Maand: juli 2014

Categorieën
Strips

Gaat stripwinkel Lambiek dicht?

Of Stripwinkel Lambiek voorgoed de deuren sluit of gaat verhuizen is op dit moment nog niet zeker, vertelde Boris Kousemaker mij vanmorgen toen ik de winkel bezocht. Dinsdag stond in dagblad Metro een stuk van Ruben Eg over het onzekere lot van een van de oudste stripwinkels in de wereld, die in 1968 door stripkenner en liefhebber Kees Kousemaker werd geopend.

lambiekBoris sprak in Metro dat er gekeken wordt naar een mogelijke nieuwe locatie van de winkel. Vooral een goedkopere, want de huur in de Kerkstraat is redelijk hoog en de inkomsten van de winkel zijn dat niet. Kousemaker: ‘Ik hoop op net zo’n grote ruimte, om onze galerie te kunnen behouden. Het zou doodzone zijn als die verdwijnt. Maar met de huur zal dit lastig worden. We hopen er allemaal op, maar de realiteit is waarschijnlijk anders. Een kleinere winkel zal minder leuk worden, omdat ons assortiment dan omlaag moet.’

Stripwinkels hebben de laatste jaren natuurlijk veel concurrentie gekregen van online winkels. Daarnaast speelt de crisis ongetwijfeld een grote rol. En een beetje graphic novel is best prijzig.

Toen gisteren het Metro-artikel via Facebook verspreid werd, maakte dat veel reacties bij verschillende stripliefhebbers los. Iedereen vind het allemaal heel erg als de winkel verdwijnt. Maar met spijt betuigingen komen we er niet. Er worden ook suggesties gegeven, zoals samengaan met Scheltema die gaat verhuizen naar het Rokin. Het is de vraag of dat wel betaalbaar is voor Lambiek, maar het kan natuurlijk geen kwaad om eens met de mensen van Scheltema rond de tafel te gaan zitten. Wie weet wat dat voor opties er allemaal op tafel komen.

In de tussentijd kunnen we natuurlijk wel zoveel mogelijk fysiek onze steun betuigen. Ga binnenkort eens langs bij Lambiek in de Kerkstraat en koop daar een strip. Dat mag natuurlijk ook een cadeautje voor iemand anders zijn. Zelf kocht ik vandaag de twee nieuwe smallpress uitgaven van Peter Pontiac: Groeten uit Amsterdam en Underground Picture Show.

Ron Poland, stripverspreider, kwam vandaag ook nog even langs om een nieuwe strips te brengen. Ik vroeg hem welke titels op dit moment goed verkopen. Dat zijn onder andere Blast van Larcenet en de heruitgave van Roodbaard. Mooie titels om te lezen. En anders weten Boris, Klaas of Abel ook nog wel iets leuks. Want in de kennis van de verkopers schuilt natuurlijk de ware meerwaarde van een winkel.

Als steunbetuiging  maakte Michiel van de Pol deze mooie pagina:

lambiek_vdpol

Categorieën
Fotoblog

Haantje in het Westerpark

Categorieën
Strips

DC Comics komt met speciale Halloween-covers

Is Halloween vroeg dit jaar? Nee hoor, maak je geen zorgen. Je hoeft nu niet al te kiezen welk kostuum je gaat dragen, want het feest der feesten is nog steeds op 31 oktober.

Maar omdat comics altijd maanden van tevoren worden aangekondigd weten we nu al wat de variant covers in oktober gaan worden van titels als Superman, Aquaman en Wonder Woman en die hebben allemaal een Halloweentintje gekregen. Deze covers vond ik de mooiste:

halloween_JL35
‘Justice League’ #35 door Rafael Albuquerque
halloween_WW35
‘Wonder Woman’ #35 door Aaron Lopresti
halloween_Aquaman35
‘Aquaman’ #35 door Mark Nelson

Normaliter ben ik niet zo’n fan van variant covers. Ze verzieken de markt en veroorzaken verkoopbubbels. Volgens Newsarama.com gingen maar liefst 700.000 exemplaren van Amazing Spider-Man vol. 3 #1 in de voorverkoop omdat er zoveel variants van dit nummer te koop waren. Volgens de lijst op ComicBookResources.com is de schatting ruim 500.000 comics, maar dat is de verkoop via distributeur Diamond en niet de verkoop wereldwijd. Volgens die lijst verkocht Amazing Spider-Man #2 overigens maar een kleine 124.000 comics, dus zie je wel meteen dat het uitbrengen van veel variants effect heeft op de verkoop. Comics zijn een commerciële zaak dus zolang als mensen die varianten blijven aanschaffen zullen de uitgeverijen ze produceren. Maar eigenlijk gaat het dus nergens over. Zelf weiger ik hetzelfde verhaaltje een paar keer aan te schaffen om alle variants te verzamelen.

