Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Fan van seventies Spider-Man

Er zijn nog genoeg mensen die de Spider-Man TV-serie uit de jaren zeventig een warm hart toedragen. Dankzij het web vinden die elkaar.

spider man 70s kick ninjasZoals ik eerder schreef is Nicholas Hammond de eerste acteur die ik Peter Parker zag spelen in een live-action versie van Spider-Man. Mijn jongenshartje klopte iedere vrijdagavond sneller als Sky Channel weer een nieuwe aflevering uitzond. De video-opnames van de afleveringen heb ik grijsgedraaid.

Inmiddels zijn we heel wat jaren verder en is er moeilijk aan die afleveringen te komen. Ze staan op YouTube, in een slechte resolutie en het is nog maar de vraag hoe lang dat zo is voordat ze eraf worden gehaald vanwege de inbreuk op auteursrechten. Daarom is fan Stuart Green op Change.org een petitie gestart in de hoop dat de serie op bluray uitgebracht zal worden. Ik heb daar een hard hoofd in, maar heb uiteraard wel getekend.

1970s_spiderman_013Op Facebook is een hele pagina aan de serie gewijd. Er staan hoge resolutieversies van foto’s, frames en promotiemateriaal van de serie op. Inmiddels heeft de pagina ruim 3400 likes dus als al die mensen nu even de petitie ook tekenen, schiet het een beetje op. (Er is ook nog een tweede FB-pagina met soorgelijk materiaal.)

@SpidermanCBS70s op twitter kletst zo nu en dan met @nicholasham1 en plaatst ook wel eens beeldmateriaal uit de serie. Hij vertelde me dat hij een album heeft met plakplaatjes uit de serie. Die is volgens mij in Nederland nooit uitgebracht. Als kind zat voor de tv foto’s te maken die nagenoeg allemaal mislukten.

Zo ziet het er in de serie uit als Parkers spinneninstinkt afgaat.
Zo ziet het er in de serie uit als Parkers spinneninstinkt afgaat.

Ik vind het heerlijk om die oude foto’s weer te zien en door de albums heen te bladeren. Ook vind ik de fanart hartverwarmend.

Fan-art: Gabriel Tora.
Fan-art: Gabriel Tora.
1970s_spiderman_fanart
Fan-art: Simon Williams. http://simon-williams-art.deviantart.com/art/Nicholas-Hammond-as-Spider-man-503678263
Fan-art: Jon Pinto.
Fan-art: Jon Pinto.

Ook Axel Ross liet zich door de serie inspireren. Het was Paul Allen die de overeenkomst opmerkte:

1970s_spiderman_alex ross

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: The Making of Hobgoblin

De oorspronkelijke Hobgoblin zal altijd een van mijn favoriete superschurken blijven. Zo kwam dit nare heerschap tot stand.

Over Hobgoblin heb ik al eerder geschreven, maar goed, hij is dan ook mijn favoriete Spider-Man-schurk. Sowieso heeft ons favoriete Webhoofd natuurlijk niet te klagen wat tegenstanders betreft: naast Batman heeft hij de interessantste rogues gallery. Venom, Kingpin, Doctor Octopus, Vulture, Sandman, Norman Osborn, Foolkiller, J. Jonah Jameson, Sin-Eater en the Black Fox, zijn toch wel mijn favoriete schurken.

Hoe Hobgoblin tot stand kwam wordt mooi uitgelegd in dit artikel uit Marvel Age #5 (1983). Marvel Age was een uitgave van Marvel waarin nieuwe series, verhalen en andere zaken werden aangekondigd. Met previews, maar vooral ook interviews met de makers. De serie liep van 1983 tot en met 1994 en beslaat 140 comics. Vroeger kon ik ze nog wel eens vinden in stripwinkel Het Gele Teken, maar veel heb ik er nooit kunnen lezen. Jammer, want ik hou erg van dit soort uitgaven. Marvel Age was eigenlijk een reclameblaadje, maar toen het uitkwam waren er nog geen blogs en dus was ik blij met alle informatie die ik kon krijgen.

Het artikel The Making of Hobgoblin vertelt waarom Roger Stern deze schurk bedacht, wat het idee achter zijn look is en hoe die look tot stand kwam.

Marvel Age #5 (1983) 001_hobgoblin Marvel Age #5 (1983) 002-hobgoblin Marvel Age #5 (1983) 003-hobgoblin

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: De vergeetachtige Spider-Man

Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje van Jasper Koning, een journalist die onder andere bij VPRO’s Tegenlicht werkt. Jasper kent deze rubriek en is begonnen met het herlezen van Amazing Spider-Man. Dat moet toch een hoop leesgenot opleveren. Er viel hem echter iets aparts op:

‘Het viel me ineens op hoe vergeetachtig Spidey is. Met name bij Kingpin lijkt hij regelmatig te vergeten hoe snel die grote criminele baas is. Toen ik dat zag, bleek dat Spidey van anderen ook vaak vergeet hoe snel ze zijn. Handig trucje natuurlijk om Spidey af en toe eerst in de problemen te helpen, zodat ie er later weer uit kan komen, maar vond het wel geinig.’

