uitgenodigd om over mijn eigen boek te praten, mijn debuut, en dat geeft een speciaal gevoel.

Maandag 5 juni zat ik bij Opium op NPO 4. Te gast zijn in een programma over klassieke muziek om te praten over Spider-Man, dat vond ik wel heel bijzonder. Van klassieke muziek heb ik namelijk geen verstand. Gelukkig mocht ik wat filmmuziek uitzoeken die relevant was voor mijn boek.

Michael met Jan Mom. Foto: Linda Delis.

Natuurlijk koos ik het Spider-Man-thema van Johnnie Spence, gecomponeerd en uitgevoerd voor de televisieserie met Nicholas Hammond. Het gaf me een subversief genoegen dat het programma daarmee opende. Ongetwijfeld muziek die de luisteraar niet zo snel zo verwachten.

Presentator Jan Mom stelde leuke en boeiende vragen. Mom en de redactie van Opium hadden het boek van kaft tot kaft gelezen en dat kon ik merken. Het was ook boeiend om hun reacties op het boek te horen, zij waren immers een van de eerste lezers. Ik had een paar dagen eerder een zeer aangenaam voorgesprek met producer en redacteur Annemieke Bosman. Bosman presenteert ook zelf radioprogramma’s. Ze heeft er ook de perfecte stem voor, viel me op tijdens het voorgesprek. Het leuke is: ze vindt superhelden fascinerend.

Michael met Annemieke Bosman. Foto: Linda Delis.

Voorgesprekken zijn een vast onderdeel voor als je op de radio komt. De redacteur stelt dan allerlei vragen om te horen wat je eventueel in de uitzending zou antwoorden. Het is tevens een manier om te horen of de gast uit zijn woorden kan komen en een beetje leuke antwoorden heeft.

Het grappige is dat je nooit zeker weet of de presentator ook daadwerkelijk dezelfde vragen gaat stellen. Dat leidt wel eens tot verrassingen tijdens de uitzending. Zo maakte Mom bijvoorbeeld een opmerking over Captain America en Trump die me even van mijn stuk bracht. Ook merkte ik dat korte en bondige antwoorden het beste werken op de radio en dat die ook een beetje verwacht worden. Het mag allemaal best snel.

Opium wordt uitgezonden vanuit het Vondelpark. In het gebouw waar vroeger het Filmmuseum zat. Linda en ik waren ruim op tijd en werden door een assistent naar een van de kamers geleid waar de opnames plaatsvonden. Er stond een Russisch orkest te oefenen. Die speelden tijdens de uitzending een paar keer een stuk van een specifieke componist.

Muziek die ik zelf had uitgekozen bestond nog uit The Lonely Man Theme van de Hulk-tv-serie en muziek van Danny Elfman. Uiteraard de Batman-soundtrack, want die film heeft op mij enorme impact gehad. Ik schrijf daar ook over in mijn boek. The Lonely Man Theme van Joe Harnell was altijd te horen aan het einde van The Incredible Hulk. Als Bruce Banner zijn nieuwverworven vrienden weer moest verlaten omdat de reporter hem op de hielen zat. Een mooi stukje muziek dat me altijd een beetje in een melancholische stemming brengt.

Ik vond het erg leuk om bij Opium te gast te zijn. De uitzending heb ik nog niet teruggeluisterd. Ik moet nog een paar radioprogramma’s doen de komende dagen en ben bang dat als ik te zelfbewust ben, op slot schiet.

Luister hier de aflevering van Opium terug.

Categorieën
Strips

John Byrne Draws

Een van de tumblrs die ik al een tijdje volg is John Byrne Draws, waar de blogger allerlei illustraties van Byrne publiceert.

John Byrne tekent.

Ik was benieuwd of hij de tekenaar wellicht persoonlijk kent en was sowieso nieuwsgierig naar waarom hij zijn tumblr was gestart. Dit is zijn antwoord:

Thanks for the question and following me.

I don’t know John personally. We’ve met but it was many years ago at a convention. He was very nice to me but it was a short interaction.

I started this Tumblr January 3, 2013. As to the why, it was to share my love of his art.

I first started a John Byrne Twitter to quote things he said. After a time I started to post his commissions. Not often or scheduled, maybe one or two a week. People really seemed to like that so I started to post more artwork on Twitter, eventually posting on a daily basis.

Since I was posting artwork daily, it seemed only natural to start a Tumblr where posting images is much easier to do. I’ve been online for many years and I’ve always saved any of John’s art I see. So I had thousands of images ready to be shared with other fans.

Almost 4 years later and I’ve made 8,658 posts and have been lucky to have 11,409 followers enjoying what I do.

Een blog bijhouden van je favoriete stripmaker is ook een vorm van stripliefde natuurlijk. Ik vind het erg tof om al het werk van Byrne zo verzameld te zien, vooral omdat er veel opdrachten van fans tussen zitten en veel pagina’s in potlood. Ongeïnkte pagina’s geven een goed beeld van het vakmanschap van een tekenaar.

Hier een paar voorbeelden van Byrnes fantastische tekenwerk:

Bron: johnbyrnedraws: Spider-Man Vs The Sinister Seven commission by John Byrne. 2006.
Bron: Johnbyrnedraws.
Hulk Vs DC Heroes commission by John Byrne. 2016.
Bron: Johnbyrnedraws.
Storm by John Byrne. 2007.
Bron: Johnbyrnedraws.
Wolverine Vs Wolverine commission by John Byrne. 2015.
Bron:
comicblah.tumblr.com: Spidey in Black by John Byrne.
Bron: Marveltitlepages.tumblr.com
Fantastic Four vol.1 #261 (1983) – The Search for Reed Richards
Categorieën
Strips

Marvel fotoalbum door Phil Noto

Stripmaker en illustrator Phil Noto maakte deze fantastische reeks mooie familiefoto’s van Marvelhelden door de jaren heen.


Bron: Ungoliantschilde.tumblr.com