Dat gezegd hebbende, ben ik als Halloweenliefhebber zeer in mijn nopjes met deze varianten van Neal Adams, Rafael Albuquerque, Chris Burnham en anderen. Vooral die van Wonder Woman als een soort Vampirella spreekt me aan. We hoeven de comics immers niet te kopen om toch te kunnen genieten van het illustratiewerk.

Bekijk ze hier allemaal.

Categorieën
Fotoblog

Verzopen fiets

Categorieën
Spidey's web Strips

Spidey’s web: Fred Waugh was Spider-Man

Nicholas Hammond mag dan de hoofdrol hebben gespeeld in de televisieserie The Amazing Spider-Man, eigenlijk was het Fred Waugh die het Webhoofd gestalte gaf.

fred_waugh_spider-manFred Waugh (1932-2012) was een stuntman met een lange staat van dienst. In de jaren zeventig deed hij ook de stunts in de tv-serie over Spider-Man. Wanneer we Spidey in actie zien komen, zit dus eigenlijk Fred in het kostuum en niet Hammond. Die deed alleen de scènes waarin ook geacteerd moest worden.

Hammond zei hier het volgende over in dit interview met LA Times:

Truth be told, the only times that I can remember actually wearing the suit was when it was a scene with another actor. I did always say that [stuntman] Freddy [Waugh] — bless his heart — was really great at climbing up and down the building, but he was no more an actor than I was a circus performer. I said, “It’s not fair to the other actors to play these scenes and do dialogue with Freddy. I would always come in and do whatever action is involved when there is going to be dialogue. I wore the costume quite a lot in the pilot.

Hammond en Waugh hadden allebei een andere visie over hoe Spider-Man bewoog. Terwijl de acteur ervoor koos om zijn alter ego zo normaal mogelijk te laten bewegen, wilde Waugh er juist een menselijke spin van maken:

This was something that I wasn’t completely happy about. Freddy had this idea that he should move with these spider-like moves. Which was something I wasn’t totally comfortable with. We had to compromise a bit. I think even to this day, in my eye there’s a difference between the way Freddy moves and the way I do. In my mind the only time that it’s justified for him to move like a spider is when he’s trying to intimidate his enemies into thinking that he’s a creature. In some of the fight scenes, I think Spider-Man seems to convince his adversaries that he’s got some powers that he doesn’t actually have. But in the scenes where Spider-Man is just standing and talking to someone, I would just stand there and talk. He’s an absolutely average guy who is no different from you or anyone else except when he needs to use his skills and then he seems to become 10 times stronger than any other person on the street. And he can also jump up and hold on to the ceiling.

fred_waugh_spider-man2Spiderman-at-Caltech_curse_rava

Achter de schermen
Helaas heb ik nog geen interviews kunnen vinden waarin Waugh over zijn rol als Spider-Man spreekt en aangezien de beste man in 2012 op 80-jarige leeftijd overleed, kan in het hem zelf nooit meer vragen. Wel vond ik deze toffe opnames op YouTube die Waugh aan het werk laat zien tijdens opnames van de televisieserie. Je kunt meteen goed de wah-wah-gitaarmuziek uit de serie horen:

Overigens was het niet Fred Waugh maar Danny Seagren die als eerste het Spider-Man-kostuum op televisie droeg. Seagren speelde het webhoofd namelijk in de korte Spider-Man-items in het educatieve kinderprogramma The Electric Company. Zie hier de afleveringen op YouTube.

Categorieën
Strips

Superman getekend door John Romita Jr.

John Romita Jr, die al bijna veertig jaar in het vak zit en al die jaren altijd voor Marvel Comics heeft gewerkt, is nu de tekenaar van DC’s Superman! Daarom is dit het stripplaatje van de week:

Superman32_jrjrHet plaatje is afkomstig uit Superman #32 geschreven door Geoff Johns. Nu volg ik de avonturen van Superman niet zo nauwgezet, de recente reeks van Grant Morrison uitgezonderd, maar nu JRJR de Man van Staal en zijn wereld op papier zet, zal ik zeker de komende comics gaan lezen. Voor mij is een van de mooie dingen in het leven namelijk het kunnen volgen van de carrière van Romita Jr. Ik ben dol op zijn tekenwerk en gevoel voor storytelling. Hij is een van de beste striptekenaars die op dit moment actief zijn.