En gelijk heeft hij, kijk maar eens naar deze paar voorbeelden (er zijn er nog veel meer!)

spiderman_kingpin_03
In strijd met Kingpin. Prachtige prent van John Romita Sr. trouwens.
spiderman_rocket_racer
Tegen de Rocket Racer. Illustratie: Ross Andru.

spiderman_kingpin_02 spiderman_kingpin_01

Continuïteit
Bij Marvel Comics gold vroeger de regel: iedere comic is iemands eerste. Daar werd mee bedoeld dat je altijd de dingen zo duidelijk mogelijk moest maken, zoals de krachten van een tegenstander. Bij de Kingpin, alias Wilson Fisk, wordt altijd verwezen naar het feit dat hij er als een dikke vent uitziet, maar dat dit schijn is: hij is een en al gespierde massa. En daarbij beweegt hij dus heel snel. Schrijf dat maar even ergens op, voor het geval je het vergeet.

Bovenstaande regel is ook bedacht zodat mensen de doorlopende verhaallijnen makkelijk kunnen volgen. Vandaar dat de personages vaak terugdenken wat er de aflevering ervoor is gebeurd. Fijn als je dat vorige deeltje niet gelezen hebt, maar een vervelende herhaling voor wie de afleveringen achter elkaar leest.

Ik weet niet of Jasper inmiddels weer gestopt is met het lezen van de Spider-Man-reeks, maar ik dank hem in ieder geval hartelijk voor zijn mailtje, want dit soort observaties zijn altijd leuk om te lezen.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Black Cat versus Catwoman

In deze illustratie van Vinz el Tabanas zien we Spider-Mans Black Cat in gevecht met Batmans Catwoman.

Black-cat-vs-Catwoman-by-Vinz-el-TabanasTenminste, de titel van de illustratie Black Cat vs Catwoman impliceert dat het hier om een gevecht gaat. De houding waarin Tabanas de dames getekend heeft, lijkt ook aan te duiden alsof het om een lesbisch onderonsje tussen de stoeipoezen gaat. Vooral omdat Catwoman boos richting de camera kijkt, alsof de twee dames betrapt worden. Het web staat vol met erotische en zelf pornografische afbeeldingen van stripfiguren. Als je wil weten wat Venom met Mary Jane zou uitspoken is dat beeld slechts een google search van je netvlies verwijderd.

Black Cat is een van mijn favoriete personages uit het Spider-Man universum. Ze is een sexy vrouw die haar mannetje staat. Iemand die het avontuur op zoekt en die op ethisch vlak in een schemergebied zit. Daarbij is ze nogal een heethoofd. Gepassioneerd stort ze zich op de relatie met Spider-Man, omdat ze zich aangetrokken voelt tot zijn avontuurlijke kant. Peter Parker laat haar echter koud, wat een bijzondere twist is in het liefdesleven van Peter, waarin Spider-Man meestal een obstakel is. Daarbij is Black Cat onweerstaanbaar: je weet dat ze fout is, toch val je voor haar. Ze is de femme fatale in Spider-Mans wereld.

Net als pa
Black Cat werd gecreëerd door schrijver Marv Wolfman en ontworpen door Dave Cockrum. Ze duikt voor het eerst op in Amazing Spider-Man #194, in een verhaal van Wolfman en tekenaar Keith Pollard.

Black Cat, alias Felicia Hardy, is de dochter van wereldberoemde geveltoerist die in de gevangenis zit. Felicia is nog maar een tiener als ze besluit in de voetsporen van haar vader te treden. Ze begint op die leeftijd met zichzelf te trainen in vechtsporten en te leren hoe je sloten en kluizen open krijgt en beveiligingssystemen omzeilt. Aan het begin van haar carrière maakt Black Cat gebruik van het bijgeloof dat een zwarte kat ongeluk zou brengen. De plekken waar ze haar tegenstanders ontmoet bestudeert ze nauwkeurig zodat ze vallen kan leggen. Wie haar achtervolgt wordt overvallen door allerlei pech – maar die pech is door de slimme planning van Felicia allesbehalve toeval.

Zoals ik eerder beschreef wordt Felicia Hardy verliefd op Spider-Man en besluit zelfs de misdaad op te geven als ze een relatie krijgen. Het is een relatie die vanaf het begin af aan al gedoemd is, want Spider-Man is veel te rechtlijnig voor een stoeipoes als Felicia, die het niet zo nauw neemt met de wet.

Tegenwoordig zijn de twee weer vijanden van elkaar.

batman catwoman 66

Catwoman
Ik heb altijd gedacht dat Black Cat afgeleid was van Catwoman. Hun overeenkomsten gaat verder dan hun katachtige uiterlijk. Ook Catwoman voelt zich aangetrokken tot Batman. Soms werken ze samen om de misdaad te bestrijden. En ook al blijft Catwoman een crimineel, die samenwerking wordt wel eens voortgezet tussen de lakens.

Batman Returns.
Batman Returns.

Wolfman had Black Cat oorspronkelijk bedacht als tegenstander voor Spider-Woman en zou er heel anders uitzien: ‘She wore a long dress, and had a very 30s look to her. She still employed bad luck, but she was going to be a very, very different type of character. She completely changed when I brought her over to Spider-Man.’ (Uit: Comics Creators on Spider-Man, 2004: 82).

