Categorieën
Fotoblog

It’s official

Sitting outside in the sun, yesterday afternoon, I realised spring really has started. 🙂

Categorieën
Film

HAFF 2015: Rosto’s Splintertime in première op het HAFF

Filmmaker en kunstenaar Rosto praat bij voorkeur niet over de betekenis van zijn werk, want hij wil de film niet voorkauwen. Liever houdt hij met zijn projecten de toeschouwer een spiegel voor die de vertelling zelf mag interpreteren.

Overrompelend, nachtmerrieachtig en hallucinerend, zijn enkele sleutelwoorden die ook zijn nieuwe korte film Splintertime typeren. Het derde deel van Rosto’s tetralogie over Thee Wreckers, een band waar Rosto vroeger mee optrad en die in zijn films een eigen leven is gaan leiden, beleeft op het HAFF zijn Nederlandse première. Het surrealistische Splintertime gaat verder waar Lonely Bones ophield, maar is ook zonder voorkennis te bekijken. De vier bandleden worden meegenomen door een ambulance en laten een wereld achter die tot complete leegte gereduceerd is. Een muzikale film over dood en wedergeboorte, waarin de fictieve bandleden eindelijk hun banden met hun bestaande evenknieën verbreken. Vanaf nu kan het alle kanten op.

Tenminste, dat is de interpretatie van ondergetekende. Onderga Splintertime vooral zelf.

Splintertime
Splintertime

Het Holland Animation Film Festival is van 18 t/m 22 maart 2015.

Geschreven voor de HAFF-bijlage van de VPRO Gids.

Categorieën
Fotoblog

Street art, March 17th, 9:30 AM


After visiting the doctor I made a short impression of the street art in the Spuistraat.

Categorieën
Film

HAFF 2015: Shaun the Sheep Movie

Aardmans Shaun the Sheep dook voor het eerst op in de Wallace &Gromit-film A Close Shave en kreeg later een eigen succesvolle televisieserie. Nu is er een feature rondom het sympathieke schaap. Een telefonisch onderonsje met Richard Starzak die samen met Mark Burton de film schreef en regisseerde.

Hoe moeilijk is het om een film zonder dialoog te maken?
‘Net als de televisieserie wilden we een verhaal met zo min mogelijk verbale communicatie vertellen. Dat was erg moeilijk, maar ook ontzettend leuk. We hebben twee jaar aan het script gewerkt, zelfs nog tijdens het filmen. The Artist was een belangrijke invloed en ook Pixars WALL-E. Daar zit een half uur zonder dialoog in, wat ik het beste deel vind. Zonder dialoog zijn scènes waar emoties in overgebracht moeten worden het moeilijkste te animeren. De scène waarin Shaun en de rest van kudde somber zijn omdat de boer ze niet meer herkent en dus wegstuurt, was daarom erg lastig. We hebben in sommige shots verschillende reacties van Shaun uitgeprobeerd om te zien welke het beste werkte.’

Welke sequentie was het leukste om te maken?
‘De scène in het restaurant is mijn favoriet. De dieren, verkleed als mensen, proberen de andere gasten in het restaurant na te doen om niet door de mand te vallen. Erg leuk om te regisseren omdat er zo veel fysieke comedy in zit.’

Shaun-The-SheepAls de kudde door de stad op zoek is naar hun baasje de boer, moest ik aan de Muppet-films van Jim Henson denken.
‘Ik ben een groot fan van de Muppets. In deze film wilden we de persoonlijkheden van de dieren in de kudde en de onderlinge relaties meer uitdiepen. Ik denk dat die aanpak inderdaad wel lijkt op de Muppets, al is de film niet bedoeld als hommage.’

