Categorieën
Strips

Eisner is uit: Mooi statement voor stripliefhebbers

Eindelijk is het eerste nummer van Eisner uit! Het tijdschrift met literaire stripverhalen, zeg maar mini graphic novels. Het doel van het magazine, zoals aan mij werd uitgelegd door Jean-Marc van Tol en uitgever Joost Nijsen, is om literatuurminnende lezers kennis te laten maken met strips voor volwassenen.Er zit zichtbaar veel liefde in Eisner. De uitgave is mooi verzorgd. Op het omslag – een portret van Will Eisner getekend door Erik Kriek – is op sommige plekken zelfs spotvernis aangebracht: de brilglazen van Will Eisner zijn glimmend, evenals het logo. De passie voor het beeldverhaal wordt ook door de redactie uitgedragen, namelijk in het openingsverhaal van Jean-Marc van Tol. Hierin zien we hoe de redactie van Eisner verantwoording aflegt aan diverse Nederlandse literatoren. Door de uitgangspunten van de makers in stripvorm uit te leggen, getuigt uitgeverij Podium van humor en originaliteit. Het verhaal biedt ook de nodige luchtigheid tussen de wat zwaardere bijdragen in Eisner. Ook met strips voor volwassenen valt immers een hoop te lachen.Gebakken lucht
Zoals altijd het geval is bij dergelijke eclectische anthologieën, verschillen de verhalen wat betreft tekenstijl en onderwerpkeuze. Voor mij zijn bijdragen als ‘Dossier Kunstacademie’ van Daniel Clowes, ‘Jager & Schilder’ van Tom Gauld en ‘Verdwaald’ van Hisko Hulsing en Ingmar Heytze, een schot in de roos.Clowes, zelf een voormalig kunststudent, geeft in zijn strip op voortreffelijke wijze af op de gebakken lucht die men op kunstacademies verkoopt. Wie deze vier pagina’s gelezen heeft denkt wel twee keer na alvorens zich in te schrijven op de academie.‘Jager & Schilder’ is op een prachtig verfijnde wijze gevisualiseerd. Tom Gauld weet heel goed het onderlinge verband tussen stripplaatjes te gebruiken om zijn vertelling te optimaliseren.Striprecensies
De grootste ontdekking die ik deed in dit eerste nummer van Eisner was de boekrecensie van Milt Gross. Deze Amerikaan had eind jaren dertig een vaste rubriek in een controversieel politiek tijdschrift. In deze rubriek getiteld ‘I won’t say a word about..’, gaf hij een roman in één strippagina weer. In Eisner is zijn bespreking van The Grapes of Wrath van John Steinbeck opgenomen.Verder bevat Eisner bijdragen van Typex, Peter Pontiac, Robert van Raffe, Leo Vroman, Marcel Ruijters, Milan Hulsing en Jeroen de Leijer. Mocht je overigens nog nooit van de geselecteerde stripmakers gehoord hebben, dan is dat geen probleem. Aan iedere strip gaat een korte inleiding vooraf. Eisner is immers bedoeld als introductie van stripmakers.Voorpublicatie
Niet ieder opgenomen verhaal is aan mij besteed. Maar wellicht spreken de bijdragen ‘Puppeteers from Hell’ van Jeroen de Leijer en ‘Een drankje met iets erin’ van Robert van Raffe anderen wel aan. De grote vraag is echter waarom het eerste hoofdstuk van De Kleien Stad wordt voorgepubliceerd in Eisner. Dit album is Milan Hulsings bewerking van de roman Al-Khaldiya en zal volgend jaar uitkomen. Niets afdoende aan het tekenwerk, want dat is prachtig, lijkt een voorpublicatie mij niet gepast om de toch al beperkte ruimte die Eisner met zijn 72 pagina’s heeft, op te vullen.Staalkaart
Het is goed dat Eisner er is, want er moet meer aandacht komen voor de grafische roman, of de volwassen strip, zo je wil. Iedere poging om het prachtige medium de strip positief onder de aandacht te brengen moet geprezen worden! Dankzij de uiteenlopende selectie is Eisner als eerste kennismaking met de graphic novel geslaagd. Er staat voor ieder wat wils in. (Hoe compleet de staalkaart uiteindelijk wordt, is afhankelijk van de selectie in de nummers die komen gaan.)Ik vraag me alleen wel af of met een prijs van vijftien euro de drempel niet te hoog is om een magazine aan te schaffen dat je slechts enkele samples voorschotelt, terwijl je voor nagenoeg hetzelfde bedrag een heuse graphic novel in de kast hebt staan.Maar laat ik deze recensie niet te somber eindigen: Ga Eisner kopen! Al zou je het alleen maar doen om het initiatief te ondersteunen en om je passie voor de graphic novel te tonen. Met Eisner onder je arm maak je immers een mooi statement.Eisner verscheen 7 november. Het tweede nummer staat voor maart 2009 gepland.
Eisner. Uitgeverij Podium. ISBN 978 90 5759 098 6Bekijk ook de video over Eisner.
Deze bijdrage verscheen ook op EeuwigWeekend.nl

