Stanislavski, 5:00 pm
Sunday I had a coffee with the lovely Liselotte Doeswijk who’s an expert on webvideo’s. With been friends for ages, ever since we met at university. Last year I interviewed her about her work at the Institute of Sound and Vision in Hilversum.
My girlfriend paints in her spare time. This is a shot of her painter’s palette that looks to me like a very colourful moon-landscape. What do you see in it?
De jonge Christiaan modelleert zichzelf naar de hoofdrolspelers van zijn favoriete films en strips. Als Lucky Luke reist hij af naar het voor hem onbekende Duitsland en als Kuifje trotseert hij een denkbeeldige woestijn die tussen hem en zijn kalverliefde ligt.
Leuk detail is dat tekenaar Blutch de jonge held ook als het betreffende stripfiguur afbeeldt in de tekenstijl die bij dat personage hoort en moeiteloos verschillende stijlen met elkaar vermengt. Maar volwassen worden ligt op de loer en op een gegeven moment zal Christiaan de maskers van zijn helden moeten afdoen. Zeker als hij verliefd wordt op Catie Borie. Of toch niet?
In Kleine Christiaan verwerkte Blutch gebeurtenissen uit zijn jeugd tot korte episodes. De stripmaker weet de denkwereld van een opgroeiend jongetje goed inleefbaar te maken en houdt het bovenal lekker luchtig. Te pas voert hij zijn jeugdhelden op als personages. Bij Marlon Brando uit de periode Last Tango in Paris neemt Christiaan zijn liefdesexamen af, terwijl hij acteur Steve McQueen hoger heeft zitten dan God en het lichaam van Farrah Fawcett aanbidt.
Dat laatste heeft de stripmaker gemeen met Michiel van de Pol, die in de striproman Terug tot Johan ook zijn door puberhormonen ingegeven voorkeur voor deze Charlie’s Angel optekende.
Blutch is het pseudoniem van Fransman Christian Hincker, die pas na de kunstacademie het striptekenen ontdekte. Beter laat dan nooit, want hij creëert bijzonder fijne strips, maar is in Nederland (nog) niet zo bekend. Jammer dus dat de uitgeverij op of in de strip Kleine Christiaan nergens informatie geeft over de maker of de inhoud van het album. Ook de omslagillustratie nodigt niet uit tot lezen. Eeuwig zonde, want je gunt iedereen het leesplezier dat Kleine Christiaan te bieden heeft.
* * * *
Blutch – Kleine Christiaan
Oog & Blik/De Bezige Bij, € 19,90
ISBN 978-90-549-2284-1
Deze recensie is ook in Zone 5300 #91 gepubliceerd.
Saturday, 7:00 pm
A couple of tourists check out the brewery in De Bekeerde Suster. I don’t really care about the beer they serve over there though, but I can certainly recommend the burgers they make. They are superb.
Saturday I went downtown with Paul Stellingwerf. A good friend of mine and film and comic book addict, just like me. He also knows how to handle his pencil – he’s an illustrator en cartoonist – check out his site. After checking out our usual hangouts, we went for burgers in De Bekeerde Suster. At dinner my girlfriend Linda joined us.
Het KLIK Amsterdam Animatie Festival ligt al weer een paar weken achter ons. Het was een goede editie waar 6300 bezoekers op af kwamen. Ik kijk ik er met veel plezier op terug. Gelukkig hebben we de video nog.
Dit jaar was ik een van de juryleden op Klik. Samen met Rosto en Tommy Pallotta beoordeelde ik de opdrachtfilms en de animaties voor de design award. Het tweede juryteam bestaat uit Eric Steegstra, Fons Schiedon en Nancy Denney-Phelps. Zij oordelen over de politieke animatiefilms en de International short Competition.
Als speciale gast van het festival werden we goed in de watten gelegd. Erg leuk natuurlijk. Ik kan me nog herinneren dat de tweede jury nog druk was met debatteren terwijl Rosto, de crew van het festival en ik al van het voorgerecht aan het genieten waren. Pallotta was daar, vanwege familieomstandigheden, helaas niet meer bij.
Tijdens het festival was er een rondvaart georganiseerd voor de animators en genodigden. Best bijzonder, want dat doe je eigelijk nooit in je eigen stad. Hoewel ik niet veel naar buiten heb gekeken, daarvoor was het veel te gezellig op de boot.
Vriend Matt Baay was met een van zijn Bunbun-animaties geselecteerd voor het Boomerangprogramma en zat ook gezellig aan boord. Net als stripmaker & animator Aimée de Jongh trouwens.
Het festival werd gehouden in filmtheater Kriterion. Een prima plek voor dit soort kleinere festivals. Eerder dit jaar was het de locatie voor Imagine. Ik vind het fijn om een festivaldag met een stevige kop koffie te beginnen en even rustig wakker te worden in het café van Kriterion. Het café is ook een prima plek om met filmfans over het programma te praten. Al zat Kriterion ’s avonds helemaal vol en stond je bij de bar dus vaak aan anderen vastgeplakt.
Gastkunstenaar Akinori Oishi werkte meerdere dagen aan een groot kunstwerk dat in de gang van Kriterion hing. Tijdens het tekenen werd hij vaak aangesproken door bezoekers. Daarom schoot het werk ook niet echt op, maar uiteindelijk rondde hij voor het einde van KLIK het project af. Hij vertelde dat tekenen een vorm van mediteren voor hem is. Heel secuur en geconcentreerd zet hij lijnen op het canvas.