Shaun schijnt nogal populair te zijn in het Midden-Oosten. Er worden daar zelfs live-shows opgevoerd. Kun je dat verklaren?
‘Ik denk dat het een combinatie van factoren is. De beste animatiefiguren zijn te herkennen aan hun silhouet en Shaun heeft ook zo’n herkenbaar ontwerp. Ook de visuele humor, vergelijkbaar met slapstick uit de stille film, doet het over de hele wereld goed. Het ontbreken van dialoog is ook belangrijk voor de aantrekkingskracht. We hebben veel studie gedaan naar de bewegingen en expressies van de personages. Bij Shaun moet je veel met zijn ogen doen, want hij heeft geen wenkbrauwen. Hoe onze ogen reageren op bepaalde processen in het brein is universeel over de hele wereld. Als je bijvoorbeeld naar beneden kijkt probeer je je een telefoonnummer of iets abstracts te herinneren.’

Zijn er nog plannen voor nieuwe films met Wallace & Gromit?
‘We willen er zeker nog meer maken, maar Nick Park werkt op dit moment aan een film waar ze niet in voorkomen. Het kan dus nog even duren.’

Op het Haff kun je op 21 maart kennismaken met Richard Starzak en Mark Burton. Dan geven ze namelijk een masterclass voor publiek. Ook is een programma korte films van de Aardman studio te zien en Shaun the Sheep The Movie. Vanaf 25 maart draait Shaun in de bioscoop.

Het Holland Animation Film Festival is van 18 t/m 22 maart 2015.

Geschreven voor en gepubliceerd in de HAFF-bijlage van de VPRO Gids.

Categorieën
Fotoblog

Doing the crash test

After writing for most of the day, I was ready to get some sun and head out to the Westergasfabriek. Luckily Linda wanted to join me. We walked passed the fair and on a whim decided to take the ride Crash test. During the ride a picture is taken automatically. The results of this test are quite clear I would say: we had fun. 🙂

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Alternatieve cover voor de Gangsteroorlog

Het vijfdelige verhaal Gang War is mij als Spider-Man-fan altijd bijgebleven. Recent ontdekte ik dat er van het eerste deel een alternatieve cover bestaat.

In Gang War, of Gangsteroorlog zoals hij in de uitgave van Juniorpress werd genoemd, is de Kingpin (alias Wilson Fisk) tijdelijk van het toneel verdwenen. In de misdaadwereld van New York is daardoor een machtsvacuüm ontstaan. Verschillende partijen vechten met elkaar om de nieuwe misdaadbaas van New York te worden en Spider-Man zit er middenin. Dat laat de cover van Amazing Spider-Man #284 ook goed zien:

Bron:  www.romitaman.com
Bron: www.romitaman.com

Spider-Man ligt op de grond in zijn zwarte kostuum. Let wel: dit is een stoffen versie van dat kostuum en niet het buitenaardse symbiont. Om de neergeslagen held staan schurken Hammerhead (midden), The Rose (links) en Arranger (rechts). Arranger is de rechterhand van Kingpin en die neemt de zaken waar zolang deze ‘op vakantie is’. Achter the Rose staat Jack O’Lantern die in dienst van Arranger een aanslag pleegt op misdaadbaas Silvermane.

De cover is getekend door Tom Morgan en geïnkt door Joe Rubenstein, maar dat is niet het uiteindelijke omslag geworden van dit deeltje van Amazing Spider-Man. Het origineel werd in 2002 geveild op de site Heritage Auctions. De beschrijving is als volgt:

Tom Morgan and Joe Rubenstein – Unused Original Cover Art for The Amazing Spider-Man #284 (Marvel, 1987). An unused cover for ASM #284 (the final cover by Ron Frenz uses a similar layout, but different placement of figures) features Hammerhead, Jack-O-Lantern, and Spidey’s black costume. The strip of Marvel characters at the left is a stat, and the title stat is, obviously, not original. 11″ x 17″ on Marvel stock.

Uiteindelijk heeft de redactie van Marvel voor een tweede versie gekozen waarin the Hobgoblin prominent in beeld is. (Hobgoblin werd getekend door Ron Frenz). De andere personages zijn een beetje van plek veranderd om ruimte voor hem te maken en Spider-Man is volledig weggehaald. Ook Arranger valt nu buiten beeld, op een stukje van zijn arm rechts na.