Categorieën
Mike's notities

Kuttent.nl aflevering 4: Borchardt in Berlijn

Na de laatste aflevering van Kuttent.nl kreeg de redactie enkele boze brieven van Nederlandse restauranteigenaren. Waarom wij alleen de pik hadden op plaatselijke restaurants? Er waren immers genoeg tenten in het buitenland die niet door de Keuringsdienst van Waren goedgekeurd zouden worden. Omdat we de beroerdsten niet zijn, reiste fijnproever Gerard voor de rubriek Kuttent.nl af naar Berlijn om daar diverse tenten aan zijn nietsontzienende kutoordeel bloot te stellen. De eerste tent die Gerard bezocht is het hippe en trendy restaurant Borchardt.
Volgens de ANWB-gids is dit het meest trendy restaurant in Berlijn waar politici, soapsterretjes en overige televisiebonzen zich thuis voelen. Beroemdheden zoals Hillary Clinton en Jack Nicholson hebben er zelfs gegeten. Dat belooft wat!De binnenkomst is redelijk plezierig. Een representatieve blonde dame (lees: lekker ding) doet voor ons de deur open, en voor Gerard is dit genoeg om naar binnen te stormen. Helaas is de dame er alleen voor het naar binnen lokken en de deur te openen, want al snel wordt er moeilijk naar ons gekeken als we zeggen dat we niet gereserveerd hebben. Desondanks mogen we toch verder en worden we aan een tafel voor twee gezet.Rumoerig
De tafel staat pal tussen andere tafels voor twee personen in. Dit geeft je weinig privé-ruimte. Verder is het sowieso lastig met elkaar te praten, want de akoestiek van de zaal is dusdanig dat we een bijna oorverdovend geroezemoes horen. Het is dan ook behoorlijk druk in de tent, wat volgens het ANWB-boekje een teken is van de populariteit van deze tent.Hoewel de bediening bijzonder netjes is, is deze ook bijzonder onpersoonlijk. Je hebt niet echt het gevoel dat je een welkome gast bent, maar eerder de volgende klant die ‘afgewerkt’ moet worden. Zo wordt ons aan het begin direct een fles water aangesmeerd, maar voor de gehele maaltijd hebben we niets, maar dan ook helemaal niets anders te drinken aangeboden gekregen. Er werd ook niet naar gevraagd. Zo onpersoonlijk dus. Verder is het wachten totdat je geholpen wordt ook lang. Evenals de tussenpozen tussen de gangen door. De gerechten worden wel weer snel geserveerd.Goed te eten
Het eten is bij een restaurant natuurlijk het belangrijkste, hoewel de beleving ook wat waard is natuurlijk. Het eten is in één woord uitmuntend. Gasttester Agnes had een ganzen ovenschotel gekozen en Gerard deed zich tegoed aan haas met paddestoelen. Het hoofdgerecht was zowel in kwantiteit als kwaliteit precies goed. Het voorgerecht hebben we, mede dankzij de schreeuwend dure prijzen – sommige voorgerechten waren net zo duur als hoofdgerechten – overgeslagen. Het nagerecht was even uitmuntend als het hoofdgerecht, en in tegenstelling tot de voorgerechten, een stuk betaalbaarder. Wel was de keuze in nagerechten bijzonder beperkt: een chocolademoesje met fruit, een crème brûlée met een bolletje ijs, of een kaasplankje. Nu suggereert het menu wel dat het aanbod dagelijks verandert. Het menu is namelijk niet meer dan een velletje papier voorzien van de datum van vandaag.Nadat we klaar zijn met het toetje wordt alles afgeruimd en in turbosnelheid gevraagd of het gesmaakt heeft. Nog voordat we antwoord kunnen geven is de ober compleet met borden en bestek alweer weg. Na 20 minuten hebben we zelf maar om de rekening gevraagd. Niet zo handig van het personeel, want we hadden best nog een kop thee gelust, als dat aangeboden was tenminste. Gemiste kans dus.De rekening is hoger dan gemiddeld. De gerechten zijn prima de luxe en daar is de prijs ook naar. Ga uit van een gemiddelde van 26 euro voor een hoofdgerecht. Echter zijn er ook hoofdgerechten oplopend tot 45 en zelfs 86 euro! Uiteindelijk komen we bij elkaar uit op een totaalbedrag van 81 euro. Dit is dus voor twee hoofdgerechten, twee nagerechten en een fles water. Saillant detail: de fles water is ACHT euro! Wat ons betreft zit hier ook de fooi voor het personeel in verwerkt.Pluspunten:
Uitmuntend etenKutpunten:
Onpersoonlijke, niet-attente bediening
Tweepersoonstafels op een rij naast elkaar
8 Euro voor een fles water en belachelijk dure voorgerechten
RumoerigTotaaloordeel:
Een duurder dan gemiddeld restaurant met uitstekend eten, waarbij je het totale gebrek aan attentie van het personeel, de rumoerige ruimte en de hoger dan gemiddelde prijzen op de koop toe moet nemen.TWEE KUTTENBorchardt
Französische Strasse 47
BerlijnWat is kuttent.nl?
Kuttent.nl is eigenlijk een grapje. Collega-journalist Gerard en ik besloten na een slechte restaurantervaring om verschillende eettentjes door heel Nederland testen op hun kut-gehalte. De rubriek Kuttent.nl was geboren. Iedere tent zou beoordeeld worden op een schaal van één tot vijf. Een restaurant met vijf kutten zou in deze berekening de slechtste zaak zijn die je je maar kon voorstellen. Diarree gegarandeerd, zeg maar.Lees ook de andere afleveringen van kuttent.nl.