Filmmaker Stan Warnow was ook een speciale gast op het festival. Hij maakte een interessante documentaire over zijn vader Raymond Scott. Scotts muziek werd vroeger gebruikt onder de cartoons van Warner Bros. maar hij was ook een eigenzinnig uitvinder. Saillant detail: Scott hield helemaal niet van cartoons.
Maar uiteindelijk draaide het festival natuurlijk om animatie. Daar was er genoeg van te zien. Dat vind ik ook fijn aan een festival: dat je in staat bent om in een korte periode, heel veel te zien. Ik krijg daar altijd nieuwe ideeën van.
Hieronder een persoonlijke impressie van KLIK dit jaar. Ik had mijn Cybershotje vaak op zak en schoot zo nu en dan een shot als visuele herinnering. Daar is deze Daily Webhead uitgekomen. De video is geen allesomvattende reportage over KLIK maar een persoonlijk document.
Daily Webhead: KLIK! from Mike’s Webs on Vimeo.
While waiting for Ger Apeldoorn last week, I took this picture of the sky. Sometimes basic things in life look like abstract paintings.
Thursday I shot two videos for the VARA. One about 15 years of ‘Zembla‘, the journalistic television programme of which Kees Driehuis is the editor-in-chief. I interviewed him about it, while my colleague Ilse was behind the camera. An hour later I shot an interview with television presenter Astrid Joosten. While waiting for Joosten I was just hanging out in the hallway, looked down and shot this picture.
I love this time of year, because of all the different colours nature presents us. When the sun went down this Wednesday, the sky was painted in a typical autumn fashion. Loved it.
Recent verscheen de autobiografie van de voormalige Engelse premier Tony Blair. Ik betwijfel of zijn verhaal zo spannend is als dat van zijn fictieve tegenhanger Adam Lang in de film The Ghost Writer. Maar goed, daarin staat dan ook een verborgen boodschap waar de CIA erg onrustig van wordt.
Een ghostwriter (Ewan McGregor) krijgt de opdracht om het manuscript van voormalig premier Lang (Pierce Brosnan) te herschrijven tot een leesbaar boek. Zoals hij zelf bijdehand opmerkt nadat hij het dikke manuscript, dat overigens streng bewaakt wordt, voor het eerste heeft gelezen: ‘All the words are there, they are just in the wrong order.’ In dat opzicht is het boek exemplarisch voor het leven van Lang dat ook behoorlijk overhoop ligt. Lang wordt ervan beschuldigd terreurverdachten illegaal te hebben uitgeleverd aan de CIA. Er dreigt een rechtzaak voor deze oorlogsmisdaad. Daarnaast is de eerste Ghostwriter die aan het project verbonden was, op mysterieuze wijze om het leven gekomen. Genoeg reden dus voor de nieuwe ghostwriter om aan de woorden van Lang te twijfelen en op onderzoek te gaan.
Blair & co.
Het script van The Ghost Writer werd gepend door Robert Harris en Roman Polanski. Ze baseerden zich op het boek The Ghost van Harris, de schrijver en journalist die zich liet inspireren door Tony Blair en zijn bondgenootschap met Bush Jr. Al zal de grote onthulling in het boek, niet iedereen als logisch of waarheidsgetrouw overkomen.
Regisseur Polanski houdt de spanning goed vast in deze vrijwel geweldloze thriller. De locatie aan de kust, het duinlandschap en de woest kolkende zee, en het prachtige moderne huis waarin Lang en zijn staf verblijven, verhogen de claustrofobische sfeer en onderstrepen de geïsoleerde positie van de oud-premier. Enkele goed getimede sarcastische oneliners bieden lucht in de adembenemende zoektocht naar de waarheid. Een van de vorige schrijfklussen van de ghostwriter was de autobiografie van een goochelaar getiteld: I came, I sawed and conquered. Van dat niveau dus. Niet alleen the Ghost maakt bijdehante opmerkingen, eigenlijk weet ieder personage zijn mondje goed te roeren.
De photoshopper in het art department verdient wel een tik op de vingers: de foto’s waarin personages bij elkaar geplakt zijn om een gezamenlijk verleden te suggereren zien er erg nep uit.
Saillant detail: we horen nooit wat de echte naam van The Ghost is. De schrijver blijft in dat opzicht anoniem, zoals het hoort bij ghostwriters.
The Ghost Writer, Frankrijk, Duitsland, UK
Regie: Roman Polanski
Met: Ewan McGregor, Pierce Brosnan, Olivia Williams, Kim Cattrall, James Belushi, Timothy Hutton
Nu op DVD: DFW.
Deze recensie is ook op het filmblog van Zone 5300 gepubliceerd.
Monday afternoon the new Suske & Wiske comic book was presented. In the new story the duo goes back in time and meets Eduard Douwes Dekker. Together they save the manuscript of the book Max Havelaar. Because actor Peter Faber played Max Havelaar in the film by the same title, he gave a lively speech. The room was filled with kids from the Multatuli elementary school by the way. Scary stuff.
Read more about the creation of this comic book on my other blog.
Sunday 10:00 am. Only an hour left of 24 Hour Comics Day, artists Jeroen Funke and Matt Baay carry on their work, trying to finish in time.