Categorieën
Boeken Minneboo leest Strips

The Secret History of Wonder Woman

Dit is de originele ontwerptekening van Wonder Woman van stripmaker Harry G. Peter. Hij was de eerste stripmaker die met Wonder Woman aan de slag ging.

De aantekeningen in zwart zijn van hem, de rode tekst is afkomstig van William Moulton Marston, die man die Wonder Woman bedacht. Charles Moulton was zijn pseudoniem.

Dit is trouwens de instructie die Harry G. Peter van Marston kreeg bij het ontwerpen van Wonder Woman:

‘Draw a woman who’s as powerful as Superman, as sexy as Miss Fury, as scantily clad a Sheena the jungle queen and as patriotic as Captain America.’

Daarna tekende hij bovenstaande Wonder Woman. Marston kon zich goed in de tekening vinden maar was het niet eens met de sandalen en zag Wonder Woman liever laarzen dragen.

Boekwerk
De tekening staat op het schutblad van het boek The Secret History of Wonder Woman, geschreven door Jill Lepore. Dit is niet alleen de geschiedenis van dit beroemde stripfiguur, maar juist ook een biografie van Marston en zijn twee vrouwen Sadie Elizabeth Holloway en Olive Byrne. Het boek geeft ook duidelijk het verhaal weer van het vroege, Amerikaanse feminisme. Je leert bijvoorbeeld veel over de belangrijke spelers daarvan en hoe vrouwen in 1919 eindelijk stemrecht kregen.

Marston was op het gebied van psychologie een beetje een charlatan, iemand die heel goed was in zelfpromotie en in staat was goed gebakken lucht te verkopen. Met deze beschrijving doe ik hem iets tekort, maar niet veel. Toch kan ik hem ook wel weer waarderen: hij probeerde zijn ideeën over het feit dat vrouwen superieur zijn aan mannen te verpakken in vermakelijke comics rondom Wonder Woman. Ook stopte hij daar veel van, wat je zijn bondage fetisj kunt noemen, in. In de beschrijving van Lepore heeft Marston uiteindelijk iets aandoenlijks. Bovendien lukte het hem om een tegelijktijdig een relatie te hebben met twee vrouwen, die allebei bij hem in huis woonden en na zijn dood nog jaren samen hebben geleefd.

Ik vond het een fascinerend relaas. Soms raakte ik de weg een beetje kwijt omdat Lepore strooit met heel veel namen en gegevens, maar uiteindelijk ben ik een stuk wijzer geworden over de man en vrouwen achter Wonder Woman en heb ik wat meer begrepen van de strijd die vrouwen hebben geleverd voor gelijkwaardigheid.

De flaptekst:

A riveting work of historical detection revealing that the origin of Wonder Woman, one of the world’s most iconic superheroes, hides within it a fascinating family story—and a crucial history of twentieth-century feminism

Harvard historian and New Yorker staff writer Jill Lepore has uncovered an astonishing trove of documents, including the never-before-seen private papers of William Moulton Marston, Wonder Woman’s creator. Beginning in his undergraduate years at Harvard, Marston was influenced by early suffragists and feminists, starting with Emmeline Pankhurst, who was banned from speaking on campus in 1911, when Marston was a freshman. In the 1920s, Marston and his wife, Sadie Elizabeth Holloway, brought into their home Olive Byrne, the niece of Margaret Sanger, one of the most influential feminists of the twentieth century. The Marston family story is a tale of drama, intrigue, and irony. In the 1930s, Marston and Byrne wrote a regular column for Family Circle celebrating conventional family life, even as they themselves pursued lives of extraordinary nonconformity. Marston, internationally known as an expert on truth—he invented the lie detector test—lived a life of secrets, only to spill them on the pages of Wonder Woman.

The Secret History of Wonder Woman is a tour de force of intellectual and cultural history. Wonder Woman, Lepore argues, is the missing link in the history of the struggle for women’s rights—a chain of events that begins with the women’s suffrage campaigns of the early 1900s and ends with the troubled place of feminism a century later.

Deze video geeft een aardige weergave van de geschiedenis van Wonder Woman en de ideeën van Marston:

Categorieën
Strips

Kim Duchateau tekent Nero

Een leuk bericht bereikte mijn inbox: Kim Duchateau gaat een Nero strip tekenen.