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Waarom ik fan ben van Spider-Man

Recent werd me gevraagd waarom Spider-Man mijn favoriete stripheld is. Hier is het antwoord.

Axel Watteuw heeft op Geekster.be de rubriek Uit de kast. Hierin gaan verzamelaars helemaal los over hun kleinoden. Hij vroeg of hij mij ook wat vragen mocht voorleggen. Dat vond ik prima natuurlijk, ook al voel ik me geen verzamelaar in de strikte zin des woords. Uiteindelijk is het dan ook een gesprek over Spider-Man geworden dat hier in zijn geheel te lezen is.

Michael_en_spiderman

Een belangrijke vraag die Axel stelde is: Wat trekt jou aan in Spider-Man?

Laat ik eerst een andere spreker hierover aanhalen.

spider-man straatroofGevraagd naar wat Spider-Man nu zo anders maakt dan andere superhelden, antwoordde Roger Stern ooit: ‘Spider-Man is both the cool guy and the outcast – often at the same time. An his powers are crazy weird! He sticks to walls. He skitters around on the ceiling. And he’ll suddenly drop down in front of the bad guys, hanging upside down on a single strand of webbing – all while making fun of them. Spider-Man is the original bad-luck kid. He learned the hard way that he had to use his powers responsibly and is pretty driven. But at the same time, he has a lot of fun with his powers. And that mix of angst and zaniness is what makes Spider-Man an original.’ (Roger Stern, The Spectacular Spider-Writer geschreven door George Khoury).

Nu is Stern een van mijn favoriete Spider-Man-schrijvers ooit, dus ik luister graag naar de man. Zijn uitspraak somt in een notendop op wat voor mij de aantrekkingskracht van dit personage is. Sterker nog: Spider-Man is mijn favoriete fictieve personage ooit. Punt.

In een artikel voor Pulpman in 2011 schreef ik wat volgens mij de charme van Spider-Man is, dat zijn kwetsbaarheid hem menselijk en zo populair maakt. In het interview met Axel geef ik een persoonlijker antwoord op de vraag waarom Spidey mijn favoriete personage ooit is:

Peter Parker 45Het korte antwoord: Peter Parker. Hij is een feilbaar mens, zoals jij en ik. Ondanks het feit dat hij superkrachten heeft, is zijn leven er niet makkelijker op geworden. Sterker nog: ik denk dat Peter uiteindelijk misschien wel gelukkiger was geweest als hij nooit Spider-Man was geworden. Peter is een prachtig mens, iemand die altijd het goede probeert te doen, ook al kost het hem op persoonlijk vlak heel veel. Zijn vrienden en familie lijden direct en indirect onder het feit dat hij Spider-Man is, toch kan hij zijn webschieters niet aan de wilgen hangen. Goed, zo nu en dan wordt het hem te veel en neemt hij afstand van het Spider-Man zijn, maar dat is altijd van korte duur. Peter geeft nooit op: zelfs als hij een vijand tegenover zich heeft die een paar maten te groot voor hem is, probeert hij deze toch te verslaan. Hij weet immers dat hij met zijn krachten een verantwoordelijkheid heeft jegens andere mensen en zijn geliefden.

mary-janeDaarbij heeft Spider-Man een fantastische supporting cast. Zijn Tante May is een interessante vrouw en in de loop der jaren verandert ze van een fragiele bejaarde naar een stoere vrouw op leeftijd. En dan heb je natuurlijk Mary Jane Watson, zijn grote geliefde. In tegenstelling tot iemand als Lois Lane, weet Mary Jane zichzelf vaak te bevrijden als ze ontvoerd wordt. Zij is een mooi en positief rolmodel vind ik. Aantrekkelijk, slim en stoer.

En daarnaast is Spider-Man gewoon een heel grappige figuur. Een stand-up comedian bijna, want tijdens de gevechten slaat hij zijn vijanden net zo goed om de oren met grappige opmerkingen en komische beledigingen als met zijn vuisten.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Een plastic Spider-Man

De stad hangt vol met deze reclameposter voor Madame Tussauds:

spiderman_madame_tussaudsHet wassenbeeldenmuseum in Amsterdam staat erom bekend om trends na te jagen. Is Beyoncé populair, dan zetten ze een tijdje later een wassenbeeld van haar neer in de hoop dat mensen dan komen kijken. Het gaat bij Madame Tussauds, zoals alle commerciële ondernemingen, erom zoveel mogelijk geld te verdienen. Bezoekers zijn geen gasten maar wandelende portemonneetjes. En die portemonneetjes moeten zo leeg mogelijk zijn als ze weer buiten stappen. De route die je moet volgen eindigt niet voor niets in een winkel die je door moet om buiten te kunnen komen. En in de winkel probeert het personeel je van alles aan te smeren. Dat doen ze heel vriendelijk natuurlijk, maar toch.

’s Ochtends komt het personeel ook samen en wordt erop gewezen welke targets er die dag gehaald moeten worden. Ik weet dit omdat ik ooit, lang, lang, lang geleden anderhalve maand bij het bedrijf heb gewerkt. Ik werd voor het eind van mijn proefperiode ontslagen omdat ik ’te cynisch’ werd gevonden. Ik geef toe: commerciële uitbuiting is ook niet mijn ding. Overigens voel ik me niet rancuneus over deze periode: het was vlak na mijn studie en dan pak je toch zo’n beetje iedere baan aan die je kunt krijgen. Er zijn ongetwijfeld mensen die met veel plezier bij Madame Tussauds werken.

