Categorieën
Strips Video

Video: De wereld van Hallie Lama

Absurde en droge humor, gekke mannetjes met een overwegend gewelddadige inslag en een vrouwentekort – dat zijn de ingrediënten van de cartoonwereld van Hallie Lama. In deze video een onthullend gesprek met de cartoonist én de creatie van een nieuwe cartoon gevolgd van schets tot publicatie.

Meer Hallie Lama vind je op zijn eigen site. Lees ook Making the video: Op stap met Hallie Lama.

Categorieën
Strips

Video: De wereld van Hallie Lama

Absurde en droge humor, gekke mannetjes met een overwegend gewelddadige inslag en een vrouwentekort – dat zijn de ingrediënten van de cartoonwereld van Hallie Lama. In deze video een onthullend gesprek met de cartoonist én de creatie van een nieuwe cartoon gevolgd van schets tot publicatie.Meer Hallie Lama vind je op zijn eigen site. Lees ook Making the video: Op stap met Hallie Lama.
Deze video zag als eerste het licht op EeuwigWeekend.nl.Bekijk ook:

Categorieën
Strips

Making the video: Op pad met Hallie Lama

Mensen met originele ideeën, met slimme observaties en mensen met een aparte tekenstijl spreken me erg aan. De lui die boven het maaiveld uitsteken. De mensen die hun creativiteit koesteren en inzetten om een boodschap over te brengen, om te vermaken, of om de vele gedachten die in hun hoofd ronddolen een plek te geven voordat ze er gek van worden. Daarom voer ik graag gesprekken met kunstenaars – filmmakers, stripmakers, schilders, schrijvers… Laatst was ik een dagje in Hillywood – het mediacentrum van de Lage Landen – om vriend en cartoonist Hallie Lama eens aan de tand te voelen. Niet letterlijk natuurlijk, dat laat ik liever aan zijn tandarts over. Het moet ergens in september vorig jaar geweest zijn dat het idee om over Lama eens een videootje te maken in mijn hoofd schoot. Door wederzijdse drukke agenda’s was het er nog niet van gekomen. Tot die kalme dinsdag in januari. Onbeschaamd en onbevangen
Het interview vond plaats in de woon- en werkkamer van de heer Lama. Hallie was ontspannen en zat lekker op zijn praatstoel. De anekdotes die ik wilde horen kwamen ter sprake.Het mooie van mijn vak is dat je, door de bescherming van de camera, alles kunt vragen wat je ooit al eens van je onderwerp hebt willen weten. Nu ben ik al een tijd bekend met het werk van Lama en hadden we elkaar hier al vaker over gesproken, maar in een interview heb je de kans om eens rustig in te gaan op die onderwerpen waar je normaliter vaak alleen terloops over spreekt. Na het interview tekende Hallie in de voor zijn tekenstijl typerende snelheid een cartoon. Daarna was het tijd voor locatiebezoek. We begonnen in zijn stamkroeg in het Hilversumse. De plek waar hij menig biertje doorslikt, maar ook veel gesprekken voert met stamgasten en vreemde kerels die spontaan naast hem komen zitten om hun levensgeschiedenis uit de doeken doen. De bezoekers van het café bleken menigmaal een rijke bron voor cartoons te zijn.

Cartoon: Hallie Lama.

Magie der cinema
Later op de avond bezochten we Hallies werkplek: een van de filmtheaters alwaar hij al zo’n negen jaar dienst doet als operateur. Films mogen draaien is een mooi beroep. De operateur is als het ware degene die de magie die cinema is, namelijk het tot leven blazen van 24 beeldjes per seconden, tot uitvoering brengt. Hallie zette geroutineerd de projectoren aan en liet me terloops de agenda in de cabine zien. Deze stond vol met, hoe kan het ook anders, Lama-krabbels. Behalve de weken dat hij met vakantie was, die waren vrijwel blanco.
Kill your darlings, darling
Met een tape vol bruikbaar materiaal reed ik die avond weer richting huis. De montage van de video verliep zonder noemenswaardige problemen. Hoewel, er zijn altijd van die momenten dat je even door de zure appel heen moet bijten: het loggen van het materiaal is een saai doch noodzakelijk werkje. Een ander lastig moment is wanneer je besluit dat die leuke anekdote toch uit de video moet omdat ze te lang is. Zoals Lama’s verhaal over zijn belevenissen op de kunstacademie. Mooi materiaal, maar online video’s mogen nu eenmaal niet te lang duren. Wat mij betreft is vijf minuten lang genoeg. Maar over het maken van online video’s binnenkort meer.Terwijl Mackie de video aan het renderen was, bedacht ik me dat dit de zoveelste video over strips was die ik in een korte tijd maakte. Met veel plezier overigens, maar het wordt tijd om de cameralens eens op een andersoortige creatieveling te richten. De volgende keer misschien een schrijver ondervragen.Het resultaat is binnenkort op EeuwigWeekend.nl en Mike’s Webs te zien.

