Maand: mei 2011

Categorieën
Strips

Spider-Man volgens Wes Anderson

De filmstijl van Wes Anderson, je houdt ervan of je vindt het niets. Er is volgens mij geen tussenweg. Ik hou erg van zijn films.

The Royal Tenenbaums uit 2001, The Life Aquatic with Steve Zissou uit 2004 vond ik fantastische films vol verbeeldingskracht en bijzondere personages. Evenals The Fantastic Mr. Fox waarin held George Clooney de titelrol voor zijn rekening neemt.

Bijzondere, aparte families en verstoorde familiebanden vormen een terugkerend thema in Andersons oeuvre. Familieleden proberen wanhopig de onderlinge relaties te herstellen. Dat gaat gepaard met veel ongemakken en het besef van onvermogen. Relaties tussen mensen zijn niet kant en klaar en vaak gecompliceerd.

Kijken we naar het leven van Peter Parker, een weesjongen grootgebracht door zijn oom en tante die zich schuldig voelt over de dood van zijn oom ben, dan is het predikaat gebroken familie op zich van toepassing. Ook de onmogelijke liefde tussen Peter en Mary Jane zou Anderson makkelijk naar zijn hand kunnen zetten.

Inmiddels zijn de opnames van de Spider-Man reboot in volle gang. Mark Webb regisseert de film. Voordat hij de klus kreeg, ging het gerucht rond dat Wes Anderson op de shortlist stond. Of dat echt waar is, weet ik niet, maar op YouTube vond ik een video die onderzoekt hoe de reboot eruit zou zien als Anderson daadwerkelijk heer en meester zou zijn over Spidermans web. Ik moest er hard van lachen, maar ben blij dat we volgend jaar een andere film krijgen voorgeschoteld. Tenminste, ik hóóp het.

Categorieën
Fotoblog

Raaphorst in actie

Marco Raaphorst stelde zijn audiorecorder in. We waren in Café Dudok te Den Haag. Karin ramaker vierde haar tweejarig ondernemersschap. Karin en Marco zijn gepassioneerde bloggers. Ik heb ze via de blogwereld leren kennen en spreek graag met ze af. We praten dan over van alles, maar het bloggen is altijd een rode draad in onze gesprekken.

Marco nam die middag onze conversatie op. Ondertussen fotografeerde Karin het hele tafereel. Media van alle kanten als het ware.

Ik heb nog twee interviews met Karin en Marco afgenomen over het bloggen voor de serie blogportretten. Daarover later meer.

Categorieën
Fotoblog

Video: Zaterdag 14 mei, 12:15 uur

Een alledaags Amsterdams tafereel gezien vanuit café Katoen. Mensen lopen en fietsen over straat. Amsterdammers, toeristen, stelletjes, solowandelaars. Ik vind het interessant om te zien hoe verschillend mensen lopen, wat ze aan hebben, hoe ze met elkaar omgaan. Ieder heeft zijn eigen verhaal. Zijn eigen doel, gedachtes, behoeftes. Zie hoe een jongen die onder het raam gaat zitten op iemand blijkt te wachten. Zie hoe onverwachts een meisje vol met haar hoofd in beeld komt omdat ze de menukaart achter het raam probeert te lezen en hoe een bejaarde toerist pontificaal in beeld gaat staan en niets vermoedend een stadskaart raadpleegt. Wat zoekt hij precies?

Door deze mensen en gebeurtenissen op video vast te leggen, lijkt het opeens alsof terloopse handelingen ingestudeerd lijken. Alsof het dagelijkse gescript is.

Dit keer geen titels voor de video. Het is één lange take van 3 minuten, zoals de vroege cinema. Ook heb ik er bewust voor gekozen om de soundtrack intact te laten. Een geregistreerd moment van deze dag. Een verloren moment vereeuwigd. Ruwer, kaler kan niet.

Categorieën
Bloggen

Technische laagstandjes

De techniek liet me deze week behoorlijk in de steek.

Illustratie: Emma Ringelberg

Mijn webproject bij de VARA kreeg een langverwachte update. En de term langverwacht mag je letterlijk nemen: deze aanpassingen waren vorig jaar in juli zo’n beetje aangevraagd. Het externe bedrijf dat de applicaties moest bouwen, en ik verder niet bij naam zal noemen, heeft een nieuwe betekenis gegeven aan het woord traaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag.

En toen de nieuwe functies eindelijk geïmplementeerd waren moesten ze getest worden. Waarbij natuurlijk bleek dat nog niet alles helemaal lekker loopt. Maar we houden de moed erin. Volgende week is er weer een, euh, week.