Wassenbeelden. Zelf hou ik er niet van en ik snap ook niet waarom je naar een imitatieversie van een beroemdheid zou willen kijken. Je kunt met de poppen op de foto, maar iedereen ziet dat je niet naast de echte persoon staat. So who cares?

Trends snap ik wel en aangezien superhelden hot zijn, snap ik dat Tussauds nu met Marvel-helden op de proppen komt. Maar Jezus, wat ziet die Spider-Man er nep uit. Hij lijkt wel van plastic. Of zouden ze met het beeld een action figure bedoelen in plaats van de stripheld? Ze hadden hem beter zonder masker kunnen afbeelden zodat je Peter Parkers gezicht kunt zien. Dat had hem wat menselijker gemaakt. Dit vind ik niks.

Misschien wilden ze zich niet vastleggen aan een bepaalde vertolking van Peter. Maar dan lopen ze met Jessica Alba als Invisible Woman ook een paar jaar achter. Zeker nu er net een nieuwe Fantastic Four-film is waarin Kate Mara deze rol vertolkt.

Nee, wil je dichter bij de sterren komen, dan kun je beter hun instagramaccounts volgen. Hugh Jackman plaatst geregeld een foto of een persoonlijke video gericht op zijn fans. En dat kost je ook nog eens niks.

Fuck Madame Tussauds.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Hobgoblin cosplay

We blijven nog een beetje in de cosplaysfeer na mijn recente bezoek aan de Animecon in Den Haag. Ik kwam deze te gekke Hobgoblin cosplayer tegen op het blog Marvel Comics of the 1980s:

Hobgoblin-cosplay_01

Photo by Marc-Julien Objois
Photo by Marc-Julien Objois
Photo by Marc-Julien Objois
Photo by Marc-Julien Objois

Hij won een wedstrijd van MajorSpoilers.com in 2012 en ik vind het een prachtige weergave van hoe het kostuum van Hobgoblin er in het ‘echt’ uit zou kunnen zien. Ik weet niet of deze Hobgoblin zijn kostuum zelf in elkaar heeft gezet, maar het ziet er in ieder geval zeer zorgvuldig gemaakt uit. Uiteraard zullen ze bij een filmadaptatie met Hobgoblin voor een andere benadering kiezen, want deze is te carnavalesk, maar toch vind ik hem heel tof. Vooral dat masker… Brrr, die wil je toch niet ’s avonds in een donker steegje tegenkomen.

ASM-238-hobgoblin-intro

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Heftige reacties op de dood van Gwen Stacy

De lezers reageerde indertijd heftig op de dood van Gwen Stacy. Een bloemlezing uit de brievenrubriek in de Spider-Man-comics.

In 1973 werd Gwen Stacy vermoord door de Green Goblin door haar van de Brooklyn Bridge af te gooien. Spider-Man probeerde haar te redden, maar slaagde daar niet in. Sterker nog: door zijn webdraad werd Gwens nek abrupt naar achteren gerukt en brak.

Spiderman_dood-gwenAls je denkt dat reacties op controversiële verhaallijnen alleen tegenwoordig online heftig zijn, vergis je je. Nadat Amazing Spider-Man #121 en #122 uitkwamen, klommen de fans in de pen. Sommigen prezen deze gewaagde stap, anderen hadden hun (doods)bedreigingen klaar voor hoofdredacteur Roy Thomas, John Romita Sr. en Gerry Conway. Alle drie waren de heren verantwoordelijk voor de beslissing om Gwen om te leggen. Conway kreeg misschien nog wel de meeste modder naar zijn hoofd gegooid omdat hij degene was die het verhaal schreef.

Sommige briefschrijvers waren simpelweg geschrokken: ‘Gentlemen, as you said, Spider-Man #121 was a shocker. Frankly, I wonder what kind of home life you people must have, or had as children,’ vraagt Donald Shinners uit Wauwatosa zich af.

Kent Raleigh Jr. uit Phoenix: ‘You guys should change your names to the Marvel Soap Opera & Murder Co. Inc. Just like Spidey, you’re giving my ulcers ulcers!’

Anderen waren radicaler in hun bewoordingen. De Californische Richard Nathan uit Van Nuys vindt Conway niet goed genoeg om Spider-Man te schrijven: ‘The atrocity you commited in issue #121 was only the latest of your crimes. You must be taken off this magazine! […] I am disgusted with all of you for letting issue #121 happen.’

In een andere brief suggereert Nathan: ‘Somebody ought to throw Gerry Conway off the George Washington Bridge to see if the fall kills him before impact.’

Jane Starr uit Edmonton Canada, maakt de mensen bij Marvel eerst uit voor alles wat vies en lelijk is om haar brief te eindigen met: ‘Wait till I get you!!!!! This better turn out to be an illusion or something – or else.’