Categorieën
Mike's notities Strips

Opbeurende feedback

In veel gevallen schrijf ik om mijn eigen nieuwsgierigheid te stillen. En hoewel ik niet primair schrijf om reacties te genereren, kunnen positieve reacties natuurlijk wel motiverend werken. In de VPRO Gids van deze week staat onderstaande ingezonden brief waarin mijn recente artikel ‘Zelfbeeld van het beeldverhaal’ wordt vermeld. Vond het erg opbeurend om deze reactie te lezen. Ze maakte mijn dag weer goed.

Klik op het plaatje voor vergroting.

Met dank aan Mennomail die me op de brief wees.Lees ook:

Categorieën
Daily Webhead Strips Video

Video: Jean-Marc van Tol wil Jezus verstrippen

Recent sprak ik met stripmaker Jean-Marc van Tol, bekend van onder andere Fokke & Sukke. In het interview spreekt Van Tol over zijn wens ooit een graphic novel over Jezus te maken. Ook legt hij uit waarom Fokke & Sukke weinig succes hebben in het buitenland en waarom het zo slecht gaat met de strip in Nederland. Over Fokke & Sukke: ‘Zo’n succes als we in Nederland zijn, zijn we niet eens in Vlaanderen!’Kortom: kijken die video! Deze video heb ik gemaakt met medewerking van FaceCulture. Het interview verscheen natuurlijk ook op EeuwigWeekend.nl én op Nu.nl.

Lees ook:

Categorieën
Fotoblog Strips

Azijnpissers

Uit de Volkskrant, zaterdag 10 januari 2009.

Ik snap nooit zo goed waarom mensen omwille van een cartoon die hen niet bevalt meteen hun abonnement opzeggen. Daar kun je toch ook gewoon overheen lezen?Lees ook:

Categorieën
Strips

Zelfbeeld van het beeldverhaal

Strips zijn meer dan alleen kinderverhaaltjes, maar in Nederland denkt men bij ‘strips’ toch vaak eerst aan Suske & Wiske en Donald Duck. Er moet anders naar het medium gekeken worden, vinden stripmakers en uitgevers.

Samen met collega Jean-Marc van Tol luidde stripmaker Hanco Kolk recent de noodklok in NRC Handelsblad. In het stuk stellen de makers dat striptekenen in Nederland een liefhebberij is geworden omdat een serieuze kunstopleiding om nieuw talent te ontwikkelen ontbreekt. Ze vrezen dat het beeldverhaal als kunstvorm uit het cultuurlandschap zal verdwijnen. De Nederlandse strip wordt niet serieus genomen.Volgens Mourice Plusquin, pr-manager voor onder andere de stripsector, ligt de oorzaak hiervan bij de makers en uitgevers zelf. Hij ziet stripboeken als een commercieel product dat je aan de man moet brengen. ‘Het gevoel dat makers en uitgevers zelf meegeven aan een product, is verantwoordelijk voor hoe men het werk ziet. Je strip voorzichtig ergens tussenschuiven in de hoop dat iemand het oppikt, werkt niet.’ Kolk (S1ngle, Meccano, Gilles de Geus) is het deels met Plusquin eens, maar ziet vooral de lethargische houding van de boekhandelaren als oorzaak: ‘In Nederland overheerst bij boekhandels een vooringenomenheid waar het strips betreft. Boekverkopers zijn bang dat ze met het verkopen van strips alleen Suske en Wiske-lezers zullen trekken. Als je van handelaren maar lang genoeg hoort dat het helemaal niets is wat je maakt, dan ga je dat zelf geloven. Het zelfbeeld van de Nederlandse stripmaker is hierdoor onnodig laag, terwijl er heel veel talent is.