Door hem van Marvel af te snoepen, waar John zijn hele carrière voor heeft gewerkt, hebben de mensen bij DC Comics een behoorlijke coupe gepleegd. Los van een Punisher/Batman crossover uit 1994, wat een coproductie was tussen Marvel en DC, heeft Romita nog nooit voor hen gewerkt.

Over zijn nieuwe klus zei hij het volgende:

On working with Geoff Johns
I think it’s important to have the humanity of [Superman]. Interestingly enough, he’s an alien, but we have to make him human. He has to lose. I knew that going in. When I found there was a chance I would be working with [Geoff], I started reading up and was very, very happy. He’s such a great guy. To see the quality of his dialogue and the quality of his stories, I was more than excited.

On Working on Superman
The size [and scope] of the character—to be able to have him doing amazing things, gigantic things, lifting certain things, beating up certain things. There’s that larger-than-life image. There’s a strength and weight that only comes with a character like this. The fun part is the characters in the Daily Planet—having them running around and talking with each other. Sometimes that’s more vital than the smashing and the pounding. You have to embrace [both]. You have to be able to act in Shakespearean plays and Sylvester Stallone movies. You have to be able to do both. [Laughs]

Zie hier het hele interview. En lees hier een recensie van de betreffende comic op BrainFreeze.be.

Ik vermoed dat Romita na Superman inderdaad Batman zal gaan maken. Het zal dus wel een lange tijd duren voordat we weer een Spider-Man-verhaal van zijn hand kunnen lezen. Spijtig.

Categorieën
Stripplaatjes onder de loep Strips

Stripplaatje onder de loep: Monsters onder je bed

Sinds mijn kindertijd kijk ik ’s avonds niet meer onder mijn bed om te checken of daar een onguur type of monster verborgen zit. Gelukkig heb ik die ook nooit gevonden. Calvin en zijn tijger Hobbes krijgen echter antwoord als ze vragen hoeveel monsters er vanavond onder het bed zitten.

stripplaatje_calvin_hobbesDe expressie op de gezichten van het duo is goud waard en prachtig op papier gezet door geestelijk vader Bill Watterson. Calvin and Hobbes, in het Nederlands uitgegeven als Casper en Hobbes, is een legendarische krantenstrip die liep van 1985 tot 1995, waarin de capriolen van de zesjarige Calvin en zijn knuffelbeest Hobbes centraal staan.

Fantasie
Wat mij in het bijzonder aanspreekt aan deze strip is dat Watterson als geen ander de denkwereld van het kind weet te verbeelden. Soms neemt hij de lezer mee in de fantastische avonturen van Calvins alter ego Spaceman Spiff, om vervolgens moeiteloos van dagdroom over te schakelen naar de echte wereld. Als onze astronaut door een vijandig ruimteschip wordt neergeschoten, glijdt Calvin in werkelijkheid slechts over een glijbaan. De fantasie is steevast boeiender dan de werkelijkheid en in een strip is alles mogelijk, zelfs havermoutpap die door de kamer rent om aan Calvin te ontkomen.

Altijd gaat Calvin and Hobbes over hoe de bijdehante, fantasievolle en soms baldadige Calvin de wereld beleeft. De strip fungeert daarin bijna als deur naar je eigen kindertijd, maar dan ook nog eens levendig en grappig getekend. Soms laat Watterson Calvin filosoferen over de wereld waarin we leven en stelt hij bekende levensvragen, zoals wat er met ons gebeurt als we doodgaan en waar baby’s vandaan komen. Vooral de verklaringen waar Hobbes mee op de proppen komt zijn zeer vermakelijk en getuigen van een onnavolgbare logica. Als antwoord op de laatste vraag checkt de tijger het label in Calvins T-shirt en zegt: ‘Je komt uit Taiwan.’