Kim Duchateau kennen we natuurlijk als geestelijk vader van Esther Verkest en als effectieve cartoonist. En nu gaat hij met Belgisch stripicoon Nero aan de slag. Hij is zowel de scenarist en tekenaar van De zeven vloeken. Het verhaal wordt voorgepubliceerd in weekblad Knack. Dit najaar verschijnt het verhaal in albumvorm, een jaar na de dood van Marc Sleen, de geestelijk vader van Nero.

Het markeert ook de zeventigste verjaardag van de reeks, die op 2 oktober 1947 in de krant De Nieuwe Gids begon te verschijnen.

Hieronder alvast een pagina uit het verhaal:

Je ziet dat Kim de strip in zijn eigen stijl maakt. Hij heeft dan ook van Stichting Marc Sleen en van Catharina Kochuyt, de weduwe van de tekenaar, carte blanche gekregen.

Vorig jaar zag ik Duchateau in actie bij stripwinkel het Beeldverhaal in Amsterdam. Hij was daar samen met Hanco Kolk om hun samenwerkingsproject De man van nu, een van de beste strips van dat jaar, te signeren. Hier een fragment:

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey bij Geekers op je Speakers

Vorige week sprak ik met heren van de podcast Geekers op je Speakers over mijn favoriete fictieheld aller tijden. Het was weer een gezellig uurtje.

Terug in de uitzending is onze vriend Michael Minneboo, met zijn nieuwe boek Mijn Vriend Spider-Man. Een tragikomisch, autobiografisch relaas over hoe hij opgroeide met Spider-Man als rolmodel en hoe hij zijn leven als fan vorm heeft gegeven. Bovendien zag Michael Homecoming al, maar omdat niemand van ons dat ook heeft gezien, hebben we het er niet over. Gewoon niet.

Deelnemers: Gert-Jan van Oosten, Roderick Leeuwenhart, Kenny Rubenis en Michael Minneboo.

Mocht je hieronder de podcast niet zien, check hem dan hier.

Categorieën
Boeken Spidey's web Strips

Spider-Man in de Dolfijn

Mijn vriend Spider-Man ligt ook bij boekhandel De Dolfijn. Haarlemmerdijk 92, Amsterdam. En nog wel naast  Kees van Kooten, hoe cool is dat?

Nou ja, naast een boek over cartoons van Kees van Kooten, bedoel ik.
Het boek waar ik Van Kooten bij uitkomen over heb geïnterviewd voor Stripgids. Later spraken we elkaar nog bij Scheltema. Een erg leuke ontmoeting.

Eerder deze week was ik bij boekhandel de Dolfijn langsgegaan om te zien of mijn boek er lag. Toen dat niet het geval was, maakte ik een praatje met een van de sympathieke verkopers van deze winkel. Het resultaat daarvan is dat het boek nu ook daar te koop is.

Zelf nam ik twee nieuwe boeken mee naar huis. De wonderjaren van Billy Marvin, geschreven door Jason Rekulak schijnt een liefdesverklaring aan de jaren tachtig te zijn. Dat geldt een beetje ook voor mijn boek, want in dat decennium maakte ik kennis met Spidey. Maar het is bovenal een decennium waarin ik veel popcultuur consumeerde die ik nog steeds erg lief heb. Ik ben niet de enige uiteraard.

Het andere boek dat ik meenam heet Francien laat je tieten nog eens zien. Het werd geschreven door Francien Regelink die te maken kreeg met slutshaming op haar middelbare school. Een boeiend en verontrustend onderwerp waar ik graag meer over lees.

Categorieën
Strips

Stripmaker des Vaderlands

Vanaf nu kun je stemmen voor de Stripmaker des Vaderlands.

Het idee achter de Stripmaker des Vaderlands is dat hij of zij de Nederlandse stripwereld vertegenwoordigt en het medium strip in de volledige breedte laat zien. Bij een gebeurtenis van nationaal belang geeft hij of zij een visie op de actualiteit in stripvorm. Ook ontwikkelt hij of zij projecten en activiteiten die het medium strip nationaal op de kaart zetten. De Stripmaker des Vaderlands wordt gekozen door stripminnend Nederland en wordt benoemd voor een periode van drie jaar.