Het is duidelijk dat de reputatie van het stripverhaal beter kan. Hoog tijd om het medium te legitimeren en als ware kunstvorm te erkennen. Niet toevallig zien we stripplaten vaker in musea hangen. Vorig jaar hield het Joods Historisch Museum de expositie ‘Superhelden en Sjlemielen’ en in de expositie ‘Strip & Kunst’ in Singer Laren werden de paralellen en verschillen tussen strips en kunstwerken benadrukt. Plusquin was initiatiefnemer van de expositie: ‘Ik wilde bij mensen de perceptie van strips veranderen en het medium een ander podium bieden dan alleen de stoffige kraam op de rommelmarkt.’

Kunstig
Is het label kunst aan strips plakken dé manier om het medium te legitimeren of zijn strips toch geen kunst?
Jean-Marc van Tol, tekenaar en medeauteur van Fokke & Sukke: ‘Strips zijn natuurlijk nooit an sich kunst. Maar wat je er als stripmaker mee kunt doen is wel kunstig. In iedere strippagina zit werk en vernuft. In die zin is iedere strip wel weer kunst.’ Plusquin: ‘De striptekenaar is net als een schrijver een scheppend mens. Iemand die met de strip een oorspronkelijk verhaal creëert.’ Toch noemt hij strips liever volkskunst: ‘Een stripboek is geen Karel Appel. Ik vind strips net zo goed kunst als klassieke muziek of punk.

‘Mara Joustra, redacteur bij uitgeverij Oog & Blik en kunstenaar in opleiding, vindt dat een strip een kunstwerk kan zijn, zolang het werk ‘bepaalde kwaliteiten heeft en de tand des tijds doorstaat.’Kolk ziet de strip als een hybride medium: ‘Strip bevindt zich tussen beeldende kunst en literatuur. De toepassingen zijn zo veelvoudig, dat je niet kunt zeggen dat strip kunst is. Er zijn strips die kunst of literatuur zijn.’ Als voorbeeld noemt Kolk het werk van de Italiaanse stripmaker Lorenzo Mattotti. ‘Iedere pagina van die man is een kunstwerk, en is grafisch en verhalend van een hoog niveau. Bij zijn strips ervaar ik hetzelfde als ik een mooi schilderij zie of een goed literair boek lees.’ Van Tol valt hem bij: ‘Het mooie aan strips is dat je een boek leest dat je ontroert. Of dat je moet lachen of iets leert. Dan vind ik het al kunstig genoeg om er het predikaat kunst op te plakken.’

Kolk: ‘Met Meccano: De Ruwe Gids wilde ik er alles uithalen wat erin zit, maar of het kunst heeft opgeleverd is aan de lezer. Als mensen erdoor geraakt worden, dan is het kunst.’Graphic novel
Toch heeft Van Tol zijn bedenkingen bij strips in een museum: ‘ Op het moment dat een strip in het Singer Museum hangt, schiet hij eigenlijk zijn doel voorbij. Een strip moet gewoon te lezen zijn in een boekie of desnoods via internet. Het moet in de boekwinkels liggen of in de krant staan als een dagelijks geintje. Dan hebben strips een functie.’Kolk is het daar mee eens omdat volgens hem strips uit twee aspecten bestaan, namelijk beeld en tekst: ‘Een strip is a priori een verhaal dat je leest. Als je een strip aan de muur hangt, dan zie je nog maar één aspect. Dan is het geen strip meer maar een stuk grafiek.’De graphic novel, de beeldroman voor een volwassen publiek, is in opmars. De laatste jaren zijn verschillende graphic novels en stripbewerkingen van literaire romans uitgegeven. In november verscheen het eerste nummer van Eisner, een tijdschrift met korte literaire stripverhalen. Gaat de strip dankzij de graphic novel serieuzer worden genomen?