Maar de technische malaise bleek deze week verder te reiken dan één site. Ook mijn blog heeft kuren: opeens stuurt WordPress geen mailtje meer als er een comment is geplaatst. Mocht het dus iets langer duren voordat ik op je reageer, dan weet je waardoor het komt. Het dashboard laat overigens braaf het nieuwe comment zien, maar mailtjes sturen, ho maar.

Ik heb overlegd met one.com, waar de site bij draait, maar aan hun kant is alles oké. Zoektochten in het google-rijk vol WordPressfora hebben nog niet het juiste antwoord doen vinden. Maar we houden de moed erin. Volgende week is er weer een, euh, week.

Gelukkig had ik nog een fotoblog zonder problemen om mee te spelen. Dacht ik. Vanmorgen kwam ik erachter dat Blogger eruit lag. Je kon het blog nog wel bezoeken, maar je kon er niet bij aan de achterkant. De blogpost die ik voor vandaag had klaargezet was ook niet gepubliceerd. Wereldwijd had Blogger overigens kuren, dus het lag niet alleen aan mij. Dat scheelde weer.

Inmiddels zijn de blogs weer toegankelijk en moeten er alleen nog wat posts hersteld worden. Zoals de tekst die ik gisteren had klaargezet. Nog even geduld dus.

Als blogger ben je natuurlijk zwaar afhankelijk van techniek. Het web moet het doen, je blog moet het doen en niet te vergeten: je computer of ander apparaat waar je mee blogt, moet wakker zijn. Er komt eigenlijk heel wat techniek bij zo’n digitaal notitieblokje kijken. En niets is onfeilbaar. Dat besefte ik me goed deze afgelopen dagen.

Bloggen is een wonderlijke bezigheid. In meer dan één opzicht.

Zware ontwenningsverschijnselen bleven overigens uit. Ook al ben ik dol op bloggen en is het voor mij bijna net zo belangrijk als ademhalen, kon ik me makkelijk in het missen van het fotoblog berusten. Ik vertrouwde erop dat het wel weer goed zou komen. Wat ik niet durf te zeggen over dat externe bedrijf dat mijn VARA project heeft gebouwd, maar dat terzijde.

Ik ben overigens nog wel erg benieuwd naar wat de oplossing van het commentsprobleem zal zijn. Suggesties zijn welkom.

Update: Inmiddels komen de mailtjes weer binnen bij comments. Op wonderlijke wijze is dit opeens hersteld…

Categorieën
Fotoblog

Gala van de popmuziek

Woensdagavond was ik aanwezig bij het Gala van de Popmuziek in de Rabozaal te Amsterdam. Er werden Duiveltjes, awards, uitgereikt aan popmuzikanten en mensen uit de popindustrie in verschillende categorieën. Voor de uitreiking was er een diner en tussen de Duiveltjes door was een fantastisch optreden van Nico Dijkshoorn. Een auteur ik hoog heb zitten omdat ik vind dat hij erg goed en vermakelijk schrijft. Ook is het een heel aardige vent. Ik interviewde hem vorig jaar voor de VPRO Gids en dat was een fijn gesprek.

Tim Knol kreeg de prijs voor beste zanger en dat gun ik hem van harte. We komen allebei uit Hoorn, het neusgat van Noord-Holland. Ik luister graag naar de eerste plaat van deze oprechte zanger. De bovenste foto toont de zaal via een cameramonitor die in het regiekamertje staat. De foto hieronder is genomen vanuit de zaal. De manager van Wende Snijders neemt net de prijs voor beste vocaliste in ontvangst. Wende is op vakantie.

Categorieën
Fotoblog

Untitled

Categorieën
Bloggen

De dood van een blog

Een blog is dood als:

Blogposts niet meer gelezen worden
Mensen alleen maar via google binnenkomen om afbeeldingen te scoren
Het reactieveld langdurig leeg blijft
of volgepropt is met spam

De laatste nagel aan de doodskist van het blog is
het moment waarop
de blogger zelf geen lol meer in het bloggen heeft…

Categorieën
Fotoblog

Blue creature

Here’s another one. Maybe they are related. Twins mabye?

Categorieën
Striprecensie Strips

De sluipschutter

Jacques Tardi maakte van de roman van Jean-Patrick Manchette en zeer onderhoudende strip.

Martin Terrier, de sluipschutter waar de titel naar verwijst, is een onsympathiek personage met een behoorlijk bord voor zijn kop. Op achttienjarige leeftijd wordt hij verliefd op de beeldschone Alice, een meisje met rijke ouders. Martin besluit huurmoordenaar te worden om zo genoeg geld te kunnen verdienen om ooit haar hand te kunnen vragen. Dat hij verwacht dat ze braaf tien jaar op zijn terugkomst wacht, verraadt zijn naïviteit. Hetzelfde geldt voor zijn hoop dat hij de onderwereld en opdrachtgever zonder kleerscheuren de rug toe kan keren. De huurmoordenaar die na een laatste klus zijn pistool aan de wilgen hangt, maar teruggezogen wordt in het misdaadmilieu is een beproefd cliché binnen het thrillergenre.