Vrijdagmiddag 7 juli werden bij de Bijzondere Collecties van de UvA de vier kandidaten bekendgemaakt waar mensen op kunnen stemmen: Robert van der Kroft (Sjors en Sjimmie), Pieter Hogenbirk
(De Ruyter), Maaike Hartjes (Maaikes Dagboekje) en Margreet de Heer
(Liefde in Beeld).

Jonathan van Engelen (vertegenwoordigde Margreet de Heer), Maaike Hartjes, Robert van der Kroft en Pieter Hogenbirk. Foto: Mariella Sormani.

Ze gaven allemaal een presentatie waarin ze vertelden waarom zij de beste Stripmaker des Vaderlands zouden zijn. Op de site van de organisatie kun je hun video’s terugkijken en stemmen.

Wat veel kandidaten delen is dat ze graag de niet-striplezer willen bereiken. De mensen die dus na hun jeugd gestopt zijn met strips lezen. Dat nogal een uitdaging.

Robert van der Kroft wil dat gaan doen door kruisbestuivingen via media te bewerkstellingen. Dat doet hij al samen met de andere mensen van Cross Comix.
Pieter Hogenbirk wil ook bladen buiten de stripwereld gaan benaderen. Bijvoorbeeld een getekende column in de Linda.

Maaike Hartjes wil in het bijzonder het imago van de Nederlandse strip gaan verbeteren.

Margreet de Heer, die zelf niet aanwezig kon zijn, maar haar verhaal liet vertellen door Jonathan van Engelen en een gelikte animatie, wil onder andere de jeugd betrekken door een junior stripmaker aan te stellen. Ook wil ze stripreportages gaan maken, zowel actuele onderwerpen als evenementen.

Stripmaker des Vaderlands-logo door Frits Jonker.

Nou ja, check vooral hun video’s op de site Stripmakerdesvaderlands.nl. Stemmen kan tot en met 30 september. De uitslag wordt op Stripbeurs Breda in oktober bekendgemaakt.

Wie vind jij dat de Stripmaker des Vaderlands moet worden?

Categorieën
Spidey's web Strips

Signeren in de bioscoop

Woensdagavond 5 juli was ik Kinepolis in Utrecht om mijn boek Mijn vriend Spider-Man te signeren. Het werd een gezellige avond.

Een paar weken geleden kreeg ik meteen na mijn optreden in de Coen en Sander Show een mailtje van Henk Jan van Kinepolis, of ik het leuk vond om mijn boek te verkopen op de première-avond van Spider-Man: Homecoming. Daar zag mijn uitgeverij niet zo veel brood in, maar Melvin van Dirtees gelukkig wel. Die verkoopt allerlei toffe merchandise voor nerds, wat ik gemakshalve nerdchandise noem. Melvin heeft Mijn vriend Spider-Man ook in zijn assortiment opgenomen. En dat vind ik natuurlijk heel tof, want fans zijn zeker een doelgroep van mijn epistel.

Daarom zat ik woensdagavond naast zijn stand achter een tafeltje in afwachting van Spider-Man-fans die de film gingen bezoeken. Dit was mijn eerste signeersessie sinds de boekpresentatie en zo’n situatie blijft wat onwennig. Wat gaan mensen van je boek vinden? Wat schrijf je als opdracht voor ze in het boek?

Spinne-Boo
Gelukkig kwam Daan de tekenaar even langs om een exemplaar te kopen. Hij had een leuk presentje mee in een stijl die me erg aan het Marvel-werk van Fred Hembeck deed denken:

Niet veel later druppelden de andere bezoekers binnen. Ik had een gezellig gesprek met twee middelbare scholieren, waarvan er eentje een heel tof T-Shirt aan had, namelijk eentje van Peter Parkers school uit Homecoming. Ik hou erg van dat soort subtiele fandingen. Insiders herkennen het meteen, anderen zien gewoon een T-Shirt van een middelbareschool waar ze nog nooit van hebben gehoord.