Uitlaatklep
In een interview heeft Watterson gezegd Calvin te gebruiken als uitlaatklep om de spot met zijn eigen obsessies te drijven, om de menselijke aard van commentaar te voorzien en om zichzelf nieuwsgierig te houden naar de echte wereld. De personages weerspiegelen verschillende aspecten van zijn persoonlijkheid. In The Comics Journal zei Watterson hierover: ‘De vader is op bepaalde manieren een parodie op mijn eigen vader. Ook is hij een deel van wie ik ben. Ik ben ook deels de moeder, Susie en alle andere personages. Bij het schrijven van elk personage gebruik ik verschillende aspecten van mijn persoonlijkheid en, als ik mijn werk goed doe, ben ik trouw aan de situatie en aan het personage. […] Het is mijn doel om ieder personage zo compleet en echt mogelijk te maken.’

calvin_hobbes_CoverOf tijger Hobbes, met zijn sardonische gevoel voor humor, nu een imaginair vriendje van Calvin is gebaseerd op een knuffelbeest of dat er meer aan de hand is, laat Watterson slim genoeg in het midden. In de strip is Calvin de enige die Hobbes als levend wezen ziet. Dat levert soms onverklaarbare situaties op, bijvoorbeeld wanneer de vader zijn zoon vastgebonden op een stoel aantreft terwijl er verder niemand in huis is. Calvin beweert dat Hobbes dit gedaan heeft, maar dat is onmogelijk als de tijger slechts een denkbeeldig vriendje is. De stripmaker blijft ons het antwoord schuldig en dat maakt de strip nóg interessanter. Al maakt het voor de lezer uiteindelijk niet uit of Hobbes echt is of slechts in de fantasie van Calvin leeft, want de stripliefhebber is gewend om mee te leven met imaginaire figuren die slechts bestaan in de papierenwereld van de strip.

Comeback
Hoewel Watterson in 1995 na ruim tien jaar een punt achter de krantenstrip zette, is deze nog lang niet vergeten. Jarenlang hoorden we niets van de stripmaker, maar recent dook opeens de poster op die hij maakte voor de film Stripped. Watterson is een van de stripmakers die in deze documentaire over de krantenstrip wordt geïnterviewd. Dit jaar won Watterson de Grand Prix van stripfestival Angoulême en dus volgend jaar de president van de jury. Ook is er in het Billy Ireland Cartoon Library & Museum in Ohio een expositie met zijn werk en dat van collega Richard Thompson te zien. En sinds kort wordt de strip Casper en Hobbes gepubliceerd in de comic Superhelden. Kortom: de fantasiewereld van Watterson is nog springlevend.

Dit artikel is gepubliceerd in stripblad Eppo #10 (2014).

Categorieën
Film Frames

Californication is eindelijk voorbij

Zondag 29 juni viel het doek voor de serie Californication en werd de laatste aflevering van het zevende seizoen uitgezonden. Eigenlijk gebeurde dit vier seizoenen te laat.

In 2007 was Californication een fijne ontdekking en schreef ik mijn eerste lovende recensie over de serie. Maar na het derde seizoen werd mijn mening steeds minder enthousiast naar mate de serie meer wegzakte in een moeras van kluchtige grappen, onderbroekenlol en uitzichtloze herhaling van zetten. Toch bleef ik kijken, want ik wilde weten hoe het afliep. Een stomme gewoonte waardoor ik wel meer kijkuurtjes heb verspild.

californication_04 californication_05Het laatste seizoen begon goed. Hank bleek een zoon te hebben verwekt bij Heather Graham. Dat bood mogelijkheden. Die zoon () was dan ook het grappigste element dit jaar. Storend vond ik de houding van Karen (). Ze neemt het Hank kwalijk dat hij een zoon heeft verwekt bij Graham terwijl  a) hij er tot voorkort niets van wist en b) dit alles is gebeurd voordat Karin en Hank iets met elkaar kregen. Nog vervelender is die dochter van hen geworden: een betweterig, monotonig meisje dat haar vader maar al te graag de les leest. Met zo’n kind zou ik ook naar de fles grijpen en mezelf dood roken. Gelukkig zagen we Becca Moody () maar in twee afleveringen.

De personages hadden niet meer diepgang dan typetjes. Er zat geen enkele groei in. Ook Duchovny leek in dit seizoen meer te slaapwandelen dan te acteren.

californication_1 californication_2Het is altijd spijtig als series erg goed beginnen en uiteindelijk verschrikkelijk mager kijkvoer worden. Het zal de wet van de commercie wel zijn: zolang men kijkt, blijven ze afleveringen uitpoepen om de adverteerders tevreden te houden. Het slot van de serie is gezien alles wat er is voorgevallen en alle verwijten die Karen naar Hanks hoofd heeft gegooid in de afgelopen jaren, weinig geloofwaardig.

Ach, fuck it. Het is maar televisie.

Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren. Of zoals in deze aflevering, me eraan te herinneren dat het soms goed is om een slechte tv serie gewoon te laten zitten.