ASM 284_coverEigenlijk is deze tweede cover beter, want in de eerste afbeelding lijkt het of de gangsters het op Spider-Man hebben voorzien, terwijl op de tweede veel duidelijker naar voren komt dat het gangsters versus gangsters betreft. Toch vind ik het heerlijk om die eerste cover te kunnen zien. Het is een strakke plaat met mooi inktwerk. En daarbij vind ik het altijd leuk om nieuwe details te ontdekken aan verhalen die ik nog van vroeger ken.

Ik vond beide afbeeldingen op het toffe blog Marvel Comics of the 1980s, maar de uitleg over de eerste cover (en een nog betere afbeelding ervan) op de site RomitaMan.com, een site waar origineel tekenwerk wordt verkocht.

Categorieën
Fotoblog

Amsterdam cliches

I guess most people will think of the canals and typical 17th century houses when thinking about Amsterdam. Downtown, those cliches are most true. I love the canals though. Since I live nearby the Jordaan, I often take a stroll through these streets.

Categorieën
Fotoblog

From Outer Space, March 14th, 4:30 PM

This afternoon Linda and I visited the ‘From Outer Space’ exhibition by Poster Rex at the Amsterdam Stadschouwburg (Amsterdam City Theatre).

This is the info I got from the SSBA-Salon Site about the project:

Falko Gerlinghoff
(Halle), Lars Harmsen (Munich) and Markus Lange (Leipzig) met for the
first time when they were involved in the print-workshop, ARIAL (2012),
at the University of Applied Sciences, Dortmund, Germany. Half a year
later they travelled to Havana, Cuba, to collaborate on the Cuban issue
of SLANTED Magazine (published 2013). Lars, and his partners at Melville
Brand Design, Munich, Germany, designed posters for the exhibition
MoreMoreMore (2013). Each piece was a unique print, playing with
accidents that occur randomly due to the process of overprinting
different screens.

In summer 2014, Falko, Lars and Markus
returned to Havana, to see the designers whom they had met the previous
year. For three days they silkscreened posters, mixing Salsa with
Bauhaus, and form these experiments the idea for POSTER REX was born.

POSTER REX was founded in 2014 by Lars Harmsen and Markus Lange and its
objective is to offer print workshops in different cities. POSTER REX
works together with artists, print shops and galleries to achieve
original and unique prints, made my by hand, using analog techniques and
processes.
The first workshop took place in Leipzig, Germany, in
the Rainbow screen print workshop together with Frank Höhne, an
illustrator from Berlin, Germany. The theme for the first workshop, and
exhibition, at the Graphic bookstore MZIN, Leipzig, was ATOMIC. The next
issue will take place in Amsterdam together with Edwin van Gelder from
Mainstudio and the results will be exhibit in the SSBA Salon. The
workshop is supported by Igepa and Pröll KG.

Categorieën
Mike's notities

Verkiezingen 2015: Machteloos

Ze staan er weer: de borden vol lege propagandaleuzen. Ik kan er werkelijk niets mee, met die zogenaamde verkiezingen.

verkiezingen_2015Woensdag 18 maart worden we geacht te kiezen voor de provinciale staten en de leden van het waterschap. Het zegt mij niet zo veel. Een waterschap moet zorgen dat we schoon water hebben en dat de dijken goed onderhouden worden. Moeten we daar echt politici voor kiezen? Waarom worden niet gewoon professionals aangenomen die verstand hebben van waterzaken?

En dan die verkiezingen voor de provinciale staten. Indirect, heel indirect, kies je dan ook de samenstelling van de Eerste Kamer. Maar weet je, ik geloof er niet meer in. Ik geloof niet dat politici ervoor ons zijn, om onze belangen te behartigen. Ik heb sterk het idee dat ze hun eigen belangen en die van de lobbyisten van de multinationals aan het behartigen zijn met een heilig geloof in marktwerking en rendementsdenken. Ik zie in dat opzicht weinig verschil tussen een politicus en die gasten op de aandelenbeurs. Je kunt de samenleving niet besturen alsof het een bedrijf is. Je kunt zaken als zorg, onderwijs en openbaar vervoer niet behandelen alsof het ondernemingen zijn die economische winst moeten opleveren.