Categorieën
Strips

Schetsje: Kantoorleed #01

Categorieën
Film Filmrecensie

Quantum of Solace: Bond schiet behoorlijk mis

De recensies over de nieuwe James Bond-film Quantum of Solace zijn overwegend negatief. En terecht. Wie dezelfde kwaliteit verwacht als Casino Royale van Martin Campbell wordt hevig teleurgesteld.
Ook al begint het verhaal van de nieuwe film een krap halfuurtje na de vorige aflevering, de vertelling is qua toon en diepgang een heel ander verhaal. Waar Quantum of Solace vooral onder lijdt is een gebrek aan diepgang. Natuurlijk hoef je bij een Bond-film niet veel diepgang of een plot met meerdere lagen te verwachten – dat hoort nu eenmaal niet bij dit genre. Het flinterdunne verhaaltje van deze film wordt echter zo chaotisch in beeld gebracht dat de flick niet meer dan een onnavolgbare reeks achtervolging en actie lijkt. De zenuwachtige montage maakt dat je in actiescènes slechts een vage indruk krijgt van hetgeen zich op het scherm afspeelt.
Gebrek aan ervaring
Veel mensen wijten dit aan het feit dat regisseur Marc Foster weinig ervaring heeft met actiefilms, terwijl ook de cameraman verantwoording draagt voor hoe de scènes in beeld worden gebracht. In dit geval is dat Roberto Schaefer, die eerder de films Monster’s Ball, Stranger Than Fiction en Finding Neverland filmde voor Marc Foster. Allemaal boeidende films – alleen geen van allen bekend om hun snelle actiesequenties. Van het montageteam, Matt Chesse en Richard Pearson, heeft vooral Pearson ervaring met het actiegenre. Hij monteerde onder andere The Bourne Supremacy, waar Quantom of Solace qua stijl wel iets op lijkt. Wraakzuchtig
Maar wat Quantum of Solace vooral ontbeert is een pakkend script dat ruimte laat voor psychologische ontwikkeling. Bond is na de moord op de overspelige dubbelagente Vesper Lynd op wraak uit. Dat klinkt als een persoonlijke vendetta. Een gegeven dat echter al veel beter verteld is in License To Kill uit 1989. Net als Timothy Dalton toen, zet Daniel Craig een keiharde Bond neer. Craigs Bond toont echter nergens emotie en blijft afstandelijk. Niets ten nadele van Craigs prestatie om een sleetse figuur als James Bond nieuw leven in te blazen en op eigenzinnige, rauwe wijze neer te zetten, maar de scenaristen hadden hem in ieder geval één moment van contemplatie mogen geven. De scène waarin Bond diep in het glaasje kijkt met een droevige blik in zijn ogen, vond het schrijfteam kennelijk voldoende. Al krijgen we hier nauwelijks te zien wat er in de man omgaat. Wat dat betreft was Bond in Casino Royale een stuk menselijker.
Eyecandy
Valt er dan niets te genieten van deze Bond-flick? Natuurlijk wel. Twee mooie vrouwen komen in beeld, namelijk Olga Kurylenko als Camille die de moord op haar ouders wil wreken, en Gemma Arterton. Arterton heeft als Strawberry Fields niet veel meer te doen dan lieflijk kijken en plat te gaan als Craig, euh Bond, dat vraagt. In For Your Eyes Only kreeg Bond (Roger Moore) ook met een wraakzuchtige vrouw (Carole Bouquet) te maken. Zij maakte echter een integraal deel uit van de plot. Ik heb het gevoel dat er uit het personage Camille veel meer drama gehaald had kunnen worden. Zij blijft tamelijk onderbelicht. Net als Felix Leiter en de schurk Dominic Greene (Mathieu Amalric) die ook nergens goed uit de verf komt. Greene is geen echte bedreiging voor Bond, zijn Grote Plan heeft ook geen wereldbedreigende proporties. Kortom, de meeste personages in Quantum of Solace zijn flets en bevatten een te lage dosis charme om de toeschouwer bij de les te houden. Bond en M.
De actie is, voor zover te ontcijferen, adrenalineverhogend en bedekt de grootste plotgaten op de weg naar de overwinning. Door de snelle vaart van de film heb je geen tijd om je te vervelen. Ik heb echter het meeste genoten van de scènes tussen Bond en M. die in deze film weer een stukje verder ontwikkeld wordt. De dialogen tussen M. en Bond zijn scherper en gevatter dan in de films van Brosnan:

