Categorieën
Fotoblog

Zomervakantie 2011: Van der Valk

Onze uitvalbasis voor de komende drie dagen was een Van der Valk Hotel bij de A12. Correctie: de A12 was om dit hotel heen gevouwen. Als je ’s ochtends in het restaurant bij het raam aan het ontbijt zat, kon je aan alle kanten autootjes zien racen. Het was alsof het pand middenin een racebaan geplaatst stond.

Het uitzicht vanuit de hotelkamer. Broem!

Het personeel was overigens heel vriendelijk. Toch voelt een Van der Valk-hotel als de perfecte plek voor het afhandelen van schimmige zakendeals en het botvieren van je buitenechtelijke relatie. Ondanks de grote kamer en luxe badkamer met bubbelbad, voelt zo’n keten toch een beetje als de McDonald’s onder de hotels.

Maar misschien komt dat laatste vooral door dit bord dat op de parkeerplaats stond met daarop een citaat van Arie van der Valk zelf. Iemand die zo denigrerend zijn personeel toespreekt kan nooit een vriend van me worden. Joost mag ook weten waarom dat bord op de algemene parkeerplaats staat. Moeten de hotelgasten hier blij van worden? Misschien dat VVD’ers van dergelijke uitspraken gelukkig worden van binnen, ik weet het niet. Misschien is Van der Valk een hotel voor VVD’ers en grote gezinnen.

Categorieën
Boeken Video

Video: Boeken zijn.. wonderlijk!

Illustratie: Merel Barends

Ik ben dol op papieren boeken. Eerder schreef ik al over wat strips voor mij zo boeiend maakt, op het blog van Edwin Mijnsbergen vond ik onderstaande video waarin de lofzang op het boek gezongen wordt. En terecht, want boeken zijn heerlijke dingen. Kijk maar:

De video is gemaakt door een medwerker van webwinkel AbeBooks als respons op de Faceboekpagina ‘I hate reading’ waar inderdaad haast niets te lezen valt:

Here at AbeBooks – we love books. We have a passion for books and this video shows it. Created by Lindsay Thompson, an account manager in our Victoria office, this video illustrates all the wonderful things about books. This is our official response to the ‘I Hate Reading’ Facebook page, if you love reading as much as we do comment or like this video. Long live the book.

Ik vind deze webvideo een mooi voorbeeld van protesteren.

Categorieën
Media Strips

Klopjacht op virtuele kinderporno

Ivo Opstelten, minister van Veiligheid en Justitie, is er klaar mee: virtuele kinderporno moet worden aangepakt, vindt hij. Dus ook getekende afbeeldingen waar geen kind voor is misbruikt.

Laat ik voorop stellen dat ik absoluut niets heb met pedofilie en pedoseksuelen. Seks met kinderen vind ik verwerpelijk, kinderen misbruiken voor pornografische afbeeldingen ook. Wie zich daar schuldig aan maakt, mag van mij levenslang in een celletje wegrotten.

Hentai.

Van de week las ik op de site van De Pers dat Opstelten en het OM geen onderscheid maken tussen ‘reguliere’ kinderporno en virtuele kinderporno, dus tekeningen, strips, animaties en computerafbeeldingen die duidelijk nep zijn en waar geen enkel kind voor model heeft gestaan of voor misbruikt is.

Dat kan sinds 2002 toen de wet werd aangepast en er de woorden ‘schijnbaar betrokken’ werden toegevoegd, waardoor het niet alleen meer gaat over materiaal waarbij iemand van onder de 18 ‘is betrokken’. Het idee destijds was om afbeeldingen aan te pakken die niet van echt te onderscheiden zijn, maar als het aan Opstelten ligt wordt ook overduidelijk nepspul aangepakt. Virtuele kinderporno leidt tot ‘gedrag dat deel kan gaan uitmaken van een subcultuur die seksueel misbruik van kinderen bevordert’, schrijft het OM. Dus van het één (illustraties bekijken) komt het ander (kindermisbruik).
(…)
Eind maart werd een Rotterdammer veroordeeld tot twee jaar celstraf wegens het bezit van (virtuele) kinderporno. Bijzonder aan de zaak was dat de rechter alle virtuele kinderporno op één hoop gooide: levensechte beelden en striptekeningen die overduidelijk nep zijn. Het hoger beroep dient na de zomer.”

Bliksemafleider
In het artikel komen ook tegengeluiden aanbod, mensen die denken dat virtuele kinderporno een goede bliksemafleider kan zijn. Dick Swaab, hersenspecialist en recente Zomergast, beweert dat pornografie ervoor zorgt dat impulsen beter beheerst kunnen worden. Ik denk dat hij daar een punt heeft. Als een pedoseksueel genoeg aan zijn trekken komt door virtuele kinderporno te kijken en zich daarna niet als de eerste de beste RK-priester vergrijpt aan minderjarigen, dan is dat toch goed?