Joustra denkt van wel: ‘De term strip heeft als associatie een kinderboek te zijn. Wanneer je een stripboek een graphic novel noemt, dan worden het werk en de maker veel serieuzer genomen. Graphic novels worden behandeld in de boekenbijlage in de krant, strips nagenoeg niet.’Volgens Joustra is er ook een belangrijk verschil tussen strips en graphic novels: ‘Een graphic novel is een werk waarvan de tekst en beeld niet los van elkaar kunnen bestaan. Je kunt het boek niet begrijpen zonder het plaatje én de tekst te lezen. Een strip kun je volgen door alleen naar de plaatjes te kijken.’
Van Tol: ‘Wij lezers hebben de neiging om de dingen die wat moeilijker zijn en voor volwassenen zijn bedoeld als kunst of kunstig te bestempelen – zeker als deze wat meer eeuwigheidswaarde hebben. Als het werk een beetje pulp is dan zeggen we: “Dit is voor kinderen.”‘Libris

De beeldroman Verder van Marc Legendre is de eerste stripnominatie voor de Libris Literatuurprijs. Is deze nominatie een stap in de goede richting?
Plusquin vindt de nominatie overbodig: ‘Er worden ieder jaar heel veel boeken uitgegeven. En dan moeten wij daar weer met onze stripjes tussen gaan zitten. Strips verdienen een eigen podium en eigen prijzen, zoals de Stripschapprijs.’

Kolk juicht de Libris-nominatie juist toe: ‘Strips en literatuur vertellen een verhaal. Dat dit bij strips visueel gebeurt, maakt verder niet uit. Overigens vond ik Verder een prachtig boek, al was men er in de stripwereld over het algemeen niet over te spreken.’ Joustra ziet de nominatie ook als een kans voor het stripverhaal: ‘Het opent de mogelijkheid voor toekomstige juryleden om weer een graphic novel te kiezen.’

Fragment uit Verder.

Met exposities, mooie graphic novels en Libris-nominaties zijn we er echter nog niet. Om het publieke imago van de strip bij te stellen is groot geschut nodig. Plusquin: ‘De volwassen strip wordt nu niet goed aan de man gebracht, dat moet je doen met een grootse publiciteitscampagne. Breng per jaar de helft minder titels uit en steek het overgebleven geld in promotie.’ Joustra: ‘Natuurlijk verdient de strip meer aandacht. Veel uitgevers proberen het medium onder de aandacht te brengen door mooie uitgaven te maken en een uitgebreid persbeleid te voeren. Maar de media moeten het wél oppikken.’

Dit artikel schreef ik voor en verscheen in de VPRO Gids #2 (10 januari t/m 16 januari 2009).

Lees ook:

Categorieën
Strips

Spiderman ontmoet Barack Obama

In Amazing Spider-man #583 zal het webhoofd de aankomende president van Amerika ontmoeten. Barack Obama is een groot fan van Spiderman.De comic is geschreven door Zeb Wells en getekend door Todd Nauck en Frank D’Armata. In dit nummer van Spiderman is Peter Parker aanwezig bij de inauguratie van Barack Obama. Veel over de plot geeft Marvel op dit moment natuurlijk niet vrij, maar in ieder geval zal de schurk Chameleon zich uitgeven voor de aankomende president.
De aankomende president op de cover van Spiderman klinkt als een marketing truc. Toch ziet uitgever Joe Quesada dat niet zo en claimt dat Marvel een ode wilde brengen aan een grote Spidey-fan. Een vriendschappelijk knikje van de ene nerd naar de andere dus, zegt Quesada: ‘The future commander in chief of our country is actually the future Nerd-and-Chief. We have a geek in the White House!’ Natuurlijk gaat dit nummer heel goed verkopen. Het zal uitgeverij Marvel geen windeiren leggen. Spidey meets Barack Obama komt 14 januari uit. De premisse van de Spidermanverhalen – With great power comes great responsibility – geldt natuurlijk net zo goed voor het webhoofd als voor de machtigste man van de wereld in het Witte Huis. Misschien is Obama daarom zo’n fan van Spidey.
Embedded video from CNN VideoOverigens is Obama niet de eerste president die in een Marvel-strip voorkomt. George Bush kwam de laatste jaren regelmatig voor in de strips van Iron Man. Maar goed, Tony Stark was dan ook in dienst van gekke George.Bron: CBR
Lees ook:

Categorieën
Bloggen Strips

Ziekehond RIP?