In Zembla zag ik van de week dat er veel grote bedrijven zijn die nauwelijks belasting betalen en ondertussen moet de burger steeds meer betalen om de regering in cashflow te voorzien. Wiens belangen behartigt politiek Den Haag?

En daarbij: wie weet nog waar hij op moet stemmen? Als we allemaal uitgaan van wat een stemwijzer ons dicteert, in hoeverre werkt een democratie dan nog naar behoren? Als je dan zo’n stemwijzer doet, en ik heb er gisteravond nog een poging aan gewaagd, dan blijkt al snel dat zo’n test veel te ongenuanceerd is. Op het eerste gezicht kun je het niet eens zijn met het beleid van een partij, maar als je dan dat ene punt opzoekt in het partijprogramma, dan is het taalgebruik zo multi-interpretabel dat je er beide kanten mee opkan.

Een paar afleveringen heb ik naar De fractie gekeken. Een dramaserie van de VPRO over een politieke partij die veel op GroenLinks schijnt te lijken. Femke Halsema is een van de bedenkers van de serie. Ik zie in die fractie alleen maar opportunisten zitten die constant aan het uitdokteren zijn hoe ze actuele thema’s naar hun hand kunnen zetten. Hoe ze maatschappelijke problemen kunnen gebruiken om zelf weer eens te scoren bij de media. Ze maken zich meer druk over welke twitterhashtag ze kunnen gebruiken dan dat wat ze zeggen ook maar iets met de werkelijkheid te maken heeft. Tijdens fractievergaderingen brallen de leden wel obligate verkiezingsleuzen, maar zonder dat ze lijken te beseffen wat ze zeggen. Het is allemaal zo inhoudsloos. Ervan uitgaande dat deze serie een redelijk accuraat beeld schetst van hoe het er in Den Haag aan toe gaat, ben ik mijn laatste greintje vertrouwen in die gasten wel kwijt.

Kiezen is belangrijk. Er is voor dat recht gevochten. Maar als ik woensdag ga kiezen, lijkt het alsof ik instem met het systeem wat we nu hanteren en dat doe ik niet. Ik geloof niet in het systeem. Ik geloof er niet meer in. Ik heb niet het gevoel dat mijn stem iets uitmaakt en daarom geven de verkiezingen mij een machteloos gevoel. Niet in de laatste plaats omdat ik ook geen oplossing weet, oftewel, een goed alternatief voor dit systeem.

Hoe kan ik die eikels in Den Haag laten merken dat ik het er niet mee eens ben? Dat kan door niet op te komen draven. Een laag opkomstpercentage geeft een signaal. Maar dan moeten heel veel mensen thuisblijven. Bovendien betekent dat de mensen die wel gaan stemmen, dan de uitkomst bepalen en dat heeft in de landelijke politiek de laatste paar jaar niet goed uitgepakt. Of was je wel blij met het huidige kabinet. Kan natuurlijk.

Een andere optie is blanco stemmen. Dat geeft volgens mij een signaal af dat je het er niet mee eens bent.

Categorieën
Film Strips

HAFF 2015: Het HAFF stript!

‘Ik denk dat strips geschikter zijn om over de interne roerselen van een personage en het mondaine leven te vertellen dan overdreven fantasieverhalen,’ vindt de Canadese stripmaker en illustrator Seth (Gregory Gallant).

palookaville_4_coverMet dit statement begint de documentaire Seth’s Dominion van Luc Chamberland die op het HAFF te zien is. Seth’s Dominion schetst een beeld van het leven en werk van de stripmaker. In korte animaties komen zijn beeldverhalen tot leven. Seth verwierf bekendheid met de strip Palookaville, waarin eenzame personages dikwijls in het verleden zingeving hopen te vinden. Seth weet in (autobiografische) verhalen het alledaagse op een tragikomische manier te vatten en een weemoedige, poëtische glans te geven.