Er zaten ook lezers tussen die de dood van Gwen toejuichten, zoals Jane Hollingsworth uit Port Angeles: ‘I fervently hope Gwen doesn’t make miraculous recovery in #122 (or in any subsequent issues). I also hope Peter doesn’t mourn her too long. Even though he was stupidly in love with her, how long can he grieve over a person whose brain was constructed entirely out of old Pepsi bottles, and whose personality had the exact color, consistency, and flavor of a loaf of Wonder Bread?’

Hieronder de brievenpagina’s met Gwen-brieven die na Amazing Spider-Man #122 werden gepubliceerd. De plaatjes zijn groter dan hier afgebeeld, klik op ze met de rechter muisknop en kies ‘view image’ voor volledige grootte:

bozebrieven_gwen_ASM_124 bozebrieven_gwen_2v2_ASM-12 bozebrieven_gwen_3v2_ASM-12 bozebrieven_gwen_4_ASM-127

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: De Hulk en Spider-Man geschilderd door Bob Larkin

Soms kom ik een illustratie tegen die ik meteen herken van vroeger, zoals deze prachtige schildering van de Hulk door Bob Larkin.

Larkin HulkIk had dit schilderij als postkaart vroeger, die ik waarschijnlijk gekocht heb in stripwinkel Het Gele Teken. Ik kende de schilder verder niet, maar door het blog Marvel Comics of the 1980’s weet ik nu dat het Bob Larkin is, die ook veel geschilderde covers voor Marvel Comics heeft gemaakt. Hij maakte covers voor titels als The Savage Sword of Conan, Marvel Super Special, Marvel Preview, Crazy Magazine, The Deadly Hands of Kung-Fu, Planet of the Apes en Tomb of Dracula.

Larkin maakte ook deze geestige ontmoeting tussen Spider-Man en de Hulk als omslag voor Crazy #42. Crazy was Marvels antwoord op de Mad. De groene reus lijkt wel wat op Lou Ferrigno vind ik:

spiderman_hulk_bob_larkin

Op hetzelfde blog kwam ik ook deze Spider-Man-cover tegen. Larkin voorzag de Marvel Fireside Books, de oerversies van tradepaperbacks, van dit soort mooie omslagen.

Amazing Spider-Man Fireside 001

Ik denk dat dit ook een cover is voor een zo’n trade:

Spiderman_bob_larkin_82Larkin maakt sfeervolle beelden. Ik kan me voorstellen dat mensen specifiek voor zijn omslagen boeken aanschaffen.

Ook maakte hij deze mooie cover voor Parallel Lives, de graphic novel die vlak na de bruiloft van Peter en Mary Jane uitkwam en die over hun relatie gaat. Het verhaal behandelt hoe ze elkaar ontmoetten, samen opgroeiden, verliefd werden en uiteindelijk trouwden. Geschreven door Gerry Conway en getekend door Alex Saviuk.
spiderman_Larkin_ParallelLives

Als jonge lezer vond ik dit al een mooie cover. Het was de meest realistische afbeelding die ik tot dan toe van Mary Jane had gezien. Spider-Man komt daarentegen wat vlak over op de illustratie.

Meer Bob Larkin
Dit blog staat vol met zijn werk en wordt beheerd door drie van zijn fans.

Categorieën
Bloggen Spidey's web Strips

Spideys web: Twee jaar lang iedere week bloggen over Spider-Man

Twee jaar geleden had ik een nieuw doel nodig om te bloggen. Stukken kwamen traag uit mijn vingers, de lol was er een beetje af. ‘Waar schrijf ik nu eigenlijk het liefste over?’ vroeg ik me af. Het antwoord was snel gevonden: ik zou een periode van twee jaar, iedere week een stukje over mijn favoriete stripheld Spider-Man schrijven.

Het omslag van het fictieve boek 'Webs'. Illustratie: Todd McFarlane
Het omslag van het fictieve boek ‘Webs’. Illustratie: Todd McFarlane

De rubriek Spidey’s web was geboren en op 20 mei 2013 publiceerde ik aflevering 1. Inmiddels heb ik 104 afleveringen gepubliceerd. (Dit is nummer 105). De twee jaar zijn om, ik heb het project volgehouden. Hoewel ik van mening ben dat je als blogger niet te streng voor jezelf moet zijn – heb je geen zin om te bloggen of niets te zeggen, doe het dan vooral niet – was dit project een belofte waar ik me aan wilde houden. Gewoon om aan mezelf te bewijzen dat ik het kan.

En ondertussen had ik ontzettend veel lol in het schrijven van deze stukken, en dat is voor mij nog steeds het voornaamste. Ook kreeg ik zo nu en dan leuke reacties op de posts, al geloof ik dat het aantal lezers dat zit te wachten op wekelijkse Spider-Man-afleveringen niet zo groot is.

spidermankoffieEen hele lijst aan onderwerpen wilde ik behandelen en die lijst heb ik maar deels afgewerkt. Vaak genoeg kwam ik iets tijdens het lezen tegen wat ik mee wilde nemen die week en soms stond het onderwerp gewoon op straat op me te wachten, zoals de Spider-Cow. Er valt nu eenmaal een hoop over Peter Parker en andere castleden te vertellen. Zodra ik met Spidey in mijn hoofd rondliep zag ik al snel allerlei verbanden tussen het dagelijks leven en de wereld van Spider-Man. Het is niet voor niets dat ik met Peter Parker een persoonlijke band voel.