M: I thought I could trust you. You said you weren’t motivated by revenge.
James Bond: I am motivated by my duty.
M: I think you’re so blinded by inconsolable rage that you don’t care who you hurt. When you can’t tell your friends from your enemies, it’s time to go.
James Bond: You don’t have to worry about me.

De scènes tussen Bond en M. zijn een van de weinige momenten dat de film even gas terugneemt zodat de toeschouwers op adem kunnen komen. Nadeel is wel dat je dan tijd hebt om na te denken over de vele onduidelijkheden die het verloop van het verhaal oproept. Waarom gebruikt Bond zijn maatje Mathis bijvoorbeeld als een menselijk schild als hij belaagd wordt door twee agenten? Wat mij betreft biedt Quantum of Solace de Bond-fan weinig soelaas. De producenten hebben bij de volgende film dan ook een hoop goed te maken. Dit alles zal echter geen bezoekers uit de bioscoop weghouden. Bond is Bond en altijd goed voor hoge recettes. En dankzij deze mindere aflevering lijkt Casino Royale nog beter dan eerst.Lees ook:

Categorieën
Mike's notities

Trrring!

Er zat tien man in mijn treincoupé, waarvan er vijf aan het bellen waren.
Een orgie van woorden, halve zinnen en gelach. Er viel niet doorheen te lezen.
Buiten zag ik niets, behalve mezelf en het leger bellers.
En ik dacht: ‘Stel dat dit eeuwig duurt. Dat ik hier nooit meer uit kom. Voor altijd die stemmen aanhoren. Nooit meer stilte.’

Categorieën
Bloggen

Breinkoekjes: Vreemde fictie en gekke krabbels

Lelijk
De vriendin van Hendrik was de lelijkste vrouw die ik ooit had gezien. Niet ze-heeft-een naar-hoofd-maar-heeft-een-aardig-karakter-lelijk. Nee. Ze zag eruit als het lelijke zusje van Herman Brusselmans. Wat betreft haar karakter had ze de bastaarddochter van Hitler en Eva Braun kunnen zijn. Zó lelijk dus. En Hendrik was gek op haar. Wij, zijn vrienden, begrepen er niets van.Lees verder op Breinkoekjes…

