Zie hier.
Categorieën
Expo Self-Image
Maand: oktober 2012
Categorieën
Opblaasheks
Het gebeurt niet vaak dat een Spider-Man-comic begint met een stukje poëzie, maar Bill Mantlo is dan ook geen gewone schrijver. Zijn tussendoortje Een huis is geen thuis (Peter Parker, the Spectacular Spider-Man #120, in Nederland uitgegeven als Peter Parker, De Spektakulaire Spiderman #45) is ook geen doorsnee Spider-Man-strip, maar een sociaal drama, expressief in beeld gebracht door Keith Giffen.
In deze comic krijgt Spidey het aan de stok met een bende die door een huisbaas is ingehuurd om zijn huurders te verjagen. Op een avond ontwaart Spider-Man een opstootje voor een oud, vervallen gebouw. Een paar opgeschoten jongeren worden bedreigd door een oude man. De oude man heeft een hakmes in zijn hand. Voordat de oude man kan uithalen, trekt Spidey het mes uit zijn handen via een webdraadje.
Van een van de aanwezige agenten hoort hij dat de straatbende en de oude man buren zijn. Ook al verpesten ze het leven van de medebewoners, ‘Die jongens hebben ook recht op een huis,’ aldus de agent. Dat dit zaakje stinkt, mag duidelijk zijn en al snel krijgt Peter Parker de opdracht met een collega de bewoners van het pand te interviewen voor een artikel in The Daily Bugle. Niemand durft echter met de journalisten te praten, behalve de oude man van de avond ervoor. Die vertelt hen dat het gebouw al jaren verwaarloosd wordt door de eigenaar. Die wil het pand afbreken om er luxe flats voor in de plaats te laten bouwen, maar dat kan pas als de huidige bewoners vertrekken. En dat vertikken ze. Daarom huurde hij tuig in om de brave burgers weg te jagen. De angst die in het pand begon te heersen maakte van de oude man een weduwnaar.
Angst
Spidey besluit een oogje in het zeil te houden en blijft bij het gebouw rondhangen. En aangezien hij aan muren kan kleven doet hij dat dus letterlijk. Als hij even afgeleid wordt door een overval in het naburige park, komt de bende in actie. Als Spidey weer bij het gebouw terug is, ligt de oude man dood op de stoep. Gesprongen denkt men, maar Spidey weet wel beter: deze man is naar beneden geduwd. Hij neemt het op tegen de bende en schakelt de leden ervan een voor een uit. De leider bewaart hij voor het laatst. Voor het eerst ervaart het tuig zelf hoe het is om angst te voelen. Spidey weet hem zo bang te maken dat de jongen alles bij de politie bekent. Helaas is pand dan al afgebrand.
Een huis is geen thuis is een mooi voorbeeld van sociaal engagement in een superheldenstrip. Dat was indertijd niet ongewoon, de Spider-Man-verhalen stonden vaak met beide benen in de grimmige realiteit die New York toen was. Iets wat tegenwoordig bijna niet meer voorkomt.
Dikke schaduwen
De strip valt in het bijzonder op door de expressieve tekeningen van Keith Giffen. De personages geeft hij expressieve koppen, soms wat karikaturaal, maar effectief. Ook plaatst hij reeksen close-ups achter elkaar om emoties te benadrukken en de spanning te verhogen.
Giffen tekende Spider-Man als een van de eerste met grote witte ogen op het masker. Todd McFarlane zou dat later ook doen. Hij tekende het webhoofd nog veel spinachtiger dan zijn collega, maar het kan heel goed zijn dat hij deels door Giffens werk is geïnspireerd.
De tekenaar benadrukt de sombere sfeer in het verhaal door gebruik te maken van dikke slagschaduwen. Soms net iets te veel overigens, het ene plaatje waarin de huurbaas van Peter Parker in beeld komt, lijkt Mrs. Muggins eerder een vent dan een vrouw op leeftijd.