Superhelden.nl
Marcel van Driel liep langs omdat hij met zijn zoontje naar Homecoming ging. Hij kocht meteen een exemplaar. Van Driel is een succesvol auteur die zich vooral op Young Adults richt, en onder andere de reeks Superhelden.nl heeft geschreven. Ik kijk bij hem wel eens de kunst af van hoe hij met sociale media omgaat, want daar is hij op een goede manier erg actief. Een echte fanboy is hij trouwens ook, want recent liet hij twee tatoeages zetten gebaseerd op de strip Sandman van Neil Gaiman. Vanaf nu heeft hij Death op zijn arm:

Een jongen kwam mijn hand schudden. Deze Marvel-fan had dat weekend Mijn vriend Spider-Man als verjaardagscadeau gekregen van zijn broer.

Nora, van The Sassologist, kocht ook nog een boek. Evenals een aardige man die mijn artikelen weer kende van Fakebook. Het is erg leuk om met lezers en Spidey-fans te praten. Om te horen wie hun favoriete Spider-Man-acteur is, welke strips ze graag lezen en, in veel gevallen, waarom ze geen strips lezen.

In totaal verkocht ik er dus vier. Toen ik weer naar huis was verkocht Melvin nog een boek. Vijf boeken, da’s geen slechte score in een bioscoop waar mensen niet verwachten dat ze T-Shirts en boeken kunnen kopen.

Mooie display in Vue Eindhoven. Foto: De Stripvlogger.

De mensen van de Dutch Nerd Club stonden namens Dirtees in Eindhoven die avond. Ik zag op Instagram leuke foto’s voorbijkomen.

Cosplay!
Wat voor mij de avond helemaal top maakte, was de aanwezigheid van vier cosplayers die geheel vrijwillig de bezoekers kwamen vermaken. Een echte Black Cat, Silk, Tony Stark en Spider-Man. Toen de Spidey-cosplayer zijn masker afdeed, bleek zijn gezicht ook veel weg te hebben van Peter Parker. Hij heeft ongeveer hetzelfde haar en bruine ogen. Het was erg leuk om fandom live in actie te zien: mensen die blij op de foto gingen met de cosplayers en daarna met een glimlach de zaal in liepen.

Zoals je weet ben ik erg fan van cosplayers en hoe serieus ze hun passie nemen. Ooit interviewde ik enkele van hen tijdens de Animecon.

Eigenlijk had ik de cosplayers in Utrecht ook willen interviewen voor een video, maar door een voetblessure stond ik moeilijk en dan is het lastig de videocamera goed vasthouden. Een volgende keer wellicht.

Foto gemaakt door Dutch Nerd Club. Check ook: www.dutchnerdclub.com.

Het was erg leuk om daarna op Instagram foto’s voorbij te zien komen van de verkoop in Eindhoven en van mensen die het boek hebben gekocht. Dat geeft deze auteur een warm gevoel.

Categorieën
Strips

Optimus Prime

Een mooie illustratie van Optimus Prime die transformeert naar zijn robot-vorm. Gemaakt door Daniel Warren Johnson. Tenminste, ik denk dat de illustrator die op dit blog publiceert zo heet.

De transformaties van de Transformers vond ik altijd een van de leukste dingen om te zien in de animatieserie vroeger. Daarom is het juist zo jammer dat in de huidige filmreeks de camera de hele tijd om de Transformers heen draait. Zo zie je die transformaties helemaal niet goed. Maar ja, eigenlijk is alles jammer aan die films, dus laten we het maar bij dit soort toffe tekeningen en de animatieseries houden.

Categorieën
Film

De kunst van David Lynch

Wat mij betreft is de wereld een beetje kleurrijker en interessanter dankzij het werk van David Lynch. Dan heb ik het niet alleen over de nieuwe reeks Twin Peaks-afleveringen, het gehele oeuvre van de man is het kijken en bestuderen waard.

Natuurlijk ben ik niet de enige die dit vind. Over de hele wereld zijn mensen gefascineerd door Lynch’s universum. Ook mijn vriend Mennomail die een heel boeiend video-essay maakte over de inspiratiebronnen van Lynch uit de kunstwereld, met name voor de achtste aflevering van Twin Peaks: The Return. Francis Bacon, René Magritte, Edward Hopper en Stanley Kubrick. De achtste aflevering was wel de weirdste episode tot nu toe. Weird, maar fascinerend. Als een levend, surrealistisch schilderij.

https://vimeo.com/223616087

Het video-essay is niet onopgemerkt gebleven. Het wordt goed bekeken en wordt op sites als IndieWire en Esquire. Dat succes gun ik Menno natuurlijk van harte, want hij maakt al een tijdje heel boeiende video-essays en inleidingen onder de naam VoorDeFilm.