Studio ThoughtCrimez
Studio ThoughtcCrimez doet zijn naam eer aan. In zijn boek ‘1984’ beschrijft Aldous Huxley een wereld waar de hand van de overheid tot in het gedachtengoed rijkt en creativiteit verboden is. Toen broers John en Samael Lovitch in 1998 hun ‘Studio Grand’ omdoopte naar ‘Studio ThoughtCrimez’ mocht er geen enkele grens overblijven. Creativiteit regeert en censuur is taboe.Lees verder
Breinkoekjes
Wat zijn breinkoekjes? Breinkoekjes is de naam van een blogspotsite waar – zeer onregelmatig – fictieverhalen en andere epistels geplaatst worden door een gezellig groepje auteurs en krabbelaars. Koekjes van eigen deeg dus. Nieuwsgierig geworden? Check Breinkoekjes.blogspot.com.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

Zondagmiddag in het Vondelpark…

Zondagmiddag 2 november in het Vondelpark. Het park lijkt overvol, een exodus van dagjesmensen.
In Het Blauwe Theehuis komen de nomaden samen. L. en ik vinden een plaatsje bij het raam. Warme cappuccino om de herfstkou weg te spoelen. Warme handen op het tafelblad.
Op het terras hangt een stelletje stevig in elkaar. Alsof de omhelzing een eeuwigheid moet meegaan en ze voor altijd afscheid nemen. Even later loopt het stelletje gemoedelijk het park in. Helemaal geen drama.
Macy Gray soult net iets te hard op de achtergrond, terwijl de rij bij de bar alsmaar groeit.
Intussen ben ik warm en dwarrelen mijn gedachten als bladeren in de wind. Wegdromend over de gekleurde herfsttoppen, zwevend over Amsterdam.Een ontspannen zondagmiddag die de horror van alledag doet vergeten. Samen in de menigte. De mensen zijn slechts ruis op de achtergrond; vulling die het park doet vergeten. Een park dat er overigens als een bouwput bij ligt. ‘Under construction.’ Net als veel plekken in Amsterdam overigens. Alles verandert…
Lees ook:

Categorieën
Film Video

HAFF prijswinnaars: Animatie kan heel mooi zijn

De 12e editie van het Holland Animation Film Festival (HAFF) is ten einde. Dit jaar bezochten ruim 15.500 bezoekers het festival. Dit is een toename van 30% in vergelijking met de editie van 2006. Dit jaar waren er vele competitieprogramma’s. Hier enkele prijswinnaars.De prijs voor de Beste Studentenfilm uit Nederland en Belgie is toegekend aan Volgens de vogels (According to Birds) van Linde Faas van de ABK St. Joost Breda. De regisseur krijgt een stipendium van € 13.500, ter beschikking gesteld door het Filmfonds. In het juryrapport staat het volgende:

According to Birds struck all of the jury as an exceptional piece of film making:
Grounded in an almost ancient joy in observation, the film works its way slowly and carefully into the realm of quiet poetry. The quality of the drawing, the fine compositions, the subtle use of its beautiful animation are all mere ingredients, but as whole they become something more, an unsentimental meditation on nature, an exceptionally satisfying film to watch. According to Birds displays a confidence and sensitivity in direction that we can’t wait to see more of.

Ik vind dat de zwart-wit tekeningen op prachtig vloeiende wijze tot leven komen in deze animatie. Maar oordeel vooral zelf:

Op de slotdag van het HAFF zijn zondagavond 9 november de Dioraphte Grand Prix HAFF uitgereikt in de Competitie voor Onafhankelijke Korte Animatiefilms. Uit 1270 aanmeldingen waren 31 films geselecteerd voor competitie. Bij de categorie ‘verhalend’ ging de Dioraphte Grand Prix HAFF naar Life Without Gabriella Ferri van Priit Pärn en Olga Marchenko (Estland, 2008) en in de categorie ‘niet-verhalend’ naar Muto (Italië, 2008), geregisseerd door Blu. Het juryrapport over Muto:

Muto, For it’s very creative combination of different styles, for the exciting journey the jury experienced, for the fantasy pulled into reality in a surprising way, the jury is proud to announce that the winner in the non-narrative category is Muto.

Een bijzondere en arbeidsintensieve animatie, die ondanks het feit dat er geen direct verhaal verteld wordt, me toch met bewondering naar mijn beeldscherm deed staren.