En nu?

Nu bevrijd ik mezelf van de verplichting om iedere maandag een stuk over Spider-Man te publiceren, maar dat is niet het einde van deze rubriek. Als ik zin heb om een artikel over het webhoofd te publiceren zal ik dat zeker doen. Op maandag, of dinsdag, of welke dag dan ook. Een keer in de maand, twee keer per week… we gaan het zien.

Over Spider-Man raak ik waarschijnlijk nooit uitgepraat.

spider-man straatroof

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Spider-Man en de gouden blocnote

De Beyonder verandert een heel gebouw in puur goud. Als Spider-Man ziet dat misdaadbaas Kingpin rijkelijk beloond wordt door de overheid, steelt hij een gouden blocnote. Al snel begint zijn geweten te knagen.

marvel-amazing-spider-man-epic-15Marvel geeft tegenwoordig dikke omnibussen uit onder de noemer Epic Collection. Deze bundelingen bevatten een lange aan elkaar gesloten reeks van een serie, maar worden niet in volgorde uitgegeven. Om dat wat duidelijker te maken, van Amazing Spider-Man zijn nu Volume 1: Great Power (Amazing Spider-Man #1-17, Annual #1), Volume 15: Ghost of the Past, Vol 20: Cosmic Adventures en Vol 22: Round Robin verschenen. Ik denk dat je uiteindelijk de hele serie zo op je plank zal hebben staan, maar met Marvel weet je het nooit zeker.

Recent las ik Vol. 15: Ghosts of the past. Een prachtige bundeling van verhalen die in 1984 en 1986 zijn verschenen en waarvan het merendeel is gemaakt door Tom DeFalco en Ron Frenz – een van mijn favoriete Spider-Man-teams. Op Brainfreeze.be staat een goede, uitgebreide recensie van deze bundel.

Flashbacks
Ik zou echt hele afleveringen van Spidey’s web kunnen volschrijven over de rijkdom in deze bundel, maar eigenlijk heb ik dat al gedaan. Het verhaal van The Spectacular Spider-Kid staat er in bijvoorbeeld, Trade Secret  en ook die grappige scène met de zonnende buurmeisjes.

In de bundel zijn opgenomen: Amazing Spider-Man #259-272, Annual #18-19;
Web of Spider-Man #1, 6. Je ziet dat er niet alleen nummers van Amazing Spider-Man in staan, maar ook wat van Web van Spider-Man om het verhaal compleet te maken. In Web #1 krijgt Peter Parker het namelijk aan de stok met het Symbiont die uit het Baxter Building is ontsnapt om wraak te nemen. Dat levert een boeiende scène op waar ik het een volgende aflevering van Spidey’s web over ga hebben. Ook is Web #6 in de bundel opgenomen omdat dit verhaal wordt afgemaakt in Amazing Spider-Man #268. De twee covers sluiten op elkaar aan. Een toffe illustratie van John Byrne:

webofspiderman6-amazingspider-man268

Gouden blocnote
Een goed verhaal trouwens: de Beyonder, de oppermachtige entiteit uit Secret Wars, is naar de aarde gekomen om meer over de mensheid te weten te komen. Als hij er dankzij gesprekken met Spidey en anderen achterkomt dat we nogal wat waarde hechten aan financiële rijkdom, besluit hij een heel gebouw en alle niet-levende materialen daarin te veranderen in goud. Een ramp natuurlijk, want als zoveel goud opeens op de financiële markt terechtkomt, stort die hele markt in. Het is daarom zaak dat de bevolking hier niet achterkomt. Met de hulp van misdaadbaas Kingpin wordt het gebouw geheim gehouden van het grote publiek. Het leger zorgt ervoor dat het ingestorte gebouw zo snel mogelijk wordt weggehaald en dat de stukken goud in een diepe geul in de oceaan worden gedumpt.

Voor het zover is redt Spider-Man de mensen die in het gebouw aanwezig waren toen het in goud veranderde en instortte. Terwijl hij dat doet krijgt onze held een flinke uitbrander van Charles Anderson die namens de Amerikaanse regering de operatie leidt. Anderson vindt dat Spider-Man niets te zoeken heeft bij het gebouw en probeert hem weg te jagen door op hem te laten schieten. Gelukkig laat het Webhoofd zich niet wegjagen en zorgt ervoor dat er nog mensen levend uit het pand komen.

Als Spidey ziet dat Kingpin voor zijn moeite enkele gouden typemachines krijgt van de overheid, besluit hij boos zelf een gouden blocnote mee te nemen dat hij in een prullenbak in het pand vindt.

Uit: Web of Spider-Man #6.
Uit: Web of Spider-Man #6.

Als Kingpin miljoenen krijgt voor de moeite, dan mag Peter toch zeker ook wel een kleinigheidje meenemen? Toch knaagt dit kleinood aan Peters geweten en meerdere nummers komt naar voren dat hij zich hier schuldig over voelt. Ook al lag het boekje in de prullenbak en was het dus afval, toch heeft Peter het gevoel dat hij het niet had mogen stelen.

