Een paar weken geleden sloot ik mijn Facebook en zette dit sociale netwerk in de ijskast. Ik ben met sabbatical en wil niet telkens op de hoogte blijven van het laatste nieuws, persoonlijke updates en guitige video’s. Rust aan mijn kop, dat wil ik.
‘Je gaat er toch geen boek over schrijven?’ vroeg iemand die ik niet ken en een vriend van een vriend is, op Twitter. Nee, natuurlijk niet. Ik wil juist even NIETS doen. Bovendien zijn er al eReaders volgeschreven door mensen die zich afkeerde van sociale media en hun ervaringen erover kwijt moesten. Maar ik vind het wel fijn om mijn gedachten hierover even te ordenen en erover te bloggen.
Twitter, ook zoiets. Erg leuk als je er middenin zit, maar totaal misbaar als je tweetdeck een tijdje uit hebt staan. Die conclusie verrast me overigens niet.
Ik ben niet tegen Facebook, noch anti-Twitter. Maar ik besef me terdege dat het tijdopslokkers zijn en dat ik die kostbare tijd liever aan andere zaken besteed. Wel is door het uitzetten van Facebook mijn aantal persoonlijke e-mails toegenomen. Je wil immers toch met je vrienden blijven praten.
Blogjes lezen vind ik overigens nog steeds leuk. Zo kom je nog eens een mooie documentaire over de liefde voor het boek tegen bijvoorbeeld.
Sowieso heb ik nu tijd om te lezen. In de afgelopen weken heb ik dan ook een stapel strips aangeschaft waar mijn creditcard beroerd van werd, maar mijn hart een vreugdesprongetje van maakte. Soms moet je jezelf verwennen. Crisis be damned.