Wat mij betreft zijn bovenstaande werken twee inspirerende animaties die je doen wensen zelf ooit ook met animatie aan de slag te gaan. Dat gevoel krijg ik niet bij de onderstaande winnaar, maar ja, ik drink dan ook geen cola. Bovendien ben ik sowieso geen fan van dit soort commerciële spotjes, waarin een gedicteerd happy feeling wordt gekoppeld aan een (gebruiks)product. Hoe mooi de digitale animatie ook mag zijn. Ik irriteer me ieder jaar ook weer mateloos aan de het ‘Holidays are coming’ spotje waarin Coca Cola kerstmis en de kerstman naar zich toeeigent.
In de Competitie voor Toegepaste Animatie ging de Grand Prix naar Coca Cola: Happiness Factory: The Movie (UK/ USA, 2008), regie: Todd Mueller, Kylie Matulick, Peter Lydon; productie: Psyop, Hungry Man London.

Juryrapport:
A landmark production, not only for it’s sheer size and narrative ambitions but also for the ability of the directors to push the design details of an interesting idea out so far beyond what has ever been accomplished in a CG commercial.

Deze commercial zal je bekend voorkomen. Hij wordt geregeld uitgezonden op tv.Ieder jaar het HAFF
Er waren al plannen om het festival ieder jaar te laten plaatsvinden. Gezien het grote bezoekersaantal zal het festival volgend jaar dus weer in Utrecht worden gehouden. Van 4 tot en met 8 november 2009.Bron: MVSP
Lees en bekijk ook:

Categorieën
Strips

De Zondagmorgen op Mike’s Webs – afl. 102: 40 jaar stripwinkel Lambiek

Goedemorgen! Bovenstaande prent werd gemaakt door niemand minder dan Erik Kriek, de bedenker van Gutsman comics die dit jaar de Stripschapsprijs in handen mocht nemen. De illustratie is gemaakt ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van stripantiquariaat Galerie Lambiek. Dat heugelijke feit moest natuurlijk gevierd worden. De viering was gisteren, in de stripwinkel zelf en in hotel Hans Brinkers. Ik had erg zin in het feestje. Helaas vond een griepvirus dat ik beter thuis kon blijven.
Daarom vanaf deze plek, snotterend achter mijn mackie mijn felicitaties aan Boris (‘The Dude’ op de kaart), Klaas (‘The Fossil’), Abel, Lot, Rick en vooral Kees Kousemaker (‘The Vault Keeper’) – de man die in 1968 Lambiek opende. Sinds een paar jaar heeft Boris Kousemaker het runnen van de winkel overgenomen van zijn vader Kees. Behalve een stripwinkel is Lambiek ook een galerie waar origineel stripwerk gekocht kan worden. Ook vinden er speciale evenementen plaats, zoals laatst nog de 24 Hour Comic Day (zie hier de video van dit evenement).Was jij wel op het feestje? Laat via de comments weten hoe het was.
Zware tijden voor stripwinkels
Stripwinkels kunnen de laatste jaren moeilijk het hoofd boven water houden. Dit is deels te wijten aan de opkomst van online winkels. Deze kunnen strips voor een lagere prijs verkopen dan normale winkels omdat ze minder kosten. Deze week kondigde de webwinkel Bol.com nog aan ook de grootste leverancier van strips te willen worden. De economische crisis zal de stripverkoop ook niet doen toenemen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor platenzaken, die ook steeds meer uit het straatbeeld verdwijnen. ‘Mensen komen in de winkel om te bladeren, maar kopen daarna hun strips online,’ liet Boris Kousemaker mij laatst weten.Lambiek zal voorlopig zijn deuren wel open houden, want de winkel loopt in verhouding tot kleinere stripwinkels goed.Update: De redactie van de site Stripster.nl vroeg stripmakers de jarige Lambiek te eren met een prent. De resultaten (van o.a. Jean-Marc van Tol en Willem Verburg) staan hier.Update 2: In het AD stond een kort maar krachtig interview met Kees Kousemaker.
Linkjes: Leuke hoedjes en olifantenpaadjes
Tot slot nog een drietal posts op andere weblogs die het lezen waard zijn. Hallie Lama heeft er sinds zijn 24 Hour Comic kennelijk zin in gekregen en heeft op zijn blog een veertien pagina’s tellende strip geplaatst met de titel Smoesjes. Over een mannetje met een heel leuk hoedje en een Beer die broodjes smeert. Check it out.
Jaap Stiemer fotografeerde een reeks Olifantenpaadjes voor EeuwigWeekend.nl. Dat zijn ingesleten paden, gemaakt door mensen die graag hun eigen route bepalen.

Stiemer schrijft:

‘Olifantenpaadjes kennen we allemaal, we gebruiken ze ook allemaal. Meestal zijn het paadjes in het gras, lemen linten van burgerlijke ongehoorzaamheid, geulen en voren waarin tegendraadsheid kolkt. Lak aan de gebaande paden. Maar ook gemakzucht. Rechtdoor in plaats van dat minieme bochtje.’