De laatste scène gaat over een huurdersvergadering waar Peter Parker ook aanwezig is. Huurders komen samen tegen de hebzucht van de verhuurders die steeds hogere prijzen voor hun krotten vragen. Hoe ze die willen bestrijden? Door een petitie te tekenen voor veilige en betaalbare huizen. In wezen is dit verhaal nog steeds relevant, en door de crisis misschien meer dan ooit.
Het is juist door dit soort verhalen dat als tienjarig kind leerde hoe de wereld in elkaar steekt. Wat dat betreft was het lezen van Spider-Mans avonturen naast ontspanning, soms net zo leerzaam als op school zitten. De strippagina als schoolbord.
Kasplantje
Schrijver en jurist Bill Mantlo was een van de juweeltjes van de Amerikaanse stripindustrie. Hij leeft nog steeds, maar werd in 1992 aangereden door een auto en is lange tijd in coma geweest. Hierdoor heeft hij zodanige hersenbeschadiging opgelopen, dat hij constant verzorgd moet worden. Verhalen schrijven is er ook niet meer bij.
Bill Mantlo en Keith Giffen.
Een huis is geen thuis in: Peter Parker, the Spectacular Spider-Man 120 (1986)
Marvel Comics/Juniorpress
Categorieën
Maandagmiddagwandeling
Tamar Bosschaart koestert al sinds haar zesde jaar een vurige passie voor Halloween. Ze organiseert al jaren in Amsterdam een tof Halloweenfeest, en sinds drie jaar is dat uitgegroeid tot een spooky festival met onder andere een Halloweenboottochtje, een enge maaltijd en een spannend filmavondje met Mr. Horror himself. Ik bezocht Tamar in de werkplaats van Amsterdam Spook, waar zij en andere fanatiekelingen druk bezig waren met de voorbereidingen van het aankomende feest dat op 27 oktober wordt gehouden in Odeon te Amsterdam.
Categorieën
Zondagmiddagkoffie
Lief Leuk dagboek,
Vandaag was ik in de animatiestudio van Mooves waar 24 Hour Comics Day werd gehouden. Er waren stripmakers die maar liefst 24 uur achter elkaar zaten te tekenen alsof ze in China werken. Iedere stripmaker moest een verhaal van 24 pagina’s afmaken.
Tonio was er en tekende een strip waar een schaap in voorkomt. Merel was er ook en deed voor de tweede keer mee. Ze had een mooie ansichtkaart gemaakt met bootjes in een baai.
Ook Matt en Rob waren er. Matt tekende filmparodieën met zijn witte konijn Bunbun, terwijl Rob een piratenstrip over kapitein Salami aan het maken was. Matt doet ieder jaar mee. Net als Hallie die ook nu weer wat laat was, maar al heel veel had getekend toen ik aankwam.
En Wasco was er ook. En Johan, die zoals ieder jaar geen strip tekent, maar een scenario schrijft in 24 uur. Dit jaar werkte hij aan zijn strip over De Beatles die Hallie gaat tekenen.
Wilma de Bock werkte achter haar imac aan stripjes, evenals Bas, die de potloden van vorig jaar thuis had gelaten. Digitaal werkt nu eenmaal sneller.
Floris maakte een stripje over Swamp Thing, maar dat doet hij altijd, want dat is zijn vaste figuurtje.
Erik Kriek kwam nog even gezellig langs met zijn zoontje en Jantiene van Mooves maakte soep en moest huilen van de uien.
Thuis aten we patat.
Categorieën
Praten met Barbara over Vincent
Vrijdagmiddag zat de zaal in de Bibliotheek Groningen vol met toehoorders die nieuwsgierig waren naar Vincent, de nieuwe striproman van Barbara Stok over kunstschilder Vincent van Gogh.
Hierin vertelt ze over de laatste twee jaar van de kunstschilder. Een interessante periode waarin in hij Frankrijk leefde en niet alleen de mooiste schilderijen maakte, maar ook geplaagd werd door geestesziekte en waanvoorstellingen. Stok maakte een psychologische roman waarin ze een intrigerend en menselijk beeld van de kunstschilder neerzet.
