Categorieën
Film Filmrecensie

Filmrecensie: Halloween (2018)

Halloween is het leukste feestje van het jaar, maar wordt een stuk enger als een seriemoordenaar als Michael Myers weer losloopt. Laat dat nu net het geval zijn in Haddonfield, veertig jaar nadat Myers voor het eerst toesloeg.

‘Michael Myers, with his mask and his gas-station attendant’s uniform, is a character who is between a human being and the supernatural. He is the ultimate force of evil. He is ruthless, and there’s no reasoning or praying to God to save you. He has a single purpose, and that’s to kill you. Michael Myers is a relentless force of nature. He’s just coming, and you got to get out of his way,’ aldus John Carpenter, regisseur van de eerste Halloween uit 1978 en co-auteur van het scenario dat hij samen met Debra Hill schreef. Je zou kunnen zeggen dat Michael Myers hun kindje is. En nu is dat kindje weer terug.

©2018 Universal Pictures.

Veertig jaar na de eerste Halloween, de onfortuinlijke nacht waarin Myers vijf mensen vermoordde, ontsnapt deze ondoorgrondelijke moordenaar. Het is uiteindelijk aan Laurie Strode, de babysitter die de nacht overleefde, om Myers voorgoed te stoppen. Sinds die Halloween ligt haar leven in duigen. Ze is duidelijk getraumatiseerd en heeft dat trauma meegenomen in de opvoeding van haar dochter Karen (Judy Greer). Door het trauma mislukte twee huwelijken van Laurie en leeft ze als een kluizenaar. Haar hele leven staat immers in het teken van die ene nachtmerrie en heeft alle potentieel voor een succesvolle carrière en leven teniet gedaan.

Traumatisch
Dat vond ik zelf het schokkendste en boeiendste aan deze nieuwe Halloween-film: de ervaringen met de moordenaar hebben Laurie zo bruut getraumatiseerd, dat je zou kunnen denken dat ze beter wel omgebracht had kunnen zijn veertig jaar geleden.  Nou ja, totdat je Laurie in actie ziet dan. Want ze schopt kont. Ze heeft haar huis omgebouwd tot een fort en haar dochter (Judy Greer) ook de nodige training gegeven.

Dat Jamie Lee Curtis wederom de rol van Laurie Strode op zich heeft genomen, maakt deze Halloween al de moeite van het kijken waard. Over haar personage zegt ze:

‘Laurie Strode was a smart girl in high school just starting her life. She was probably studying for the SATs, looking at colleges, and then Michael Myers showed up. Life hinged for her on a couple of seconds she never saw coming. The rest of her life is the movie we’re making now. Forty years later, this woman understands that Michael Myers will come back, and that she and her family need to be prepared…but nobody’s listening.’

©2018 Universal Pictures

Doodstraf
De supporting cast is verder ook prima. Met als uitblinker Andi Matichak die kleindochter Allyson van Laurie speelt. Ook de psychiater (Haluk Bilginer) die Michael Myers onder zijn hoede heeft genomen, is een boeiend personage dat nog een aardige twist in het verhaal weet te brengen. Hij probeert al jaren Myers te doorgronden, maar had eigenlijk naar zijn voorganger Doctor Loomis moeten luisteren: als Halloween namelijk iets duidelijk maakt, is het wel dat sommige psychopaten niet te genezen zijn en dat je die beter de doodstraf kunt geven om te voorkomen dat ze ontsnappen en nog meer slachtoffers maken.

Myers slaat immers weer flink aan het moorden. Het klinkt misschien gek, maar de slasher-scènes bieden mij het minste kijkplezier bij dit soort films. Aangezien ik Halloween een tof feestje vind, geniet ik het meeste van de scènes waarin de buurtkinderen verkleed gaan trick or treaten, de pompoenen met lampjes en andere Halloweenachtige dingen.

Halloween 2018 van David Gordon Green pakt het verhaal op na de oorspronkelijke Halloween uit 1978 en levert een vakkundige horrorfilm af die alle sequels negeert. Sterker nog, Allyson vertelt haar vrienden expliciet dat Myers niet de broer is van Laurie, zoals bekend werd in de andere films. ‘Dat zijn maar verhalen die mensen hebben verzonnen.’

Kleurloos
De spanningsopbouw in  met name het eerste deel van de film is erg goed. Ik zat soms met zwetende handen naar het scherm te kijken. Als de moordmachine echter op volle gang is, en er veel personages in de pan gehakt worden die je zeer oppervlakkig zijn gebleven, wordt ook deze Halloween weer behoorlijk standaard. Waarom Myers bepaalde huizen wel uitkiest om de bewoners te vermoorden en andere niet, werd mij niet duidelijk. Je mag dat zoals Carpenter ondoorgrondelijk noemen, het maakt ‘de shape’ zoals Myers ook wel genoemd wordt, ook wel erg kleurloos. Vooral als je hem vergelijkt met zijn flamboyante generatiegenoot Freddy Krueger, en meer complexere personages die later kwamen zoals Dexter.

Dat gezegd hebbende: de eindconfrontatie is prima uitgevoerd en erg spannend.

Dat deze nieuwe aflevering aansluit op de eerste, dat Carpenter en Curtis bij de productie betrokken waren, maakt dit een bijzonder deel in de reeks. Ik hoop van harte dat het hierbij blijft, want die tig films en remakes die sinds het origineel zijn verschenen, zijn wel een beetje te veel eer voor Myers: een moordenaar die niet heel erg boeiend is. Aangezien Halloween 2018 in de Verenigde Staten al een kassucces is, vrees ik dat dit niet de laatste keer is dat Myers met zijn slagersmes toeslaat.

Releasedatum
01-11-2018

In anticipatie van Halloween maakte ik laatst deze vlog:

En ook dit leuke interview is met Halloween opeens weer relevant:

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

5 reacties op “Filmrecensie: Halloween (2018)”

Leuk… ik houd hem dan wel tegoed voor volgend jaar Halloween op TV… met al die jaren 80 remakes (zag net ook de trailer voor de nieuwe pet semetary) hoop ik dat ze een vernieuwde versie van THE FLY gaan maken…die heeft toen een emorme indruk op me gemaakt….

Toevallig zag ik laatst The Fly van Cronenberg op Netflix. Was jaren geleden dat ik die had gezien, maar nog steeds erg goede film. En goor. Verschrikkelijk goor! 🙂

Ja – Die scene waar hij zijn nagels uit zijn vingers trekt staat voor altijd in mijn brein ge-etst…Cronenberg leek echt de man in de jaren 80 … maar hij maakte maar 5 films… Ben een grote King fan – dus Dead Zone is een van mijn fav. ‘bergen…

[…] Die dagelijkse injectie van de Halloweeneske Spawn had ik wel nodig de afgelopen maanden. Behalve de nieuwe Halloweenfilm die ik recent in de persvoorstelling zag en waar ik van genoten heb, heb ik dit jaar niet veel aan dit leuke feestje gedaan. Nou ja, ik heb […]

Reacties zijn gesloten.