Thrillerschrijver Jean-Patrick Manchette blijft keurig binnen de kaders van het genre en levert een onderhoudende, zij het inktzwarte thriller af. Hij schetst een wereld zonder hoop of humor, volgepropt met gewelddadige uitbarstingen. In een scène rukt Terrier zelfs bij iemand een oor af om aan informatie te komen.

De stripbewerking van Manchettes roman krijgt wat mij betreft vooral een meerwaarde door de pakkende tekenhand van Jacques Tardi. Dit is een van de betere boekverstrippingen die ik heb gelezen. In tegenstelling tot de slaafse stripversies die Dick Matena maakte van Nederlandse literaire klassiekers als De Avonden en Kort Amerikaans, waarbij de tekenaar letterlijk verbeeldt wat we ook in de integraal opgenomen tekst kunnen lezen, laat Tardi beeld en tekst een symbiotische relatie aangaan. Hij kiest zorgvuldig wat hij wel en niet uitbeeldt, waardoor de platen en proza elkaar in veel gevallen aanvullen. Al overheersen de grote lappen tekst soms wel het beeld.

Stripmaker Jacques Tardi is met name bekend van zijn verhalen over de Eerste Wereldoorlog, zoals de stripromans Loopgravenoorlog en Isabelle Avondrood. Eerder maakte hij verstrippingen van het werk van Louis-Ferdinand Céline en Kleine West Coast blues van Manchette.
In De Sluipschutter zet Tardi het Parijs van de jaren zeventig gedetailleerd en sfeervol op het papier. Het is een genot om zijn realistische decors te bestuderen.

Tardi, Jacques en Manchette, Jean Patrick – De sluipschutter
Oog&Blik/De Bezige Bij, € 17,90
ISBN: 9789054923121

Deze recensie staat ook op het stripblog van Zone 5300.

Categorieën
Fotoblog

Boats!

Same day, different view.

Categorieën
Fotoblog

Ramses

Saw this murial on Friday, while I came back from a meeting with Xtra, a publishing house. Ramses Shaffy was an original, that’s for sure.

Categorieën
Boeken

In de rij voor Stephen Fry

Stephen Fry komt naar Nederland om zijn autobiografie The Fry Chronicles the promoten. Dat is goed nieuws voor de Fry-fans. Ik stond vanmorgen dan ook in de rij voor de ABC in Amsterdam.

Stephen Fry is acteur, schrijver, tv-presentator. Maar bovenal een Engelse mediapersoonlijkheid. Ik vind hem een inspirerend mens, die boeiende ideeën verkondigt, zoals in onderstaand video-interview.


Fry spreekt op 29 juni in Den Haag, een keer in Leiden en op 30 juni in Amsterdam. Vanmorgen werden de kaartjes voor Amsterdam verkocht dus toog ik naar The American Book Center op het Spui in de hoop een toegangsbewijs voor mezelf en Merel te scoren.

Er stond al een behoorlijke rij om kwart voor elf. Maar wat een ordelijke rij! Normaliter zijn de rijen in Nederland een ramp, zeker als je uit meerdere kassa’s kunt kiezen. Op de een of andere manier kies ik altijd de traagste rij uit en vaak wordt er lekker voorgedrongen, want tja, men heeft haast en vindt zichzelf belangrijker dan de rest van de mensheid.
Soms voel je de hete, maar bovenal slechte, adem van degene achter je, die niets heeft begrepen van wat personal space betekent en bijna in je aars probeert te kruipen om maar een stukje naar voren te kunnen.

Maar dus niet vanmorgen. De Fry fans stonden netjes in een halve cirkel richting de ABC en er heerste een ontspannen sfeer. Het deed me denken aan hoe we dat vaak in Engeland zien. Na ongeveer een kwartier stond ik vlakbij de kassa. De man voor me bleek het laatste kaartje te kunnen kopen.

Had ik voor niets in de rij gestaan? Nee, want hij had niets aan slechts één kaartje en liep het pand uit. Zo kwam ik dus aan het allerlaatste kaartje voor Stephen Fry’s presentatie op 30 juni in de Singel kerk.

Met blij gemoed liep ik weer terug naar huis. De kleine spatjes regen deerde me niets, al had dat grotendeels te maken met de paraplu die ik bij me had. Als alles goed gaat komt woensdag mijn exemplaar van The Fry Chronicles binnen. Ik heb er nu al zin in.

STEPHEN FRY: WHAT I WISH I’D KNOWN WHEN I WAS 18 from Peter Samuelson on Vimeo.

Interview via Marco Raaphorst