Tot slot nog het droevige nieuws dat auteur, regisseur en producent Michael Crichton is overleden. Hij stierf dinsdag 4 november aan kanker. Crichton schreef o.a. Jurassic Park en The Andromeda Strain. Hij zat ook deels achter de hitserie ER. De Ultieme Filmblog besteedde er aandacht aan. Dat was weer de Zondagmorgen op Mike’s Webs. Ik neem nog een verse kop cappuccino en duik weer in een horrorflick. Prettige zondag!

Categorieën
Bloggen

Redactieborrel EeuwigWeekend.nl

Vrijdagavond zat de redactie van EeuwigWeekend.nl gezellig bij elkaar te borrelen, in Café de Gaeper te Amsterdam.
Het was de eerste keer sinds de geboorte van de site op 1 juli jongstleden dat sommige redactieleden elkaar ontmoetten. Hallie Lama, Peter Schuite, Jaap Stiemer, Gerard Sombroek, Aukje, Martijn Kerkmeijer, Koos Degeling, Menno Kooistra en ondergetekende wisselden anekdotes en drank uit, bespraken het leven en het online schrijven. En natuurlijk media, cultuur maar vooral welbehagen.
Foto’s van deze heugelijke gebeurtenis zijn wel genomen, maar niet voor publicatie geschikt. U zult het dus met de profielfoto’s op de site moeten doen, geachte lezer en aanhanger van EeuwigWeekend. Wilt u de redactieleden echt leren kennen, dan adviseer ik u hun teksten te lezen. Soms zeggen duizend woorden immers veel meer dan een plaatje. Tot ziens op EeuwigWeekend.nl.Lees ook:

Categorieën
Strips

Batman is stiekem Spiderman!

Tja, Batman is zo’n bekend stripfiguur, daar hoef je geen speciale moeite voor te doen om je (illegale) dvd aan de man te brengen. Zet maar wat op de verpakking, mensen kopen de film toch wel. Hoewel: “Bruce found a basement under his villa that turned him into another person: Spiderman.”?! Misschien toch wel handig om te weten waar je het over hebt.Bovenstaande foto kreeg ik doorgestuurd van Hallie Lama en is afkomstig van de site Engrishfunny.com.Rechtzaak om naam Batman
Dit is echter niet het enige vreemde Batman-bericht deze week. Woensdag meldde de Vlaamse krant De Standaard dat de burgemeester van de Turkse stad Batman de producenten van de Batman-films wil aanklagen omdat deze de naam van de stad hebben gebruikt zonder zijn toestemming. Dat Batman een stripfiguur is dat al meer dan zeventig jaar bestaat weet de burgemeester kennelijk niet. Tenzij hij een Joker is natuurlijk: Turkse stad Batman wil makers Batman-film aanklagenDe burgemeester van de stad Batman in het Zuid-Oosten van Turkije gaat de makers van de Batmanfilms voor de rechtbank dagen. De man zegt, zo meldt nieuwsagentschap Dogan dat de filmmakers gebruik maakten van de naam van zijn stad zonder toelating.’Er is maar een Batman op deze wereld’, zei burgemeester Huseyin Kalkan. ‘Zonder ons daarvan te verwittigen namen de Amerikaanse makers van de film de naam van onze streek.’De stad Batman is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en telt zo’n 230.000 inwoners. De films over Batman, wat in het Engels zoveel betekent als ’vleermuisman’, zijn gebaseerd op strips die al bijna zeventig jaar bestaan.De eerste Batmanfilm verscheen in 1943. De burgemeester van Batman zei dat hij desnoods naar de Verenigde Staten trekt om een proces te beginnen.

Categorieën
Mike's notities

President’s Night in de Melkweg

Barack Abama is de nieuwe president van Amerika. Tijdens President’s Night in de Melkweg gisteravond wachtte iedereen nog met spanning op de uitslag, al gingen de bezoekers er wel zo’n beetje vanuit dat Obama het zou worden. Er waren dan ook verdomd weinig McCain-aanhangers aanwezig. Op een enkele VVD’er na. Nou ja, alleen Hans van Baalen eigenlijk. ‘Het lijkt wel pakjesavond,’ riep Felix Rottenberg.
Het was een gezellige boel daar in de Melkweg. President’s Night bood een overvol programma. Hoogtepunten waren de imitaties van Humberto Tan als Obama en Aad van den Heuvel als McCain. Ze hielden een speech voor het volk. Hun teksten waren geschreven door Pieter Hilhorst van de Volkskrant. Net zoals bij echte politici werd hen dus woorden in de mond gelegd.