Het boek is gemaakt in opdracht van het Van Gogh Museum en uitgegeven door Nijgh & Van Ditmar, de uitgeverij die sinds 1998 de autobiografische strips van Stok uitbrengt.
Het Van Gogh Museum had mij gevraag het gesprek te leiden. Een erg leuke klus, want wat is er leuker dan voor een groot publiek over strips te praten?
Bij mij aan tafel schoven Barbara Stok, Vic van de Reijt haar uitgever en Axel Rüger, de directeur van het Van Gogh Museum, aan.
Van de Reijt heeft indertijd Barbara zelf benaderd omdat hij haar graag wilde uitgeven. Hij had een paar delen van Barbaraal, haar smallpressuitgave gelezen en was er zeer van onder de indruk. ‘Barbara’s strip heeft literaire kwaliteiten,’ zei de uitgever. Het viel hem ook op dat ze in de loop der jaren steeds meer tekst is gaan schrijven.
Het fijne aan directeurs en uitgevers is dat ze altijd makkelijk hun mond roeren, maar ook Barbara is inmiddels door de wol geverfd als het om media-aandacht gaat. Ze kon dan ook haarfijn uitleggen welke keuzen ze had gemaakt bij het maken van dit boek, welke research ze had gedaan en hoe haar Van Gogh eruitziet. Later deed ze dat ook nog even voor de locale radio terwijl de rest van de genodigden stond te borrelen in de bieb.
(Binnenkort staat overigens een groot interview dat ik met haar hield in het Vlaamse Stripgids.)
Na de presentatie werd de reizende expositie die ter gelegenheid van Vincent is georganiseerd. Deze bestaat uit de ateliers van Van Gogh en Stok die als buren naast elkaar wonen. Een klein muizengat verbindt de twee werkruimten. De installatie is bedacht en gemaakt door Joost Halbertsma. Het stripproject is overigens ooit geïnitieerd door voormalig stripintendant Gert Jan Pos, die ook bij de presentatie aanwezig was. Hij bracht Stok en het Van Gogh Museum drie jaar geleden bij elkaar.
Inmiddels is Vincent verkocht aan een Engelse uitgeverij, ook een Koreaanse versie is in de maak. En andere landen hebben ook interesse getoond. Ik hoop van harte dat het boek een succes wordt.
Categorieën
Presentatie Vincent
Foto: Reyer Boxem.
Vrijdagmiddag 19 oktober was ik de presentator bij de boekpresentatie Vincent, de nieuwe striproman van Barbara Stok over Vincent van Gogh. Hier in beeld van links naar rechts: ondergetekende, Barbara Stok, Vic van de Reijt, uitgever Nijgh & Van Ditmar, en Axel Rüger, de directeur van het Van Gogh Museum.
Categorieën
Barbara Stok tekent Vincent van Gogh
Categorieën
Verkoopexpositie Larcenets Blast
Ter gelegenheid van het verschijnen van het derde deel van Blast, houdt Galerie Champaka te Brussel de tweede verkooptentoonstelling gewijd aan het werk van Manu Larcenet. De tentoonstelling brengt grafische elementen uit de drie albums van Blast, achttien onuitgegeven illustraties en originelen uit de drie boeken verschenen bij Les Rêveurs (de dromers), de uitgeverij die werd opgericht door Manu Larcenet en Nicolas Lebedel.
Blast wordt in Nederland uitgegeven door Oog & Blik/De Bezige Bij. Ik hoop dat ze ook snel het derde deel uitbrengen, want zoals ik al eerder schreef, ik vind het een fantastische reeks.
De tentoonstelling loopt van 24 oktober tot en met 10 november.