Bladerend door het boekje Ziekehond, volume 1, kan ik een schaterlach niet onderdrukken. Ik heb alle ongein al een keer voorbij zien komen op de site, maar het merendeel heeft nog niets aan kracht ingeboed. Waar de grap te flauw voor woorden is, zorgt de illustratie alsnog voor het gewenste effect.
Paul Stellingwerf is het ‘brein’ – als je het zo kunt noemen – achter Ziekehond.nl. Laatst had de stripmaker het allerlaatste exemplaar voor me klaar liggen. Mét gesigneerde tekening op het schutblad. Het boekje, dat ergens in 2008 verscheen, is een bundeling van de beste cartoons van ruim twee jaar Ziekehond.nl. En een waardig afscheid zo blijkt, want de site is sinds Halloween 2008 niet meer van een update voorzien. Stellingwerf is bezig met andere stripprojecten.

Tekening: Paul Stellingwerf, gereproduceerd met toestemming van de auteur.
Want pas op: hij heeft rechten gestudeerd!

In de vroege dagen van de site schreef ik een recensie over de cartoons. Hier een stukje daarvan:

De cartoons schipperen in de regel tussen het melige en het onsmakelijke. Zeke heeft een voorkeur voor vieze grappen en afgerukte ledematen. Enige seksuele frustratie lijkt als ruis altijd op de achtergrond aanwezig. Door de cartooneske stijl worden de strips echter nergens wrang. Ook gaat de tekenaar nooit te ver. Tekst en beeld vormen samen de grap, al roept de tekenstijl al vaak een glimlach op.De strips zijn getekend in een vloeiende stijl met een zelfverzekerde lijn. Deze vrolijke cartoonstijl sluit goed aan bij de verbeelde inhoud en is door de ronde lijnen goed van een beeldscherm af te lezen. Niet geheel onbelangrijk voor een webcomic. De consequente hand van de tekenaar biedt enig houvast in de wisselende thematiek, waarin geen vaste personages terugkomen. Het is iedere week weer verrassend wie er nu weer op de hak genomen gaat worden.

Nou ja, de gehele recensie is hier te lezen. Ziekehond, volume 1 zal een eervolle plek krijgen op de boekenplank. En mocht de site nooit meer ververst worden: Rest In Peace, ZiekeHond!
Lees ook:

Categorieën
Strips

Marq denkt door: Een interview met Marq van Broekhoven

‘Als het echt ijdelheid was geweest dan had ik mezelf wel beter getekend.’ Stripmaker Marq van Broekhoven denkt wat af. In het tweede album Marq Denkt verstript hij wederom overpeinzingen en jeugdherinneringen. Autobiografische strips, zijn ze pure ijdelheid of levert al dat navelstaren nog leuke verhaaltjes op?

Van Broekhoven is bij het grote publiek vooral bekend door zijn strip Peer de Plintkabouter. De strookjesstrip over de obstinate stripkabouter stond voorheen onder andere in de gratis krant Metro, totdat er te veel boze brieven bij de redactie binnenkwamen. Ook verscheen Peer een jaar in De Telegraaf en in stripalbums. Ander werk van Van Broekhoven, met Anton Damen als co-auteur, is de stripreeks over Fritz Pitz en het horrorsprookje Bubbels. De verhalen van Marq Denkt zijn echter van een heel ander slag. Het zijn persoonlijke relazen.

Marq Denkt gaat over een jeugdherinnering of wat me op dat moment bezighoudt,’ vertelt de tekenaar en basisschooldocent. Waar denkt Van Broekhoven dan zoal aan? In het tweede album denkt hij aan een oud filmproject over moordlustige toiletpotten, het maken van een dagboekstrip, zijn gezin, aan de monsters waar hij als kind bang voor was en hoe lastig het is om “nee” te verkopen aan vertegenwoordigers. Het einde is nog lang niet in zicht: ‘Ik heb een hele waslijst aan onderwerpen. Die lijst groeit sneller dan ik die kan verstrippen.’ Van Broekhoven heeft een voorkeur voor het verhalen van jeugdherinneringen: ‘Het leukste eraan is dat als je eenmaal begint, er weer van alles bovenkomt. Ik moet wel oppassen dat de verhalen niet alle kanten op meanderen.’