Zo zijn gelaat beziend, zou Van den Heuvel het ook heel goed doen als Muppet volgens mij.

Van den Heuvel zette op verdienstelijke wijze McCain neer. Zijn speech ging net als bij de echte McCain vooral over zijn ervaring en oorlogsverleden. Hij benadrukte het gebrek aan ervaring van Obama. ‘Mijn reflex is om te vechten en nooit op te geven,’ zei de strijdlustige Van den Heuvel/McCain. Humberto Tan liep via de zaal naar het podium. Hij liep langs het publiek, als een ware man van het volk. Hij speelde zijn rol met zichtbaar plezier. Niet zo gek, met alle Obama-aanhangers in de zaal speelde hij een thuiswedstrijd. Net als de speeches van Obama sprak Tan vooral in abstracte woorden over hoop en vertrouwen en dat het Amerikaanse volk zelf verandering kan brengen.
Pauw & Witteman
Later op de avond voerden Tan en Van den Heuvel hun act nog eens in verkorte versie op, tijdens een ander hoogtepunt van de avond, namelijk de uitzending van Pauw & Witteman vanuit de grote zaal The Max. Gasten waren onder andere Jack de Vries (staatssecretaris van Defensie en volgens Jeroen Pauw de man die ervoor gezorgd heeft dat Balkenende herkozen werd – je wordt bedankt Jack); Kay van der Linde en Charles Groenhuijsen. Jack de Vries had een beetje moeite met Engelse namen en sprak Obama steevast als ‘Obema’ uit. Achterin de zaal werd hij dan ook geregeld corrigerend toegesproken door een vrouw die zich ergerde aan de slappe tongval van de Vries.

Pauw & Witteman vlak voor de uitzending.


Enige strijd was er ook tussen Maarten van Rossem, de beroepsbrompot waar we zo van houden, en Jan van den Bosch (eo-hoofd en presentator van Hour of Power). Van Rossem had duidelijk de lachers op zijn hand en wist met rake opmerkingen iedere uitspraak van Van den Bosch te verstoren. Er waren volgens mij ook weinig Godvrezende lui in de zaal, want iedere keer als Van den Bosch zijn mond opendeed, nam het geroezemoes in het publiek toe.
Rottenberg en Pechtold
Er werd natuurlijk heel wat gebatteerd en gediscussieerd. Niet alleen tijdens verschillende panelgesprekken, maar vooral ook door de aanwezige belangstellenden. Misschien waren we allemaal zo betrokken bij deze verkiezingen omdat we er toch geen invloed op konden uitoefenen. Want, het lot van de wereld lag die avond toch in Amerikaanse handen. Ik ben blij dat het Obama is geworden, al heeft hij een hoop rotzooi op de ruimen.Volgens Felix Rottenberg was er een sfeer vol verwachting in het land ‘Toen ik net op de fiets door Amsterdam reed, leek het wel pakjesavond,’ zei hij tijdens zijn gesprek met Alexander Pechtold.
Pechtold dacht dat Obama wel mensen teleur zou gaan stellen, omdat er simpelweg te veel te doen was voor een ambtstermijn van vier jaar. Overigens ging hun ontspannen gesprek ook over de Nederlandse politiek en Europa. Pechtold wist nog een paar gemakkelijke grappen ten koste van Balkenende te maken. Hij haalde nogmaals de ontmoeting tussen de minister-president en Bush aan. (Als standupper zou Pechtold het niet slecht doen.) De partijvoorzitter van D66 was dus ook een beetje campagne aan het voeren in de Melkweg. Mocht hij ooit op bezoek gaan bij Obama, dan wilde hij graag het energievraagstuk bespreken en horen hoe Amerika met het Kyoto-protocol zal omgaan.

3FM was er ook. Eric Corton lijkt hier wel wat moe van alle aandacht.

Dieptepunt van de avond was voor mij een optreden van rapper Jawat! Ik hoop dat de trend om politieke bijeenkomsten op te luisteren met een rapact snel voorbijgaat. Er wordt op dat soort bijeenkomsten immers al genoeg geluld. Des ondanks heb ik me nog nooit zo goed vermaakt tijdens een verkiezingsavond.Lees ook: