Categorieën
Film Mike's notities

Dagboek van een Geek #12: Stranger Things Seizoen 3

Vrijdag 12 juli [EEN BEETJE SPOILERS!]
Ik hou van de jaren tachtig, het decennium waarin ik kind was en op de basisschool zat. De films en tv-series die ik toen zag, maakten een onuitwisbare indruk op me en hebben deels mijn smaak gevormd. Daarom vind ik de serie Stranger Things zo leuk: die speelt in de jaren tachtig en dat benadrukken de makers ook constant door de mode, de bordspellen die de hoofdrolspelers spelen en de vele verwijzingen naar populaire cultuur uit die tijd.

Stranger Things past perfect in de trend van nostalgische films en series die we al een paar jaar krijgen aangeboden. Smullen voor een nostalgist als ik, al vraag ik me af hoe lang deze trend nog gaat duren, want op een gegeven moment is er sprake van overkill.

Gelukkig is de serie niet alleen maar jaren tachtig, het verhaal dat de Duffer Brothers ons vertellen is ook zeer vermakelijk met monsters uit parallelle universa en een groep vrienden die deze monsters moeten bestrijden. Wie heeft er vroeger immers niet gefantaseerd dat er in het kleine plaatsjes waar je opgroeide een poort schuilging naar een andere dimensie? Of dat je samen met je vrienden bovennatuurlijke krachten moest bestrijden? Ik wel.

In de afgelopen drie seizoenen zagen we de vriendengroep langzaam ouder worden. Het is dus niet zo gek dat de kids in het nieuwe seizoen aan het puberen zijn. Een deel van de vrienden is vooral bezig met meisjes terwijl Will (Noah Schnapp) eigenlijk gewoon nog Dungeons and Dragons wil spelen. Ik kan me dat kruispuntmoment in mijn jeugd nog herinneren. Op een gegeven moment heb je het gevoel dat je te oud bent voor die kinderdingen, of ben je bang dat mensen je kinderachtig gaan vinden omdat je nog met kinderdingen bezig bent. Daar moet ik nu wel een beetje om lachen, want als geek ben ik vooral met dingen uit mijn jeugd bezig. Sterker nog: Mijn vriend Spider-Man is daar een ode aan van 320 bladzijden! Ook schaam ik me er niet meer voor als ik aan mensen vertel dat Knight Rider nog steeds een van mijn favoriete series is.

Deze week hebben Linda en ik ’s avonds het derde seizoen van Stranger Things gekeken. De Duffer brothers hebben wederom een heel vermakelijk verhaal gemaakt, al moest ik er de eerste paar afleveringen wel een beetje inkomen. De serie is ook zo nu en dan best gewelddadig en hoewel dat hoort bij horror, merk ik dat ik daar meer moeite mee begin te krijgen naarmate ik ouder word. Dat is een thema om later verder te onderzoeken.

Uiteindelijk heb ik genoten van de verhaallijn en van het bizarre idee dat Russen bij het bouwen van een typisch Amerikaanse mall een enorme geheime basis onder dat winkelcentrum hebben gemaakt. Russische mallrats!

Ook de visual effects waren fantastisch. Het monster uit de upside down wereld zag er heel levendig en echt uit. Goed voor een paar nieuwe nachtmerries.

Ook was het genieten van het goede acteerwerk van de gehele cast. Behalve dan van Priah Ferguson die het jongere zusje speelt van Lucas (Caleb McLaughlin, die wel kan acteren). Het personage dat ze speelt is al heel vervelend, maar Fergusons beroerde spel maakte de scènes met haar een verzoeking. Jammer dat haar rol in dit seizoen prominenter was dan ervoor. Als iemand snel door het monster opgegeten had mogen worden, was zij het.

Check out that shirt! David Harbour en Winona Ryder.

Wel een fijne toevoeging aan de cast vond ik Robin, gespeeld door Maya Hawke. Ze werkt samen met Steve ’the hair’ Harrington (Joe Keery) in een ijssalon, en gaandeweg leren we steeds meer kanten van haar karakter kennen. Ik vind dat ze haar heel soepel in de plot van de serie hebben gewerkt en op die manier de cast hebben uitgebreid. Meestal wordt de cast van een serie namelijk uitgebreid bij nieuwe seizoenen want nieuw bloed biedt nieuwe mogelijkheden voor drama.

Ook ben ik fan geworden van David Harbour die sheriff Cooper in de serie speelt. Hij liep dit seizoen rond in een fout Hawaii-shirt en nu heb ik meteen zin om mijn hele kast daarmee vol te stoppen. Nu nog even mijn snor laten staan.

Categorieën
Stripplaatjes onder de loep Strips Video Vlog

Terug in EPPO! | vlog 177

Yes, vanaf nu staan er weer artikelen van mij in Eppo Stripblad. Vanaf dit nummer weer nieuwe afleveringen van Onder de loep.. en binnenkort een nieuwe rubriek over cosplay!

Categorieën
Juniorpress Spidey's web Strips Video Vlog

COVERKUNST: MYSTERIO terug in New York! | Vlog 176

Mysterio is een van de grote spelers in de nieuwe Spider-Man-film Far From Home. Daardoor moest ik aan deze prachtige cover denken van Todd McFarlane, waarin we Spider-Man gereflecteerd zien in de glazen helm van Mysterio…

De link naar mijn Top 5 Beste Spider-Man-covers.

Categorieën
Minneboo leest Strips Video Vlog

Striptekenaar Johan Neefjes signeert | vlog 175

Van stripmaker Johan Neefjes is zojuist zijn derde album uitgekomen: De puinhopen van SARI. Deze strip speelt zich af in Japan, in een wereld vol monsters, geesten en superhelden.

Op vrijdag 28 juni was Johan in stripwinkel het Beeldverhaal in Amsterdam om zijn boeken te signeren. Het interview met hem zette ik eerder al online, nu kijken we naar hoe Johan Sari en de monsters op papier zet.

Categorieën
Film Mike's notities

Dagboek van een Geek #11: Van Star Wars tot Star Worst

Donderdag 4 juli
Welke Star Wars-films vind ik eigenlijk nog de moeite van het herkijken waard? Laat ik ze allemaal even op een rij zetten, van beste naar slechtste, oftewel van Star Wars naar Star Worst.

Yoda & Luke. The Empire Strikes Back.

Ik beperk me hierbij even tot de live-action-films en laat tv-specials, animaties en Ewoks-gerelateerd kijkvoer achterwegen. Niet dat ik een hekel heb aan Ewoks, maar ik heb de animatieseries nog niet gezien en die kan ik dus niet beoordelen.

1. The Empire Strikes Back & Return of the Jedi
2. A New Hope
3. The Force Awakens
4. Attack of the Clones
5. The Phantom Menace
6. Revenge of the Sith
(Eigenlijk zou ik iedereen willen afraden de volgende films überhaupt te gaan kijken, tenzij je het leuk vindt jezelf te martelen:)
7. Rogue One
8. Solo: A Star Worst Story
9. The Last Jedi

Je hebt het goed gezien: de laatste drie Star Wars-films vind ik eigenlijk helemaal niks. Bij twee viewings van Rogue One viel ik telkens letterlijk in slaap. Solo: A Star Wars Story is overbodig, saai, voorspelbaar en heel slecht uitgelicht. Over The Last Jedi heb ik het straks nog.

Het grappige is wel dat die laatste paar ervoor zorgen dat de prequels beter lijken. Hoewel ik me kan herinneren dat ik toentertijd erg onder de indruk was van The Phantom Menace. Het was de eerste SW-film die ik in de bioscoop zag en ik weet nog dat ik de pod-race fantastisch vond. JarJar kon mij toen echter al niet boeien.

The Last Jedi is inderdaad mijn minst favoriete Star Wars-flick. Toen ik hem de eerste keer had gezien in de bioscoop schreef ik een stukje waarin ik alles opsomde dat ik leuk aan deze film vond. Achteraf gezien forceerde ik mezelf om die leuke dingen aan te kaarten en vooral alles wat ik maar niks vond, te negeren. Ik was toen nogal in de bui van: ‘Wie ben ik om aan Ryan Johnson te vertellen hoe hij een film moet maken?’ En als geek wilde ik vooral de leuke kanten van blockbusters benadrukken, vooral omdat het internet al zo zuur was geworden.

Ik zat in die tijd ook net bij een podcast over geeky dingen, en de eerste aflevering ging over TLJ. Ik hield me toen behoorlijk in over deze film, want we waren net begonnen en we moesten nog aan elkaar wennen. Al vond ik toen al dat volgens TLJ alle vrouwen altijd gelijk hebben en alle mannen op hun nummer worden gezet. Het is niet moeilijk om een duidelijke feministische boodschap in deze film te zien, laat ik het zo zeggen.

Ook is mijn mening in de loop der tijd veranderd over The Last Jedi. Dat komt ook door de vele video-essays die ik online heb gezien over TLJ en The Force Awakens. Slimme videomakers en Star Wars-fans benadrukken in die essays wat er eigenlijk allemaal niet klopt aan die film en weten te overtuigen met klinkende argumenten en voorbeelden.

Ook over personages als Rey. Als een vlogger erop wijst dat Rey wel heel erg makkelijk de Force onder controle heeft, en vrijwel moeiteloos Kylo Ren verslaat met een lightsaber terwijl ze zo’n ding – voor zover wij weten – voor het eerst vasthoudt, dan denk ik opeens: Hm, het is eigenlijk wel gek dat ze overal goed in is zonder dat ze hier echt voor getraind heeft of kennis van heeft. Een Mary Sue noemen we dat dan, wat eigenlijk gewoon betekent: dit personage heeft geen fouten en is overal goed in, zonder dat ze er iets voor heeft moeten doen. Jammer, want Rey had veel potentieel.

Hoewel ik TLJ in het begin dus nog wel redelijk vond, ben ik door die essays en door een tweede viewing een paar maanden later duidelijk van mening dat dit daadwerkelijk een Star Worst Story is. Behalve de feministische agenda en personages als Rey, zijn de plotgaten die zo groot zijn dat je er een Death Star in kwijt kunt, en andere inconsequenties, niet over het hoofd te zien. Ik ben het met veel fans eens dat Luke Skywalker onherkenbaar is veranderd in zijn manier van doen. Zelfs Mark Hamill vond dat maar niks, en hij is Luke Skywalker.

Maar goed, het bovenstaande lijstje en opvattingen over de films zijn mijn mening. Dat er mensen anders over denken, snap ik. En dat is prima. Wat mij alleen vaak opvalt bij dit soort particuliere lijstjes, is dat mensen zich persoonlijk aangevallen voelen als je zegt dat je The Last Jedi niet veel soeps vind. Men identificeert zich teveel met wat ze leuk vinden. Dat gaat zelfs zo ver dat als je dus iets niet zo tof vindt waar zij helemaal gek van zijn, dat ze dit eigenlijk als een persoonlijke afwijzing ervaren. En dat is nog in het meest gunstige geval, want veel mensen zien dit meteen als een persoonlijke aanval. Zucht.

Zelf lig ik er niet wakker van als mensen de strips waar ik dol op ben niet kunnen waarderen. Het is mijn leven, mijn ervaring. Ik voel me echt niet persoonlijk aangevallen als je Spider-Man niks vindt. Jammer voor je, denk ik dan.

Maar ja, debatteren is een verloren kunst die niet beoefend wordt op online fora. Daar ben je meteen een seksist als je oppert dat Rey het allemaal wel heel makkelijk afgaat allemaal. Of dat in The Last Jedi alle vrouwen gelijk lijken te hebben en alle mannen het volgens hen fout. Daar commentaar op hebben maakt je nog geen seksist, dat maakt dat je slecht geschreven films gewoon niet trekt.

Ik ben wel klaar met mensen die met drogredenen meningen die afwijken van hun visie aanvallen. Eigenlijk wil ik het ook helemaal niet meer over Star Wars hebben, en dat vind ik eigenlijk nog het ergste. Ik vind het ontzettend jammer dat de Star Wars-franchise door deze nieuwe films en al het gelul eromheen nu wel zo’n beetje verleden tijd voor mij is. De oorspronkelijke drie films zal ik zeker nog wel een paar keer kijken, ook wel The Force Awakens vanwege de nostalgische vibe en het feit dat Luke, Leia en Han een rol in deze film spelen, en misschien ook de prequels van Lucas. Daarna houdt het echt op.

Categorieën
Spidey's web Strips

De beste Spider-Man-covers

Voor Submarine Channel schrijf ik geregeld top 5-lijstjes. Bijvoorbeeld, de beste 5 cosplayers op Instagram.

Vaak lever ik zelf een onderwerp aan en in overleg met Remco, de hoofdredacteur van de site, kan ik daar dan mee aan de slag of niet. Omdat Spider-Man: Far From Home nu in de bioscopen draait, leek het me een mooi moment om de vijf beste Spider-Man covers te bespreken. Maar het kiezen daarvan was nog niet makkelijk. Er zijn een paar duizend comics verschenen waarin Spider-Man voor komt en dus ook bijna even zoveel covers waar hij op te zien is.

Om het mezelf een beetje makkelijker te maken, besloot ik mijn keuze te beperken tot alle covers van de reeks Amazing Spider-Man. Dat zijn er nog steeds meer dan 800, maar toch maakte dit de selectie wat beperkter. Uiteraard heb ik de klus serieus aangepakt en alle covers doorgenomen. Uiteindelijk kwam ik tot slechts vijf covers.

Eerlijk gezegd had ik zo een aantal lijstjes met andere covers kunnen maken. Er zijn echt heel veel mooie Spidey-covers gemaakt in de loop der jaren. Misschien dat ik daar binnenkort nog iets mee ga doen op Instagram.

Check voor mij huidige lijstje met favorieten SubmarineChannel.com en als je er toch bent, bekijk meteen een paar andere top-vijven. 🙂

Categorieën
Strips

Heel veel FRANKENSTEIN: Terugblik STRIPDAGEN HAARLEM 2018 | Vlog 174

Tijdens de Stripdagen Haarlem 2018 stond het boek Het Monster van Frankenstein van Marry Shelley centraal. Dat zag je onder andere aan de vele exposities die met dit thema te maken hadden.

In deze vlog blik ik terug op deze veertiende editie van de Stripdagen Haarlem. Let wel: het is een persoonlijke en zeer beperkte terugblik. Ik was dat weekend vooral druk met het interviewen van stripmakers tijdens de Talkshow en met signeren van mijn boek Mijn vriend Spider-Man.

00:00 Intro & Mijn vriend Spider-Man

02:00 Pop-Up Store Stripdagen

06:02 Marq van Broekhoven signeert!

12:29 Frankenstein en horrorillustraties uit Schokkend Nieuws

16:56 Haarlem onderwater volgens Ulli Lust

Categorieën
Film Filmrecensie Juniorpress Spidey's web Strips Video Vlog

Helaas had ik toch gelijk over VENOM | Vlog 173

In Vlog 54 legde ik uit waarom ik de VENOM film met Tom Hardy eigenlijk niet wilde zien. Uiteindelijk ben ik toch overstag gegaan… Had ik de film maar niet gekeken.