IJdel duurt het langst
Autobiografische en dagboekstrips zijn – net als de meeste weblogs overigens – natuurlijk pure ijdelheid, toch? ‘In mijn geval zeker. Ik vind mezelf interessant genoeg om een strip over te maken,’ bekent Van Broekhoven. ‘Maar ik geef ook een draai aan die ijdelheid, want de strip bevat genoeg zelfspot. Als het écht ijdelheid was geweest dan had ik mezelf wel beter getekend.’Zoals we van autobiografische strips mogen verwachten, zijn de verhalen in Marq Denkt verankerd in de werkelijkheid; ze behandelen vaak herkenbare situaties. Wat de strips van Van Broekhoven onderscheidt van andere dagboekstrippers is zijn unieke blik op de wereld. Het zijn vooral zijn gevoel voor humor en Van Broekhovens sarcastische visie die de verhalen op een hoger plan tillen en de moeite waard maken.

Mislukkingen
Van Broekhoven zet zichzelf graag neer als antiheld. Veel van de verhalen gaan over zijn mislukkingen en de pech die hij op zijn levenspad aantreft. Zo wordt hij in een van de verhalen uit Marq Denkt # 2 pas door de redactie van stripmagazine Myx gevraagd een dagboekstrip te maken als de “echte tekenaar niet kan”. Omdat Van Broekhoven de opdracht wereldkundig heeft gemaakt, is iedereen op zijn hoede. Er gebeurt daardoor niets noemenswaardig om te verstrippen.

Ook het filmproject Obstipation, dat verhaal over die moordlustige toiletpotten, werd nooit afgemaakt. En als de tekenaar wordt gevraagd als sneltekenaar bij een stripquiz tijdens het evenement Strips in Stereo, vallen weken voorbereiding in het water doordat hij ziek wordt. Al deze verhalen gaan dus over wat had kunnen zijn, maar door een speling van het lot nooit is gebeurd.Astrale koorden
In een van de overpeinzingen in het tweede album stelt Van Broekhoven zich erg kwetsbaar op. In ‘Marq Denkt niet normaal meer’ beschrijft hij het moment waarop hij opeens vreemde “darmvormige tentakels” uit de kruinen van zijn collega’s zag komen. Deze worden ook wel astrale koorden genoemd en zijn verschillend van kleur. Van Broekhoven zag de koorden als een soort wegwijzers. ‘Ik begon zelf te interpreteren wat de kleuren zouden betekenen.’ In de strip meent hij te kunnen zien wanneer een jongen en meisje soulmates zijn. Ook wijst hij een sollicitante af omdat haar koord er troebel uit ziet. In de film Donnie Darko (Richard Kelly, 2001) ziet de hoofdpersoon de astrale koorden ook. Van Broekhoven refereert aan deze filmscène in zijn strip, maar benadrukt dat hij de koorden zag voordat hij ooit van de film had gehoord.Uiteindelijk raakte Van Broekhoven overspannen van de astrale koorden en zat een halfjaar thuis.De stripmaker heeft er geen moeite mee om dat soort privé-gebeurtenissen publiekelijk te maken. Saillant detail is dat niemand in zijn directe omgeving een opmerking durfde te maken over deze strip. ‘Dat viel me wat tegen. Ik heb de astrale koorden daarom ook getekend op het omslag. Ik wilde het verhaal uitlichten en iets mysterieus op de cover hebben.’

Niets dan de waarheid?
Van Broekhoven zweert dat alle verhaaltjes werkelijk zijn gebeurd. ‘Maar ik dik het hier en daar wel een beetje aan natuurlijk.’ Dat niet alleen, de stripmaker schijnt ook niet zo’n best geheugen te hebben. ‘Dat wordt wel eens in mijn omgeving gezegd,’ bekent hij met brede grijns. ‘Ik maak de strip zoals ik me de voorvallen herinner, dus daar kunnen best foutjes in zitten. Ik herinner me dingen vaak mooier of interessanter dan dat ze werkelijk waren.’Dichterlijke vrijheid komt in de beste autobiografische strips voor. De toch vaak saaie werkelijkheid moet immers een onderhoudend verhaal opleveren. Net als de verhaaltjes, is de vrije, krasserige tekenstijl die Van Broekhoven voor Marq Denkt gebruikt (en waar je van houdt of niet) een constructie. De stijl suggereert dat de tekenaar alles spontaan op papier heeft gekwakt, maar in werkelijkheid schets hij de tekeningen in grote lijnen eerst in potlood. ‘Het is een beetje een fake stijltje,’ geeft hij toe. ‘Ik ga over rechte lijnen nog eens krassen om de lijn zoekend te maken.’Gevraagd naar welk publiek hij voor ogen heeft voor Marq Denkt, antwoordt Van Broekhoven de verhaaltjes vooral voor zichzelf te maken: ‘Ik ga ervan uit dat het plezier dat ik er zelf van heb, is af te lezen aan de strip en dat anderen er daardoor ook plezier aan beleven.’ De lezer zij overigens wel gewaarschuwd, want een groot deel van de verhalen refereert aan films of speelt zich af in de Nederlandse stripwereld. Ook het maken van strips is een veelvoorkomend thema. Deze verhalen zullen vooral de lezers boeien die daarin geïnteresseerd zijn.Hoewel Van Broekhoven het tekenen van Marq Denkt leuker vindt dan het maken van strookjesstrips, heeft hij ook de ambitie om van de Plintkabouter een lang verhaal van 44 pagina’s te maken: ‘Uiteindelijk ben ik toch vooral een verhalenverteller, geen grappenmaker.’