Seth zult u niet aantreffen op de zevende editie van de Kunststripbeurs die zaterdag 21 maart in Nicolaïkerk plaatsvindt. Wel stripmakers, illustrators en ander grafisch talent uit Nederland en België die hun werk presenteren en verkopen. Een mooie gelegenheid om kennis te maken met tekentalent en om originelen, prints en small-press uitgaven te bekijken, te besnuffelen en aan te schaffen. Nieuwe albums worden ten doop gehouden, zoals Mijn begrafenis van Maarten de Saeger. Albo Helm, organisator van de kunststripbeurs. ‘Ik ben erg blij met de aanwezigheid van Arne Zuidhoek, ooit mede-oprichter van het Stripschap en auteur van De verzinsels van Vader Wapper (1974)Dit is zo’n beetje de eerste Nederlandse graphic novel. Hij komt binnenkort met een vervolg.‘  Griffioen Grafiek exposeert tijdens de beurs affiches gemaakt door Nederlandse stripmakers tijdens het internationale stripfestival Angoulème 2014. Ook zal de StripGrafiekPrijs weer worden uitgereikt. Tijdens het HAFF wordt ook In koffiehuis Koffie Leute in DRUK aan de Westerkade stripwerk geëxposeerd, namelijk van Wasco, de eigenzinnigste stripmaker van Nederland.

Het Holland Animation Film Festival is van 18 t/m 22 maart 2015.

Geschreven voor en gepubliceerd in de HAFF-bijlage van de VPRO Gids.

 

Categorieën
Fotoblog

Magic bubbles

At the Westergasfabriek there’s a fair for the next couple of days. I think this would be my favorite ride if I was still a ten year old. Fuck it, it’s still my favorite ride. 🙂

Categorieën
Film

HAFF 2015: Stand van zaken in animatieland

Het HAFF bestaat 30 jaar. Reden om tijdens de 18e editie van het festival terug te blikken en vooral naar de huidige stand van zaken in de Nederlandse animatiewereld te kijken. Festivaldirecteur Gerben Schermer: ‘Ik mis de humor een beetje.’

HAFF 2015Op de 18e editie van het jaarlijkse Holland Animation Film Festival (HAFF) in hartje Utrecht worden ruim 400 films vertoond, er zijn talkshows, lezingen, diverse competities, presentaties en installaties op het snijvlak van kunst en animatie. Hoofdthema is sport en beweging vanwege de start van de Tour de France in Utrecht. Er wordt teruggeblikt maar vooral vooruitgekeken.
Festivaldirecteur Gerben Schermer: ‘Vanwege het 30-jarig jubileum hebben we speciale aandacht voor de makers van toen en nu. Paul Driessen heeft er in belangrijke mate aan bijgedragen dat Nederland vanaf de jaren 1970 internationaal een plaats heeft verworven op het gebied van de autonome animatiefilm. Driessens nieuwste film Cat Meets Dog gaat bij ons in première. Ook tonen we een overzicht van zijn oeuvre.’

‘Als je kijkt naar wat er dertig jaar geleden werd gemaakt en nu, dan mis ik de humor een beetje bij de huidige animaties. Humor zie je wel terug in de publieksfilm en in animatieseries op televisie zoals The Simpsons en South Park, maar er worden relatief weinig humoristische shorts gemaakt. Dat kan zijn omdat de makers noodgedwongen een nieuwe markt proberen te vinden, maar het komt ook omdat animators zichzelf steeds serieuzer zijn gaan nemen. Men wil laten zien dat animatie niet alleen entertainment is, maar ook een middel om maatschappelijk commentaar over te brengen op een literaire of kunstzinnige wijze.’

Festivaldirecteur Gerben Schermer Foto: Maartje Geels © telegraaf.nl.
Festivaldirecteur Gerben Schermer Foto: Maartje Geels © telegraaf.nl.