Categorieën
Film Mike's notities

Dagboek van een Geek #10: Een ouderwets avondje Arnold

Maandag 1 juli
Een avondje naar toffe fragmenten en een film met Arnold Schwarzenegger kijken? Daar heb ik altijd zin in. Vooral als het materiaal wordt getoond door een ouderwetse VHS videoband te projecteren in een bioscoopzaal. Dat was vrijdag 28 juni het geval op de laatste avond van Straight to Video van dit seizoen.

In tegenstelling tot andere voorstellingen was deze in de grote zaal van Lab 111, dus dat betekende dat er geen kans was dat er iemand voor je beeld zat. De zaal die ze hier doorgaans voor gebruiken is namelijk veel kleiner.
Schwarzenegger bewonder ik, omdat deze Oostenrijkse bodybuilder het verdomd ver geschopt heeft in het leven. Zijn autobiografie heb ik een paar jaar geleden met plezier van kaft tot kaft gelezen. Schwarzenegger is iemand die duidelijke doelen voor zichzelf stelt en die ook haalt. Dat doorzettingsvermogen vind ik inspirerend, al schiet het bij mij nog wel eens tekort. Daarbij zijn de Arnold-films simpelweg heel vermakelijk.

Samen met Paul heb ik genoten van de vage trailers en Japanse reclamespots die Arnold heeft gemaakt. En van het fragment uit Pumping Iron, waarin Arnold uitlegt dat als hij aan het trainen is, voortdurend het gevoel heeft dat hij klaarkomt. Zo lekker vindt hij bodybuilding.

Commando.

Ook was het fijn kijken naar Commando van Mark L. Lester uit 1985, de hoofdfilm van die avond. Hierin speelt Arnold een gepensioneerde kolonel van de special forces die met zijn jonge dochter een rustiek huisje deelt. Een stel onverlaten ontvoeren zijn dochter om Arnold te dwingen een bepaalde klus uit te voeren en dat hadden ze natuurlijk beter niet kunnen doen. Als je de dochter van Schwarzenegger ontvoerd is dat vragen om een flink pak slaag.

Commando is een 90 minuten durend heerlijk schiet-, knal- en onelinerfestijn zoals ze tegenwoordig nog maar zelden gemaakt worden. De dochter wordt gespeeld door een jonge Alyssa Milano en de vrouwelijke sidekick door Rae Dawn Chong. Het weerzien van deze klassieker deed me verlangen naar meer films uit de jaren tachtig. Een tijdperk dat de WOKE-mensen (heten die Wookies?) van nu waarschijnlijk als politiek incorrect bestempelen, maar wat vroeger gewoon entertainment was. Er was toen nog geen casting waarbij aan iedere vorm van representatie voldaan moest worden. En stoere mannengedrag werd niet meteen bestempeld als toxic. Eigenlijk heel verfrissend dus om eens een oude Schwarzenegger op te zetten.

Natuurlijk ziet VHS er op een groot scherm eigenlijk niet uit, omdat de kwaliteit zo laag was. Maar dat is juist deel van de charme van zo’n nostalgisch avondje filmkijken. En het grappige is dat je op een gegeven moment helemaal in de film zit, waardoor de lage kwaliteit helemaal niet meer opvalt.

Categorieën
Spidey's web Strips Video Vlog

Een heel maf SPIDER-MAN-verhaal | Vlog 172

Tante May die trouwt met Doctor Octopus, de aartsvijand van Spider-Man? Dat is wel een heel maffe wending.

Wie heeft dat nu weer bedacht? En waarom wil Doc Ock eigenlijk met de bejaarde tante van Spider-Man trouwen?!?

Categorieën
Minneboo leest Strips Video Vlog

INTERVIEW: Striptekenaar JOHAN NEEFJES houdt van GODZILLA en japan | Vlog 171

Van stripmaker Johan Neefjes is zojuist zijn derde album uitgekomen: De puinhopen van SARI. Deze strip speelt zich af in Japan, in een wereld vol monsters, geesten en superhelden.

Ik sprak Johan tijdens een signeersessie in Het Beeldverhaal in Amsterdam, op vrijdag 28 juni 2019.