Van Broekhoven, Marq. Marq Denkt #2
Uitgeverij Silvester
ISBN: 978-90-5885-328-8

Dit interview verscheen ook op EeuwigWeekend.nl.

Categorieën
Film Mike's notities Strips

2008 in vogelvlucht

‘Oh nee hè… niet weer een eindejaarslijstje,’ zul je wellicht denken. Jawel, hoor. Onderstaand lijstje pende ik voor EeuwigWeekend.nl waar alle redactieleden hun topervaringen op het gebied van media, cultuur en welzijn samenstelden. Zie hier alle bijdragen.Oplettende lezers zullen volgende week enkele items terugzien op mijn lijst van Beste Films van 2008.
1. The Dark Knight (Christopher Nolan). Over The Dark Knight heb ik al uitgebreid geschreven in deze recensie. Nolan heeft met zijn tweede Batman-film een cinematografische opera gemaakt: bombastisch, gewelddadig, en alles met een adembenemende vaart. RIP Heath Ledger die een fantastische, grimmige Joker neerzette. The Dark Knight doet mijn fanboy-hart sneller kloppen.2. Maus van Art Spiegelman. Het lezen hiervan heb ik jaren uitgesteld, omdat ik – hoe stom dat ook klinkt – geen zin had in een strip over de holocaust. Ook al won Spiegelman hier de Pulitzer Prize mee en werd de strip alom geroemd om de originele wijze waarop dit zwaarmoedige onderwerp behandeld wordt. (Spiegelman zet de nazi’s neer als katten en de joden als muizen en maakte daardoor een boeiende parabel.) Dit jaar heb ik eindelijk Maus gekocht en gelezen: Alle prijzenswaardige woorden die deze graphic novel heeft gekregen, zijn terecht. Prachtig boek waarin Spiegelman de ervaringen van zijn joodse vader tijdens de holocaust verhaalt. Voor iemand die de holocaust niet heeft meegemaakt blijft het moeilijk voor te stellen hoe die tijd was; Maus geeft echter een goede indruk van wat de vader van Spiegelman heeft meegemaakt in die tijd en hoe hij door die ervaringen veranderd is. Aanrader voor een ieder die van betere strips houdt. 3. Interview met Tim Burton. Mijn grote regieheld Tim Burton was dit jaar te gast op het Amsterdam Fantastic Film Festival. Ik zat bij het publiekelijk interview. Hoewel de vragen die gesteld werden nogal belegen waren, was het fantastisch om mijn held in levende lijve te zien en grappen te horen tappen. Wat mij betreft een van de hoogtepunten van dit jaar. Zie hier mijn weergave van het gesprek.
4. Californication, tweede seizoen. Fantastische serie. Ik ben geneigd om Californication Sex & The City voor mannen te noemen, maar eigenlijk doe ik daar het geesteskind van Tom Kapinos tekort mee. Alle stoute jongensdromen worden in deze serie beleefd door schrijver Hank Moody (David Duchovny). Ook al monden de beste bedoelingen soms uit in rampzalige situaties, uiteindelijk houdt Moody hoop dat alles nog goed kan komen. Iedereen die durft te beweren dat mannen niet romantisch zijn: kijk naar fucking Californication! Deze week de twaalfde en laatste aflevering van deze prachtserie gezien. Dat wordt weer afkicken tot het volgende seizoen.
5. De graphic novel Freddie & Me van Mike Dawson. Een autobiografische strip waarin Dawson zijn volwassenwording aan de hand van z’n passie voor Queen verhaalt. Daarbij filosofeert de stripmaker over hoe het geheugen werkt en hoe je autobiografische scènes in stripvorm verwerkt. Intelligente strip die boven het gemiddelde uitstijgt en waar ik mij door onderwerp en uitvoering, zeer verwant mee voel. Een tijd geleden schreef ik een webcomicreview van de online voorpublicatie.