Disclaimer
Het lijkt wel of ik de laatste weken maar over een paar onderwerpen kan schrijven: Twin Peaks, Mijn vriend Spider-Man en Menno. Dat laatste komt omdat hij weer lekker bezig is met allerlei boeiende projecten. Daarnaast ben ik gewoon heel blij met het feit dat Twin Peaks weer terug is en tja, er gebeurt gelukkig heel veel rondom mijn debuut.

Categorieën
Film Spidey's web Strips

Seventies Spider-Man: Homecoming

Wat mij betreft kwam Tobey Maguire’s vertolking het dichts bij de Peter Parker uit de comics. Toch heb ik, zoals je wellicht weet, een zwak voor de jaren zeventig Spider-Man uit de televisieserie.

In Mijn vriend Spider-Man wijd ik er een heel hoofdstuk aan. Het is veertig jaar geleden dat de pilot van de serie op televisie kwam. Die werd namelijk op 14 september 1977 uitgezonden. En aangezien de Spider-Man van Nicholas Hammond een aardige schare fans heeft, duikt hij op sociale media nog geregeld op.

Zo kwam ik deze aangepaste poster van Spider-Man: Homecoming tegen op de twitter-feed en het blog van stripmaker Simon Williams. Hij plaatste de jaren zeventig Spider-Man in een van de posters van Spider-Man: Homecoming:

Williams nam zelfs de tekst over zoals die toentertijd op de VHS-hoes stond. Authentieker kan bijna niet dus.

Dit is de oorspronkelijke Homecoming poster:

Williams maakte ook een variant met een heel bekend dynamisch duo:

Een paar handige editors maakte een grappige video waarin de soundtrack van de trailer van Homecoming is gebruikt om een jaren zeventig-versie van deze film te maken. Het resultaat is niet helemaal geslaagd vind ik, maar toch erg grappig:

https://www.youtube.com/watch?v=VqdpNL4wkkU

Categorieën
Strips

Zidrou, een scenarist en zijn handlangers

Als je toch de expositie over Asterix en de Belgen in het Stripmuseum te Brussel bezoekt, kun je meteen de tentoonstelling over Zidrou meenemen.

Zidrou, pseudoniem van Benoît Drousie, is een Belgische stripscenarist, geboren in 1962 in Anderlecht. Zijn carrière begon voor de klas en het sociaal engagement is nog steeds terug te zien in de scenario’s die hij schrijft. Of deze verhalen nu humoristisch zijn of meer realistisch.

Zidrou richt zich aanvankelijk tot jonge lezers via de kindertijdschriften waarvan hij redactiesecretaris is. Hij wordt er scenarist van drie stripreeksen, waaronder Vlooienbaal, een familiestrip waarin hij zijn talent als opvoeder kan botvieren en waarin, volgens de samenstellers van de expositie, tolerantie, gulheid en samenleven centraal staan. Hier wordt ook Dokus de leerling geboren, een humoristische reeks waarin de slechtste scholier ter wereld centraal staat. In de expositie Zidrou en zijn slaven handlangers, is het lokaal van Dokus nagemaakt.

Tussen 1993 en 2001 zorgt hij op de pagina’s van het weekblad Robbedoes voor leven in de brouwerij, met personages zoals de Kannibrallen, de Boss en Tamara. De Boss is een reeks in de traditie van Robbedoes om het leven van de redactie van het blad te vertellen en draait om Thierry Tinlot, de lastige hoofdredacteur.

Robbedoes en De Boss!

Eerlijk gezegd is de reeks Tamara die ik tot heden toe het beste ken van Zidrou’s enorme output aan strips. Deze werd in het Nederlands uitgegeven door Strip2000 voordat de uitgeverij failliet ging. Ze gaven ook de reeks Kale Kop uit: een strip over een tiener met leukemie, die avonturen beleeft in het ziekenhuis. Inderdaad, da’s weer wat anders dan Kuifje in Amerika.