Ziekenhuisrekening
Pas in Web of Spider-Man #15 wordt dit verhaallijntje op een geniale manier afgerond. Peter verkoopt de gouden blocnote aan een heler voor 3.000 dollar zodat de ziekenhuisrekening voor Nathan afbetaald kan worden. Nathan is verloofde van Tante May en die is in elkaar geslagen door enkele criminelen waar hij gokschulden bij had uitstaan. May had Peter gevraagd Nathan in de gaten te houden omdat ze vermoedde dat er iets mis was, maar Peter was te druk met Spider-Man spelen om te voorkomen dat Nathan slachtoffer werd. (Amazing Spider-Man #271) Nu kan hij het goedmaken door anoniem de ziektekosten te betalen die niet gedekt zijn door de verzekering. Zo komt het geld dus toch op een goede plek terecht.

Nathan wordt in elkaar geslagen. Uit: Amazing Spider-Man #271. Tekeningen: Ron Frenz.
Nathan wordt in elkaar geslagen. Uit: Amazing Spider-Man #271. Tekeningen: Ron Frenz.

Goed, Peter krijgt maar een tiende uitbetaald van wat de blocnote waard is, maar goed.

Peter had het geld overigens ook zelf goed kunnen gebruiken: zijn huisbaas Mrs. Muggins dreigt hem op straat te gooien als hij de brandschade in zijn huis niet voor vanavond 12 uur heeft hersteld. Toch vindt Peter het beter het geld aan Nathans rekeningen uit te geven. Dan maar op straat staan, denkt hij als hij blut naar huis loopt om zijn spullen te pakken. Gelukkig helpt Mary Jane hem en blijkt Peters huis te zijn opgeknapt als hij weer thuiskomt.

Web-Of-Spiderman-015-thuisk

Uit: Web of Spider-Man #15. Tekeningen: Mike Harris. Inkt: Kyle Baker. Tekst: David Michelinie.
Uit: Web of Spider-Man #15. Tekeningen: Mike Harris. Inkt: Kyle Baker. Tekst: David Michelinie.

Kwestie van ethiek
Ik hou ervan als er interessante ethische kwesties worden behandeld in de Spider-Man-verhalen. Persoonlijk vind ik het geen probleem dat Peter voor zijn moeite een stukje goud meeneemt, maar kennelijk rijmt dit niet met zijn gevoel voor rechtvaardigheid. Bewonderenswaardig, maar volgens mij wat misplaatst in een wereld waarin de overheid onder een hoedje speelt met criminelen en de burger tot aan de laatste cent wordt uitgewrongen.

Briefschrijver Mike Moscoso (Amazing Spider-Man #276) is dat met mij eens:

‘I don’t see what’s wrong with Peter keeping the gold notebook. I’ve noticed that a lot of people are against his keeping the object in question and I think those people are completely heartless. Good ole Pete has been through the ringer many times trying to get pictures to pay for his money problems such as paying the rent, and helping his Aunt May. Let’s face it, living in New York City can’t be cheap: the cost of food, clothing, and utilities are always on the uprise. Plus Peter’s gotta have money to take Mary Jane and others out. I say he should keep it and invest it – slowly, of course. Peter could start up some sort of company that could help him in times of need and also help his Aunt May and her financial problems.
Got it? Good!
I hope you guys don’t do anything cheap like have the pad stolen or something similar. Let’s face it, you said this would change his life. To have it taken from him or have him lose it in any way is to have made it a big waste of time. The idea was good so do something positive for Spider-Man. OK? OK!’

Fijn voor May en Nathan dat Peter Parker niet de brievenpagina in Amazing Spider-Man leest, want dat had hem wellicht op andere gedachten gebracht.

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Breekpunt

Eigenlijk had ik een vrolijker stuk gepland voor de aflevering van vandaag, maar aangezien ik bijna een nervous breakdown aan het ondergaan ben, wil ik vandaag even dit kwijt: ik ben zo ontzettend klaar met de ondermaatse Spider-Man-verhalen die Dan Slott schrijft, dat ik niet langer Amazing Spider-Man zal lezen zolang de comics door Slott zijn gepend. Ik kan het simpelweg niet meer aan.

12 januari 2008 is in zekere zin een historische dag. Paul en ik zaten in de trein op weg naar Hoorn. We waren in Amsterdam geweest en stripwinkel Vandal Com-x bezocht. Die zat toen nog op de Rozengracht in Amsterdam. Daarna gingen we bij de Bijenkorf langs waar Paul zijn voorraad Nespressocupjes aanvulde.

amazing spider-man 545In de trein naar huis las Paul het nieuwste nummer van Amazing Spider-Man #545. Het nummer waarin Peter Parker en Mary Jane een deal sluiten met Mephisto om het leven van Tante May te redden. In ruil voor haar leven moesten de twee geliefden  hun huwelijk opgeven. Na deze deal had het huwelijk van Peter en Mary Jane, wat inmiddels 20 jaar aan verhalen had opgeleverd, volgens de redacteuren van Marvel nooit plaatsgevonden.

Het was voor Paul de druppel: hij besloot vanaf nu geen Spider-Man comic meer te lezen en voor zover ik weet, heeft hij ook geen van de comics die erna kwamen opengeslagen. Hij voelde zich, net als veel fans indertijd, ontzettend genaaid door deze retcon van Marvel.