Ivo denkt echter dat het één tot het ander leidt. Ik zou daar dan graag bewijs voor willen zien. Ik ben zelf nog nooit gewelddadig geworden van een actiefilm of het spelen van een game.

Gezien de beperkte capaciteiten van het politieapparaat, dat waarschijnlijk veel nuttiger ingezet kan worden, is het überhaupt de vraag of virtuele kinderporno bestrijden haalbare kaart is. Gaan we nu iedereen vervolgen die hentai op zijn harde schijf heeft staan? Worden alle mangastrips die pedoseksueel getint zijn ook uit de schappen gehaald?

En wat volgt er dan? Een verbod op gewelddadige strips, want die brengen mensen maar op moorddadige ideeën? Een verbod op politieke cartoons waarin pvv’ers vervelend worden afgeschilderd, want dat leidt maar tot nadenken onder de bevolking? Een verbod op afbeeldingen van de profeet of zijn christelijke tegenpool?

Nogmaals: natuurlijk ben ik niet tegen het aanpakken van echte kinderporno. Pak die viezeriken die er op geilen en het maken maar op. Maar als virtuele kinderporno inderdaad helpt als een bliksemafleider dan is het misschien beter om dat te laten bestaan…

Wat vind jij?

Categorieën
Fotoblog

Zomervakantie 2011: Het Engelse werk

Onderweg van Groningen naar Duiven hielden we halt in een natuurgebied dat Het Engelse Werk heet. Eigenlijk omdat we even in het restaurant met dezelfde naam een stevige bak koffie wilden drinken, maar dat was helaas gesloten. Dan maar even de benen strekken en wat eten uit de picknickmand die schoonmoeder voor ons in de auto had gelegd.

Zeer ouderwetse post-its of is het een middeleeuws blog?

Categorieën
Film Strips

Lezing over conservatieve superhelden

Brandon Routh als Superman

Een tijdje geleden blogde ik over het proefschrift van Dan Hassler-Forest. Hassler-Forest is onderzoeker en docent Engelse taal en cultuur en geeft ook lessen over de graphic novel aan de UvA. Volgens zijn onderzoek ondersteunen superheldenfilms die tijdens het presidentschap van George W. Bush verschenen impliciet diens beleid en liggen conservatieve waarden aan hen ten grondslag.

 

Het proefschrift ligt op mijn bureau, maar door de drukte in de afgelopen maanden heb ik er nog niet veel in kunnen lezen. Wie zijn bevindingen in het kort wil horen moet zeker donderdag 15 september naar Dans lezing bij Spui25 gaan.

Jos van Waterschoot, adjunct-conservator bij de Bijzondere Collecties van de Universiteit van Amsterdam, die me een paar maanden geleden nog door het depot begeleidde waar het striparchief is gehuisvest, wees me erop.

Superhelden in de Politiek: Entertainment of Indoctrinatie?
In de jaren na de aanslagen van 11 september is de superheldenfilm een van de meest succesvolle Hollywoodgenres geworden. Is dit toeval, of geven deze films een nieuwe invulling aan de Amerikaanse politieke en culturele identiteit in het tijdperk van globalisering en de ‘War on Terror’? In deze lezing gaat Dan Hassler-Forest in op het onderwerp waarop hij eerder dit jaar promoveerde, waarbij hij ook stilstaat bij de vraag tot in hoeverre er iets is veranderd tijdens het Obama-tijdperk.

Dan wordt ingeleid door zijn promotor Christoph Lindner.

Zie voor meer informatie hier. De lezing is gratis, maar aanmelden verplicht.

Categorieën
Fotoblog

Zomervakantie 2011: Wolkendek

Na de koffie en de regen bezochten we de Aa-Kerk waar allerlei kunst te zien was van de kunstuitleen. Ik ben gecharmeerd van dit beeld van Luk van Soom en dan vooral vanwege de schaduwpartijen op de wolk. Het heet ‘De man van Amplitudo’.

Die middag heb ik vanaf het hotelbed lang zitten kijken naar de wolken die voorbij dreven. Iets wat ik normaliter eigenlijk niet doe, maar op vakantie heb je opeens tijd voor dat soort dingen.

Foto gemaakt door Linda.

Categorieën
Mike's notities

Denkend aan Van Gogh

Van de week reed ik in de tram, die weldra wellicht grotendeels uit het straatbeeld van de stad zal verdwijnen, langs ‘De schreeuw’. Het kunstwerk van Jeroen Henneman dat ter nagedachtenis aan Theo van Gogh in het Oosterpark staat.