Grote ambitie
‘Op dit moment zijn er in Nederland interessante ontwikkelingen op het gebied van animatiefilm. We hebben de ambitie om lange animatiefilms te maken en sinds 2012 zijn er al vijf features gemaakt, waarvan Trippel Trappel: Dierensinterklaas de recentste is. Wat die producties de sector zouden moeten brengen, en dat gaat volgens mij ook gebeuren, is dat je een klimaat creëert waarin filmmakers van de ene productie naar de andere kunnen hoppen en dat ze zo hun geld kunnen verdienen. De vaardigheden die ze hierdoor ontwikkelen kunnen ze weer gebruiken bij het maken van korte films. Overigens is kleinschaligheid nog wel een kenmerk van de Nederlandse animatie-industrie, ik denk niet dat je hier een lange film volledig met Nederlands geld kunt financieren. Het zijn coproducties met andere landen.’

Eigen stijl
‘Andere belangrijke ontwikkelingen komen van de jonge generatie makers die een ander soort films op een nieuwe manier willen maken. Samen met festival Anima in Brussel hebben we een filmprogramma samengesteld waarin het beste te zien is van Belgische vakopleidingen, de AKV St. Joost in Breda, Willem de Kooning in Rotterdam, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht en de Gerrit Rietveld Academie Amsterdam. Dat werk is zeer uiteenlopend, maar wat mij bijvoorbeeld opvalt is dat computertechnologie niet langer de stijl van de film bepaalt. Neem Little Freak van Edwin Schaap. Die film is weliswaar met de computer gemaakt, maar het is niet een typische computerfilm. In 3,5 minuut wordt een goed en dramatisch verhaal verteld. Het verhaal heeft een open eind en daar hou ik van. Wile E. van Christopher Holloran vind ik een mooie, verrassende film met fantastische humor, over een meisje in New York dat een langeafstandsrelatie heeft met een jongen in Amsterdam. Ze bellen met elkaar, maar eigenlijk zeggen ze niets. Als die jongen heel terloops vertelt dat hij een moord heeft gepleegd, reageert dat meisje er nauwelijks op. Holloran heeft goed gekeken hoe hij het verhaal het beste in beeld kan brengen en dat doet hij op een verrassende manier door geanimeerde krabbels te vermengen met live-action opnames.’

Frame van Little Freak.
Frame van Little Freak.

Autonoom
‘Bij de HKU zie je dat de nadruk is komen te liggen op autonome films en minder op de opdrachtfilm. Dat is bij St. Joost al langer het geval: studenten worden begeleid om hun eigen ideeën in beeld te brengen en een persoonlijke stijl te ontwikkelen. Korte films van St. Joost vallen vaak in de prijzen. De opleiding is misschien wel de laatste kans om persoonlijke films te maken, want daarna moet er brood op de plank komen. Dan gaan de animators wellicht voor een studio werken en hebben ze geen tijd meer voor eigen werk.
‘Waar nieuw talent na de opleiding terechtkomt, is moeilijk te zeggen. Daarom is het belangrijk dat er echt een animatie-industrie in Nederland komt, zodat mensen gestimuleerd worden om in het medium door te gaan. Je raakt nu veel talent kwijt omdat ze andere dingen gaan doen. Gelukkig beginnen veel studenten zelf bedrijfjes. Hier in Utrecht zijn er een paar zoals studio Job, Joris & Marieke. Hun film A Single Life is genomineerd voor een Oscar. Ter gelegenheid van de start van de Tour maakten ze Bon Voyage.’

Experiment
‘Wat ik erg interessant vind is dat we animatie steeds meer in verschillende verschijningsvormen zien. Animators experimenteren en zoeken naar een nieuw publiek. We zien veel animatie in kunstinstallaties waarin makers experimenteren met nieuwe manieren van vertellen. Daarom besteden we sinds onze vorige editie vrij veel aandacht aan installaties. Die vertonen we op verschillende locaties in de stad en dat maakt ze goed zichtbaar. We hebben de wereldpremière van Februar van Maarten Isaäk de Heer, een panoramische koepelinstallatie waarin de relatie tussen mens en natuur aan de tand gevoeld wordt in een kil, winters landschap. De Heer gebruikt 360° beeld om een verhaal te vertellen. Als toeschouwer ben je dus omringd door het verhaal.’

Het Holland Animation Film Festival is van 18 t/m 22 maart 2015.

Geschreven voor en gepubliceerd in de HAFF-bijlage van de VPRO Gids.