Ik snapte dat goed, maar ben Spider-Man blijven lezen omdat ik nu eenmaal graag wilde bijhouden wat er in het leven van Peter Parker gebeurt. Ik zat Brand New Day uit, liet the Gauntlet over me heen komen en las zelfs ieder nummer van Superior Spider-Man. Knarsentandend weliswaar, maar toch…

Illustratie: Ryan Stegman, die net een beetje beter tekent dan Humberto Ramos.
Illustratie: Ryan Stegman, die net een beetje beter tekent dan Humberto Ramos.

Elke fan heeft een breekpunt en hoewel ik het me dat tijdens die treinrit niet kon voorstellen, moet ik bekennen dat ik de mijne nu heb bereikt. De druppel was voor mij Amazing Spider-Man vol. 3 #17 en wat me eindelijk het licht deed zien was een ingezonden brief van Ryan Knight uit New Port:

Spider-Man-017-brief

Vooral de boodschap van Spider-Man-redacteur Nick Lowe dat we, als het aan hem ligt, voorlopig nog niet van Slotts verhalen af zijn, deed me de moed in de schoenen zakken. Al te lang – minstens drie jaar, maar het kan langer zijn – maakt Slott mij het leven zuur met zijn gebroddel en genoeg is werkelijk genoeg. Ik hou van Spider-Man, hij is mijn favoriete fictiepersonage. En dat zal altijd zo blijven en daarom bleef ik ook lezen: ik wilde weten hoe het verder met Peter Parker gaat. Maar wat Slott schrijft heeft eigenlijk maar weinig met Peter Parker en zijn wereld te maken.

Peter is zichzelf niet meer en hij is een bijfiguur geworden in zijn eigen strip. Alle andere castleden lijken slimmer en beter te zijn dan Peter Parker. Werd hij vroeger alleen maar gezien als het lulletje van de klas maar wisten wij lezers beter, tegenwoordig is hij niet meer dan een onverantwoordelijke sukkel in de verhalen van Slott. Ondanks het feit dat hij al jaren meegaat en als superheld menigmaal heeft bewezen dat hij zijn mannetje staat, heeft Spider-Man geen idee meer hoe hij dingen aan moet pakken. Heel anders dan de Spider-Man die we kennen van Stan Lee, Roger Stern en Tom DeFalco, die zelfs als hij het moest opnemen tegen opponenten die twee maten te groot waren, toch zegevierend uit de strijd wist te komen. Vaak niet ongeschonden en alleen dankzij enorme wilskracht wist hij mensen als Firelord of the Juggernaut te verslaan. Maar Peter gaf niet op en daarom houden we van hem. Ik heb geen idee wie er in het Spider-Man-pak zit tegenwoordig, want hij lijkt op geen meter op Peter Parker.

En eigenlijk geldt dat voor alle bekende personages. Mary Jane praat niet meer als MJ bijvoorbeeld. Plots worden in elkaar gekunsteld omdat Slott nu eenmaal graag die kant op wil, en kneedt de personages zo dat ze in zijn verhaal passen. Slott bedenkt grote events die interessante verhalen kunnen opleveren, maar al die high concepts hebben tot nu toe alleen maar tot heel slappe verhalen geleid. (Hoe dat komt heeft hij recent zelf uitgelegd, maar dat is natuurlijk geen excuus.) Goed, allemaal dingen die ik al eerder heb besproken en anderen ook hebben aangekaart.

Al een paar jaar lees ik de recensies op de site Spider-Man Crawlspace en in al die tijd zijn er zelden positieve besprekingen van Slotts werk geweest. Ook de comments staan vaak vol met haat naar hem toe. Ik haat Slott niet, want ik maak graag verschil tussen iemand en het werk dat hij maakt. Maar ik zal mezelf niet langer martelen door Slotts Spider-Man-werk te lezen. Fuck it.

Bovendien begon ik de laatste tijd toch wel te hopen op een aambeeld dat opeens uit de lucht valt als Slott over straat loopt, gewoon om van hem af te zijn. Zo’n mens wil ik niet zijn.

Ja, er zijn ook mensen die Slotts werk fantastisch vinden. Dat is prima natuurlijk. Er zijn ook mensen die Jantje Smit een goede artiest vinden. Dat begrijp ik eigenlijk niet, maar Smit interesseert me geen bal dus ga ik geen moeite doen om dat te snappen. Peter Parker achterlaten in de handen van Slott vind ik moeilijker, maar ook daar heb ik helaas geen macht over. Ongetwijfeld valt de verkoop van Amazing Spider-Man Marvel niet tegen anders hadden ze Slott allang ingeruild voor iets beters. Maar daarin schuilt juist het probleem: ook de mensen die zijn werk haten, kopen het. Uit loyaliteit voor Spidey misschien of omdat ze het willen lezen zodat ze online kunnen zeggen hoe kut ze het wel niet vinden. Verkoopcijfers zeggen dus niet zo veel.

Spider-Man No More.
Spider-Man No More.

Gelukkig betekent deze beslissing niet dat ik geen Spider-Man-comics meer kan lezen. Er ligt hier nog een hele stapel die ik wil lezen en herlezen. En Gerry Conway is nu bezig aan een vijfdelig verhaal dat ik graag door zal nemen als het laatste deeltje uit is. Conway kan namelijk wel goed strips schrijven.