De cineast, columnist, televisiemaker en polemist Theo van Gogh werd op 2 november 2004 vermoord door Mohammed Bouyeri. Een religieus dwaallicht dat zich beledigd voelde en vond dat de boosdoener van zogenoemde beledigende uitspraken maar dood moest. Ik hoop dat hij wegrot in zijn cel, waar hij levenslang moet zitten.

Ter vergelijking: Volkert van der Graaf kreeg 18 jaar na de moord op Pim Fortuyn, maar het ziet er naar uit dat hij binnenkort weer vrij rondhuppelt. Iets wat ik niet begrijp en ja, ik vind dat er veel te laag gestraft wordt in dit land.

In de tram moest ik denken aan de speech die cabaretier Hans Teeuwen hield bij de onthulling van ‘De schreeuw’ op 19 maart 2007. Hij zong er een aardig liedje bij, maar ik kon niet meer op de tekst komen. Gelukkig biedt YouTube in dat soort gevallen altijd uitkomst:

Ik mis het geluid van Theo van Gogh. In tegenstelling tot Wilders waren zijn uitspraken vaak gekscherend. Met humor wist hij een hoop op tafel te krijgen. Natuurlijk waren sommige uitspraken op het randje, maar wat dan nog? Wie zich daardoor beledigd voelt…  Nou ja, het is werkelijk onvoorstelbaar dat hij daarvoor vermoord is.  Ik vind het ook doodzonde dat we geen nieuwe films meer van deze maverick director kunnen zien.Van Gogh wist meestal met een laag budget en een paar dagen tijd een interessant werkstuk af te leveren. Niet altijd briljant, maar altijd boeiend om naar te kijken.

Sinds de moord op Van Gogh staat de vrijheid van meningsuiting in Nederland er niet beter voor. De term wordt veel gebezigd, daar niet van, maar ik heb toch sterk het gevoel dat steeds minder kunt zeggen wat je vindt zonder dat er meteen vanuit een bepaalde hoek bedreigd wordt. Wat je ook zegt: er is altijd wel iemand die zich beledigd voelt.

Categorieën
Fotoblog

Zomervakantie 2011: Regen!

De tweede vakantiedag werden we wakker in het noordelijke Groningen. Het leek een stralende dag te worden. Terug van het ontbijt besloten we de stad in te gaan. We waren nog niet buiten of de regen kwam zwaar uit de hemel vallen.

We namen onze toevlucht in een plaatselijke Koffiemaatschappij, bestelden een bakkie troost en doken allebei in een Volkskrant. Buiten renden de mensen om zo snel mogelijk de regen uit te zijn.

Deze krantenfoto trok in het bijzonder mijn aandacht. Een prachtige dynamische foto vol drama. Hij had zo uit een comic kunnen komen.

Nadat de koffiekop leeg was, bleek dat ook voor de wolken te gelden. De zon brak door.

Categorieën
Film

Elvis 34 jaar dood, maar op het scherm springlevend

Vandaag, 34 jaar geleden overleed Elvis Presley. Dat kun je herdenken door zijn platen weer te draaien of, godbetert, een van de musicals waarin hij speelt in de dvd-speler te stoppen. Je kunt echter ook voor Bubba Ho-Tep kiezen.

Een van de beste films over The King is Bubba Ho-Tep. Hierin speelt Bruce Campbell, B-acteur extra-ordinaire, Elvis Presley op leeftijd. Hij heeft ooit van plaats gewisseld met een Elvis-imitator en slijt zijn oude dag in een bejaardentehuis waar niemand natuurlijk gelooft dat hij werkelijk de King of Rock-‘n-roll is. Maar wij weten wel beter. Zijn beste vriend is een zwarte bejaarde die beweert John F. Kennedy te zijn. Nog niet gek genoeg voor je? Er waart ook een eeuwenoude mummie door het huis die zich tegoed doet aan de zielen van de bejaarden.
JFK en Elvis zijn de enige die hun huisgenoten het vege lijf kunnen redden en nemen het op tegen Bubba Ho-Tep.

Bekijk hier een compilatie van scènes waarin Campbell dik aangezet en zeer vermakelijk een Elvis op zijn oude dag speelt.

Wie serieus van het talent van Elvis wil genieten, kan het beste de documentaire Elvis: That’s the way it is opzetten. Prachtige concertregistraties afgewisseld met scènes van Elvis on the road en in de repetitieruimte. Toen de film gemaakt werd, was Elvis nog in goede vorm. Snel daarna kwam hij terecht in de neerwaartse spiraal die leidde tot overgewicht, overmatig drugsgebruik en uiteindelijk zijn dood.