Je kunt net als Tamara poseren in bikini. 🙂

De expositie loopt netjes door alle reeksen heen. Een tentoonstelling maken rondom een scenarist is wellicht minder evident dan over een tekenaar, want wat kun je laten zien behalve enkele scenario-pagina’s. Nu zijn die natuurlijk altijd interessant om te zien, maar het stripmuseum is er wederom in geslaagd om het verhaal zeer levendig en visueel te maken. Behalve de bovengenoemde schoolklas, kun je digitaal ook in de denkwereld van Zidrou stappen.

Bestudeer het brein van Zidrou.

Zidrou schreef behalve humorscenario’s over eigen personages, ook enkele nieuwe avonturen van klassieke striphelden zoals Robbedoes en Kwabbernoot, Rik Ringers en Chlorophyl.

Vanaf 2000 schrijft hij ook meer graphic novel-achtige verhalen voor een volwassen publiek. Daarvan is ook aardig wat te zien in de expositie. Vooral de strip Mooie zomers, met tekeningen van Jordi Lafebre, kon mij bekoren. De verhalen gaan over een vakantie die een Belgisch gezin in het zuiden van Frankrijk doorbrengt. Ieder verhaal neemt de lezer mee naar telkens een andere zomer.

Pagina van Mooie zomers.
De Quatrelle (een Renault 4L) uit Mooie zomers.

Overigens stelde Zidrou zelf voor dat de expositie Zidrou, een scenarist en zijn slaven zou gaan heten. Een leuke grap waarin de scenarist op speelse wijze knipoogt naar zijn relatie met het diverse tekentalent waar hij mee werkt. Daar hebben ze uiteindelijk handlangers van gemaakt, al spreekt de tekening op de poster boekdelen:

Na het doorlopen van de expositie had ik vooral zin om een stapel albums van Zidrou aan te schaffen en ergens rustig in de schaduw met een kopje koffie te gaan zitten lezen.

Zidrou, een scenarist en zijn handlangers is nog te zien tot en met 28 januari 2018.

Categorieën
Boeken Spidey's web Strips

Gunfactor

Als debuterend auteur ben je voor de in- en verkoop van je boek afhankelijk van onder andere de gunfactor.

Ik ben geen BN’er, dus mijn boek zal niet snel in de verkoop top-10 komen. Daarmee vallen winkels als AKO en Bruna vaak al af, want die verkopen voornamelijk top-10 boeken en bestsellers.

Peter de Kock leest Mijn vriend Spider-Man.

Nu ga ik er zelf op uit om bij boekwinkels te kijken of mijn boek daar al ligt. Zojuist was ik nog bij de Dolfijn op de Haarlemmerdijk. Daar lag Mijn vriend Spider-Man nog niet, maar toen ik de verkoper vertelde over het boek, een exemplaar liet zien en vertelde dat ik in de buurt woon, wild hij graag de titel bestellen. Als het er van de week ligt, maak ik uiteraard even een foto zoals ik altijd doe als ik mijn boek tegenkom.

Boekverkopers vinden het sympathiek als je persoonlijk bij ze langsgaat. Tenminste, dat is mijn ervaring tot nu toe. Omdat er zo veel titels uitkomen, weten sommige boekinkopers helemaal niet van het bestaan van Mijn vriend Spider-Man af, dus kan het geen kwaad om ze op het boek te wijzen. Daarom riep ik vorige week ook mensen op om vooral het boek fysiek in de boekwinkel te bestellen, als ze toch al van plan waren om het te kopen.

Andere mensen helpen door over het lezen van Mijn vriend Spider-Man op sociale media te praten. Dat helpt ook vast en zeker om de bekendheid van het boek te vergroten. Als ik die posts tegenkom, word ik daar erg blij van. Hartverwarmend vind ik dat soort aandacht.

Fancultuurexpert Linda Duits heb ik voor het boek geïnterviewd, en daarom ben ik heel benieuwd wat zij van het boek vindt. Daarom was ik extra blij met haar tweet.

Willem De Graeve, co-directeur van het Stripmuseum in Brussel, was er gelukkig ook over te spreken:

Vriend Peter de Kock kocht twee exemplaren en gaf er eentje weg aan Marvel-fan Alex die toevallig net als Peter in Oosterhout woont.

Alex en Mijn vriend Spider-Man. Foto: Peter de Kock.