6. Iedereen die durft te beweren dat mannen niet romantisch zijn: kijk naar fucking Zack & Miri Make a Porno! Deze nieuwe flick van Kevin Smith wist me tussen de grappen door te ontroeren. Nu is een nieuwe film van Smith voor mij altijd een feest – de man is een van de meest originele Amerikaanse filmmakers. Dit keer wist Smith het genre romcom volledig naar zijn hand te zetten en view askew-waardig te maken, al worden Jay & Silent Bob node gemist. Een uitgebreide recensie van deze flick volgt nog. Eerst het geheel maar eens laten bezinken.
7. De blockbuster Iron Man. Iron Man van Jon Favreau is een verrukkelijke film met spektakel, maar vooral veel humor. De film is een mooi bewijs dat het leven van een superheld niet vol met kommer, kwel en hartzeer hoeft te zitten. Belangrijkste factor voor het succes van deze flick is acteur Robert Downey jr. die Tony Stark op een lichtvoetige, nonchalante manier speelt. Tegelijkertijd geeft hij de eigenzinnige playboy/uitvinder een nuchterheid en daarmee geloofwaardigheid mee. De film maakte mij nieuwsgierig naar de stripheld Iron Man en dit jaar las ik een paar verrassend goede verhalen over deze held, zoals Demon in a bottle waarin Stark tegen zijn drankprobleem vecht. Voor mij is Iron Man op stripgebied de ontdekking van het jaar, want ik heb nooit geweten dat Tony Stark zo’n boeiende held kon zijn. Zie hier de recensie van Iron Man.)
8. Een mac-jehova hoop ik nooit te worden, maar toen ik ongeveer halverwege dit jaar overstapte van pc naar mac, ging er een andere wereld voor me open. Ik heb me jarenlang tegen deze overstap verzet, maar mijn ambitie in digitale montage maakte dat ik toch voor een mac moest kiezen. Geen spijt van gehad. Al vind ik wel dat bij de mac het design soms boven gebruiksgemak wordt gesteld. Ook het heilige geloof van maccers in de power van deze computers is ook wat overtrokken. Geen enkel systeem is onfeilbaar. 9. Bloggen, websites en beyond. Dit jaar enkele nieuwe stappen op het vlak van webcommunicatie gezet: EeuwigWeekend.nl, twitter en intensiever gaan bloggen. Het werken op internet blijft grenzeloos plezierig.10. Tot slot nog een algemeen stukje welzijn, namelijk rookvrij uitgaan. Ik weet dat er veel ophef is over het feit dat er sinds 1 juli dit jaar niet meer in de horeca gerookt mag worden. En hoewel ik best begrijp dat de kleine cafés hier onder lijden, ben ik als niet-roker maar wat blij dat ik niet meer uitgerookt wordt als ik uitga.En dan nog een persoonlijke noot: de video waar ik meest tevreden over ben is mijn reportage van 24 Hour Comics Day. Leuk weekend, goede sfeer in stripwinkel Lambiek en vooral leuke deelnemers die het filmpje opluisterden. Verder vond ik het ook interessant om shots te draaien vanaf de verkeerstoren op Schiphol.
Uiteindelijk is het toch een liefdevol 2008 geworden. Of dit jaar ook heroïsch was, laat ik liever aan het oordeel van anderen over.
Lees ook:

Nu we het er toch over hebben: wat waren jouw hoogtepunten dit jaar?

Categorieën
Strips

Stripje: Last year’s sensation – 2 girls 1 cup

(Klik op het plaatje voor vergroting.)

Geen idee wat 2girls1cup inhoudt? Check deze wikipagina en vertel in de comments op welke planeet je vorig jaar verbleef.