Blast : De oorspronkelijke tekeningen
Om Blast te tekenen gebruikte Larcenet verschillende instrumenten om een
ongelooflijke duik te nemen in de zee van menselijke emoties. Hij geeft er zijn figuren de precieze houding om ze samen met de krachtige sfeer een betoverende verleiding te laten uitoefenen. Hij maakt verschillende tekeningen, kiest er een aantal uit die hij scant en componeert vervolgens op de computer een voor een de platen van het album. De originelen op papier combineren inspiratie en energie en getuigen van
een buitengewone vaardigheid.De nachtelijke wandeling van Polza
Manu Larcenet bedacht voor de tentoonstelling achttien tekeningen op formaat 30 x 40 cm, een ongewoon groot formaat voor hem. De schakeringen van zwart-grijs-wit dienen een nachtelijke wandeling van Polza, het centrale personage van Blast.
We wisten al dat Larcenet gefascineerd was door de natuur. In dit ensemble knoopt hij aan met de geheimen van de romantiek. Zag Victor Hugo in de landschappen geen harmonie tussen het intellect van de ziel en dat van de natuur? Net als in zijn albums verwoesten de conflicten niet enkel de personages. Het duel tussen licht en schaduw gaat steeds door en de kunst van het zwart van de kunstenaar onthult net zoveel ondergrondse replica’s van regenbogen…Galerie Champaka
Ernest Allard straat 27
B-1000 Brussel
Categorieën
Minneboo leest: Jodocus de barbaar 2
Bovenstaande prent is afkomstig uit het tweede album van Jodocus de barbaar dat net is verschenen. In deze stripreeks neemt Marq van Broekhoven de fantasystrip op de hak. Ik schreef al eerder een recensie van het eerste deel. Jodocus heeft soms last van visioenen. In de tekening komen dat talent en Jodocus’ verlangen voor prinses Yazine samen in een ‘natte droom’.
In De blauwe wijven zijn Jodocus en zijn geliefde prinses Yazine nog steeds op de vlucht voor de soldaten van haar vader, de verschrikkelijke magiër Azaroth. Yazine denkt dat Jodocus haar geliefde prins Folio is, en de verliefde barbaar laat haar in die waan. Ondertussen wordt de echte Folio gevangengehouden door Azaroth en duiken de legendarische blauwe wijven opeens op in het dorp van Jodocus.
Het is geen groot geheim dat ik het werk van Van Broekhoven met plezier lees. Ik ben fan van zijn autobiografische reeks Marq denkt en ook Jodocus kan ik zeer waarderen, niet in de laatste plaats omdat het plezier dat Marq in het strip maken heeft van de pagina’s valt af te lezen. Hij neemt dan ook de tijd om zijn verhaal te vertellen: voor de openingsscène uit Jodocus de Barbaar #2: De blauwe wijven, die bestaat uit een melige dialoog tussen een postbezorger en een broeder van het klooster der Kabrijnen, trekt hij gerust zes pagina’s uit. En dat allemaal om broeder Marcus bij de lezer te introduceren. De broeder die stiekem verhaaltjes over barbaren, prinsessen en magiërs zit te pennen in plaats van de heilige schrift te kopiëren. Deze broeder Marcus lijkt opvallend veel op hoe Van Broekhoven zichzelf in zijn autobiografische strip neerzet. Oplettende lezers snappen dat de stripmaker op sluwe wijze zichzelf in het verhaal introduceert.
Marq van Broekhoven. Jodocus 2: De blauwe wijven
Uitgeverij Strip 2000
ISBN 978907060251 €8,95
Bij Strip2000 is tevens het vierde album van Peer de Plintkabouter verschenen, Een toffe Peer! geheten en ook door Van Broekhoven vervaardigd. Over deze strip staat een recensie geschreven door Jos van Waterschoot op de site van Het Stripschap.
Daarom Minneboo leest:
Maandelijks krijg ik van veel uitgeverijen stapels strips toegestuurd. Daar zit veel moois tussen, maar niet alles is geschikt voor de bladen en opdrachtgevers waar ik voor schrijf. Toch wil ik deze uitgaven onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies (die teksten staan gepubliceerd in de bijhorende rubriek), maar kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen. Verwacht vooral veel recent verschenen strips, met zo nu en dan een album dat ik op dit moment lees en waar ik iets over kwijt wil.