Stripvlogger Marcel Haster stuurde me gisteren een foto van het boek dat bij Stripwinkel Sjors te Dordrecht in de etalage staat. Da’s ook fijn, want stripliefhebbers zijn een deel van de doelgroep. Ze zullen zich zeker gaan herkennen in het verhaal.

Stripwinkel Sjors. Foto: Marcel Haster.
Spider-Man en Black Cat door Minck Oosterveer.

Mijn uitgeverij, SubQ, heeft iedere stripwinkel in Nederland een exemplaar van het boek en een persbericht gestuurd. Of de stripwinkeliers massaal hebben ingekocht weet ik niet, maar ik vind het fijn dat de mensen van Sjors dat wel hebben gedaan.

Het is alweer een tijd geleden dat ik bij ze op bezoek was. Dat was in 2010 voor het laatst volgens mij, toen ik stripmaker Minck Oosterveer (1961-2011) interviewde. De eigenaren van Sjors waren zo aardig om ons in hun woonkamer te laten zitten, zodat we rustig konden praten. Het was de eerste keer dat ik Oosterveer interviewde. Later sprak ik hem via de telefoon nog eens omdat hij Spider-Man ging tekenen voor Marvel. Na het gesprek zat Minck buiten te signeren. Het was die middag boekenmarkt in Dordrecht.

Van de stripwinkel maakte ik nog deze foto van hun kelderverdieping:

Schokkend Nieuws
Overigens ben ik zelf ook door een aantal mensen geïnterviewd over het boek. Binnenkort staat er een interview in de Boekenkrant over Mijn vriend Spider-Man. Vorige week zat ik in de podcast van Schokkend Nieuws. Dat was erg leuk om te doen voor een keer.

Voor het nieuwste nummer van Schokkend Nieuws interviewde Hedwig van Driel mij een paar weken geleden. Dat was een erg fijn gesprek. Na het interview hebben Hedwig en ik nog gezellig aan de koffie gezeten om even lekker te geeken.

Michael en Hedwig.
Categorieën
Film

Fijne bioscoopervaringen

Een hele bioscoopzaal praktisch voor mijn mezelf hebben zoals laatst bij Universal, was een van de beste bioscoopervaringen die ik ooit had.

Noem me een egoïst, maar een lege zaal is toch heel fijn. Het is rustig kijken. Je wordt dan nergens meer door afgeleid.

Marisa Tomei stars as Aunt May in Columbia Pictures’ SPIDER-MAN™: HOMECOMING.

Overigens is die lege zaal geen vereiste. Een andere bioscoopervaring waar ik met plezier aan terugdenk, was de persvoorstelling van Clerks II, nu alweer 11 jaar geleden. Die was in de bovenzaal van Tuschinski. Een kleinere zaal dan beneden, maar dat maakte het nu juist weer net gezellig. Bovendien gedragen journalisten zich heel rustig tijdens persvoorstellingen dus dat is bijna altijd ontspannen kijken.

Uiteindelijk was het natuurlijk de film zelf die voor zo’n fijne ervaring zorgde. Het idee alleen al: na jaren opeens een nieuwe Clerks-film en ook nog een betere dan het origineel.

Ik ging dolblij naar huis en schreef een lovend stuk over deze film. Dat het een van de laatste goede films van Kevin Smith zou zijn, wist ik toen natuurlijk nog niet.

Een laatste ervaring die me te binnenschiet, was Donnie Darko in het Filmhuis van Hoorn. Ik was in een zeer sombere stemming, iets met een gebroken hart, en had zin in afleiding. De poster van Donnie Darko trok mijn aandacht. ‘Dark, Darker, Darko,’ was de slugline op de poster. Perfect passend bij mij stemming dus.

Juist omdat ik verder niets van deze film wist, was het een openbaring. Donnie Darko is nog steeds een heel goede film, maar die avond werd ik bijna letterlijk in de verhaalwereld gezogen en vergat ik mijn problemen even. Dat lukt tegenwoordig praktisch niet meer, dan je zonder voorkennis een film kunt gaan zien. Daarvoor moet je dan minstens een jaar offline zijn geweest.

Er zaten die avond in Hoorn overigens maar een paar andere mensen in de zaal. Slecht voor het Filmhuis, maar fijn voor mij.

En, welke fijne bioscoopervaringen kun jij je nog herinneren?