Categorieën
Fotoblog

Zomervakantie 2011: Generatie X

Aan het einde van dag #1 op de hotelkamer in Groningen. ‘Generatie X’ van Douglas Coupland lag al een paar jaar naar me te lonken vanaf de boekenplank. Na het lezen van een blogpost van Edwin Mijnsbergen over een nieuw boek van deze auteur, besloot ik dit tot mijn vakantieboek te maken. Prima leesvoer moet ik zeggen.

We zaten overigens in het Hampshire Hotel. Fijn hotel in het centrum van de stad. In het restaurant op de begane grond kon je dag en nacht koffie en thee uit de automaat halen en rustig zitten lezen. Er stond een uitgebreide boekenkast. Fijn toeven daar in Groningen.

Hier wat shots van het uitzicht vanaf de slaapkamerkant.

Categorieën
Striprecensie Strips

Het fijne, kleine boek van de Beatles

Al een paar dagen klinken liedjes van The Beatles in mijn hoofd en dat komt door Het kleine boek van de Beatles. Een geïllustreerd feitelijk relaas over het leven van de mythische band, gemaakt door fan en stripmaker Hervé Bourhis. Ik vind het een heerlijk boekje.

The Beatles waren al zo’n acht jaar uit elkaar toen ik geboren werd, toch is het mijn favoriete band aller tijden. Dat John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr nog steeds aandacht generen blijkt wel uit de hoeveelheid boeken er nog steeds over hen verschijnen.

Wat het boekje van Bourhis bijzonder maakt, zijn de illustraties. Bourhis tekent in een ontspannen lijn sleutelmomenten uit de Beatlegeschiedenis. Hij baseert zich vaak op bestaande foto’s en albumhoezen, maar door de tekeningen zien die overbekende platen er weer fris uit. Doorgewinterde fans zullen weinig nieuws lezen in dit boekje, maar dankzij de tekeningen krijgen ze dus wel een kans om de geschiedenis van hun favoriete band op een andere manier door te nemen.

Veel Beatle-boeken eindigen op het moment dat de band uit elkaar gaat. Bourhis behandelt ook de solojaren en gaat door tot 2009, het moment dat hij een concert van Paul McCartney bijwoont.

Door de speelse lay-out is het soms niet helemaal duidelijk in welke volgorde de gebeurtenissen hebben plaatsgevonden. Ook had ik een index en paginanummering wel fijn gevonden.

Hervé Bourhis woont in Bordeaux en werkt als illustrator en cartoonist voor een aantal bladen. Hij heeft verschillende titels op zijn naam staan, waaronder Le Petit Livre Rock dat qua aanpak veel wegheeft van het Beatle-boekje.

Recensent
In zijn verhaal schuift de stripmaker zijn eigen mening niet onder stoelen of banken. Hij recenseert de Beatle-platen en voorziet deze van een score. Zo omschrijft hij Rubber Soul – een van de beste platen van het viertal – als volgt: ‘Warm en melancholisch als knappend houtvuur op een zondagmiddag is dit het herfstalbum bij uitstek, en ook van alle andere seizoenen sinds1965.’ Daarentegen is Bourhis minder lovend over de single All you need is love/Baby you’re a rich man: ‘Een lofzang op de universele liefde, irriterend en zo koel als de hel. (…) De b-kant is onverdraaglijk.’ Nou ja, je hoeft het niet met de tekenaar eens te zijn om toch van het boek te kunnen genieten.

Wat ik ook sympathiek vind is dat personages al worden geïntroduceerd voordat ze iets met de band te maken krijgen. Zo geeft de auteur wat achtergrondinformatie over hun latere manager Brian Epstein en Yoko Ono, die enkele jaren later een symbiotische relatie aangaat met John Lennon.

Het kleine boek van de Beatles is fijn leesvoer voor de fans en een ieder die op speelse wijze iets meer willen weten over het legendarische viertal uit Liverpool.

Hervé Bourhis , Het kleine boek van de Beatles
ISBN: 978 90 549 2322 0
Oog & Blik/De Bezige Bij, €24,90

Deze recensie is ook op het stripblog van Zone 5300 gepubliceerd.

Categorieën
Fotoblog

Zomervakantie 2011: Beestenboel

De eerste stop van onze zomervakantie was Heiligerlee, een piepklein plaatje in Groningen. Daar vierde mijn vader zijn verjaardag. Niet toevallig, want hij woont daar.

Achter het huis huppelen de paarden op hun stukje grond, bezaaid met oude autobekleding. Dat schijnt beter te zijn dan gewoon zand onder de hoeven.

En tot slot de making-of foto, gemaakt door Linda: